ผมกับแฟน(ผู้หญิง)ดร็อปเรียนมาด้วยกันทั้งคู่ มาเข้ามอเดียวกัน แต่คนละคณะ

นางเรียนวิศวะ ผมรู้จักเพื่อนนางทุกคน นางเฟรนด์ลี่มากๆๆๆๆ เข้ากันได้กับทุกคน ทั้งชาย-หญิง จนได้รับความไว้ใจให้เป็นประธานสาขา เพราะอายุมากกว่าและทุกคนนับถือ (ผมได้รับอนิสงไปด้วย เพื่อนนางเคารพผมไปด้วย)

ประมาณปี 2 มีคนมาชอบนาง ก็คนในสาขานั้นแหละ เรียนด้วยกันบ่อย ทำกิจกรรมสาขาด้วยกันตลอด หนุ่มนั่นเลยชอบนาง(ผมรู้จักตัวน้องเค้า)

แต่นางมาเล่าให้ผมฟังตลอดนะว่า มีอะไรยังไงเกิดขึ้นกับนางบ้างจากเด็กหนุ่มคนนั้น

ความรู้สึก แรกๆแอบกังวล ทั้งที่นางก็ไม่ปิดบัง บอกผมทุกการเคลื่อนไหว(ผมรู้จักเพื่อนสาวนางหลายคนด้วย ตัดกังวลเรื่องบอกไม่หมดหรือโกหกไปได้เลย) สักพักนึงผมก็ปล่อยวาง ใช้ความเชื่อใจเป็นสำคัญเลย มันถึงทำให้ไปกันรอด ผมคิดงั้นนะ ถ้าเราเชื่อใจกัน ต่างคนต่างไม่คิดร้ายต่อกันมันก็ไม่มีอะไรต้องกังวลทั้งนั้น

เราทำข้อตกลงง่ายๆกันไว้ด้วยแหละว่า ถ้าต่างคนต่างหมดรักกันแล้ว เชิญเดินจากไปได้เลย หรือการเจอคนที่คิดว่าใช่สำหรับเรามากกว่า ให้บอกกันและจากกันด้วยดี ห้ามนอกใจมีคนใหม่ก่อนเลิกกันเด็ดขาด มาบอกดีๆ อย่าให้จับได้ว่าครบซ้อน(เรื่องนี้ผมให้ใจเธอมากๆ เพราะตระกูลนางเป็นผู้มีอิทธิพลมาก นางบอกจับได้...ทิ้งทั้งคู่ ผมนี่ไม่กล้าคิดเลย)

สรุป ผมไม่ค่อยซีเรียสครับเพราะเชื่อใจนางพอสมควร เราไว้ใจกันและกันครับ มันถึงไปกันรอด ปีหน้าก็ครบ 10 ปีละครับ ผมโชคดีด้วยแหละ อิอิ

ปล.ลืมบอกนางค่อนข้างขี้หึงพอสมควร และถ้ามีอะไรผิดสังเกตเกี่ยวกับผมหรือผมทำตัวผิดสังเกต นางจะรู้ก่อนผมบอกเสมอ ผมแม่มโคตรคลีนเลยเชื่อมะ