คือในแผนกผม ( แผนกเล็กๆ 8-9 คน )
ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง และ หัวหน้าแผนกเป็นผู้ชาย

ทีนี้มันก็จะมีกลุ่มที่จับกันในแผนก ก็คือไอ้กลุ่มหัวหน้านั่นแหละ
ไปจับกลุ่มกับพวกผู้หญิง แล้วก็มีแผนกอื่นมาแจมด้วยนิดหน่อย
อารมณ์เราเจอเพื่อนถูกใจก็ชวนมาอยู่
กลุ่มเดียวกัน ไปกินข้าว กินเหล้า ด้วยกัน ไรงี้

แต่ประเด็นคือ ผมไม่ชอบ เพราะ
มันเป็นพวกแบบ คิดว่าตัวเองเจ๋ง ชอบเม้าท์คนอื่น แขวะคนอื่น
ใครอยู่ลับหลัง แขวะหมด บางทีพวกตัวเองแม้งก็แขวะ

บางทีกินข้าวด้วยกันอยู่งี้ ลุกออกจากโต๊ะแปปเดียว เอาอีกละ
ไม่รู้แม้งเป็นอะไรกัน บางทีผมมานั่งกินข้าวอีกโต๊ะข้างๆ
แขวะคนอื่นจนผมได้ยิน จนแบบ เฮ้ออ ขนาดนี้เลยหรอวะ
พอโดนคนอื่นแซวนิดหน่อย ไม่ชอบ ทำหน้าไม่พอใจ
หัวหน้ากลุ่มไม่ชอบใคร เอาไปเล่านิดหน่อย ไอ้พวกลูกกระจ๊อกก็จะแบบ
เหรอ ... แล้วก็พากันเกลียดตาม

แรกๆตอนมาทำงานใหม่ๆ ผมก็อยู่กลุ่มนี้
ไปกินเหล้าด้วย กินข้าวด้วย แต่อารมณ์แบบไปเรื่อยอะ เพราะตอนนั้น
คนในที่ทำงานยังน้อยมาก
แต่หลังๆ ผมไม่ชอบ ผมเลยอารมณ์แบบปลีกมาอยู่คนเดียว
เจอใครก็คุย พบก็ไหว้ แต่ไม่สุงสิงด้วย คือ ไม่ได้แคร์อะไร
ไม่สนิทกับใครเป็นพิเศษ
ทำงานคนเดียวได้ ปิดจ้อบคนเดียวได้ ไม่มีปัญหาเรื่องงาน
( เมื่อก่อนตอนเข้ามาทำงานใหม่ๆโดนด่าอยู่ แต่ปัจจุบันไม่มีแล้ว )

แต่พักหลังๆ ผมเริ่มรู้สึกเหมือนโดนบูลี่เบาๆ นิดหน่อย กีดกันบ้าง
บางทีคนอื่นขอติดรถไปทำธุระด้วย ไปได้ ผมบอกขอไปด้วยได้ไหมครับ
ตอนแรกบอก มาดิๆ
สักพักก็ กลับคำ อย่าเลย พวกพี่ไปนานวะ เอ็งอยู่ที่นี่แหละ
ผมก็ตอบ อ่อ เชิญเลยครับพี่ ไม่เป็นไร
แล้วแกล้งทำเป็นพูดลอยๆกับเพื่อนในกลุ่มมันต่อหน้าผมอะว่า
น้องจะงอนป่าววะ แต่จะงอนก็เรื่องของมรึงปะ
เจอตอบแบบนี้ ผมก็แบบ จุกวะ เดี๋ยวนี้พูดกันขนาดนี้เลยหรอ

( คือผมเป็นผู้ชาย คำพูด คำด่า คำแซวเล่นมันก็ต้องมีบ้าง
แต่สำหรับผม ผมว่าอันนี้มันแรงไปนะ )

บางทีเจอหน้าก็ทำเหมือนหยิ่งๆใส่บ้าง บางทีสวัสดีไป ก็ทำหน้านิ่งๆ
เหมือนไม่อยากรับ

จนตอนนี้รู้สึกแบบ เอ่อ ดีวะ ต่อไปนี้จะได้ตัดสินใจได้สักที
ว่าแต่ละคน กิริยา กับ ความคิดที่มีกับเราเป็นแบบไหน
จะได้ไม่ต้องเคารพแม้งละ

เหนื่อยใจครับ ต้องมาเจอหน้าทุกวันๆ
จนบางวันตื่นเช้ามาก็คิดละ ต้องมาเจอหน้าพวกมันอีกละหรอ

เดี๋ยวนี้ งานเลี้ยงออฟฟิศ ไปเที่ยวออฟฟิศผมก็ไม่อยากไปละครับ
รู้สึก เอาเวลาไปเที่ยวของเราเองกับแฟน อยู่กับเพื่อน
จรรโลงใจกว่าเยอะ

มีใครเจออะไรที่เป็นแนวนี้อีกไหมครับ เล่าสู่กันฟังหน่อย

เป็นเหมือนกัน

เรื่องนี้ทำให้ผมนึกถึง คำพูดของเพื่อนเลย
เคยเอาไปปรึกษาในวงเหล้า อารมณ์แบบคุยกันเรื่องสังคมที่ทำงาน
แล้วมันก็พูดมาว่า

ช่างแม่งดิ ไม่ใช่พ่อ ไม่ใช่แม่ ทำไมกุต้องแคร์ด้วย
ต่อไปนี้ผมก็จะพยายามยึดแนวคิดนี้ของมันไว้ละกัน

เราคุยกันแค่เรื่องงานพอ เรื่องอื่นๆไม่จำเป็นต้องสนิทกัน ไม่ต้องคุยกันก็ได้

เหมือนกันเลย ตอนนี้ผมลาออกแล้ว งานไม่หนักมาก แต่อยู่ในสังคมแบบนั้นแล้วยอมรับว่าจิตใจมันห่อเหี่ยว หดหู่ ดำมืดจริง ๆ

เจอครับคือบริษัทจัดทริปไปเที่ยว ชวนแล้วแต่ไม่ไป พอคนไปเที่ยวกลับมา แซวว่า แหม๋...

ไปเที่ยวกลับมาเงียบเลยนะมึง ไหนหละของฝาก ไหนหละทุเรียนทอด

อยากจะด่า อิ*** เค้าชวนไปไม่ไป ยังมาหาว่าเค้าเงียบ อยากแดกก็ไปซื้อแดกเองไป !!!

เป็นออฟิสในโลกอุดมคติของคำว่าสังคมแห่งการทำงานจริงๆครับ
ยังดีที่ผมทำงานมาสองที่ ไม่มีสภาพแบบนี้ ถึงมีก็ไม่ถึงขนาดนี้

มันจะมีแค่ตัวที่ชอบทำให้เสียบรรยากาศอยู่คนสองคนแค่นั้นเอง
นอกนั้นถือว่ารับได้ ยังไงก็รีบหางานใหม่ครับ เสียสุขภาพจิตป่าวๆ

สังคมการทำงานมันมีผลต่องานที่ทำ คุณภาพงานที่ออกมา ไม่มากก็น้อย

เป็นเหมือนกันครับ ยิ่งเวลาเข้ากะดึกหัวหน้ากะทีมผม ชอบฟ้องว่าผมหลับ

ตอนแกหลับผมเลยอัดคลิปไว้ละ รอหมดความอดทนเมื่อไรจะเอาคลิปลงกลุ่มใหญ่เลย

ท้าชนไปทีดิ แล้วก็ออกมาหางานใหม่ครับ ทำงานแบบอึดอัดๆ คุณภาพงานก็ออกมาห่วย

ตอนนี้ก็ลองๆมองหาอยู่ครับ
เราไม่ได้เหนื่อยกับงานนะ แต่เหนื่อยกับเพื่อนร่วมงานแทน

เป็นกันแทบทุกที่แหละครับ แต่ผมถือคติว่าผมมาทำงาน เลยไม่ค่อยสนใจเรื่องส่วนตัวของคนอื่นนอกจากเรื่องงานสักเท่าไหร่

เท่าที่ผมคิดตอนนี้ คือ ผมจะทำงานให้เต็มที่ครับ
แต่เรื่องของสังคมคนในที่ทำงาน
ถ้าเจอหน้า ผมก็ว่าจะนิ่งๆ ไม่ไหว้ ทำเหมือนมันเป็นอากาศเหมือนกัน
อยู่ให้มันอึดอัดเล่นๆ
แล้ววันไหนไม่ไหวจริงๆ ก็ว่าจะด่าก่อน แล้วค่อยออกครับ

ถือว่าซื้อเวลา หาที่ทำงานที่อื่นไปด้วย

คนพวกนี้มันแปลก ที่ทำงานเก่าผม พอผู้หญิงทรงแบบนี้อยู่รวมกันเอาแล้ว นินทา หัวหน้า เพื่อนตัวเอง พวกตัวเองถูกที่สุด โกหก หัวหน้าผมแม่งตี๋หิด ไม่เคยฟังพวกผมที่เป็นผู้ชาย สุดท้ายผมออกเลย ผมทำงานให้มันเต็มที่ แต่พอมีหญิงเข้ามาแม่งไม่เห็นหัว ผมไม่ได้ต้องการหน้าตา หรืออะไร แค่ว่า เวลาคุยเรื่องจริง ให้เอาเรื่องจริงมาคุยปัญหาได้จบ พูดถึงแม่งแล้วอยากยันหน้าแม่งซักที วันนึงผมโคตรเดือด รอแม่งหน้าห้องเลย เพื่อนผมบอกว่าถ้าวันนี้มีเรื่อง จบไม่สวย ว่าอย่าเลย แม่งเหมือนรู้ไม่ออกมาจากห้อง นั่งกดมือถือหยิกๆ ส้นทีนจริงๆ สุดท้ายแม่งก็ไม่เหลือใคร คนทำงานออกหมด ไม่รู้สมเพศหรืสงสารดี

ทั้งออฟฟิศผมมีคนเดียวที่บ้าการนินทาและการว่าร้าย พูดเชิงลบ

ชอบนินทา ทั้งเรื่องนิสัย อาหาร การแต่งตัว คือนินทา ยันรสนิยมการแต่งตัวอะ
มันใช่เรื่องมั้ย

เจอกลุ่มแบบนี้ ทางออกทางเดียวคือทำงานให้เก่ง ให้ดี ไม่ให้โดนด่าพอ

อย่างอื่นไม่ต้องไปสนใจ มันจะชวน เราจะทำอะไร ไม่ต้องไปยุ่งมัน

ใส่หูฟังทำงานไป ถ้าอยากรู้เขานินทาอะไรก็ปิดเพลง แต่เสียบหูฟังไว้คอยฟังเฉยๆ

มันจะด่าเรา บ่นเรา นินทาเรา เป็นปัญหาของมัน ได้แต่ยิ้มแบบมุมปากแบบปลงๆ แล้วก็ปล่อยไป

ช่างแม่งไปครับ แต่ถ้ามีโอกาสดีๆเข้ามาก็ย้ายงานก็ได้ครับ

ท่านทำงานของท่านไป จะทำอะไรที่เราอยากทำก็ทำไปครับ ถ้าหัวหน้าไม่ได้่ว่าก็ช่างมัน

ปล่อยให้เค้าเป็นแบบนั้นไป ผมก็คิดแบบนั้นนะ คือ ไม่ใช่พ่อ ไม่ใช่แม่ หรือเพื่อนสนิทจริงๆ ผมไม่ใส่ใจเลย

ไม่เก็บมาคิดอะไรทั้งนั้น สบายใจกว่าเยอะ และ การได้ตอกหน้าพวกนี้อ่ะ โคตรสะใจเลย ถ้ามีโอกาสอย่าปล่อยนะ ต้องตอก