สวัสดีพวกลื้อทั้งหลาย

น่าเสียดายผลบอลจังเลยน่อ แต่เอาเถอะทำดีแล้วล่ะ!

วันนี้อั๊วมีเรื่องของยอดหญิงที่ญี่ปุ่นคนนึง

ที่ว่ากันว่าเป็นสไนเปอร์สาวของญี่ปุ่นคนแรกด้วย

และก็ได้รับฉายาว่าเป็นไนติงเกลแห่งญี่ปุ่นด้วย

และสตรีผู้นั้นคือ "ยามาโมโต้ ยาเอะ"
-------------------------------------------------------------



ยามาโมโต้ ยาเอะ(山本八重)ยอดหญิงแห่งไอซึ(ปัจจุบันคือจังหวัดฟุคุชิม่า)ในยุคสมัยของปลายสมัยโชกุนโทคุงาว่าหรือยุคบาคุมัตซึ(幕末)

ตระกูลของเธอนั้นเป็นซามูไรที่รับใช้ตระกูลมัตซึไดระเจ้าเมืองไอซึมาหลายชั่วคน

ยาเอะนั้นมักจะชอบการเล่นแบบผู้ชายตั้งแต่เด็กและให้ความสนใจปืนไรเฟิลเป็นพิเศษ

แต่กว่าจะถึงจุดนั้นก็ผ่านอะไรมาเยอะเช่นกัน



(ภาพจากเรื่องYae no Sakuraช่องNHK)

ยาเอะนั้นสนใจปืนไฟของพี่ชายเธอ"ยามาโมโต้ คาคุมะ"มาตั้งแต่เด็กแต่ว่าด้วยเป็น

ผู้หญิงและยังเล็กอยู่ทำให้พ่อของเธอสั่งห้ามเธอมายุ่งเรื่องของผู้ชายเด็ดขาด



แต่ในภายหลังทั้งพ่อทั้งคาคุมะเห็นแววในตัวยาเอะจึงสอนทุกสิ่งทุกอย่างของวิชาปืนและระเบิด

ไว้ใช้ต่อสู้และปกป้องแคว้นของตนเองนั้นเอง



(ภาพจากเรื่องYae no Sakuraช่องNHK)

หลายปีต่อมายาเอะก็โตเป็นสาวแต่ฝีมือแม่นปืนก็ไม่ได้หายไปจากเธอซักนิดเดียว

จนกระทั่งปี1868สงครามโบชินก็เริ่มขึัน.แม้ว่าโทคุงาว่าประกาศคืนอำนาจทั้งหมดสู่องค์จักรพรรดิเหมือนเดิม

แต่ว่าทางเหนือนั้นไม่ยอมโดยมีแกนนำหลักคือเจ้าเมืองไอซึ"มัตซึไดระ คาตาโมริ"


รัฐบาลเมย์จิในเวลานั้นได้เปิดศึกกับแคว้นไอซึ,ด้านยาเอะเองก็รับบทเป็นคนดูแลคนฝ่ายในและเด็กเล็กทั้งหลาย

และสอนเรื่องปืนไรเฟิลแก่ผู้หญิงและเด็กจนกระทั่งศึกระหว่างทั้ง2เริ่มขึ้น

ยาเอะนั้นได้ปลงผมและแต่งกายให้เหมือนชายแทบทุกอย่าง

และยิ่งข้าศึกไปก็หลายคน เวลาผ่านไปซักระยะไอซึประกาศยอมแพ้และให้รัฐบาลเมย์จิเข้าเมือง.

คนที่เกี่ยวข้องกับสงครามจะต้องถูกเนรเทศหรือโดนจองจำ

แต่ทว่ายาเอะรอดจากเหตุการณ์นี้เพราะการช่วยเหลือของคนในไอซึนั้นเอง



ชีวิตหลังสงครามและช่วงปฏิรูปประเทศ,ยาเอะนั้นได้ตามหาพี่ชายคาคุมะเจอที่เกียวโต

คาคุมะนั้นตาบอดมองไม่เห็น.คาคุมะนั้นให้ยาเอะนั้นไปสอนหนังสือที่โรงเรียนแห่งนึง

ในเกียวโต.หลังจากนั้นโชคชะตาของเธอก็ได้มาเจอกับนิจิม่าโจ(新島襄)



ทั้งคู่ได้แต่งงานกันและยาเอะเปลี่ยนรีตเป็นศาสนาคริสต์(ในเวลาต่อมาทั้งบ้านก็เปลี่ยนเป็นคริสต์หมด)

ทั้งคู่ได้ก่อตั้งโรงเรียนโดชิชะขึ้น แม้ว่าจะมีเสียงเรียกร้องของคนเกียวโตก็ตาม

ในตอนแรกเป็นโรงเรียนโดชิชะในเวลาภายหลังเป็นมหาวิทยาลัยโดชิชะจนถึงทุกวันนี้

แต่ทว่าเวลาก็ผลัดพลากทั้ง2ไป ศาสตราจารย์เนจิม่าได้เสียชีวิตเพราะโรคหัวใจ

โดยศพได้ฝั่งที่เกียวโต.ยาเอะก็คงสานเจตนารมณ์ของโจต่อไป



หลังจากการเสียชีวิตของศาสตราจารย์เนจิม่า,ยาเอะนั้นได้ผันตัวเองจากอาจารย์มาเรียนรู้

การเป็นพยาบาลในสภากาชาติจนกระทั่งเกิดสงครามจีนกับญี่ปุ่นครั้งที่1

ทหารจำนวนมากนั้นได้บาดเจ็บและถูกส่งตัวกลับมารักษา

นอกจากนั้นก็มีคนจีนที่อยู่ในญี่ปุ่นได้รับบาดเจ็บเพราะต่อสู้กับทหารญี่ปุ่นด้วย

แต่ยาเอะและพรรคพวกพยาบาลนั้นได้ทำการรักษาทั้งคนญี่ปุ่นและคนจีนที่ถูกส่งมาอย่างเท่าเทียมกัน

ไม่มีแบ่งแยกกูญี่ปุ่นมึงมันจีน

หลังจากจบสงครามยาเอะนั้นได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์รัตนมงกุฎจากจักรพรรดิเมจิ

และต่อมาก็รับหน้าที่พยายาลชั้นผู้ใหญ่ในสงครามรัสเซียกับญี่ปุ่น



ยาเอะได้เสียชีวิตลงในปี1932ในอายุ86ปี

โดยสุสานของเธอนั้นได้ตั้งอยู่ที่สุสานโดชิชะในเกียวโต

แม้ตำนานของเธอจะจบลงแต่ชาวญี่ปุ่นจะจดจำเธอที่เป็นทั้งวีรสตรี

และยอดนางพยาบาลให้คนรุ่นหลังได้เรียนรู้และเป็นแบบอย่างตลอดไป

(ในรูปถ่ายกับนายพลหญิงคนแรกของอังกฤษ:อีวาเจลีน บูท)

-----------------------------------------------------------

เรื่องราวของยอดหญิงแห่งไอซึก็จบลงแล้ว

อาจจะมีเขียนงงๆหน่อยเพราะไม่ได้เขียนมานาน ก็ขออภัยด้วย

สำหรับคืนนี้....ราตรีสวัสดิ์ครับพี่น้องชาวSS

ขอบคุณสำหรับความรู้จ้าาาา

อยากดูเรื่องนี้จัง
เรื่องเจ้าหญิงอัตสึก็ดูซ้ำตั้งสองรอบ

เจ้แกอยู่ตั้งแต่สมัย ปฏิวัติเลยแฮะ แถมมีส่วนในสงครามโบชินอีก ไอซึมีเจ๋งสุดก็ชินเซ็นกุมิเนี่ยแหละ หัวกลั่นที่สุดแล้ว แต่หลังจบโทบะฟุชิมิก็แทบจะหมดแล้วตอนรอบหลังก็แทบไม่เหลืออะไรสู้ได้ล่ะ ทีมโทกุกาว่าไม่มีทางชนะเลยตอนเจอ ซัทสึมะ โจซู โทสะ รวมกัน