[RE: เมื่อรู้ว่า คุณปู่ เป็นมะเร็ง]
Love In The Mist พิมพ์ว่า:
กำ แค่เป็นมะเร็ง ถ้ามันไม่ยิงก็ไม่ตาย
อาจารย์ที่สอนผมอยู่ แกตรวจเจอมะเร็งลำไส้ ระยะ2 เมื่อต้นเดือน ก็มาสอนกันปกติ
แกบอก อาจให้คนมาสอนแทนช่วงที่ต้องไปผ่าตัด กลับมาสอนหลังผ่าตัดเสร็จ
ก็ดูพูดคุยเป็นปกติ เหมือนคนไม่ป่วยอะไร
แม่เพื่อน ผมก็เป็นมะเร็งเต้านม ผ่านมา 8ปี ก็ไม่เห็นทรุดอะไร
มีช่วงที่ คีโม 2-3เดือน นั่นล่ะดูทรุดลง แต่ก็ผ่านมาได้จนถึงวันนี้
กำลังใจ เป็นเรื่องสำคัญ ไม่ต้องไปสู้ ไปยอมแพ้ แต่ให้อยู่ร่วมกับมันให้ได้
เป็นหลานประสาอะไร ปู่แค่ป่วย ก็เสียใจเหมือนปู่กำลังจะตาย พลอย build กันไปทั้งครอบครัว เดี๋ยวก็ได้ตายจริงๆ
แทนที่จะศึกษาหาวิธีรับมือกับมะเร็ง เพราะวัยแบบคุณหาข้อมูลใน internet ได้มากกว่าทุกคนในครอบครัวอยู่แล้ว กลับใช้เวลาที่มีด้วยการฟูมฟาย
นี่ล่ะน้าาา คุณภาพสมาชิกของ ss
ผมเข้าใจท่านนะ ว่าจะสื่ออะไร แต่บางทีคำพูดมันก็ดูรุนแรงเกินไปหน่อย
จขกท อาจจะยังทำไรไม่ถูก และมันอาจจะเป็นสิ่งที่เก็บไว้อยู่ในใจก็ได้ อาจจะไม่ได้ระบายออกไปให้ใครในครอบครัวฟังเท่าไหร่ เพราะกลัวจะไปกันใหญ่อย่างที่ท่านบอกก็ได้
ก็เอาเป็นว่า เสียใจก็ส่วนเสียใจ และผมเชื่อว่าเราทุกคนใน SS ที่ผ่านเข้ามาเห็นกระทู้นี้ก็คงอยากจะให้กำลังใจกับท่านทุกคนครับ
ผมก็ให้กำลังใจท่านด้วยนะ สู้ต่อไป ชีวิตมันก็งี้แหละครับ ผมก็อายุไล่เลี่ยกับท่าน แต่ผ่านการสูญเสียมาแล้วหลายครั้ง เรื่องที่แล้วไปแล้วในอดีตไม่ว่าจะทำดีหรือทำแย่กับท่าน ก็ไม่ต้องเก็บมาคิดมาใส่ใจมาก แต่มันถือเป็นการดีที่ท่านคิดได้ว่าที่แล้วมาเป็นอย่างไร ก็ทำดีที่สุดต่อไป
มะเร็งถ้ากำลังใจดีๆก็มีสิทธ์ที่จะอยู่ต่ออีกนาน ถึงแม้ปู่จะมีอายุเยอะแล้วก็ตาม แต่ถึงอย่างงั้นท่านก็ต้องเตรียมใจไว้ด้วยส่วนหนึ่ง
สู้ๆครับ
: 0 ใบ
: 0 ใบ
My Locker
