ออกตัวก่อนเลยเป็นลูกชาวนา แต่บางครั้งก็มาสะดุดกับหลายๆความคิดของพวกพนักงานบริษัท(บางคน)หรือพวกอยู่เมืองกรุงที่มีแง่ต่อชาวนา

ผมขอถามนะครับ..

ถ้าไอ้ที่ชักหน้าไม่ถึงหลังของพวกคุณ(บางคน)คือไปช็อปปิ้งบนห้าง ไปกินร้านอาหารแพงๆบนห้าง วันหยุดไปเที่ยวผับกันคืนเกือบ 4-5 พัน หรือวันหยุดนัดสาวไปดูหนังเมเจอร์ สิ้นปีได้โบนัสเอาไปเที่ยว แบบนี้ป่ะครับ

ชาวนาแถวบ้านผมเกือบทุกคน(บางคนรวยนี่เขารวยมาก่อนแล้วแต่มีน้อยมาก) ตื่นเช้ามาก็กินอาหารง่ายๆ ต้มผักแกงผักอะไรพวกนี้ หลังจากนั้นก็ไปทุ่งนา ไปตากแดดที่แสนจะร้อน วันไหนมีงานเสริมก็ไปเป็นกรรมกรทำงานกลางแดดงกๆ กลับถึงบ้านมาก็กินต้มผักแกงผักเพราะต้องประหยัดเงิน ชาวนาไม่ฟุ่มเฟือยนะครับ โดยเฉพาะนาปรังที่พึ่งขายมาเนี่ยขาดทุนมาก แม่ผมขาดทุนเกือบหมื่น แต่ยังดีที่พ่อผมมีเงินเดือน เลยประคับประคองมาได้

พวกคุณ(บางคน)มาตั้งแง่อะไรกับนโยบายที่รัฐจะช่วยชาวนาครับ ถ้าตอนเช้าพวกคุณกินแค่ปลากระป๋อง ตอนเที่ยงกินแค่มาม่าคัฟเซเว่น ทำงานเสร็จข้าวเย็นก็ซื้อมาม่าต้ม วันหยุดก็อยู่บ้านไม่เที่ยวที่มันฟุ่มเฟือยที่มันแพงๆ พวกคุณคงไม่บ่นว่าอะไรก็แพง รถไฟฟ้าก็แพง ฯลฯ อะไรแบบนี้หรอกครับ

่ค่านิยมของคนมันต่างกันครับ ชาวนาเกือบส่วนมากประหยัดแทบตายแต่ก็ยังจนครับ
แล้วพวกคุณ(บางคน)รู้จักคำว่าประหยัดแบบชาวนาไหมครับ ?