ทำอะไรที่ชอบ ก็มีความสุข น่าอิจฉาครับ

-- ผมอยู่แถว อุดมสุขครับ

--อ่อนนุข นี่ใต้สะพาน ไม่ก็ศรีวัฒ ไม่ก็สหพาณิชย์ แน่เลย สุดยอดขึ้นชือหมด อิจฉา

ปัจจุบันเป็นวิศวกรรมกรอยู่ครับ

จบ ITE มา ทำแมร่งมาทุกสายงานแระ ขาดอย่างเดียวโยธา

รอเข้าค่ายลูกเสือครับ โชว์ดูโอ้ผมกับบักจอนนี่ จะเต้นเพลงนี้ล่ะ 555555

ถ้าได้เป็นครูผมจะมาขอคำปรึกษานะครับ

อ่านแล้วรู้สึกดี บรรยายได้เห็นภาพมากครับ

อ่านแล้วมีึความสุขดีครับ รู้สึกอยากเป็นครูขึ้นมาเลย

ผมเคยโดนให้ไปสอนที่อรรถวิทย์โรงเรียนเก่าผม แต่ไม่ไหวครับ โตมาถึงรู้เลยว่าการกวนตรีนอาจารย์หนุ่ม ๆ สาว ๆ นี่มันเลวจริง ๆ เลยไม่อยากเข้าไปชดใช้กรรมตอนนี้

ไม่ก็ขอใจแลกเบอร์โทร บักจอนนี่ฟังด้วยหรอครับ แน่นอก

อย่าว่าแต่พวกเทคนิคเลยครับ เด็กสมัยนี้แค่ ม.ต้น แต่ล่ะคนเห็นแล้วอยากพุ่งหลาวก็มีนะ

ประสบการณ์คุณพี่ขนาดนั้นผมว่าถ้าไปสมัครมีแต่โรงเรียนจะรีบคว้าไว้นะครับ

อาจจะมีครับ แต่จอนนี่บอกอยากเต้นแน่นอก มันชอบใบเตย

ม.ต้นนี่อันตรายครับ

ผมยังไม่อยากมีวิวหน้าบ้านเป็นลูกกรง

ไม่ธรรมดา


ผมรักเมืองไทย ของmoccagarden ก็ได้ครับเอาแบบเร็กเก้บ้านสวนเต้น

จะเอาไปแนะนำให้บักจอนแล้วกันครับ 5555 พอดีช่วงนี้ปิดเทอมก็เลยมีวันหยุดเยอะเข้าเวรไม่ค่อยตรงกันครับ ต้องรอเปิดเทอมก่อน

--- ใช่เลยครับ เค้ามีสิ่งเร้าใจมาก สมาธิต่ำ ความตั้งใจน้อย และ รร ไม่จริงจังเท่าทีควร

--- แต่หากเราสอนเด็ก สอนให้เด้กคิด แสดงออก ปลุกฝังพื้นฐานกับเค้า ยกตัวอย่างสิ่งดี ๆ ให้เค้าเลือก เค้าจะมองเห็นลุ่ทาง แผนการข้างหน้า

--- ผมเป็นคนนึง ทีทะนงตนตอนเด็กผมอ่านหนังสือได้ตั้งแต่อนุบาล เพราะอ่านการ์ตูน สมาธิดี หัวไว ติดหนังสือตลอดเวลา

--- ตอนเรียน ผมกวาดหมด ทุกรางวัลที่ รร ประกวด วาดรูป เรียงความ กลอน ลูกเสือ ตัวแทนไปลูกเสื้อ จังหวัด ลุกเสือโลก อบรมผู้นำ ติด 1-2 ตลอดเวลาสอบ สอบชิงทุนทั่วประเทศ ก็ได้

---- แต่กลายเป็นผมขาดแรงจูงใจ ขาดตัวอย่างชี้นำ ขาดแรงกระตุ้น เรียนไปวัน ๆ ไร้จุดหมาย คนก็มองว่าเก่งแล้วปล่อยไป ไม่ต้องสนใจ อาจารย์ ก็ปล่อยเชื่อใจ แต่เด็ก ก็คือเด็ก เก่งในที่แคบ ๆ รุ้ในกรอบที่คนวางไว้ให้ มีแต่คนห้อมล้อม

---- สุดท้ายผมว่างเปล่าครับ ไม่ได้มีความฝันอะไร เพราะทำอะไรก็สำเร็จในตอนนั้น เลยไม่เคยรุ้ว่าความพยายามคืออะไร ทำไปเรือย ๆ ขี้เกียจก็เลิก เบื่อก็หยุด ใครบอกอะไรเรียนยากก็เรียน เพือบอกว่าทำได้ แต่ไม่ได้รักหรือสนใจจริง ๆ

---- ถ้าเพือตัวเอง ไม่เคยต้องการอะไรเลย อยู่ไปวัน ๆ ก็ได้ ต้องคอยเกาะคนอื่นเพือหาเป้าหมาย ก็คือทำเพือพ่อแม่ ไปวััน ๆ ดูแลเค้าให้มีความสุขพอ ตัวเองชั่งมัน

----พอมาวันนี้ เติบโตขึ้นเยอะ ผ่านอุปสรรคเยอะ หลายอย่าง ทำงานมาตั้งแต่ล่างสุด ยันบนสุด เข้าใจดี ว่าแต่ละอย่างเป็นอย่างไร เรืองหัวใจ จิตใจคือสิ่งที่สำคัญที่สุด การให้เกียรติกันและกัน คือจุดแรงกระตุ้นที่ดีที่สุด

--- เสียดายไม่มีโอกาสได้ทำอย่างนั้น แอบบ่น 555 ขอบคุณครับ สำหรับกระทู้