[RE: ตกลงเจ๊ไฝข้าวผัดหมู 1000 ใส่อะไร]
mimigumo พิมพ์ว่า:
SeQueda พิมพ์ว่า:
Spoil
mimigumo พิมพ์ว่า:
SeQueda พิมพ์ว่า:
spinall พิมพ์ว่า:
วัตถุดิบคงไม่ได้แปลกหรือพิสดารอะไร แต่สตอรี่ที่ทำให้เกิดแบรนด์ดิ้งคือตัวกำหนดเพดานราคา
ผมว่าคนเข้าใจผิดเรื่องนี้ว่าต้นทุนเท่าไหร่ก็ได้แต่คิดค่าแบรนดิ้งอะไรเท่าไหร่ก็ได้
มันผิด พระราชบัญญัติว่าด้วยราคาสินค้าและบริการ พ.ศ. 2542 ซึ่งมีเจตนารมณ์เพื่อคุ้มครองผู้บริโภคไม่ให้ถูกเอารัดเอาเปรียบจากการตั้งราคาสินค้าและบริการที่ไม่เป็นธรรม นะครับ
ไม่ใช่ว่าคุณสามารถตั้งราคาสูงยังไงก็ได้ มันต้องดูต้นทุนที่แท้จริงของคุณด้วย
ถ้าถามว่าพวกร้าน omakase ร้านเชฟดังๆ fine dining ทำไมคิดราคาสูงได้ ก็เพราะต้นทุนเค้าสูงตามไปด้วยไงครับ ทั้งต้นทุนด้านวัตถุดิบที่ใช้ของแพง และต้นทุนด้านการทำร้านอาหาร ฝึกพนักงาน เงินเดือนนักงานและเชฟ ค่าใช้จ่ายจัดการร้านอาหาร ค่าทำPR ของพวกนี้เป็นต้นทุนหมดนะครับ
พอดูต้นทุนจริงๆแล้วกับราคามันก็ไม่เป็นการเอาเปรียบครับ แต่ของเจ๊ไฝนี่ต้องดูว่าจานละ 1000 นี่ต้นทุนจริงๆเท่าไหร่ ต้นทุนร้านก็น้อยมากร้านตึกแถวเล็กๆ อาหารก็ทำเอง พนักงานก็จ้างทั่วไปไม่ได้มีการ train อะไร แล้วร้านเล็กๆ มันไม่มีต้นทุนครับขายจานละ 1000 เกินจริงไปมากๆ
เคยมีเคสโดนจับไหมครับว่าขายกำไรกี่ % ของต้นทุน จึงจะผิดกฏหมาย
เคยเห็นข้อความของกรมการค้าภายในบอกประมาณว่า ถ้าพบการขายสินค้าแพงเกินจริง "หรือในทำนองที่จงใจปั่นราคา" ให้แจ้งได้ แต่ก็ยังไม่เคยเห็นเคสร้านอาหารที่ขายแพง(แต่เขียนราคาชัดเจน)แล้วถูกจับเลย เจอแต่ข่าวจับร้านที่ไม่ติดป้ายราคา กับร้านที่คิดเงินไม่ตรงกับป้ายราคา
อันนี้ไม่นับรายการอาหารที่เป็นสินค้าควบคุมนะ อันนั้นผิดกฎหมายแน่นอน เช่น
ข้าวเปลือก
ข้าวสาร
น้ำมันพืช
ไข่ไก่
น้ำตาลทราย
บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป
นมสด
https://news.ch7.com/detail/761906
จัดไปครับ
แล้วก็ต้องแยกประเด็นเป็น 2 อย่างนะครับ
1.ตัวกฏหมายที่คุ้มครองผู้บริโภคไม่ให้ร้านอาหารคิดราคาสูงเกินจริง(ไม่เกี่ยวกับไม่ติดหรือแจ้งราคา) มีกฏหมายนี้แน่นอนตามมาตราที่ผมบอกไป เพราะฉะนั้นไม่ใช่ถือว่าคิดค่าแบรนด์ค่าฝีมือเท่าไหร่ก็ได้ มันต้องมีต้นทุนที่จับต้องคำนวณได้เป็นแหล่งอ้างอิงราคาอาหาร กฏหมายข้อนี้ก็มีไว้เพื่อการนี้
2.การบังคับใช้ ข้อนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเม้นผม ไม่ได้พูดอะไรถึงการบังคับใช้ว่ามันเท่าเทียมและตรงไปตรงมาหรือเปล่า ที่ไม่ค่อยเจอก็เพราะ ไม่มีคนแจ้งขี้เกียจมีเรื่อง หรือ สุดท้ายก็ตักเตือนไปก่อนรอบแรกให้ปรับราคาก่อนอย่างในข่าวพอรอบแรกไม่ยอมลดราคารอบสองถึงปรับ
โอ้ว เพิ่งเคยเห็นข่าวนี้ครับ เคสสงขลานี่ไม่รู้ว่าใช้เกณฑ์อะไรถึงเรียกว่าแพงเกินไป คงไม่ได้มองที่กำไรต่อต้นทุนแต่มองเทียบกับราคาเมนูนี้กับร้านอื่นๆในพื้นที่ใกล้เคียงเลย
แปลกที่เคสเจ๊ไฝไม่เห็นจะโดนอะไรเรื่องตั้งราคาแพงเกินไป วันนี้ทีมงาน สคบ. เป็นฝูงไปตรวจสอบถึงหน้าร้านเจ๊ไฝ (คงไม่ต้องรอคนแจ้งเพราะไปถึงเลย และรับรู้เรื่องนี้กันมาหลายสิบปีแล้ว) ที่เป็นร้านที่มีชื่อเสียงเรื่องราคากระโดดทุกเมนูอยู่แล้ว แต่เลือกที่จะปรับแค่ 2000 บาท โทษฐานคิดราคาไข่เจียวโดยไม่ตรงกับป้ายราคา
ท่านเข้าใจผิดแล้ว มันดูแค่ พ.ร.บ. ไม่ได้ ต้องดูเกณฑ์หรือมาตรฐานประกอบของ พ.ร.บ. ด้วย
ซึ่งแต่ละพื้นที่มันไม่เหมือนกัน เกณฑ์นี้มันจะบอกว่า คิดกำไรได้กี่% มีมาจิ้นระหว่างทุนกับราคาขายสูงสุด
ได้กี่ % ละเจ๊ทำเองทุกจาน เจอต้นทุนค่าแรงต่อหน่วยไปอีก เอาจริงๆ โอมากาเสะกับไฟน์ไดน์นิ่ง
ก็คิดมาจิ้นเรตเดียวกับเจ๊นั่นแหละ ยังไม่เอาค่าเสียเวลากับค่าเสียโอกาสมาคิดด้วยนะ
ถ้าจะเล่นไปเล่นเรื่องความสะอาดยังง่ายกว่าเลย