[RE: ตกลงเจ๊ไฝข้าวผัดหมู 1000 ใส่อะไร]
SeQueda พิมพ์ว่า:
spinall พิมพ์ว่า:
วัตถุดิบคงไม่ได้แปลกหรือพิสดารอะไร แต่สตอรี่ที่ทำให้เกิดแบรนด์ดิ้งคือตัวกำหนดเพดานราคา
ผมว่าคนเข้าใจผิดเรื่องนี้ว่าต้นทุนเท่าไหร่ก็ได้แต่คิดค่าแบรนดิ้งอะไรเท่าไหร่ก็ได้
มันผิด พระราชบัญญัติว่าด้วยราคาสินค้าและบริการ พ.ศ. 2542 ซึ่งมีเจตนารมณ์เพื่อคุ้มครองผู้บริโภคไม่ให้ถูกเอารัดเอาเปรียบจากการตั้งราคาสินค้าและบริการที่ไม่เป็นธรรม นะครับ
ไม่ใช่ว่าคุณสามารถตั้งราคาสูงยังไงก็ได้ มันต้องดูต้นทุนที่แท้จริงของคุณด้วย
ถ้าถามว่าพวกร้าน omakase ร้านเชฟดังๆ fine dining ทำไมคิดราคาสูงได้ ก็เพราะต้นทุนเค้าสูงตามไปด้วยไงครับ ทั้งต้นทุนด้านวัตถุดิบที่ใช้ของแพง และต้นทุนด้านการทำร้านอาหาร ฝึกพนักงาน เงินเดือนนักงานและเชฟ ค่าใช้จ่ายจัดการร้านอาหาร ค่าทำPR ของพวกนี้เป็นต้นทุนหมดนะครับ
พอดูต้นทุนจริงๆแล้วกับราคามันก็ไม่เป็นการเอาเปรียบครับ แต่ของเจ๊ไฝนี่ต้องดูว่าจานละ 1000 นี่ต้นทุนจริงๆเท่าไหร่ ต้นทุนร้านก็น้อยมากร้านตึกแถวเล็กๆ อาหารก็ทำเอง พนักงานก็จ้างทั่วไปไม่ได้มีการ train อะไร แล้วร้านเล็กๆ มันไม่มีต้นทุนครับขายจานละ 1000 เกินจริงไปมากๆ
อันนี้ผมขอเถียงนะ ถ้ามีราคาชัดเจน จะขายเท่าไหร่ก็ขายไปเถอะ คนซื้อพร้อมจ่าย คนขายพร้อมซื้อครับ
https://law.dit.go.th/Upload/Document/76047cb8-06ff-459e-8d71-7ee1d63ee507.pdf
จากที่ผมอ่านลิค์คร่าวๆที่เสิชมา จะเน้นไปที่สินค้าควบคุมครับ ที่จะเข้าไปกำหนดราคา
ซึ่งก็ตามที่เราเรียนตั้งแต่ประถม มัธยม ประเทศเราเป็นประเทศเสรีการค้าครับ จะมีสินค้าควบคุมแค่บางอย่างไม่ให้แพงเกินไป
แต่ในกรณีเจ๊ไฝ ข้าวผัดจะตั้งราคาไหนก็ได้ครับ
จานละหมื่นก็ได้ จะเอากำไรเท่าไหร่ก็ได้ครับ
แต่ปัญหาคือราคาไม่มี แถมเก็บเกินราคา แล้วทำมานานมากแล้ว
ปรับแค่สองพันอันนี้น้อยเกินมากครับการปรับ