ถามว่าได้อะไรบ้าง จากคนที่ไม่ศรัทธา
คงได้อยู่กับตัวเอง ได้นั่งทบทวนชีวิต
ได้เห็นรอยยิ้มพ่อแม่ ญาติตอนเราใส่ชุดนาค
ได้หัดนั่งสมาธิ สวดมนต์ไหว้พระ

แน่นอนว่าทุกอาชีพ หรือทุกคนจะมีด้านดีและไม่ดี
ได้ไปเห็นด้านมืดของวงการสงฆ์
หลายๆแบบ

แต่ได้คำสอนจากหลวงน้าที่คอยดูแล แค่เราคิดดี ทำดี พูดดี ใช้ชีวิตให้มีความสุขก็พอ

เป้าหมายต่อไป พาพ่อแม่ย้ายออกจากหมู่บ้านวัยรุ่นสร้างตัว
และไปทำงานต่างประเทศ


กระทู้บ่นไปเรื่อยครับ ปลงๆกับชีวิต ถ้าไม่ได้บวชผมคงหยิบมีดไปจวงพวกวัยรุ่นสร้างตัวซอยในบ้านละ

เจอผีไหมครับ

ตอนเห็นรอยยิ้มกับแววตาพ่อแม่ (รวมถึงญาติๆที่รักเรา) มันก็รู้สึกว่า เออ ช่างมัน ไม่กี่วันเอง

นอกนั้นก็คล้ายๆท่านครับ ได้อยู่กับตัวเอง ได้ทบทวนชีวิต

คืนแรกเหมือนจะแวปๆครับ พอไปถามหลวงน้าแกบอก เราคิดไปเอง ผมก็

ชักว่าวก่อนเลยครับ น่าจะอัดอั้น

ของผมตอนบวชเป็นช่วงสงกรานต์พอดี แล้วชาวบ้านจะเอารูปคนตายมาทำบุญ ทิ้งรูปไว้ที่วัด ผมต้องปีนขึ้นไปพันสายสิญจน์ให้ครบทุกรูป

ตอนแรกมากัน 3 คน มีพระ 2 เณร 1 อายุ 9 ขวบ พระอีกรูปต้องไปช่วยหลวงตาทำส่วนอื่น เลยทิ้งผมไว้กับเณร เณรกลัวผีก็ไม่เอาอะไรเลย ขอนั่งอยู่หน้าห้องโถง ตีป้อม rov เฉย ผมจะเปิดไฟให้สว่างหมดก็ไม่ได้ เขาบอกเปลืองไฟ อยากให้ช่วยประหยัด เพราะได้บุญของเจ้าอาวาสที่มีลูกศิษย์ลูกหาเยอะทำให้มีค่าน้ำค่าไฟ เลยเปิดแค่ดวงเดียว

แล้วไอ้ไฟดวงเดียวเนี่ย ดันอยู่หลังแท่นรูปภาพ กลายเป็นย้อนแสงเลย แล้วภาพแต่ละคนดำๆทะมึนๆ ผมก็ใจไม่สงบแล้วไง อยากจะรีบๆทำให้เสร็จ แต่เพื่อให้ญาติโยมที่จากไปได้บุญ ไม่อยากทำอย่างลวกๆ เลยต้องพันรูปให้ครบ แล้วมีเป็นร้อยรูป

ผมเห็นคนในภาพมีตั้งแต่คนแก่ยันเด็กทารกอะ หดหู่จริง บางคนยังสาว น่ารักมาก แต่สุดท้ายทุกคนก็กลับสู่ความว่างเปล่า ทิ้งไว้แต่รูปกับอยู่ในความทรงจำของคนที่รัก

ผมก็มองไปปลงไปพันไปจนเกือบเสร็จละ ขณะที่คิดไปซะไกลผมได้ยินเสียงที่หลังเสาข้างหิ้งพระใหญ่ ผมก็สะดุ้งโหยงเลย ตะโกนเรียก เณร เณร มองไป เณรหาย เวรแล้ว นั่นใครวะ โจรไหม

ใจผมก็คิดว่าหรือพระจะแกล้งกันวะ ไม่น่านะ ผมก็ตัดสินใจรีบจบงาน จู่เหมือนมีอะไรผ่านหลังไป ผมก็หันไปดู ไม่มีอะไร หันกลับมา เจอแต่มือถือกำสายสิญจน์อยู่หลังรูป สะดุ้งจีวรแทบบิน แต่ผมไม่ได้กรี๊ดนะ

ผมก็ถามโยมมาตอนไหน อาตมาใจหายหมด เขาก็บอกหลวงพี่ไม่เห็นผมได้ไง นอนอยู่ตั้งนานแล้ว ผมออกไปประตูข้างหลัง หลวงพี่อีกรูปแกบอกให้มาช่วยผมทำหน่อย เณรกลัวผีกลับเข้ากุฏิไปละ

สรุปเป็นที่เขามาขออาศัยวัดนอน มาจาก ตจว ตื่นเช้าตี 4 ผมมาทำวัตร แกมาเตรียมจัดดอกไม้ ธูปเทียน ผ้าให้หมด กลับจากบิณฑบาตรแกก็เตรียมจานชามไว้ให้ แถมยังใส่ซองช่วยค่าน้ำค่าไฟ แล้วนั่งมอไซค์วินไป บขส

ตอนบวชถ้าตั้งใจจริง ๆ มันทำให้หัวสงบครับ เอาแค่เดือนเดียวพอกลับมาโลกปกติแรก ๆ จะไม่ชินไปเลยเวลาเริ่มทำงานอีกครั้ง มันจะทำงานได้แบบมีสติช่วง 2-3 วันแรก ๆ จากนั้นก็เหมือนเดิม

ส่วนสังคมวัดตอนผมบวช 24 ปีที่แล้วนับว่าเริ่มแย่ ตอนนี้ดูเหมือนจะแย่หนักกว่าเดิมเพิ่มเติมคือสื่อเข้าถึงง่ายแต่มีอย่างนึงที่อยากจะบอกคือถ้าเราเจอใครที่เลวเราไม่จำเป็นต้องเลวตามครับ อย่างในสังคมห่มเหลืองสมัยผมก็มีครบทั้งเรื่องวรรณะ พระเกย์ หัวหน้าคณะหิวงานเพราะหิวเงิน ฯลฯ แต่ทั้งหมดนี้เราเลือกได้ว่าเราจะเป็นส่วนที่ต่างจากนั้น จะเป็นส่วนที่ปกติที่ควรเป็นของพระ พระรับบาตรจากชาวบ้านเพื่อเป็นเนื้อนาบุญ จะเป็นเนื้อนาบุญได้ต้องปฏิบัติธรรม มีศีลและโฟกัสแต่กิจของสงฆ์ตามที่ควรเป็นพอครับ

คุณโชคดีแล้วครับที่บวชแล้วเจอพระจริง ๆ ไม่ใช่แค่คอสเพลย์ ขอให้ชีวิตคุณประสบความสำเร็จครับ

ผมก็แบบท่าน จขพ. เลยตอน บวชตั้งใจมาก ฝึกท่องบทขานนาค แบบได้เป๊ะ พอเข้าไป แมร่งไปเห็นด้านมืด ซะเยอะ กลายเป็นหมดศรัทธาไปเลยอ่ะ

เพิ่งบวชไปปลายปีที่แล้้ว
ผมเป็นคนไม่เข้าวัดมาหลายปี
ตอนแรกไม่ได้อยากบวช กังวลมาก กลัวจะท่องบทขอบวชไม่ได้บ้าง จะอยู่ไม่ได้บ้าง
แต่อยากทำให้ที่บ้าน
อายุ 30 พอดี ก็โทรไปหาที่บ้านจะบวช จะได้คอมพลีทไปทำอย่างอื่น
แต่ตอนโกนหัวเห็นพ่อแม่ ย่า ตายาย มีความสุข
คิดในใจไม่กี่วันทนๆเอา แต่ก็ไม่เจอด้านมืดเยอะนะ เหมือนใส่จีวรแค่ยูนิฟอร์ม
ส่วนตัวไม่ได้แปลกใจอะไร เพราะรู้นานละวงการนี้ คือเหตุผลที่ไม่เข้าวัด
อย่าไปเป็นแบบเขาพอ เราบวชไม่กี่วัน ถือว่าฝึกทำ IF
พระบางรูปดีๆก็มีครับ ที่เจอมา แบบสายปฎิบัติ