นั่นแหละครับ ที่ผมบอกว่าต้องเลือกว่าจะลุยหรือจะยอมทน

ลองถามแฟนว่าลองแนวที่ว่าคุณแตกหักเองแต่ภรรยาไม่ต้อง ให้เค้าไปเชื่อมอะไรกันทีหลังขอแค่ให้คุณออกหน้าไล่ไปเลย แต่ถ้าแนวนี้ก็ไม่เอางั้นทำใจครับ ปัญหาไม่ได้อยู่แค่ที่ผู้ใหญ่แล้ว

บ้านพ่อแม่แฟนท่านอยู่ไกลมั้ยกับบ้านท่าน
ถ้าไม่ไกลท่านก็ไปนอนไปพักที่นั่นซิ อ้างว่าเป็นห่วงกลัวบ้านโทรม บรา ๆ ไรก็ว่าไป
หรือเสนอให้ขายบ้านพ่อแม่ทิ้ง แล้วเอาตังมาซื้ออีกหลังแถวบ้านท่าน อ้างว่าอยากให้พ่อแม่อยู่กันสบาย ลูกก็โตขึ้นเรื่อย ๆ จะได้ไม่อึดอัด ทางออกเยอะแยะ ดีกว่าแตกหัก ใจเขาใจเรา ยังไงก็พ่อแม่ นึกถึงถ้าพ่อแม่ท่านแล้วแฟนทำแบบนั้น ท่านคนกลางจะรู้สึกยังไง

ปล.ถ้าไม่ถูกใจขออภัยนะครับ ผมคนแก่หัวโบราณ แต่มากาส้ม 2 ใบ นะครับ 5555

ของผมก็คล้ายๆของท่านเลย ผมกับแฟนอยู่ในกรุงเทพ พ่อแม่เขาอยู่ ตจว
พ่อแม่แฟนมาอยู่ด้วย แต่ไม่ได้อยู่ด้วยตลอด ปีนึงมาอยู่ด้วยเดือนนึง
ผมก็เสียวๆว่าอนาคต จะมาอยู่ด้วยยาว มาแล้วก็มีปัญหากับผมเรื่อย

ชอบไปเปิดประตูบ้านทิ้งไว้ บอกว่าลมผ่านมุ้งลวดเข้าบ้านไม่ดี เงินไม่เข้ามากับลมต้องเปิดมุ้งลวด เงินจะเข้าบ้าน
ทั้งยุงทั้งฝุ่นก็เข้าบ้านไปหมด ผมบอกแฟนก็ไม่พูด
ผมก็ไม่อยากพูดแต่ใช้วิธีตีมึนเอา เดินมาเห็นมุ้งลวดเปิดผมเดินปิดหมด
แกมองหน้าผมก็เดินเฉย พอแกไปเปิด ผมก็เดินไปปิดเลย ไม่พูดอะไร หลังๆก็ไม่กล้าเปิดตอนผมอยู่

อีกอันคือชอบใส่รองเท้าเข้าบ้าน เดินสกปรกบ้านไปหมด ผมก็ไปบอกแฟนให้บ่น
พอแฟนไปบ่นก็ทำน้อยใจบอกว่าถ้าสกปรกจะกวาดเอง แต่คือไม่ถูไงกระเบื้องบ้านผมเป็นคราบดำๆ เต็มไปหมด
แฟนผมก็มานั่งถูเองอีก
หลังๆผมทนไม่ไหวเลยทำเป็นบ่นแฟนดังๆให้พ่อแม่เขาได้ยิน ก็พอช่วยได้

ปัญหาคือ พ่อแม่แฟน แฟนไม่พูด ผมก็พูดเองแต่ผมไม่พูดกับเขาตรงๆนะ พูดว่าแฟนให้กระทบชิ่งไป
เขาฟังก็คิดได้เอง แต่ถ้ามาอยู่ด้วยตลอดผมก็ไม่รู้จะไล่ยังไงเหมือนกัน
อีกอย่างแฟนผมดันไปพูดอีกว่าถ้ามีลูกจะให้มาช่วยเลี้ยง เหนื่อยใจกับมันจริงๆ

ผมอ่านมายังไม่เจอสาเหตุที่เค้าย้ายมาอยู่บ้านท่านนะ ถ้ารู้สาเหตุอาจจะแก้ง่ายหน่อย แต่เอาเป็นว่าท่านไม่ควรคะยั้นคะยอแฟนท่านแล้วเพราะรู้ว่ายังไงเค้าก็ไม่พูด นั่นพ่อแม่เค้า เค้าไม่กล้า ยิ่งทำให้แฟนท่านเครียดสะสมและจิตตกเปล่าๆแถมตอนนี้ต้องเลี้ยงลูกเล็กด้วยเหนื่อยมากอีก

ท่านควรจะเป็นคนเปิดประเด็นได้แล้ว โดยการที่ให้แฟนท่านมานั่งอยู่ด้วยและคอยสนับสนุนคำพูดที่ท่านจะพูดว่ามันเป็นแบบนั้นจริงๆ แล้วก็หาวิธีตกลงกันให้รู้เรื่องไปเลย

ถ้าดูแนวโน้มว่ามันไม่ได้ผลจริงๆ ผมจะยื่นคำขาด อยากอยู่ใช่มั้ย อยู่ไปเลย ผมจะพาครอบครัวผมย้ายไปบ้านที่ต่างจังหวัด เรื่องเรียนลูกคนโตก็หาทางแก้ไขเอาหรือไม่ก็ทนอีกหน่อยรอลูกคนโตจบช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเช่น ป.6 ม.3ไรงี้แล้วย้ายเลย

ปัญหาของท่านคือคุยกับแฟนแล้ว แต่แฟนไม่กล้าไปพูดกับที่บ้านเขา ทางแก้ก็ต้องให้แฟนท่านนั่นละครับที่ต้องเป็นคนค่อยๆตะล่อมพูดกับทางบ้านเขา ยังไงเลือดข้นกว่าน้ำ ที่บ้านเขาน่าจะเปิดใจง่ายกว่าครับ

แฟนผมหน่อมแน้ม กับ พ่อแม่มาก

แต่กับผม หรือ คนอื่น ยังกะยักษ์

คือเหมือนคุณกำลังโยนปัญหาให้แฟนคุณด้วยไงครับ การที่คุณไม่ออกหน้า แล้วคะยั้นคะยอให้เค้าทำซักที มันก็ไม่ต่างอะไรกับการบอกให้เค้าเลือกไหมครับ แล้วก็ได้แต่มานั่งบ่นว่าแฟนไม่พูด พูดอ้อมๆ บลาๆ

ถ้าเค้าพูดเอง ชนเอง จบแบบที่ท่านต้องการ ท่านแฮปปี้ แต่เค้าจะแฮปปี้ไหม กับมุมมองของพ่อแม่ของเค้าที่มีต่อเค้า เค้าจะรับได้ไหมถ้าพ่อแม่เค้าอาจจะไม่ได้มองเค้าอย่างที่เคย ทุกคนกลัวความบาดหมางครับ
บางทีเราก็ต้องมองแฟนท่านในฐานะลูกของเค้าด้วย ไม่ใช่มุมมองท่านคนเดียวอ่ะนะ ถ้าเกิดเค้าไม่เลือกแบบที่ท่านคิดท่านจะแฮปปี้ไหม ในท้ายที่สุด

คำว่าครอบครัวของแต่ละคนไม่เหมือนกันครับ สำหรับท่านอาจจะหมายถึงแค่พ่อแม่ลูก สำหรับแฟนท่านอาจจะหมายถึงครอบครัวเค้าทั้งหมดก็ได้ ในสถานการณ์ปัจจุบัน ก็เหมือนแฟนท่านกำลังอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องเลือกอยู่นั่นแหละ

เรื่องนี้มันไม่ไม่มีทางจบแบบไม่มีปัญหาครับ คือที่บอกว่า ต่อให้รอจนพ่อแม่เค้าออกไปเองมันก็จะเป็นปัญหาที่คุณกับแฟนอยู่ดี คุณกับแฟนรอได้ไหมล่ะ รอจนออกไปเอง Happy end แต่ระหว่าทาง Suffer more and more ก็มาคุยกันเลยดีกว่าไหมครับ ถ้าเธอไม่พูดฉันจะพูดเองนะ เพราะเรื่องนี้เรามองเห็นเหมือนกันว่ามันเป็นปัญหานานแล้ว
คือขนาดท่านเองยังกลัวเกิดผลกระทบระยะยาวกับครอบครัวท่านเองเลย
แฟนท่านก็คิดเหมือนกันนี่แหละ พูดไปแล้วมันจะมีผลกระทบระยะยาวไหม? ก็เลยพูดไม่ได้

ซึ่งจากสาเหตุข้างบน แฟนท่านไม่สามารถพูดกับพ่อแม่เค้าได้ตรงๆ คนที่พูดได้ก็ต้องเป็นท่านแหละ ท่านก็ต้องสร้างความมั่นใจให้แฟนท่าน ออกหน้าเพื่อดันหลังแฟนท่านครับ
ยังไงมันก็เลี่ยงความบาดหมางไม่ได้ครับ แต่ท่านต้องมั่นใจให้ได้ว่าท่านเลือกทางที่ดีที่สุดให้ครอบครัว ไม่ใช่ทางที่ดีที่สุดของตัวท่านเองนะ

ขอให้เจอทางออกที่ดีที่สุดครับ

ผมคิดว่า เค้าคงไม่ยอมให้ผมพูด(ผมคิดเอง) จากการประเมินการพูดจา กับผม แต่พอดูหน้างานจริง คุยเล่น ประณีประนอมมาก

อยู่ไม่ห่างกันเลยครับ อยู่ในเมืองเหมือนกัน

แฟนผมเคยเสนอแล้ว แม่เค้าบอกไม่ขาย เก็บไว้เป็น มรดก เผื่อราคาขึ้น(คิดได้ไง บ้านโทรมลงเรื่อยๆ ให้แต่หมาอยู่)

ขอบคุณที่แชร์ครับท่าน

อย่าเสี่ยงเลยท่าน รู้แหละว่า ประหยัด แต่มันไม่คุ้มซะเลย

ผมนึกว่าผมอ่านเรื่องตัวเอง

อยู่ที่จริตครับ ญาติบางคนผมก็อยากให้มาอยู่ด้วย ทัศนคติดี ขยัน คุยด้วยแล้วมีความสุข ไม่เห็นแก่ตัว

ญาติหลายคนก็ toxic อยู่ด้วย20นาที ก็ทรมานแล้ว

ถ้าพ่อแม่มาอยู่ แบบว่าไม่ได้มาสร้างภาระ เช่น ช่วยทำงานบ้าน ช่วยแชร์ค่าใช้จ่าย หรืออยู่แบบไม่ได้มารบกวนเวลาชีวิตส่วนตัว แบบนี้โอเคนะ

มีประเด็นเรื่องต้องตอบแทนบุญคุณต่างๆ หรือเรื่องเหตุผลที่ต้องมาอยู่ด้วย (เช่น อายุมากขึ้นต้องพาไปหาหมอ หรือท่านต้องอยู่คนเดียว บลาๆ) ต้องบาลานซ์ให้ดี แต่ละครอบครัวไม่เหมือนกัน

เอาจริงๆ เค้ามาอยู่ ตั้งแต่ตอนผมคบกับแฟนแล้วครับ

เหมือน จะมาอยู่กลัวลูกสาวอยู่คนเดว อะไรประมานนี้ สลับกับผม ตอนเมื่อก่อน

แล้วก็มีหยุดไปอยู่กับลูกชายที่ ตจว(ย้ายไปทำงาน) แต่ตัวเองก็ไม่อยากไปอีก เลยอยากอยู่ฐานเดิมยาวๆ