เบื่อกฏหมายเรื่องขายเหล้าอันไหนมากกว่ากันครับ

ของผมส่วนใหญ่ดื่มเองอยู่ที่บ้านหรือถ้าดื่มกับเพื่อนก็จะกินกันที่บ้านซะมากกว่า เลยจะรำคาญเรื่องขายเป็นเวลามาก ออกไปซูเปอร์มาเก็ตซื้อของเข้าบ้านตอนบ่ายๆเนี่ยจะซื้อติดกลับมาเลยก็ไม่ได้ บางทีกะเวลาไว้แล้วว่าน่าจะทันสองโมงจะซื้อไวน์แค่ขวดเดียว เจอข้างหน้าของเยอะ คิวยาว เครื่องค้าง ตื๊ดไม่ทัน โคตรเซ็ง ตอนเย็นต้องออกมาซื้ออีกรอบ
แถมไอ้พวกเหล้าจีนไวน์ทำอาหารนี่พวกก็ดันนับเป็นเหล้าอีก จะซื้อไปตุ๋นเนื้อเฟ้ยย

เบื่อทั้งสองครับ ยกเลิกได้มั้ย

เบื่อทั้ง2 ยกซดได้มั้ย

รำคาญทั้ง 2 อย่างอะแต่มากสุดคงเป็นเวลาผมอยากรู้ทำเพื่อ

ถ้ามี 2 แบบนี้ให้ยกเลิก เอาห้ามขายเป็นเวลาออกไปก่อนเลยครับไร้สาระ ปกติถ้าจะซื้อจริงๆหาซื้อได้อยู่แล้วกับร้านปลีกชำทั่วไปแถวบ้าน วันพระใหญ่ปีนึงมีไม่กี่วันและเอาเข้าจริงๆก็หาซื้อได้อยู่ดีเหมือนกัน

มีวันห้ามขายยังจัดการตัวเองได้

แต่ขายเป็นเวลามันลำบากโว้ยย บางวันเลิกงานบ่ายสามจะซื้อก่อนเข้าบ้านก็ไม่ได้

หลังๆผมเลยเลือกยกลังตุนไว้แทน

เสรี ที่ไม่เสรี

ต้องถามว่า ที่ออกกฎหมาย/ระเบียบมา มันศักดิ์สิทธิ์ตรงไหนครับ
ถ้าไม่โง่พอ ก็คงเห็นแค่ว่า มันคือแค่ออกตัวอักษรมากลบเกลื่อนสร้างภาพไปอย่างนั้นแหละ...ซึ่งข้าราชการไทยถนัดที่จะทำอะไรห่วยๆไร้สมองแบบนี้ครับ

ไอ้กฎหมายที่กำหนดเวลาเนี่ย มันตั้งมาตั้งแต่เมื่อ50ปีที่แล้วนะ แล้วมันออกโดยคณะปฎิวัติ เพราะเมื่อก่อนพวกข้าราชการทั้งหลายชอบออกไปกินเหล้ากันตอนเที่ยง แล้วที่นี้กินยาวไม่กลับมาทำงาน จอมพลถนอม เค้าเลยออกกฎนี้มา จริงๆแล้วกฎหมายเนี้ยมันน่าจะเลิกใช้ไปตั้งนานได้แล้วนะ เพราะมันไม่ได้ถูกกำหนดขึ้นจากประชาชน

ผมว่าไม่ควรห้ามขาย

แต่ควรเพิ่มโทษให้ครอบคลุมมากขึ้น

เช่นหากเกิดเพราะมึนเมาเมื่อมีความเสียหายไม่สามารถอุทรณ์ได้เป็นต้น

และที่สำคัญประกันต้องไล่เบี้ยให้ด้วย

ห้ามขายเหมือนเดิมนั่นแหละดีแล้ว

ไม่ได้กินทุกวันมันไม่ตายหรอก

พวกร้านเหล้าต้องทำโปโมชั่นขายเหล้าเบียร์ก่อนวันพระ 1 วัน ให้มันถล่มถลาย

รำคาญการชายเป็นเวลามากกว่า

แต่กฎไม่ขายวันสำคัญทางศาสนา (พุทธ) น่าจะไม่ถูกต้องมากกว่า

เพราะคนไทยไม่ได้นับถือศาสนาเดียว ถ้าจะเอาความเชื่อทางศาสนามาเป็นกฎหมาย

แบบนี้ถ้าจะมีการแบ่งแยกดินแดนก็มีเหตุผลนะ เมื่อเค้าไม่อยากอยู่ภายใต้กฎหมายของศาสนาอื่น

เวลามันทุกวันนะ สามารถกำหนดชีวิตคนเราได้เลย
ส่วนวันพระมันแค่วันๆนึง ที่งดบ้างพักตับบ้างพอว่ากันได้อยู่แม้จะไร้สาระก็ตาม