คนไทยบางคนจะไม่อินกับพุทธ จนถึงขนาดมองว่าไร้สาระ นี่มันไม่แปลกเลยนะ

เพราะพุทธที่สอนในไทยนี่มันไม่ได้ใกล้เคียงกับพุทธเลย เป็นพราหมณ์ เป็นผี เป็นอะไรผสมรวมไปหมด


อยากรู้จักพุทธ หาศึกษาเอาเองเถอะ แล้วจะรู้

พระพุทธเจ้าคงเซ็งที่พระหลายๆวัด ไม่เน้นเผยแพร่หลักธรรม แต่ไปเน้นทางพิธีกรรมซะงั้น

ถ้าคุยกันเรื่องคำสอนของพระพุทธเจ้าโดยตรง
ท่านต้องลองไปศึกษาจากหลายๆนิกายแล้วเอามาเปรียบเทียบกัน
เพราะต่างนิกายก็ถ่ายทอดมาไม่เหมือนกัน ตีความมาไม่เหมือนกัน
แต่ถ้าถามเรื่องปาฏิหารย์\นรกสวรรค์แบบที่มีเทวดานางฟ้าลอยไปลอยมานี่ส่วนตัวผมไม่เชื่อ
เพราะคิดว่ามันคือการตีความอีกรูปแบบหนึ่งเท่านั้นเอง

ไม่มีทางรู้ข้อเท็จจริงได้ครับ เหมือนถามว่าใครสร้าง blockchain อ่ะ
ในแง่ข้อมูลทุกวันนี้เรายังไม่รู้เลยว่าพระพุทธเจ้าคือคนหนึ่งคน หรือคือคณะบุคคล
เพราะมันนานเกินกว่าจะสรุปได้ แต่เท่าที่หลักฐานทางวิชาการไปถึงก็คือ
เป็นคนๆนึง

ส่วนประเทศไทย ในยุคประวัติศาสตร์แต่เดิมเราเข้าใจว่าพระพุทธเจ้าเป็นคนไทย
เพราะยุคนั้นพุทธไม่เหลือให้เห็นในอินเดียแล้วโดนทำลายจนหมด
จนมาถึงสมัย ร.4 ซึ่งเป็นช่วงที่อังกฤษเข้าอินเดีย โลกถึงรู้ว่าพุทธเกิดที่ไหน

ซึ่งพวกรอยพระบาท พระธาตุ ฯลฯ อะไรพวกนี้ก็เกิดจากความไม่รู้นี่แหละ

อยากให้ไปหาอ่านการเข้ามาของพุทธ เพราะพุทธเข้ามาภูมิภาคนี้ตั้งแต่ก่อน
สมัยประวัติศาสตร์เลย แล้วจะมองภาพของพุทธได้เข้าใจมากขึ้น

ก็เอาพระพุทธเจ้ามาใส่ให้หนังสือขายได้
ก็ตามสไตล์ข่าวซุบซิบข่าวบันเทิง
อะไรจะดีไปกว่าเจ้าตัวบอกเองล่ะ

ที่พระพุทธเจ้าสอนก็ปากต่อปา หรือพวกบันทึกต่างๆนาๆ ก็ล้วนบันทึกภายหลัง
ถ้าไปลองดูจริงๆแล้ว คำสอนส่วนดีๆยังมีอยู่เยอะ แล้วส่วนไร้สาระถ้าเอาส่วนดีๆมาจับนี่แทนบจะแยกชั้นน้ำกับมันได้เลย อย่างที่เมนต์บนๆยกตัวอย่าง

การสังคายนาครั้งที่ 1 ก็เกิดขึ้นเพราะมีคนมาถามประมาณนี้แหละครับ ตอนนั้นพระโคดมดับขันธ์ไปแล้ว 3 เดือน พระอรหันต์ 500 องค์ ก็มารวมตัวกัน ตั้งคำถามให้พระอานนท์ที่ได้รับการยกย่องว่าศึกษาและจำคำสอนได้มากที่สุด เป็นคนตอบ แต่จะเป๊ะทุกคำพูดไหม ไม่ทราบ แต่ใจความไม่น่าผิดเพี้ยน

หลักฐานการตั้งอยู่ของเมืองต่าง ๆ ตามพุทธประวัติก็ค้นพบเรื่อยมาในภายหลัง

พระองค์ทรงสอนไว้ว่าไม่ให้เชื่อ ในกาลามสูตรบอกแค่ว่ามิควรเชื่อเรื่องใดโดยมิได้ตรึกตรอง เรียนรู้ ทำความเข้าใจตามให้ถูกต้องก่อน ไม่ว่าคำสอนนั้นจะฟังมาจากใคร ไม่ใช่ให้ไม่นับถือใคร เพราะครูเป็นคนที่ควรบูชา ตามที่พระพุทธเจ้าแสดงไว้ในมงคลสูตร ทุกสูตรรวมกันเป็นพระธรรม มีไว้ปฏิบัติรวมเป็นหนึ่งเดียว ไม่ใช่เอามาเลือกปฏิบัติที่ละสูตรครับ

สะวากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม สันทิฏฐิโก อะกาลิโก เอหิปัสสิโก โอปะนะยิโก ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูฮีติ
(พระธรรมเป็นสิ่งที่พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสไว้ดีแล้ว เป็นสิ่งที่ผู้ศึกษาและปฏิบัติพึงเห็นได้ด้วยตนเอง เป็นสิ่งที่ปฏิบัติได้ และให้ผลได้ไม่จำกัดกาล เป็นสิ่งที่ควรกล่าวกับผู้อื่นว่าท่านจงมาดูเถิด เป็นสิ่งที่ควรน้อมเข้ามาใส่ตัว เป็นสิ่งที่ผู้รู้ก็รู้ได้เฉพาะตน)

พระธรรมเป็นสิ่งที่รับฟังและรู้ได้โดยตนเอง ตัวผมคิดว่าเป็นการเรียนรู้ที่มันลึก กว่าจะไปสิ้นสุดก็ต้องถึงนิพพาน ยิ่งคุณปฏิบัติจะยิ่งรู้มากขึ้น เช่นถ้าคุณเริ่มรู้ถูกผิด ส่วนมากตอนแรกคนจะเห็นสิ่งที่ผิดของคนรอบตัว รู้สึกขัดหูขัดตาไปหมด โดยไม่ทันได้หันมามองที่ตัวเอง ต้องปฏิบัติไประดับนึง ถ้ารู้ตัวถึงจะหันกลับมาดูตัวเองว่าตัวเองเราก็มีส่วนผิดเหมือนกับที่เราว่าคนอื่นเขา

พระพุทธเจ้าพูดไทยชัดจัง

ผมดูตอนนี้แล้วก็นึกสงสัยนะ หรือศาสนาเหล่านี้ไม่ใช่มนุษย์เป็นผู้สร้างขึ้นมา แต่เป็นจากที่อื่นอันไกลโพ้นมาบรรญัติขึ้นมา แล้วดูจากหลักฐานหลายๆอย่างประกอบก็อาจเป็นแบบนั้น ทั้งรอยพระพุทธบาทในระดับพันปีขึ้น มันมีความลึกซึ้งในแบบที่ผ่านการคิดมาค่อนข้างซับซ้อนอยู่นะในคำสอนต่างๆ

เอาจริงๆคำสอนพระพุทธเจ้าดีนะครับ แต่คนเอามาแปลงสอนต่อๆกันโดยไม่เข้าใจ

เอาง่ายๆ อย่างครูสอนศาสนาพุทธตามชั้นเรียนก็สอนแบบไม่เข้าใจ ไม่เคยบวชเรียน บางคนเปิดแต่หนังสือสอน ซึ่งคนพิมพ์หนังสือก็ไม่เข้าใจอีก มันเลยสอนกันมาเพี้ยนๆไปเรื่อยๆ

ทีนี้สมัยนั้นเป็นช่วงที่ใช้ภาษาบาลีเป็นหลัก และจนถึงบัดนี้ ภาษาบาลีก็จัดเป็นประเภทภาษาที่ไม่มีตัวหนังสือ ดังนั้นคำสอนจะถูกถ่ายทอดในรูปแบบของบทสวดแทน คือแต่งบทสวดไว้ให้ท่องจำกันง่ายๆแทนตัวหนังสือ
เลยเป็นที่มาของการสวดปาฏิโมกข์เพื่อให้ท่องจำกฎ227ข้อกันให้ได้แทน

ส่วนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จะอาศัยการบอกปากต่อปาก แล้วเอามาจดต่อในสมัยสังคายนาครั้งที่2-3 ดังนั้นอาจจะมีการสื่อสารผิดพลาดกันไปจากคำพูดบ้าง ก็ต้องใช้สติปัญญาในการแยกข้อเท็จจริงเอาเอง(critical thinking)

จากที่ผมศึกษามานะ อย่าไปยึดพวกคัมภีร์อื่นๆมาก อ่านหลักๆแค่พระไตรปิฎก อย่าไปฟังคนขยายความอะไรตามyoutubeหรือสื่ออื่นมากมายครับ เพราะอาจจะได้รับความเห็นคนอื่นแทรกเข้าไปโดยเราไม่รู้ตัว

สุดท้าย ถ้าไม่อยากอ่านพระไตรปิฎกทั้งเล่ม ไม่มีเวลาศึกษาทุกธรรม ให้อ่านเฉพาะหัวใจ คืออิทัปปัจยตาปฏิจจสมุปบาท แค่นั้นพอเลย น่าจะครอบคลุมทุกอย่างแล้ว