ของผมเบาๆ น่าจะเป็นครั้งเดียวที่จำไม่ได้แล้วมีคนมาเล่า

อยู่โรงแรม ผมเดินออกไปที่ระเบียงตะโกน คว*****

ยังดีว่าไม่มีใครใกล้ๆ

อุ้มหมาของที่ร้านขึ้นแท็กซี่กลับบ้านมาด้วย

ภาพตัดแบบเห็นเป็นฉากๆ ขับรถกลับไม่ได้ครับ
เพื่อนขับรถมาส่ง แถมยังหิ้วปีกเข้าบ้าน ตื่นเช้ามาโดนสวดยับ
ไม่กล้าถามเพื่อนด้วยว่า ทำอะไรลงไปบ้าง ตั้งแต่นั้นมาแทบไม่ทานเหล้าเลยครับ

หนักสุดหลายครั้ง
แต่ครั้งที่สมเพชตัวเองที่สุดคือเข้าห้องผิด
แล้วเป็นห้องสาวที่ตัวเองเคยแอบชอบ
ญาติต้องมาลากกลับห้อง
ตื่นมาไปถามผู้หญิงว่าเราทำอะไรเธอบ้าง
เขาบอกว่ากอดกับจูบ แล้วก็นอนบนเตียงเขา
เขาก็เช็ดตัวให้แล้วไปบอกญาติมาตามกลับห้อง

ด่ารุ่นพี่ที่สนิทกัน

พี่แกชื่อ โม ปกติก็เรียกพี่
ตอนนั้น ก็เรียกแก "โม โม ยังไง"
55555 ตอนนั้นเพื่อนแบกกลับ
จำอะไรไม่ได้เลย จนเพื่อนมาเล่าให้ฟัง

ภาพตัดที่ Route แล้วมาตกใจตื่นหน้าโชว์รูมรถ ริมถนนพระราม 9 ตอนเช้ามืดในสภาพมือถือ, กระเป๋าตังหาย
จำอะไรไม่ได้เลย ถามเพื่อนที่มาด้วยกัน มันบอกว่าจู่ๆ มึงก็เข้ามาบอกว่ากูกลับบ้านก่อนนะ แล้วก็หายไปเลย
โทรไปก็ไม่รับ

หลังจากวันนั้น จะหวงแก้วตัวเองมาก ห้ามยุ่ง ถ้าใครยื่นแก้วมาให้ ไม่กินทั้งนั้น

ไปผับแถวเอกมัย เมากำลังได้ที่แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ เจอสาวยืนอยู่แล้วขอชนแก้วเลยชนด้วย จากนั้นสาว (หรืออาจจะเป็นกระเทย) ยื่นแก้วให้ดื่ม ปรกติถ้าไม่เมาไม่รับแน่ไ แต่วันนั้นเมามากเลยรับมากระดกหมดแก้ว หลังจากนั้นไปเข้าห้องน้ำ แล้วภาพตัดเลย ตื่นมาที่คอนโดตัวเอง โทรศัพท์หาย กระเป๋าตังอยู่ บัตรอยู่ครบ แต่เงินหายไป 2 หมื่น

พอสร่างเมาเลยลงไปถาม รปภ. ว่าผมกลับมาได้ไง รปภ. บอกว่าเห็นผมทะเลาะกับแท๊กซี่อยู่หน้าคอนโด จำผมได้ว่าเป็นลูกบ้านเลยไปเคลียร์ให้ สรุปทะเลาะกันเพราะไม่มีเงินจ่ายค่ารถ จากนั้นผมเลยออกไปแจ้งความ พาตำรวจไปย้อนดูกล้อง เห็นภาพเลยว่า ผมเดินตามผู้หญิง ออกนอกร้านไป สภาพคอพับยืนแทบไม่ตรง เดินแบบจะล้มมิล้มแหล่ไปขึ้นแท๊กซี่ หลังจากนั้นตำรวจตามต่อไปจนเจอว่าผมไปนอนกินข้าวแถวห้วยขวาง ใช้คำว่านอนเพราะเจ้าของร้านบอกว่าผมหลับคาโต๊ะเลย สาวสั่งกินอยู่คนเดียวแล้วหยิบเงินจากกระเป๋าตังผมไปจ่าย จากนั้นสาวก็เรียกแท๊กซี่ให้ผมขึ้นคนเดียว ส่วนสาวเดินไปทางอื่น

ตำรวจพยายามสืบต่อแต่ก็หาตัวสาวคนดังกล่าวไม่เจอ สุดท้ายผมก็ถือว่าฟาดเคราะไป ดีแล้วที่เสียแค่โทรศัพท์กับตัง ไม่เสียตูด

โดนฝรั่งต่อยหน้าที่เวียดนาม
ฉี่ในห้องเพื่อน

อย่างอื่นเมามากแต่ยังพอจำได้

ไปเอาท์ติ้งของมหาวิทยาลัย เมาจัด หลับไปละลุกมาฉี่ใส่กระเป๋าเพื่อน
ตื่นมาแฟนเล่าให้ฟังยัง งง อยู่เลยเกิดไรขึ้น

ปีนเกลียวกรรมการบริษัท อีกวันพี่เล่าให้ฟัง หน้าเหลือ2นิ้วเลย

จำได้ว่านั่งกินอยู่บ้านสมเด็จ มาตื่นอีกที ที่ป้ายรถเมย์ หน้าสถานีรถไฟศาลายา
เพื่อนบอกอยู่ดีๆขอไปห้องน้ำแล้วก็ไม่กลับมาเลย โทรศัพท์ก็ลืมที่โต๊ะ
ตื่นมาขึ้นแท๊กซี่กลับอย่างอายเลย เด็กนักเรียนมองกันตรึม เสื้อขาวมีแต่ฝุ่น ทุกวันนี้ผ่านไปตรงนั้นยังขำตลอด

ล่าสุดนี่ ไปนั่งกอดพี่ของเพื่อนผู้หญิงที่รู้จักจากด้านหลังตอนที่เขากำลังคอลกับแฟน เพื่อนมาเล่าให้ฟังตอนเช้า

ไม่เคยกินเหล้าจนเมาแล้วจำอะไรไม่ได้เลย กินได้ถึงจุดที่ร่างกายมันรู้ว่ารับไม่ไหวแล้วมันจะปวดหัวและง่วงมาก จากนั้นก็ปลีกตัวไปนอน

ผมเคยเมาแบบรั่วสุด ๆ กลับมาคือจำห้องผิด ห้องผม 301 แต่ผมเดินขึ้นผิดชั้นเป็น 401
ช่วงประมาณตี3 แล้วก็กำลังหากุญแจในกระเป๋า แต่จังหวะนั้นมันเอ่อล้นมาอยู่ตรงปากแล้วไม่ไหว

เลยปล่อยตรงหน้าห้องเลย กะว่าเดี๋ยวค่อยมาทำความสะอาดเอา พอได้กุญแจกำลังจะไขห้องเงยหน้าขึ้นเซี่ย 401
รีบเดินลงอย่างไว แล้วก็ลงไปเอาผ้าเอาถุงพลาสติกมาเช็ดอ๊วกหน้าห้อง โชคดีที่เจ้าของห้องไม่ลุกออกมาดู ไม่งั้นอาจได้กินโปรตีนตอนตีสาม

ไม่เคยกินเหล้าเบียร์ครับ กินแต่นม น้ำผลไม้