เบิกเนตรเรื่องสถาบัน ก็คงพฤติกรรมของ สึนะ เป็นตัวจุดชนวน


 

ผมเปิดกะลาจากการเริ่มต้นเรียนภาษาอังกฤษครับ

ตอนเด็กๆผมโง่บัดซบเรื่องภาษา กลัวการเรียนการพูดภาษาอังกฤษถึงขึ้นวิ่งหนีอ. เจอฝรั่งแล้วเป็นไบ้ไปเลย

แต่พอโตมาก็คิดว่าตัวเองอยากทำอะไรต่างประเทศ ซึ่งการจะไปตปท.หรือทำงานข้ามชาติได้ต้องมีภาษาอังกฤษก่อนเลย

ผมเลยค่อยๆฝึกไปครับ ทุกวันนี้สาบานเลยว่าแกรมม่ายังสอนใครไม่ได้เลย แต่คือมันฝึกพูด ฝึกเขียน ฝึกใช้กับทั้งคนไทยหรือฝรั่ง จนมันเขียนถูกพูดถูกโดยอัตโนมัติ

พอได้ภาษาแล้วก็ได้อ่านข่าวตปท. หนังสือวิชาการต่างๆ แต่ก่อนก็เหมือนคนอื่นแหละครับ นึกว่าไทยดีเลิศเลอ มีสถาบันกษัตริย์ทำเพื่อประชาชน

แต่พอได้ไปอยู่ตปท. ก็เอ้ ใช่เหรอวะ... จากที่เคยด่าเพื่อนคนนึงว่าทำไมมึงยอมเผด็จการวะ ทำไมประชาชนไม่สู้ ทำไมยอมเป็นทาสมัน มีสงครามกลางเมือง? เคยดูถูกเกาหลีเหนือว่าประชาชนแม่งโง่มาก
แต่พอได้เจอรัฐประหาร ครั้งแล้ว..ครั้งเล่า.. เพื่อนที่เราเคยด่าก็กลับมาถามเราว่า ทำไมประเทศไทยถึงเอาดอกไม้ไปให้กบฏที่ออกมารัฐประหารยึดอำนาจ ประชาชนพวกยูเป็นอะไรกันมากมั๊ย? ผมได้แต่นั่งน้ำลายบูดอยุ่ท่ามกลางวงเพื่อนที่เริ่มปิดประเด็นเรื่องการเมืองของประเทศตัวเอง
ฝรั่งดีอย่างเค้ามีวัฒนธรรมที่ไม่เหมือนไทยที่สามารถพูดเรื่องการเมืองการปกครองได้ทุกเวลา อย่างเวลากินข้าวหรือจิบชานี่คือสถานที่ที่ดีเลยในการเสวนาเรื่องนี้ ผมก็ซึมซับว่าการเมืองมันคือเรื่องของเรา ของประชาชนทุกคน ไม่ใช่แค่ชนชั้นปกครองนี่หว่า..

ส่วนเรื่องสถาบัน ผมโดนเพื่อนผมถามแถบทุกคนแหละว่าทำไมk.ยูแบบนั้นแบบนี้(คนเก่านะ) ทำไมถึงทำตัวเป็นslave ทำไมเค้าไม่มองยูว่าเป็นคนเหมือนๆกัน? (โดนคำนี้ทีไรไปไม่เป็นทุกรอบอายชิบหาย)
จริงๆคนต่างประเทศเค้ารู้มากกว่าเราอีกนะ เรื่องบางเรื่องผมพึ่งมารู้ตอนติดตามSSJ แต่เพื่อนผมรู้นานแล้ว ทุกวันนี้ก็ยังคุยกันอยู่เลยเรื่องการเมืองและสถาบันยันไอ้ไข่เลย ยืนยันครับข่าวเรื่องพวกนี้ตปท.ออกกันเยอะมาก ยิ่งเพื่อนบ้านเรานี่ตามข่าวไทยยิ่งกว่าซีรีย์ หลายๆครั้งผมได้แต่อายที่ตอบคำถามอะไรไม่ได้ หลายๆรอบถึงกับอายที่เกิดเป็นคนไทย
แต่ตอนนี้ผมไม่อายแล้วครับ เพราะน้องๆทำให้ผมพูดได้แล้วว่าประเทศไทยก็มีคนรุ่นใหม่ที่ไม่ยอมเผด็จการและอำนาจเก่าๆแล้ว

พิมพ์มาซะยาว อยากระบายมานานเรื่องนี้ คนอยู่ตปท.น่าจะเข้าใจดีที่ต้องอดทนตอบคำถามบ้าๆบอๆพวกนี้ในทุกๆวันที่มีคนถาม