ครั้งที่ 2 ยากกว่าเห็นๆเลยครับ จริงๆครั้งแรกตามพงศาวดารพม่า ถือว่าเราเป็นเมืองขึ้นตั้งแต่ พ.ศ.2106 ที่เสียช้างเผือกให้บุเรงนองไปแล้ว และ พม่าเอาตัวพระมหาจักรพรรดิไปอยู่ที่พม่าด้วยแล้วพระมหาจักรพรรดิบวชแล้วหนีกลับอยุธยาทำให้ตอนปี 2112 ต้องกลับมาบุกอยุธาอีกครั้งนั่นถือว่าเป็นการมาปราบกบฎอยุธยาของพม่าเสียมากกว่า ครั้งแรกถ้าไม่มีคนเปิดประตูเมืองให้พม่าบุกเข้ามาผมว่าอยุธยายันอยู่

ส่วนครั้งที่ 2 เราเจอแผนพม่าที่เหนือคาดคือน้ำหลากไม่ถอย ปกติถ้าถึงฤดูน้ำหลากมาแล้วพม่าจะต้องจำยอมถอยทัพกลับไปทุกครั้งแต่รอบนี้เจอ formation ใหม่ของพม่า พอน้ำหลากพม่าไม่ถอยเสบียงในอยุธยาก็เริ่มหมดออกไปเก็บเกี่ยวพืชผลข้างนอกก็ไม่ได้เพราะพม่าล้อมไว้หมดแล้ว คนในพระนครก็เริ่มอดอยากล้มตายรอวันแพ้ ไม่งั้น พระเจ้าตากสินคงไม่ต้องฝ่าแนบรบบุกออกไปหรอกถ้าอยู่ในเมืองแล้วรอด


ปล.อีกเรื่องการเสียกรุงครั้งที่ 2 ไม่ใช่เพราะบ้านเมืองเราอ่อนแอนะครับตามประวัติศาสตร์ที่ไม่ได้ชำระในสมัยหลังส่วนใหญ่บอกว่า อยุธยาไม่เคยเสื่อม บ้านเมืองเจริญมาตลอดที่เป็นราชธานี แต่พอประวัติศาสตร์ที่ชำระสมัยหลังต้องสร้างตัวร้ายในประวัติศาสตร์ขึ้นมาเพื่อให้คนในยุคปัจจุบันเห็นภาพว่ามีคนไม่ดี ผู้นำอ่อนแอ เราเลยต้องแพ้ให้กับพม่า ซึ่ง ราชวงศ์บ้านพลูหลวงทั้งหมดตั้งแต่ พระเพทราชาต้นราชวงศ์ลงมาคือเหยื่อของการชำระประวัติศาสตร์ทั้งนั้นครับ  

มีครั้งไหนที่ไปตีพม่าเองบ้างครับ

ทำไมต้องรอให้มันมาตีตลอด ถ้าทัพแข็งแรงจริงไม่ตียึดกลับบ้าง  

ชัยภูมิถ้าข้ามเขากันไปแล้ว พม่าโจทย์ยากกว่าครับ แถมพม่าหลังไม่ได้พิงทะเลแบบกรุงศรีหรือกรุงรัตนโกสินทร์  

ใช่ครับ ขนาดตองอูว่าตียากแล้ว ตีอังวะกับอมรปุระนี่ยิ่งยากขึ้นไปอีก  

ครั้ง2 ฝั่งพม่าเค้าพีคด้วยแหล่ะช่วงนั้น ไปหวดกับจีนได้เลย  

มีครั้งไหนที่ไปตีพม่าเองบ้างครับ

ทำไมต้องรอให้มันมาตีตลอด ถ้าทัพแข็งแรงจริงไม่ตียึดกลับบ้าง  

ผมเคยฟังอ.สุเนตรวิเคราะห์ท่านวิเคราะห์ประมาณว่าที่ไม่ไปตีไม่ใช่เพราะความยากความง่ายอะไรหรอกที่ไม่ไปเพราะรู้สึกว่าไม่คุ้มกับการลงทุน 555+ ซึ่งผมเห็นด้วยกับอ.สุเนตรเพราะเมืองเศรฐกิจทั้งของเราทั้งของพม่าคือเมืองทางชายฝั่งทะเลอันดามัน เวลาเรารบกับพม่าก็มักจะมีปัญหามาจากเมืองทางชายฝั่งทะเลอันดามันแทบทุกครั้งคือโกรธกันเรื่องเงินๆทองๆตลอด เรามองว่าอิทธิพลทางทหารควรเอาแค่คุ้มครองผลประโยชน์ทางเศรษกิจให้ได้ก็พอยกขึ้นเหนือไปรบกับพม่าไม่มีประโยชน์อะไร  

ก็มีไปตีแต่ยากครับ พม่าก็เป็นก๊กเป็นเหล่าเยอะ ทะเลาะกันเองก็บ่อย แต่พออยุธยาไปแกก็รวมตัวกันมาขับไล่อยุธยาครับ อย่างตอนพระนเรศวรไปถึงหงสาวดีละ ก็ยังต้องตามไปตีเมืองอังวะหรือตองอูต่อ ผมว่ายากนะไปตีพม่า หลักๆเอาแค่ล้านนาและเมาะตะมะพอแล้ว สมัยนั้นกรุงศรีมั่งคั่งจริงๆ ส่วนพม่านี่ก็มาตีกรุงศรีได้จะได้ทั้งเงินและคนไปสร้างความเข้มแข็งได้เยอะเลย

 

สู้ไม่ได้​ทั้งคู่​นะ​

ครั้ง2เหมือนจะต้านไว้ได้​ แต่ฝั่งพม่าวางแผนมาดีจริงๆ​ ยอมเขาเลย  

ผมเคยฟังอ.สุเนตรวิเคราะห์ท่านวิเคราะห์ประมาณว่าที่ไม่ไปตีไม่ใช่เพราะความยากความง่ายอะไรหรอกที่ไม่ไปเพราะรู้สึกว่าไม่คุ้มกับการลงทุน 555+ ซึ่งผมเห็นด้วยกับอ.สุเนตรเพราะเมืองเศรฐกิจทั้งของเราทั้งของพม่าคือเมืองทางชายฝั่งทะเลอันดามัน เวลาเรารบกับพม่าก็มักจะมีปัญหามาจากเมืองทางชายฝั่งทะเลอันดามันแทบทุกครั้งคือโกรธกันเรื่องเงินๆทองๆตลอด เรามองว่าอิทธิพลทางทหารควรเอาแค่คุ้มครองผลประโยชน์ทางเศรษกิจให้ได้ก็พอยกขึ้นเหนือไปรบกับพม่าไม่มีประโยชน์อะไร