เป็นเมื่อกี้เลยครับ ครั้งแรกในชีวิต คือผมตื่นมาทีนึงแล้วตอนตี 2 ทีนี้ผมขี้เกียจเลยเร่งแอร์เคลิ้มๆแล้วนอนต่อ

อาการคือเหมือนฝันกับความจริงมันมาเจอกัน คือรู้ตัวแต่ขยับไม่ได้ ตบหน้าตัวเองให้ตื่นในฝัน แต่ไม่ได้ตบจริงๆ ตะโกนแหกปากแต่เสียงไม่ออก บวกกับเห็นภาพหลอน (ที่คนเขาชอบเห็นคนมายืนปลายเท้ากัน)

แต่!! ผมเป็นคนไม่เชื่อเรื่องผี บวกกับก่อนหน้านี้เคยอ่านเล่นผ่านๆตาว่าอาการนี้มันเกิดขึ้นจากอะไร ในเว็บที่หมอเขียน

ภาพที่ผมเห็นไม่ใช่คนยืนจ้อง แต่ผมเห็นนกกระจอกเทศมายืนจ้องที่ปลายเท้า ตอนพิมพ์ผมยังขนลุกอยู่เลย จ้องแบบโครต Real เพิ่งรู้ว่าตัวเองกลัวตัวอะไรแปลกๆแบบนี้

ของผมนะครับ ครั้งแรกที่เป็น ร้องไห้เลย กลัวมาก ต้องเอาพระมาแขวนนอน รู้สึกเหมือนจมที่นอนลงไปเลย

หลังๆเป็นจนแบบ อ๋อยยย กุจะนอนรำคานนน

เท่าที่สังเกตุของผมคือ นอนแล้วตื่นแล้วนอนต่อ ช่วงนั้นนอนตอนเย็นบ่อย แล้วกลางคืนนอนอีก

อาการคือ พอมันเริ่มมาจะวิ้งๆ เสียงจะดังขึ้นเรื่อยๆ ผมทดลองทั้งสองแบบ ทั้งฝืนไว้ และพยายามตื่น กับ ปล่อยให้มันมาไปเลย

แบบฝืนคือ ยากมากที่จะตื่นให้ได้ ต้องฮึบแบบสุดแรง ในการลืมตาขึ้นมาจริงๆ (บางทีลืมตาขึ้นมาได้ แต่จริงๆแล้วคือฝันอยู่จนไม่รู้ว่าจริงๆยังไม่ได้ตื่น) พอสู้จนลืมตาได้จริงๆตอนตื่นจะปวดหัวหน่อยๆ

แบบปล่อยคือ จะวิ้งจนถึงจุดที่เข้าไปสู่ภาวะ lucid dream ตรงนี้สนุกละครับ

เท่าที่หาข้อมูลมามีคนเป็นเยอะมาก มันคือการคุมฝันแบบ 100% เลย ออกแนวถอดจิต ไม่ใช่ฝันๆอยู่แล้วเราทำอะไรไปในฝันตามบทแล้วจำได้ ไม่ใช่นะครับ นี่คือภาวะการสร้างภาพขึ้นมาอย่างสมบูรณ์เลย

ของผมมีสองเคส

1. อยู่ที่เดิมที่นอนอยู่
2. อยู่ที่ไหนซักที่ที่ไม่เคยไป

ขอเล่าข้อ 1 ก่อนครับ ถ้าผมรู้ตัวว่านี่คือ lucid dream แล้วลุกขึ้นมาในที่ที่ผมตัวจริงนอนอยู่ ณ ปัจจุบัน แรกๆมันจะแค่แปบเดียว แต่หลังๆผมฝึกจนสามารถไปได้ไกลมากจากที่ที่นอนอยู่ เช่นเดินลงไปชั้นล่าง จนถึงออกไปนอกบ้านไกลๆ

ครั้งแรกๆที่บอกเกิดขึ้นแปบเดียวน่าจะเป็นเพราะสมาธิยังไม่พอ เท่าที่สังเกตุ ภาวะนี้จะจบลงเมื่อผมหันหน้าไวๆ โดยที่ไม่ได้คิดฉากนั้นไว้ก่อน พอจบปุ้บจะตื่นทันที

หลังๆผมเลยฝึกโดยการตั้งสมาธิก่อนแล้วค่อยหันหน้าไปทางที่อยากจะไป เพื่อให้สมาธิไม่ขาดจะได้ไม่ตื่น และสามารถเดินต่อไปได้ในฝันซึ่งหลังๆผมอยู่ในภาวะนี้ได้นานมากๆครับ ถ้าไม่ตื่นเต้นจนเกินไป จะไม่ตื่นเลย

แต่คำว่านานจริงๆมันก็แค่ไม่กี่นาทีเท่านั้น สภาพแวดล้อมรอบข้าง มันก็คือความฝันครับ แต่ทุกอย่างคือแถวบ้านเราหมด คือที่ที่เราอยู่ประจำ

รวมถึงผู้คนที่จะโผล่มาด้วย ก็คือสมองเราจะสร้างทุกอย่างมาแบบอัตโนมัติโดยไม่ได้ต้องฝืนใจเพื่อเรียกภาพเหล่านี้มา

ตรงนี้สำคัญละครับ ถ้าท่านชายอย่างเราๆ สามารถเดินไปได้เรื่อย ในภาวะที่รู้ตัวว่า นี่ไม่ใช่เรื่องจริง อะไรจะดีไปกว่าการเดินหาสาวแถวบ้านงามๆซักคน แล้วก็ .... ซะ จริงมะครับ

ในความเป็นจริงยากมากๆครับ ผมเริ่มตั้งแต่เดินหาคน พอเลือกได้แล้วก็เดินปรี่เข้าไปเลย สาวๆในฝันส่วนมากจะยอมหมดครับ (เพราะเราอยากให้ยอม นางเหล่านั้นก็ยอมโดยอัตโนมัติ) มันก็ไปทีละสเตปๆ แรกๆพอใจเริ่มเต้นแรงก็ตื่นละครับ ยังไม่ทันได้ทำอะไร แล้วก็ขยับขึ้นไปเรื่อยๆ นานขึ้นเรื่อยๆ แต่ทำยังไงก็ใส่ไม่ได้ครับ ตื่นก่อนตลอด

สาวๆแต่ละครั้งอย่างที่บอกเลยครับ บางทีเดินๆก็เจอ บางทีก็ไม่เจอใครเลย เจอคนรู้จักแถวบ้านบ้าง เจอใครก็ไม่รู้ไปเลยบ้างก็มี

แบบที่ 2. คือ สถานที่ที่ไม่รู้จักที่ไม่เคยไป อันนี้เหมือนจะเป็น lucid dream ที่ไม่สมบูรณ์มั้งครับ เหมือนเกิดขึ้นระหว่างที่เราฝันอยู่ แต่อยู่ๆเรารู้ตัวว่านี่คือฝัน และควบคุมมันได้เฉยเลย

ที่เหลือหลักการเดียวกันเลยครับ แต่ที่ยากบ้างง่ายบ้างคือ สถานที่มันแปลกตา เราจะหันซ้ายขวายากมาก เพราะจะตื่นก่อนตลอด แต่ถ้าพยายามตั้งสมาธิดีๆก่อน ก็พอจะไปได้ ส่วนภารกิจก็เช่นเคยครับ เดินหาสาวๆเหมือนเดิมแหล่ะ คงไม่มีอะไรดีกว่านี้ให้ทำแล้ว (ครั้งนึงฝันว่าอยู่ต่างประเทศ เสียดายมากเดินหาสาวฝรั่งไม่ได้เลยตื่นก่อน อดได้แตมป์นอก 5555)

สรุป ผมไม่เคยกลัวคำว่าผีอำอีกต่อไปเลยครับ มาก็คือเตรียมสนุกกับมันอย่างเดียว ได้ฝึกอะไรหลายๆอย่างในภาวะ lucid dream แต่บางทีมันวิ้ง พอเราปล่อยแล้วมันไม่เข้าภาวะ lucid dream ก็มี บางทีผมเลยต้องฝืนไว้ เพราะตูจะนอนนนนนนน

ผมว่าหลักการทางวิทยาศาสตร์อธิบายไว้แล้วสำหรับเรื่องผีอำ ส่วนภาพต่างๆ ส่วนตัวผมเชื่อว่า พอเรากลัวอะไรมากๆในภาวะที่เราหลับอยู่ มันก็จะแรนด้อมสิ่งที่มันน่ากลัว ณ ตอนนั้นขึ้นมาเอง อาจจะเป็นภาพ เป็นเสียง จิตเราสร้างขึ้นมาเองทั้งนั้นครับ

เหมือนกับที่ผมสร้างสาวๆขึ้นมาตอนเดินหานั่นแหล่ะ แต่ผมชอบความเป็นออโต้ของมันนะ มันไม่ใช่มานั่งปั้นกันได้ มันแล้วแต่ครั้งจริงๆ บางทีก็เจอ บางทีเดินรีบแทบตายเพราะกลัวตื่นก็ไม่เจอใครเลย

ครั้งที่ฟินสุดคงหนีไม่พ้น ไปรู้ตัวว่านี่คือฝันอยู่กลาง รร ครับ เด็ก ม ปลาย ผญ เต็มเลยจ้าาาาาาาาาาาาา

ปล หวังว่าจะถูกใจชาว SS นะครับ สำหรับประสบการณ์ผีอำของผม

ปล 2 เพิ่มให้นะครับ สำหรับใครที่เป็นบ่อยจนรำคาน ลองนอนตะแคงครับ ช่วยป้องกันให้มันไม่มาอีกได้ระดับนึง

เคยเป็นครับอาการแบบท่านเลยของผมแมร่งตื่นมาแล้วรู้ตัวนะแต่พยายามให้ตัวเองลุกจากเตียงไม่ได้

เหมือนตื่นแล้วตาลืมแล้วมองเห็นห้องตัวเองแต่ยังฝันค้างอยู่ผมองเห็นดินปลวกอะไรก็ไม่รู้เหมือนภาพมันซ้อน

กับสิ่งที่ตาเห็นเป็นอยู่ประมาณ 5 นาทีได้จนสุดท้ายผมพยายามลุกคุมตัวเองมองไปที่ตัวหนังสือที่ปฎิทินแล้ว

พยายามอ่านก็สลัดไออาการนี้ไม่หลุด เลยเดินออกจากบ้านไปหายเฉย

ผมเคย3-4ครั้งแต่ไม่ได้เป็นฝันเป็นตอนตื่นเลย คือพยายามลุกจากเตียงตอนตื่นแต่ขยับไม่ได้พูดไม่ได้ประมาณ5นาทีมั้งกว่าจะหาย

เคยเป็นบ่อยๆอยู่ช่วงนึง ไม่ได้สนใจว่าเห็นอะไรนะ สนใจแค่ทำยังไงถึงจะตื่น

ผมก็เคยเป็นเหมือนกันครับ บอกเลยว่ากว่าจะหลุดออกจากตรงนั้นได้ เหงื่อแตกไปหมด

เมื่อก่อนผมเป็นบ่อยมาก โคตรไม่ชอบเลยเวลาเป็น

ผมเคยเป็นแต่อาการเหมือนคนนอนน้อยมากกว่า
ขยับไม่ได้ เหมือนอยากจะลืมตาลืมไม่ขึ้น
พูดก็พูดไม่ออก เหมือนมีอะไรทับ
ท่องนะโมในใจก็ไม่หลุด
ส่วนใหญ่ที่หลุด จะเป็น อิติปิโส ภะคะวา ไม่ก็
ชะยาสะนากะตา พุทธา แบบท่องยังไม่ถึงไหนก็หลุด
ถ้าออกเสียงเรียกได้ จะตะโกนหาแม่
แต่ที่คิดว่าไม่ใช่ผี เพราะไม่เจอตัวอะไรนั่งทับ
หรือมีตัวอะไรอยู่ปลายเท้า ตอนลืมตา
แต่ถ้ามี มันก็ต้องมีสู้กันบ้างอะ ผมกลัวคนมากกว่ากลัวผี ส่วนใหญ่จะเป็นตอนอากาศเย็นๆมากกว่าร้อนๆ

ของผมนะครับ ครั้งแรกที่เป็น ร้องไห้เลย กลัวมาก ต้องเอาพระมาแขวนนอน รู้สึกเหมือนจมที่นอนลงไปเลย

หลังๆเป็นจนแบบ อ๋อยยย กุจะนอนรำคานนน

เท่าที่สังเกตุของผมคือ นอนแล้วตื่นแล้วนอนต่อ ช่วงนั้นนอนตอนเย็นบ่อย แล้วกลางคืนนอนอีก

อาการคือ พอมันเริ่มมาจะวิ้งๆ เสียงจะดังขึ้นเรื่อยๆ ผมทดลองทั้งสองแบบ ทั้งฝืนไว้ และพยายามตื่น กับ ปล่อยให้มันมาไปเลย

แบบฝืนคือ ยากมากที่จะตื่นให้ได้ ต้องฮึบแบบสุดแรง ในการลืมตาขึ้นมาจริงๆ (บางทีลืมตาขึ้นมาได้ แต่จริงๆแล้วคือฝันอยู่จนไม่รู้ว่าจริงๆยังไม่ได้ตื่น) พอสู้จนลืมตาได้จริงๆตอนตื่นจะปวดหัวหน่อยๆ

แบบปล่อยคือ จะวิ้งจนถึงจุดที่เข้าไปสู่ภาวะ lucid dream ตรงนี้สนุกละครับ

เท่าที่หาข้อมูลมามีคนเป็นเยอะมาก มันคือการคุมฝันแบบ 100% เลย ออกแนวถอดจิต ไม่ใช่ฝันๆอยู่แล้วเราทำอะไรไปในฝันตามบทแล้วจำได้ ไม่ใช่นะครับ นี่คือภาวะการสร้างภาพขึ้นมาอย่างสมบูรณ์เลย

ของผมมีสองเคส

1. อยู่ที่เดิมที่นอนอยู่
2. อยู่ที่ไหนซักที่ที่ไม่เคยไป

ขอเล่าข้อ 1 ก่อนครับ ถ้าผมรู้ตัวว่านี่คือ lucid dream แล้วลุกขึ้นมาในที่ที่ผมตัวจริงนอนอยู่ ณ ปัจจุบัน แรกๆมันจะแค่แปบเดียว แต่หลังๆผมฝึกจนสามารถไปได้ไกลมากจากที่ที่นอนอยู่ เช่นเดินลงไปชั้นล่าง จนถึงออกไปนอกบ้านไกลๆ

ครั้งแรกๆที่บอกเกิดขึ้นแปบเดียวน่าจะเป็นเพราะสมาธิยังไม่พอ เท่าที่สังเกตุ ภาวะนี้จะจบลงเมื่อผมหันหน้าไวๆ โดยที่ไม่ได้คิดฉากนั้นไว้ก่อน พอจบปุ้บจะตื่นทันที

หลังๆผมเลยฝึกโดยการตั้งสมาธิก่อนแล้วค่อยหันหน้าไปทางที่อยากจะไป เพื่อให้สมาธิไม่ขาดจะได้ไม่ตื่น และสามารถเดินต่อไปได้ในฝันซึ่งหลังๆผมอยู่ในภาวะนี้ได้นานมากๆครับ ถ้าไม่ตื่นเต้นจนเกินไป จะไม่ตื่นเลย

แต่คำว่านานจริงๆมันก็แค่ไม่กี่นาทีเท่านั้น สภาพแวดล้อมรอบข้าง มันก็คือความฝันครับ แต่ทุกอย่างคือแถวบ้านเราหมด คือที่ที่เราอยู่ประจำ

รวมถึงผู้คนที่จะโผล่มาด้วย ก็คือสมองเราจะสร้างทุกอย่างมาแบบอัตโนมัติโดยไม่ได้ต้องฝืนใจเพื่อเรียกภาพเหล่านี้มา

ตรงนี้สำคัญละครับ ถ้าท่านชายอย่างเราๆ สามารถเดินไปได้เรื่อย ในภาวะที่รู้ตัวว่า นี่ไม่ใช่เรื่องจริง อะไรจะดีไปกว่าการเดินหาสาวแถวบ้านงามๆซักคน แล้วก็ .... ซะ จริงมะครับ

ในความเป็นจริงยากมากๆครับ ผมเริ่มตั้งแต่เดินหาคน พอเลือกได้แล้วก็เดินปรี่เข้าไปเลย สาวๆในฝันส่วนมากจะยอมหมดครับ (เพราะเราอยากให้ยอม นางเหล่านั้นก็ยอมโดยอัตโนมัติ) มันก็ไปทีละสเตปๆ แรกๆพอใจเริ่มเต้นแรงก็ตื่นละครับ ยังไม่ทันได้ทำอะไร แล้วก็ขยับขึ้นไปเรื่อยๆ นานขึ้นเรื่อยๆ แต่ทำยังไงก็ใส่ไม่ได้ครับ ตื่นก่อนตลอด

สาวๆแต่ละครั้งอย่างที่บอกเลยครับ บางทีเดินๆก็เจอ บางทีก็ไม่เจอใครเลย เจอคนรู้จักแถวบ้านบ้าง เจอใครก็ไม่รู้ไปเลยบ้างก็มี

แบบที่ 2. คือ สถานที่ที่ไม่รู้จักที่ไม่เคยไป อันนี้เหมือนจะเป็น lucid dream ที่ไม่สมบูรณ์มั้งครับ เหมือนเกิดขึ้นระหว่างที่เราฝันอยู่ แต่อยู่ๆเรารู้ตัวว่านี่คือฝัน และควบคุมมันได้เฉยเลย

ที่เหลือหลักการเดียวกันเลยครับ แต่ที่ยากบ้างง่ายบ้างคือ สถานที่มันแปลกตา เราจะหันซ้ายขวายากมาก เพราะจะตื่นก่อนตลอด แต่ถ้าพยายามตั้งสมาธิดีๆก่อน ก็พอจะไปได้ ส่วนภารกิจก็เช่นเคยครับ เดินหาสาวๆเหมือนเดิมแหล่ะ คงไม่มีอะไรดีกว่านี้ให้ทำแล้ว (ครั้งนึงฝันว่าอยู่ต่างประเทศ เสียดายมากเดินหาสาวฝรั่งไม่ได้เลยตื่นก่อน อดได้แตมป์นอก 5555)

สรุป ผมไม่เคยกลัวคำว่าผีอำอีกต่อไปเลยครับ มาก็คือเตรียมสนุกกับมันอย่างเดียว ได้ฝึกอะไรหลายๆอย่างในภาวะ lucid dream แต่บางทีมันวิ้ง พอเราปล่อยแล้วมันไม่เข้าภาวะ lucid dream ก็มี บางทีผมเลยต้องฝืนไว้ เพราะตูจะนอนนนนนนน

ผมว่าหลักการทางวิทยาศาสตร์อธิบายไว้แล้วสำหรับเรื่องผีอำ ส่วนภาพต่างๆ ส่วนตัวผมเชื่อว่า พอเรากลัวอะไรมากๆในภาวะที่เราหลับอยู่ มันก็จะแรนด้อมสิ่งที่มันน่ากลัว ณ ตอนนั้นขึ้นมาเอง อาจจะเป็นภาพ เป็นเสียง จิตเราสร้างขึ้นมาเองทั้งนั้นครับ

เหมือนกับที่ผมสร้างสาวๆขึ้นมาตอนเดินหานั่นแหล่ะ แต่ผมชอบความเป็นออโต้ของมันนะ มันไม่ใช่มานั่งปั้นกันได้ มันแล้วแต่ครั้งจริงๆ บางทีก็เจอ บางทีเดินรีบแทบตายเพราะกลัวตื่นก็ไม่เจอใครเลย

ครั้งที่ฟินสุดคงหนีไม่พ้น ไปรู้ตัวว่านี่คือฝันอยู่กลาง รร ครับ เด็ก ม ปลาย ผญ เต็มเลยจ้าาาาาาาาาาาาา

ปล หวังว่าจะถูกใจชาว SS นะครับ สำหรับประสบการณ์ผีอำของผม

ปล 2 เพิ่มให้นะครับ สำหรับใครที่เป็นบ่อยจนรำคาน ลองนอนตะแคงครับ ช่วยป้องกันให้มันไม่มาอีกได้ระดับนึง

lucid dream เหมือนเม้นบน..น่าสนใจมาก
มันมีวิธีแบบตั้งใจว่า วันนี้กรูจะฝันว่าไปที่นี่ ที่นั่นเลยไหม
เผื่อดูหนังจบ แล้วจะได้ลุยต่อเลยครับ

เราจะเจอผีอำตอนพลังงานชีวิตเหลือน้อย จนสามารถรับรู้อีกมิตินึงได้ แต่ที่เราหลุดออกมาได้เพราะทุกคนยังมีสติที่ดีอยู่ เหมือนคนบางคนที่ตายไปแล้ว แต่กลับฟื้นขึ้นมาล่ะครับ

เคยเป็นครั้งเดียว ตอนนั้นนอนที่ออฟฟิต ปกติกลางคืนก็น่ากลัวอยู่แล้ว

เจอแบบนั้นไปก็หลอนๆเหมือนกัน แต่ไม่ได้เห็นตัวอะไรนะ

ผมเป็นอยู่ 3 ครั้งตอนที่หลังทำงานมาเหนื่อยมากๆ ครั้งนึงข้างนอกที่เหลือบ้า่น ไม่รู้ว่าจริงหรือฝัน แต่เหมือนตามองอยู่จะลุกไปห้องนํ้าแต่ขยับไม่ได้ตัวหนักไปหมด ตะโกนร้องแหกปากโวยวายเลย สักพักก็หลุด แต่โคตรน่ากลัว ไม่เห็นผีนะ เห็นห้องนอนเราปกตินี่แหละมันไม่มีอะไรแต่เหมือนมีอะไรอยู่ เข้าใจม่ะ

ยากมากครับ อย่างที่ผมบอกครับ ว่ามันคือการรู้ตัวโดยสมบูรณ์ ว่านี่คือฝัน

แต่ก่อนหน้านั้นเราไม่มีทางรู้ได้หรอกครับ เรารู้อีกทีคืออยู่ในภาวะ ld แล้ว แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเตรียมฉากก่อนจะรู้ตัว แต่ผมก็ได้อยู่ในภาวะนี้หลายที่ บางทีไปรู้ตัวกลางฝันเลยก็มีครับ แบบนั้นถึงจะได้อยู่ในที่แปลกๆต่อจากที่เราฝันมา ละพอรู้ตัว ไม่ว่าก่อนหน้านั้นเราจะรับบทอะไรอยู่ หรือทำอะไรก็ตาม ผมเปลี่ยนเป้าหมายเป็นเดินหาสาวทันทีครับ ก่อนจะตื่น 555555

อีกอย่างมันค่อนข้างยากครับ ผมฝึกหลายปีก็ว่าได้ อย่างว่าครับ นอนๆแต่ละวัน ไม่ใช่จะเกิด ld ทุกคืน แต่พอมาผมก็พยายามฝึก มันเลยกินเวลานานมากครับ กว่าจะตั้งสมาธิแล้วขยับตัวได้อิสระ

อีกอย่างภาวะนี้ แค่เดินก็ตื่นแล้วครับ ต้องสมาธิดีมากๆถึงจะเห็นรอบข้างได้ชัดๆ และเดินไปไกลๆได้ ครั้งแรกที่เข้าภาวะนี้ แค่ขยับตัวนิดเดียวก็ตื่นแล้วครับ เดินไปไกลๆนี่ ไม่ง่ายเลยจริงๆ

lucid dream มีวิธีอยู่ครับ คล้ายๆ การหมุน โทเทม โดยการใช้ร่างกายเราแทน เพราะ ตอนฝันเราอาจไร้ อุปกรณ์ เช่น การกำมือ ปล่อยมือ เป็นการเช็คจังหวะ ฝึกให้ชินครับ สนุกแน่นอน

ผมเคยเป็นครับ

เอาง่ายๆ คือเราตื่นไม่เต็มที่แค่นั้นแหละครับ

ถ้าเราฝันร่วมด้วย เราก็จะเห็นภาพที่เรากำลังฝันอยู่

ผมเคยมาหมด เห็นผี เห็นคนรู้จัก

หรือไม่เห็นอะไรเลยก็เคย แบบนอนในห้องเฉยๆแค่ลุกไม่ได้

แล้วเคยแบบนอนทับแขน เลยเห็นภาพว่าผีบีบมือด้วย

ใครที่บอกผีอำคือเรื่องลี้ลับ โดนผีกดจริงๆ อะไรงี้ผมไม่เคยเชื่อเลย

เพราะผมเป็นหลายครั้ง จนจับอาการมันได้หมด