ของผมนะครับ ครั้งแรกที่เป็น ร้องไห้เลย กลัวมาก ต้องเอาพระมาแขวนนอน รู้สึกเหมือนจมที่นอนลงไปเลย

หลังๆเป็นจนแบบ อ๋อยยย กุจะนอนรำคานนน

เท่าที่สังเกตุของผมคือ นอนแล้วตื่นแล้วนอนต่อ ช่วงนั้นนอนตอนเย็นบ่อย แล้วกลางคืนนอนอีก

อาการคือ พอมันเริ่มมาจะวิ้งๆ เสียงจะดังขึ้นเรื่อยๆ ผมทดลองทั้งสองแบบ ทั้งฝืนไว้ และพยายามตื่น กับ ปล่อยให้มันมาไปเลย

แบบฝืนคือ ยากมากที่จะตื่นให้ได้ ต้องฮึบแบบสุดแรง ในการลืมตาขึ้นมาจริงๆ (บางทีลืมตาขึ้นมาได้ แต่จริงๆแล้วคือฝันอยู่จนไม่รู้ว่าจริงๆยังไม่ได้ตื่น) พอสู้จนลืมตาได้จริงๆตอนตื่นจะปวดหัวหน่อยๆ

แบบปล่อยคือ จะวิ้งจนถึงจุดที่เข้าไปสู่ภาวะ lucid dream ตรงนี้สนุกละครับ

เท่าที่หาข้อมูลมามีคนเป็นเยอะมาก มันคือการคุมฝันแบบ 100% เลย ออกแนวถอดจิต ไม่ใช่ฝันๆอยู่แล้วเราทำอะไรไปในฝันตามบทแล้วจำได้ ไม่ใช่นะครับ นี่คือภาวะการสร้างภาพขึ้นมาอย่างสมบูรณ์เลย

ของผมมีสองเคส

1. อยู่ที่เดิมที่นอนอยู่
2. อยู่ที่ไหนซักที่ที่ไม่เคยไป

ขอเล่าข้อ 1 ก่อนครับ ถ้าผมรู้ตัวว่านี่คือ lucid dream แล้วลุกขึ้นมาในที่ที่ผมตัวจริงนอนอยู่ ณ ปัจจุบัน แรกๆมันจะแค่แปบเดียว แต่หลังๆผมฝึกจนสามารถไปได้ไกลมากจากที่ที่นอนอยู่ เช่นเดินลงไปชั้นล่าง จนถึงออกไปนอกบ้านไกลๆ

ครั้งแรกๆที่บอกเกิดขึ้นแปบเดียวน่าจะเป็นเพราะสมาธิยังไม่พอ เท่าที่สังเกตุ ภาวะนี้จะจบลงเมื่อผมหันหน้าไวๆ โดยที่ไม่ได้คิดฉากนั้นไว้ก่อน พอจบปุ้บจะตื่นทันที

หลังๆผมเลยฝึกโดยการตั้งสมาธิก่อนแล้วค่อยหันหน้าไปทางที่อยากจะไป เพื่อให้สมาธิไม่ขาดจะได้ไม่ตื่น และสามารถเดินต่อไปได้ในฝันซึ่งหลังๆผมอยู่ในภาวะนี้ได้นานมากๆครับ ถ้าไม่ตื่นเต้นจนเกินไป จะไม่ตื่นเลย

แต่คำว่านานจริงๆมันก็แค่ไม่กี่นาทีเท่านั้น สภาพแวดล้อมรอบข้าง มันก็คือความฝันครับ แต่ทุกอย่างคือแถวบ้านเราหมด คือที่ที่เราอยู่ประจำ

รวมถึงผู้คนที่จะโผล่มาด้วย ก็คือสมองเราจะสร้างทุกอย่างมาแบบอัตโนมัติโดยไม่ได้ต้องฝืนใจเพื่อเรียกภาพเหล่านี้มา

ตรงนี้สำคัญละครับ ถ้าท่านชายอย่างเราๆ สามารถเดินไปได้เรื่อย ในภาวะที่รู้ตัวว่า นี่ไม่ใช่เรื่องจริง อะไรจะดีไปกว่าการเดินหาสาวแถวบ้านงามๆซักคน แล้วก็ .... ซะ จริงมะครับ

ในความเป็นจริงยากมากๆครับ ผมเริ่มตั้งแต่เดินหาคน พอเลือกได้แล้วก็เดินปรี่เข้าไปเลย สาวๆในฝันส่วนมากจะยอมหมดครับ (เพราะเราอยากให้ยอม นางเหล่านั้นก็ยอมโดยอัตโนมัติ) มันก็ไปทีละสเตปๆ แรกๆพอใจเริ่มเต้นแรงก็ตื่นละครับ ยังไม่ทันได้ทำอะไร แล้วก็ขยับขึ้นไปเรื่อยๆ นานขึ้นเรื่อยๆ แต่ทำยังไงก็ใส่ไม่ได้ครับ ตื่นก่อนตลอด

สาวๆแต่ละครั้งอย่างที่บอกเลยครับ บางทีเดินๆก็เจอ บางทีก็ไม่เจอใครเลย เจอคนรู้จักแถวบ้านบ้าง เจอใครก็ไม่รู้ไปเลยบ้างก็มี

แบบที่ 2. คือ สถานที่ที่ไม่รู้จักที่ไม่เคยไป อันนี้เหมือนจะเป็น lucid dream ที่ไม่สมบูรณ์มั้งครับ เหมือนเกิดขึ้นระหว่างที่เราฝันอยู่ แต่อยู่ๆเรารู้ตัวว่านี่คือฝัน และควบคุมมันได้เฉยเลย

ที่เหลือหลักการเดียวกันเลยครับ แต่ที่ยากบ้างง่ายบ้างคือ สถานที่มันแปลกตา เราจะหันซ้ายขวายากมาก เพราะจะตื่นก่อนตลอด แต่ถ้าพยายามตั้งสมาธิดีๆก่อน ก็พอจะไปได้ ส่วนภารกิจก็เช่นเคยครับ เดินหาสาวๆเหมือนเดิมแหล่ะ คงไม่มีอะไรดีกว่านี้ให้ทำแล้ว (ครั้งนึงฝันว่าอยู่ต่างประเทศ เสียดายมากเดินหาสาวฝรั่งไม่ได้เลยตื่นก่อน อดได้แตมป์นอก 5555)

สรุป ผมไม่เคยกลัวคำว่าผีอำอีกต่อไปเลยครับ มาก็คือเตรียมสนุกกับมันอย่างเดียว ได้ฝึกอะไรหลายๆอย่างในภาวะ lucid dream แต่บางทีมันวิ้ง พอเราปล่อยแล้วมันไม่เข้าภาวะ lucid dream ก็มี บางทีผมเลยต้องฝืนไว้ เพราะตูจะนอนนนนนนน

ผมว่าหลักการทางวิทยาศาสตร์อธิบายไว้แล้วสำหรับเรื่องผีอำ ส่วนภาพต่างๆ ส่วนตัวผมเชื่อว่า พอเรากลัวอะไรมากๆในภาวะที่เราหลับอยู่ มันก็จะแรนด้อมสิ่งที่มันน่ากลัว ณ ตอนนั้นขึ้นมาเอง อาจจะเป็นภาพ เป็นเสียง จิตเราสร้างขึ้นมาเองทั้งนั้นครับ

เหมือนกับที่ผมสร้างสาวๆขึ้นมาตอนเดินหานั่นแหล่ะ แต่ผมชอบความเป็นออโต้ของมันนะ มันไม่ใช่มานั่งปั้นกันได้ มันแล้วแต่ครั้งจริงๆ บางทีก็เจอ บางทีเดินรีบแทบตายเพราะกลัวตื่นก็ไม่เจอใครเลย

ครั้งที่ฟินสุดคงหนีไม่พ้น ไปรู้ตัวว่านี่คือฝันอยู่กลาง รร ครับ เด็ก ม ปลาย ผญ เต็มเลยจ้าาาาาาาาาาาาา

ปล หวังว่าจะถูกใจชาว SS นะครับ สำหรับประสบการณ์ผีอำของผม

ปล 2 เพิ่มให้นะครับ สำหรับใครที่เป็นบ่อยจนรำคาน ลองนอนตะแคงครับ ช่วยป้องกันให้มันไม่มาอีกได้ระดับนึง