ผมเคยครั้งนึงครับ ที่ผ่านมาอ่านกับฟังคนอื่นมาเยอะ
พอเป็นแอบตกใจ เป็นเหมือนที่รู้มา ขยับตัวไม่ได้ พูดไม่ได้ เริ่มรู้สึกอึดอัด
พอมองไปทางอื่นจะเห็นเงาดำๆมา ตอนแรกปิดตาเริ่มกลัว แต่สักครู่ตั้งสติ แล้วรอพักใหญ่กลับไม่มีอะไรครับ

เลยคิดว่าถ้าเป็นคราวหน้าคงมีสติมากขึ้น

มีช่วงนึงเป็นบ่อยมาก แต่ตอนนี้ไม่เป็นมานานหลายปีละ ผมว่าเพลียนอนดึกบ่อยๆด้วยส่วนนึงช่วงนั้นทำโปรเจคจบมหาลัย

เป็นบ่อยสุดคือสมัยเป็นนักศึกษานอนหอพัก มาทุกวันอำทุกวันเป็นผู้หญิงมาชวนไปอยู่ด้วย มาบ่อยจนรู้วิธีเอาตัวรอด อาการก็อย่างที่บอก มันจะวิ้งแบบรู้ว่าจะมีจังหวะสองจะนอนและฝันแน่นอน ผมหลับตาไว้ตลอด แป้บๆก็หลุด แต่แปลกพอออกมาจากหอนั้นก็ไม่เคยโดนอำอีกเลย

เคยเป็นครั้งนึง มันเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น ภาพที่เห็นก็คือจุดที่ตัวเองนอนปกติเลย

แค่มันเหมือนมีอาการเกร็งทั้งตัวจนขยับไม่ได้ เกร็งจนหายใจติดๆขัดๆ พอเริ่มตั้งสติค่อยผ่อนคลาย

แล้วก็ขยับตัวได้ ตกใจเหมือนกันตอนแรก เป็นครั้งนั้นครั้งเดียว

อยากลอง lucid dream แบบเมนท์บนดูมั่ง น่าสนุกดี

เรากลัวเพราะเราขยับไม่ได้ แต่เหมือนยังสัมผัส,มองเห็นได้ไง คนไม่กลัวผีก็ยังต้องกลัวอะ

ผมเคยฝันแล้วเหมือนควบคุมได้ทุกอย่าง
เวลาเจออะไรน่ากลัว ผมจะบังคับตัวเองให้บินหนีได้หรือไม่ก็ปล่อยพลังใส่ มีพลังพิเศษ แบบนี้เรียกว่าไรคับ

ย้อนกลับไปสิบกว่าปี ผมอยู่ม.ปลายกำลังเตะฟุตบอลเล่นกับลูกพี่ลูกน้องผมอายุน่าจะราว ๆ 6 ขวบ แล้วบังเอิญเตะแรงจนน้องรับบอลไม่ทัน ลูกบอลกลิ้งไปหน้าบ้านหลังหนึ่งที่เจ้าของบ้านเขาไม่ค่อยอยู่บ้าน เขาเป็นคนนับถือศาสนาอะไรซักอย่าง ซึ่งทุกเช้าตรู่เขาจะชอบสวดภาษาอะไรไม่รู้และสั่นกระดิ่งไปด้วย เป็นที่ล่ำลือว่าบ้านนี้น่าจะมีอะไรแปลก ๆ น้องของผมก็วิ่งไปเก็บลูกฟุตบอลตรงหน้าบ้าน แล้วอยู่ ๆ น้องของผมก็หันเข้าไปในบ้าน ๆ นั้น จากตรงที่ผมอยู่รู้สึกเหมือนมีคนเรียกน้อง พอจังหวะที่น้องผมมองเข้าไป อยู่ ๆ น้องก็ร้องไห้โฮเลย แบบร้องดังมากทั้ง ๆ ที่ตะกี้ยังเล่นสนุกร่าเริงอยู่เลย ผมเองด้วยความเลือดร้อนในวัยนั้น ก็รีบวิ่งไปหาน้องและก็มองเข้าไปในบ้านไม่เห็นใครหรืออะไรเลย แล้วด้วยความที่ไม่กลัวอะไรเพราะคิดว่าตัวเองเจอบ่อยแล้วไม่เคยโดนอะไรถึงเนื้อถึงตัวก็เลย ด่าเข้าไปในบ้าน และเตะลูกบอลอัดรั้วบ้านเค้าอย่างไม่รู้สึกผิด พอน้องเห็นว่าผมไม่กลัวก็หยุดร้องและคว้าตัวผมมากอด หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรครับ เล่นบอล ล้างเท้าเข้าบ้าน กินข้าวที่แม่ทำ จนกระทั่งผมเริ่มง่วงนอนเร็วในช่วงหัวค่ำ ผมเข้าไปนอนในห้องเปิดประตูทิ้งไว้ เรื่มซะลึมซะลือ อยากจะพลิกตัวนอนตะแคงกอดหมอนแต่ว่า อยู่ดี ๆ ก็เหมือนมีอะไรมานั่งบนตัวเลยครับแล้วเอามือยันหัวไหล่ทั้งสองข้าง ผมผู้ซึ่งมีครอบครัวต่างศาสนากัน พ่อเป็นพุทธ แม่เป็นอิสลาม จึงทำให้ผมไม่คิดจะนับถือศาสนาอะไร เลยไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร พยายามขัดขืนอยู่กือบห้านาทีเลยครับ รู้สึกได้เลยว่าเหมือนมีใครนั่งทับเราอยู่จริง ๆ ผมพยายามจะตะโกนแต่ไม่มีเสียงออกมาเลยครับ ผมพยายามสวดอะไรก็ตามที่ผมเคยเรียนในวิชาพุทธศาสนา แต่ก็ไม่เป็นผลอะไร เว้นแต่ว่ารู้สึกว่าความรู้สึกที่โดนกดทบมันเบาลงหน่อย ๆ ผมพยายามจะลุกต้านอยู่ราวสิบนาที ซึ่งมันรู้สึกนานกว่านั้นมากด้วยความกลัวครับ ผมพยายามมองไปตรงเหนือตัวของผม จนผมรู้สึกได้ถึงสายตากลับมาครับ เหมือนถูกมอง แต่มันมากกว่านั้นเพราะมันมีความถูกเย้ยหยันอยู่ด้วย และที่น่ากลัวที่สุดคือได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ เหมือนเสียงกระซิบที่ข้างหู แล้วผมก็เหลือบไปที่ประตูที่มีแสงจากห้องนั่งเล่นส่องเข้ามาระเรื่อ ๆ อยากออกไปมาก ๆ จนผมไม่รู้จะทำยังไงแล้ว อยากให้ใครซักคนเดินเข้ามาช่วยแต่มันดูหมดหนทางเลยครับ จนผมยอมครับ ผมขอโทษเขาไม่ว่าผมจะทำอะไรไป แล้วก็พยายามลุกเฮือกสุดท้าย พรวด ตอนลุกขึ้นมานั่งเหมือนสิ่งที่อยู่บนตัวหงายไปด้านหลัง แล้วผมก็วิ่งไปกอดแม่อันดับแรกร้องไห้ไม่ไว้ฟอร์มอะไรให้ลูกพี่ลูกน้องตัวน้อยของผม กับน้องชายของผมเลย

ย้อนกลับไปตอนผมเด็กบ้างบ้านผมเคยถูกชวนให้ไปกินข้าวมื้อเย็นที่บ้านหลังนั้นครับ ตอนนั้นผมน่าจะอายุไม่เกิน 8 ขวบ ขึ้นไปกินข้าวกันกับครอบครัวบ้านนั้นบนชั้นดาดฟ้า พอกินข้าวกินอะไรเสร็จพวกผู้ใหญ่เขาก็นั่งพูดคุยกันต่อ ส่วนผมกับน้องก็ไปนั่งเล่นบนระเบียงซึ่งหันไปทางป่ากกต้นสูงท่วมหัว วันนั้นแสงจันทร์สว่างมากครับทำให้ป่ากกบริเวณกว้าง ๆ นั้นสว่างไสวมาก ผมเห็นคนครับไม่ได้เงา แต่เป็นตัวคนเลยจริง ๆ เหมือนเขากำลังเต้นรำอยู่บนยอดของต้นกกอย่างสนุกสนานเลยครับ คนเดียวเดี่ยว ๆ บนยอดต้นกกที่มีแสงจันทร์เหมือนเป็นสปอตไลท์บนเวทีขนาดใหญ่ และผมก็ชี้นิ้วให้น้องดูแต่น้องชายของผมไม่เห็นอะไรเลย ผมก็พยายามจะให้น้องชายเห็นให้ได้จนน้องชายผมกลัวทนไม่ไหว ร้องไห้วิ่งไปฟ้องพ่อว่าผมหลอกผี

เรื่องจริงเลยครับ ตอนเด็กผมเห็นจนชินมาก ๆ แต่ไม่เคยบอกใครเลย มาเล่าตอนที่มันผ่านไปนานแล้วเท่านั้น และจนผ่านช่วงม.ปลายมา ผมก็ไม่ค่อยเห็นอีกเท่าไหร่แล้ว

จริงๆสเตปมันง่ายมากเลยครับ

พอเข้าสู่ภาวะที่รู้สึกตัวแต่ขยับไม่ได้ ส่วนมากจะเป็นงี้

> กลัว ตกใจ
> เริ่มหาคำตอบว่าเป็นอะไร ในเสี้ยววินาที
> รู้สึกตัวแต่ขยับไม่ได้ ที่ได้ยินมาตั้งแต่เกิดคือ ผีอำ
> ความกลัวเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆสมองจินตนาการสิ่งน่ากลัวๆไปโดยอัตโนมัติ
> สิ่งที่เรากลัวทุกอย่าง เข้ามาในสมองฉายออกมาเป็นภาพและเสียง

นี่แหล่ะสาเหตุที่คนส่วนมากเห็นเป็นภาพและเสียง เพราะเอาจริงๆสภาพตอนนั้นก็คือเราหลับอยู่

ไม่ว่าจะภาพที่ว่า เราเห็นห้องที่เรานอนอยู่ ณ ตอนนั้นชัดมากๆ แต่ขยับตัวไม่ได้ จริงๆเราไม่ได้ลืมตาด้วยซ้ำครับ

เราหลับตาอยู่แต่ภาพที่เห็นคือเราสร้างขึ้นมาเอง ผมก็เคยเป็นเห็นทุกอย่างชัดมากๆ หน้าต่าง กำแพงผ้าม่านที่ปิดอยู่ เห็นแค่ฉากด้านหน้าที่เราหันหน้าอยู่ตอนนอน

แต่ตื่นขึ้นมาจริงๆ อ่าว ผ้าม่านมันปิดอยู่นี่หว่า เมื่อกี้เห็นว่ามันเปิด สรุปคือมันคือภาพที่เราคิดไปเองบวกกับสมองเราสร้างภาพมาให้แบบ แทบจะอัตโนมัติ

ภาวะ LD ภาพมันชัดแบบนี้ล่ะครับ เพียงแต่เราขยับตัวได้อย่างอิสระ เหมือนถอดวิญญาณออกมาเดินเลย ไม่มีคำถามว่า เราอยู่ที่ไหน หรืออะไรทั้งนั้น รู้ตัวหมด ว่าเรากำลังฝันและนี่คืออยู่ใน LD แล้ว แล้วก็เดินไปไหนก็ได้ ถ้าสมาธิสูงพอและไม่ตื่นก่อน

ผมว่าอันนี้คือ สัญชาตญาณ มากกว่าครับ ผมก็เป็นบ่อยนะ จะมีสองแบบ คือเราเป็นคนดู ก็คือเหมือนดูหนัง จำได้ทุกอย่าง รู้ว่านี่คือตัวเรา ก็ปล่อยไปยาวๆเลย บังคับอะไรไม่ได้ ซึ่งมันก็คือฝันธรรมดานี่แหล่ะ

กับอีกแบบคือเหมือนเราลงไปจับจอยเองเดินเองหนีเอง แต่ไม่รู้ตัวว่านี่ฝันอยู่ จำไม่ได้ว่าเราฝันอยู่ ทุกอย่างคือใช้พลังความคิด

ผมก็เคยฝันว่าบิน โดยการที่บังคับให้ตัวเองบิน แต่ด้วยความที่ชีวิตจริงไม่เคยบินได้ มันเลยเหนือจินตนาการ พอขึ้นกลางอากาศได้ ก็หล่นลงมา พยายามนึกภาพที่เราค้างอยู่กลางอากาศไม่ได้ซักที 55555

เกลียดสุดคือฝันว่าได้เตะบอลกับทีมดังๆนี่แหล่ะครับ ทุกอย่างมาครบ บรรยากาศสนาม ผู้เล่นดังๆรอบตัว พอบอลมาถึงเท้าเท่านั้นแหล่ะ ก้าวขาไม่ออก น่าจะผ้าห่มพัน 555555 ในใจนี่คือกะโชว์เต็มที่ แต่วิ่งไม่ไป อย่างเซ็ง!

ครั้งนึงเคยโดนเมสซี่มองแรงใส่แล้วถามประมาณว่าว่าทำไมไม่ส่งวะ แม่งเอ้ย ตื่นมาต้องไปหาสนามเตะบอลล้างแค้นทุกที

อ่านกำลังจะฮานกกระจอกเทศ เจอท็อปเมนท์ไป ลืมมู้ จขม เลย

เมื่อก่อนผีอำบ่อยเหมือนกันช่วงตารางเวลานอนมั่วแล้วมันเหมือนนอนไม่ค่อยเต็มอิ่ม

ภาพที่เห็นคือสิ่งที่เกิดจากจินตนาการของเรา ซึ่งส่วนใหญ่ผมจะเห็นเป็นเงาดำ

แต่สั่งได้ว่าอยากให้เงาดำพุ่งไปทางไหน พุ่งไปพุ่งมาหรือพุ่งเข้าหาตัวเองก็จะมีความรู้สึกเย็นๆเหมือนลมพัดผ่าน

จริงๆมันสนุกนะแต่ตื่นมาแล้วปวดหัว เลยแอบเชื่อเหมือนกันว่าถ้าเราจับทริคได้หมดคงจะสามารถควบคุมความฝันได้เลย

หรอมๆ

ผมเจอแบบนี้บ่อยมาก มีวิธีแก้อยู่ครับ ทำจิตใจให้สบาย แล้วนอนต่อไปเลยครับ จบ

ไม่เคยโดนละสิ