ตอนนั้นอายุประมาน12มั้ง ฤดูกาล06-07
ไปหาพ่ออยู่ตจว.ละเปิดทีวีช่องเคเบิลเจอแมนยูเตะพอดี
จำได้ว่านัดนั้นแพ้ พอร์ตสมัธไป1-2 เฟอร์ดินานด์ทำเข้าประตูตัวเองลูกนึง55
แต่ดูแล้วบุกมันส์ดี ยิ่งช่วงท้ายเกมนี่บุกแบบวิ่งสู้ฟัดมาก เลยสนใจทีมนี้
พอจบเกมพี่ชายบอก เดี๋ยวกลางสัปดาห์มีเตะอีกเจอโรม่า ช่อง7ถ่ายทอดมั้งตอนนั้น
กลางสัปดาห์ตื่นมาดู ปรากฏว่ากดโรม่าไป 7-1
เลยตามเชียร์แมนยูตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาครับ

สตีฟ แมคมานามาน

และครั้งแรก ไปดูบอลที่ร้านเหล้ากับน้า

นัดชิง เอฟเอคัพ แมนยูลิเวอร์พูล ตัดสินใจแว้บๆ เลือกทีมนี้ละกัน ที่มันมีไมเคิล โอเว่น มานามาน เอาทีมนี้แหละ

ก็ไหลยาวเลย

เริ่มเชียร์ฟุตบอลจริงจังตอนปี 2006 ครับ

ตอนนั้นเริ่มเชียร์เยอรมัน ในฟุตบอลโลก

ชอบบัลลัคมาก แล้วนักพากย์บอกว่าเป็นกองกลางจากเชลซี

ก็เลยเริ่มติดตามเชลซีมาด้วยตั้งแต่ตอนนั้น

สุดท้ายมาเจอสุดยอดไอดอลนามว่า เพตเตอร์ เช็ค

จนตอนนี้ 13 ปี แล้ว

จำปีไม่ได้ มันจะสับสนระหว่างปีที่ดูกับปีที่เล่นเกม ชอบเพราะว่าไม่ชอบสีแดง เลยตัดทิ้งไป
(ตอนนั้นเหมาว่าน่อลเป็นสีแดงไปด้วย) เลยเหลือเอฟกับเชลซี เชลซีอันดับดีกว่าก็เชียร์เลย 555

กระทู้เช็คอายุชัดๆ

ผมเริ่มรู้จักจริงๆจังๆก็ ก็องโต้กังฟูคิกแหละ

Gerrard กระโดดเตะใส่ใครสักคนแล้วโดนใบแดง

ตอนนั้นโคตรเท่ สมัยปี2000นิดๆ จำไม่ได้แฮะ

เชียร์เชลซีเพราะแลมพาร์ด ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน ตอนอยู่เวสแฮมก็ไม่ได้ดู
ไม่รู้จักด้วยซ้ำ แต่พอย้ายมาเชลซี ผมตามเชียร์เฉยเลย
แล้วก็กลายเป็นแฟนเชลซีตั้งแต่วันนั้น ตอนนี้ก็ 18 ปีละ
ถ้าถามว่าเริ่มดูบอลเล่นบอลจริงๆจังๆ ตอนไหน ก็น่าจะช่วงบอลโลก98
ถึงขั้นร้องไห้อะที่โด้อ้วนกับบราซิลไม่ได้แชมป์ 5555

เพราะโด้เลย คือถ้าตอนนั้นชอบคนอื่นคงเชียร์ทีมอื่น
ชิงที่สามบอลโลก2006 เบอร์17อย่างป่วน แล้วเราก็แบบอ้ออยู่แมนยูนี่เอง มีรูนี่ สโคลพอเคยได้ยินชื่อ ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้

เชียตามแม่ ตอเรสย้ายมาพอดี

เชียร์เพราะ เบบี้ โกลด์ ไมเคิ่ล โอเว่น

เพื่อนผมมีแต่คนเชียร์แมนยูตอนนั้น เลยเลือกเชียร์ลิเวอร์เลยจากนั้นก้อยาวเลย555

เพราะได้เล่นเกมฟุตบอลเกมนึง ชื่อเกมลิเวอร์พูล ซึ่งตอนนั้นยังไม่รู้จักชื่อทีมเลยด้วยซ้ำ

แต่จำได้ว่าชอบมาก สมัย ไมเคิล โธมัส ดีน ซอนเดอร์ มาร์ค ไรท์ จอห์น บานส์

สรุป ชอบเพราะเป็นทีมแรกที่รู้จัก (จริงๆ คือตอนนั้นรู้จักแค่ทีมเดียว 555)

Gerrard ชอบที่ตัวบุคคลก่อนผมอ่ะ

เชียร์เชลซี เพราะ วินนิ่ง 4 เห็นขีดพลัง จิอันฟลังโก้ โซล่า แล้วมันถูกใจมาก แบบ ระดับเดียวกับปัจโจ้ เลย ตาม เชียร์ เชลซี ซึ่ง ก็มีโอกาสดูน้อยมาก เพราะตอนนั้นยังเป็นทีมรองบ่อน...แต่ในใจมาร์คไว้แล้วว่า เป็นแฟนทีมนี้แน่ๆ

ดูพรีเมียร์ลีกปลายฤดูกาล 1994
ก่อนบอลโลกที่อเมริกาจะเปิดฉาก

ดูรายการเจาะสนาม ย.โย่งชอบพูดถึงแต่ลิเวอร์พูล

มีคืนนึงนอนไม่หลับ
เปิดมาเจอลิเวอร์พูลเจอแอสตันวิลล่า
ลิเวอร์พูลโดนนำอยู่
ก็เลยเชียร์ให้ตามตีเสมอให้ได้
แต่ปรากฎว่าแพ้ไป 2-0 หรือ 2-1 ไม่แน่ใจ

สิ่งที่จำได้ไม่มีวันลืมคือแมทช์นั้น
นักเตะที่มีพลาสเตอร์แปะที่จมูก

ร็อบบี้ ฟาวเลอร์

อายุแค่ 23 แต่เด่นที่สุดในทีม
เลยเป็นแฟนนักเตะคนนี้มาตลอด
และเชียร์ลิเวอร์พูลตั้งแต่นั้นมา

ทำให้เห็นวัฎจักรลิเวอร์พูลทุกยุคทุกสมัย
มีขึ้นมีลงเหมือนชีวิตคนเราจริงๆ

มีแพ้มากกว่าชนะ แต่ก็ทำให้เราในชีวิตจริงมีความพยายามมากขึ้น เพราะได้ข้อคิดที่ว่า ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ

เลยเป็น DNA ฝังอยู่ในตัวครับ


เอ้อ! สมัยก่อนตอนดูบอลใหม่ๆ ปี 94
ไม่มีถ่ายถอดสดนะเออ

เป็นเทปที่เตะตอนหัวค่ำ
และเอามาถ่ายตอน 4 ทุ่มหลังละครจบ
แถมมีโฆษณาคั่นกลางละหว่างเตะด้วย
ถ้าเตะดึกหน่อย ก็เอามาเป็นเทปหลังเที่ยงคืน

เห็นสมัยนี้แล้วนึกถึงวันเก่าๆก็ตลกดีนะ
ช่อง 7 สมัยนั้น เอาเงินทุกเม็ดจริงๆ