The Class Of 92 เพราะเห็นรูปแบ็คแฮมที่โปสเตอร์หน้ากลางหนังสือสตาร์ซอคเก้อร์รายสัปดาห์ จนถึงวันนี้ 20 กว่าปี

ทักกี้

ลูกบิงไกลของเจอร์ราร์ดตอนเจอเอฟ

เพื่อนสนิทเชียร์อาเซน่อนตอน ป.5ป6 เลยอยากเชียงบ้าง เลยเชียมตามพี่ชาย ดูลิเวอร์พูลนัดแรกชิง FA ชนะเวทแฮมพอดี ปี 2006 Gerrard ยิงสวยมาก และชอบคำขวัญสโมสร You'll never walk alone มันดูเท่ดีด้วย ตราสโมสรก็สวย บวกกับชอบสีแดง เลยเชียนยาวมา13ปีครับ

10 ปีที่แล้วพรีเมียร์มีทีมใหญ่ 4 ทีม ที่เรียกกันว่าบิ๊กโฟร์อะนะ
แมนยู
ลิเวอร์พูล
อาร์เซนอล
เชลซี

มีสามทีมเป็นฝ่ายแดง เลยเชียร์ฝ่ายน้ำเงินฮะ

โอเว่น 2ลูก นัดชิง FA Cup กับอาร์เซน่อล

เข้าปีที่ 9 แล้วครับ

ชอบเพราะสโลแกน You'll never walk alone.

ตอนเด็กๆพ่อชอบดูบอล แล้วมันถ่ายแต่แมนยู กับลอเวอร์พูล เราก็นั่งดูกับพ่อนั้นแหละ

เวลาดูบอลพ่อก็ชอบดูแมนยู ดูไปดูมาก็ชอบเบ็คแฮม กับ ชไมเคิล เสื้อบอลตัวแรกก็แมนยู

จุดเปลี่ยนคือพอผ่านช่วง 3 แชมป์ของแมนยูไป เบคแฮมย้าย ชไมเคิล ย้ายออก ไม่มีคนที่

ชอบให้ติดตามแล้ว บวกกับพ่อแม่แยกทางกันเลยไม่ได้ดูบอลกับพ่อเหมือนก่อน เลยไม่ได้

ตามดูบอลเท่าไร มาดูอีกทีก็เพราะเพื่อนๆดูบอลกันหมด แทงบอลชุดกัน คุยเรื่องบอลกัน

อยากคุยภาษาเดียวกับเพื่อน ช่วงนั้นไปกินเหล้าบ้านเพื่อน มีโปสเตอร์ เชลซี ปี99 แปะอยู่

ก็ไปยืนดูแล้วรู้สึกแบบเห้ยนี่ไงทีมที่เราจะติดตาม(เพราะชอบโซล่าเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว)

ตอนนั้นรู้จักแค่ 2 คนในทีมคือ โซล่า กับ เดอไซยี่ ก็ติดตามมาตลอด จนถึงปัจจุบัน

ซื้อคอมมาใหม่ เพื่อนเอาวินนิ่ง 9 มาให้เล่น

มันเล่นแต่แมนยู เลยเล่นตามจนจำหน้า ชื่อ นักเตะได้หมด

พอมาดูแข่งจริงๆ ปี 2008 ก็นึกชื่อ หน้าออก

แมนยู 20 ปี
เชียร์เพราะ อีรีค ใส่เสื้อคอเชิ้ตปกตั้ง แล้วแม่งเท่มาก

ทำตามเลยเชียร์มาตลอด

เพราะชนะปืนได้แชมป์ fa cup ครับ 00-01 มั้งถ้าจำไม่ผิด โอเว่นอย่างเฟี้ยว

ผมเริ่มเชียร์จริงจังตั้งเเต่ปี 2007 ครับ เพราะชอบตอร์เรสกับเจอร์ราดมาก จริงๆเเล้วรู้จักลิเวอร์พูลมานานเเล้วเนื่องจากแม่ชอบพูดเรื่องโอเว่นให้ฟังบ่อยๆ (โดยเฉพาะลูกที่โซโล่ไปยิงอาร์เจนตินา)

ในตอนนั้น (2007) ไปร้องให้ขอร้องเเม่ให้ติดจานทรู ซึ่งราคาเเพ็กเกจรายเดือนเเพงมากสำหรับเรา (ประมาณ 1400 บาท - Gold Package) เเต่เเม่ก็ยอมทำให้ หลังจากนั้นทุกๆสุดสัปดาห์เราก็จะมานั่งดูบอลด้วยกันทั้งบ้าน ความทรงจำอันเเสนสุขส่วนใหญ่จึงมีลิเวอร์พูลเป็นส่วนประกอบ

เเม้หลังจากนั้นฟอร์มจะดิ่งลงเหวอย่างต่อเนื่อง เเละพีคสุดๆตอนรอย ฮอดจ์สัน ลิเวอร์พูลกลายเป็นทีมกลางตารางค่อนไปทางตกชั้นอย่างเต็มตัว ปลิงมะกัน ทอม ฮิค และจอร์จ จิลเล็ต มาสูบเงินสโมสรจนเกือบล้มละลาย การจากไปของสตาร์ดังมากมายซึ่งเป็นที่มาของนโยบายขายก่อนซื้อ ฯลฯ

จนปัจจุบัน ทีมยกระดับขึ้นมาเป็นผู้ท้าชิงพรีเมียร์ลีก มีเเชมป์ยุโรปประดับบารมี ผมคิดว่าที่ทีมมีทุกวันนี้ได้เพราะเเรงสนับบสนุนจากเเฟนบอลด้วย

สรุปเเล้ว ที่ผมเชียร์ลิเวอร์พูล ไม่ใช่ว่าเพราะเป็นบอลเอ็นเตอร์เทน เเต่ลิเวอร์พูลเป็นเหมือน 'ครอบครัว' ที่ผ่านร้อน ผ่านหนาว ผ่านอุปสรรคต่างๆมาด้วยกัน ตั้งแต่จุดต่ำสุดจนถึงจุดสูงสุด ผมขอเป็น เดอะ ค็อป คนนึงที่จะไม่ทิ้งทีมไปไหน แม้ว่าทีมจะตกต่ำอีกรอบก็ตาม

เพราะเราไม่มีวันเดินเดียวดายครับ

เชียร์ ตอนยุคน้ามู ภาค1 ปี2

เชียร์เพราะเป็นแชมป์เก่าล้วนๆ

ช่อง 7 ไฮไลท์ สเปอร์ส - แมนยู (สมัยนั้นไฮไลท์แมตช์นึงก็นานนะ)

ชิโนล่าโคตรเก่ง แมนยูเป็นรองมาก ก็เลยเชียร์แมนยูแต่นั้นมา เหตุผลมีแค่นี้

กี่ปี? น่าจะตั้งแต่ปี 96 >>> 23ปี แล้ว

ช่วงนั้นได้ดูบอลแต่เด็ก ได้ดดูบอลโลก 94 แล้วติดใจ

นัดนี้ทำเด็กๆหลายคนกลายเป็น the kop รวมถึงผมด้วย

Hero ตอนนั้นยังไงก็ Owen เหมาสองลูก คว้าแชมป์สะงั้น

จะ 20 ปีแล้ว 20ปีแล้วที่ไม่ได้ EPL ตั้งแต่เชียร์มา

ปีนี้ขอเถอะ นอกเรื่องสะงั้น 555