ผมว่าหลายคนคิดเองเออเองไปหมดเลยนะที่บอกว่าตัวเองฟัง-พูด-อ่าน-เขียนได้แต่แกรมมาร์ไม่ได้ เห้ยแล้วแบบนี้คุณจะไปทำทักษะเหล่านั้นได้ไงอ่ะในเมื่อสิ่งที่สำคัญที่สุดคือแกรมมาร์ แล้วถ้าแกรมมาร์คุณไม่ได้แล้วที่คุณพูดไปหรือเขียนไปมันเรียก "พูดได้-เขียนได้" แล้วหรอ?

ส่วนตัวผมอยู่ในแวดวงภาษาอยู่แล้ว ป.ตรี-โทก็จบด้านภาษามา ผมบอกเลยว่าถ้าแค่ใช้ภาษาอังกฤษแบบทั่วไปที่ใช้ในชีวิตประจำวันเช่นทักทาย สั่งกับข้าว ถามทางบอกทาง เรื่องพวกนี้เด็กมัธยมก็ทำได้ แต่ถ้าจะพูดว่า "ผมฟัง-พูด" จริงๆ ผมว่าต้องอยู่ในขั้นที่สามารถทำได้มากกว่านั้นเช่นพูดเรื่องการเมืองไทยในปัจจุบันได้ พูดเรื่องสื่อออนไลน์ในโลกปัจจุบันกับอดีต พูดเรื่องผลงานฟุตบอลไทยในปัจจุบัน ฯลฯ เรื่องพวกนี้มันไม่ไกลตัวเราแต่ก็ไม่ใกล้ซะทีเดียวเมื่ออยู่ในกรอบของภาษาอังกฤษ แน่นอนแหละถ้าให้พูดในไทยอ่ะทุกคนพูดได้หมดแหละประเด็นที่กล่าวมา แต่ถ้าให้พูดภาษาอังกฤษแบบไม่เตี๊ยมล่ะ จู่ๆ มีคนเดินมาถามนี่คุณคิดว่าคุณตอบได้แบบที่ตอบในภาษาไทยหรือเปล่า ถ้าตอบได้ก็โอเค ผมถือว่าคุณพูดเป็น

แม้งโก้

มีด

ที่สำคัญผมว่าศัพท์นะถ้าอยากพูดให้ได้คล่องๆจากประสบการณ์

ผมภาษาอังกฤษพอใช้ได้แบบไอเอลประมาณ7

ฟังผมฟังออกทุกคำนะเวลาเรียนแบบได้ยินมาชัดๆเลย แต่ดันมีปัญหาด้านโวแคป แบบฟังเข้าใจมาทั้งประโยคแล้วอะ พอคำต่อไปจะเข้าใจโดยรวมละ ตู้มศัพท์ใหม่ งงพังทั้งปย.555555555

รวมถึงเวลาพูด ผมรู้สึกว่าโครงประโยคต่างๆมันไม่ได้ยาก เราไม่ได้จำเป็นต้องเน้นให้มันสวยหรูมากแค่เวลาพูด แค่โครงง่ายๆลื่นๆก็พอ แล้วถ้าท่านมีศัพท์ในหัวเยอะ จะพูดอะไรก็ง่ายแค่เอามาใส่ๆบวกกับใช้บ่อยก็คล่องไปเอง

พูดๆ ไปครับ ตอนไปเรียนนอกปีนึงผมก็ไม่ได้สกิลพูดเท่าไหร่ แบบว่าอยู่กับคนไทยเยอะ จะได้จริงๆ ก็ตอนก่อนกลับ 2 อาทิตย์ เพราะผมอยู่พรีเซ็นท์งานต่อ คนไทยกลับหมดแล้ว ต้องไปเช่าโฮสเทลอยู่ ไปไหนทำอะไรคนเดียวต่างประเทศ เข้าร้านเหล้าไปสั่งเหล้าเองบ่อยๆ ไม่เกิน 3 วันพูดคล่องเลย กลับมาก็พยายามหาที่ใช้ เลยจับตัวเองไปอยู่แผนกประสานงานกับบริษัทฝรั่ง ช่วงพีคๆ เข้าไปรับงานกับฝรั่งวันเว้นวัน ก็จำเป็นต้องพูดได้ละ

ท่านพูดไม่ได้เพราะ ท่านไม่รู้คำศัพท์หรือท่านคิดไม่ทันครับ มันแตกต่างกัน

1. ไม่รู้ศัพท์ - ต้องเรียนคำศัพท์ที่จะใช้ อาจจะอ่านข่าว,บทความ ในสิ่งที่เกี่ยวข้องกับที่ท่านใช้ ถ้าเจอศัพท์ยากๆ ท่านลองเปิด Dict Eng-Eng ก่อน จะได้รู้ว่า อ่อ ศัพท์นี้ความหมายมันประมาณนี้ อย่าไปเปิด Dict Eng-Th เลย เพราะ บางทีหมายความมันไม่ตรงซะทีเดียว เวลาเอาไปใช้จริง ฝรั่งอาจจะงงได้

2. คิดไม่ทัน - อันนี้อาจจะเกิดขึ้นกับคนที่แปลไทย-อังกฤษในหัวก่อนค่อยพูด มันทำให้สับสนและแปลช้า อันนี้ท่านต้องฝึกคิดเป็นภาษาอังกฤษเลย เช่น ท่านเดินอยู่ริมทาง หันไปเห็นรถเบนซ์คันงามที่ท่านอยากได้ ท่านคิดในใจเลยว่า "Wow that car is nice, I would like to drive it!" เป็นต้น แบบคิดออกมาเลย ไม่ต้องแปล หรือเริ่มง่ายๆ เช่น ท่านเห็นแมว ไม่ต้องแปลว่า แมว = cat แต่คิดไปเลยว่า ตัวนั้นมันคือ cat cat = สัตว์ตัวเล็กๆขนปุกปุย ทำไปเรื่อยๆทุกวันท่านก็จะคิดเป็นภาษาอังกฤษได้เอง

หรือ ถ้าท่านมีคู่สนทนายิ่งดีใหญ่ ทำให้ท่านฝึกได้ดีขึ้น แต่ต้องชัวว่าคู่สนทนาท่านภาษาดีพอสมควร ไม่งั้นอาจจะใช้กันผิดๆก็ได้

ได้หรอ เพิ่งเคยเห็นนะนิ

สปาต้า

ขออภัยที่ใช้ slang ใน ss นะครับ

ดูหนัง sound track เยอะๆ แล้วก็ลองไม่อ่าน

แล้วก็ไปจีบฝรั่ง แถวข้าวสาร หน้าด้านจีบ ก็ต้องหน้าด้านหัดพูด

เด๋วก็ได้.... ได้ภาษา


ได้ฝรั่งดิ

ก่อนอื่นต้องเปลี่ยนแนวคิดก่อนเลยครับ เอาคำว่า ฟังได้ แปลได้ ออกไปก่อนเลย ถ้ายังพูดไม่ได้แสดงว่าที่ฟังที่แปลก็ยังไม่คล่อง พื้นฐานภาษาอังกฤษมันมาจากศัพท์และแกรมม่า ถ้าได้ศัพท์ สำนวน และแกรมม่าหมด รับรองพูดได้แน่นอน ถึงสำเนียงจะไม่ได้แต่คือยังไงคุณก็จะพูดได้ แต่การที่คุณบอกว่าฟังออกแต่พูดไม่ได้ อันนี้คือคุณยังไม่ได้แน่นแกรมม่ามากและยังไม่มีศัพท์ภาษาอังกฤษเพียงพอในระดับที่นำมาใช้ได้ คุณเพียงแต่มีข้อมูลคร่าวๆในหัว ฟังแล้วนำมาประมวลผลให้เกิดความเข้าใจเท่านั้น ยิ่งเป็นเรื่องงานที่รับฟังบ่อยๆก็จะจำได้เยอะขึ้นและฟังเนื้อความในส่วนนั้นคล่องขึ้นเท่านั้น แต่ไม่ได้หมายความว่าฟังออกจริงๆ เพราะเมื่อไปเจอชีวิตจริงๆ ไปฟังเรื่องอื่นที่คุณไม่คุ้นเคย เช่นการเมือง ความเชื่อ ปรัชญา อะไรพวกนี้ คุณจะฟังไม่ออก การอ่านก็เช่นกัน อ่านบอร์ดเกมส์หรืออ่านเว็บเมืองนอกที่สร้างมาให้คนเข้าถึงง่าย กับอ่านคอนเท้นที่สร้างมาเพื่อ native จริงๆจะต่างกันมาก อย่างพวกบทความใน The New York Times หรือพวก Independent ที่เขียนเพื่อ Native อ่าน อย่างพวกการเมือง เศรษฐกิจ วิทยาศาสตร์ หรือพวกปรัชญา มันจะเข้าถึงได้ยากกว่ามากๆ แถมบางอย่างที่เค้าอยากจะสื่อผ่านการเลือกใช้แกรมม่าที่ยากๆเราอาจจะไม่เข้าใจจริงๆก็ได้ เพราะฉะนั้นอยากพูดได้ก็อย่าละเลยพื้นฐานครับ ศัพท์ท่องไป แกรมม่าก็ต้องศีกษาห้ามละเลย อย่าเอาความรู้สึกว่าอ่านได้ ฟังได้แล้ว ก็เกินกว่าจะไปสนใจะพื้นฐาน พื้นฐานภาษาอังกฤษมันมาจากแกรมม่าและศัพท์เลยครับ อย่าหวังทางลัด เพราะนั้นไม่ใช่ทางสำหรับทุกคน

อีโต้ ไอเดก

คือมันไม่ใช่ slang อะครับ slang แปลว่า คำศัพท์ หรือ phase ที่มัน informal มีความหมายที่เข้าใจกันเฉพาะกลุ่ม

"the show must go on" อันนี้คือ phase

"the show much go on" อันนี้ไม่มีความหมาย จะมองมุมไหนจะแถแบบไหนมันก็ไม่สามารถมีความหมายได้ มันคือใช้การคำผิด คุณสับสนระหว่าง must กับ much เท่านั้นเอง ไม่ได้มีเจตนาจะ insult นะครับ อยากให้เข้าใจถูกๆ

ผมจบสายอังกฤษมาเเต่แทบไม่เคยใช้ พอผมไปเที่ยว เวียดนาม พม่า
ได้เริ่มใช้100% แรกๆก็อายพูดผิดๆ ผิดแกรมม่านู้นนี้ เปิดgoogleดูเอาก็มี
เเต่วันต่อๆไปก็เริ่มขี้เกียจเปิดละ เลยพูดๆไปตามที่ในหัวมันมีก็สื่อสารรู้เรื่อง
นัดให้เขาพาเที่ยวได้ คุยซื้อตั๋วเครื่องบินได้ สั่งอาหารได้
ผมฟังได้หมดยกเว้นศัพย์ที่ไม่มีในหัว พูดก็พอได้ยกเว้นศัพย์ที่ไม่มีในหัวเหมือนกัน
เเต่ถ้าไปเจอพวกอินเดียหรือพวกพูดไวๆก็คงไม่ไหว

แถวบ้านไม่นิยมอีโต้