ตกลงอยู่ทำงานหรือกลับครับ  

ยังทำ logis อยู่หรือเปล่า  

นึกถึงสมัยก่อน ตอนจบออกมาใหม่ๆ สัก 18 ปีก่อน มันจะมีบริษัทนึงมีป้ายติดข้างหน้าทุกวัน รับตำแหน่ง.....ไม่เคยปลดลงเลย เราเห็นก็แบบเด็กจบใหม่อ่ะ อยากลองดู เข้าไปสมัคร สัมภาษณ์ดู ก็พร้อมให้เริ่มงานเลย โชคดีจริงๆ คิดในใจ พออยู่ไปๆ นึกว่าคุก นรกชัดๆ ตอนเช้ามาถ้าเจ้าของมาก่อน ทั้งที่ก่อน 8.30 เวลาทำงานนะ สั่งให้ยืนหน้าออฟฟิด จนกว่าจะพอใจ ด่ารายตัวเลย วันไหนโดนนี่หมดฟีลไม่อยากทำงานไปทั้งวัน ต่อมาพักเที่ยง ห้ามไปกินอะไรที่ไหนไกล ให้อยู่ละแวกนี้ล่ะ งานต้องเดินตลอด พักได้แค่ 30 นาทีมั้ง ทำอะไรเร่งรีบไปหมด ประชุมที พ่องแมร่ง ฟายสบถออกจากปากทุกวัน ข้าวของเขวี้ยงกระจายเต็มห้อง แรกๆโครตตกใจ มีแบบนี้ด้วยเหรอในบ้านเรา 555+ นานไปเริ่มชิน มีวันนึงไม่ได้ดั่งใจ ตบโต๊ะ ชกประตู ถีบจอคอมตกแตก เอ้อ...นั่งมองหน้ากันหัวเราะในใจ มันบ้าไรมันว้า ... เลิกประชุมทีนี่ล้างหูกัน ช่วงจะเลิกงาน มีการสั่งลูกน้องคนงานลากประตูใหญ่ปิดขังไม่ให้ออก บอกให้ทำโอที แต่ไม่มีใครอยากทำไง มันเหนื่อย มันเซ็งมาทั้งวันแล้วอ่ะ แต่มันไม่สนใจ ก็ได้กลับขึ้นมานั่งหน้าคอมทำงานต่อ สักพักมีพี่ที่เป็นหัวโจก มามุกนี้ เจอตลบหลังด้วยวิธีนี้ คือ ด้านหลังออฟฟิดมันติดกับถนนอีกฝั่งนึง แล้วมันมีช่องทางนึงที่ปิดบังไว้ รู้กันเฉพาะกลุ่ม ก็ทำตัวลีบๆ มุดออกไปทางนั้นกัน เรียงตามกันออกมาเลย 555+ โครตโล่งอ่ะ ได้กลับบ้านละโว้ยยย ตอนนั้นเกือบทุ่มละด้วย เช้ามาเจ้าของมันก็ได้แต่บ่นว่าหายหัวกันไปไหนเมื่อวาน คิดแล้วสะใจชะมัด ทนทำสักปีนึง ก็ลาออก กว่าจะลาออกได้แทบแย่ ดึงเซ็งไม่ให้ออกอยู่นั่น ที่อยู่ไม่ใช่ไร สังคมมันสนุกเฮฮารั่วๆดีในออฟฟิด สุดท้ายทุกคนก็แยกย้ายกันไปหมดละ นึกถึงทีไรก็ขำทุกที ถือว่าสร้างภูมิคุ้มกันให้กับตัวเองได้ในระดับนึงเวลาไปทำงานที่ไหน มันไม่มีที่เลวร้ายกว่านี้แล้ว  

ตอนมันดึงเซ็งท่าน ท่านก็สาม่รถออกได้เลยแบบพรุ้งนี้ไม่มาทำงานเลย ได้ใช่ไหมครับ