ขอบคุณครับ
พออ่านแล้วผมได้ประสบการณ์เลยว่า ถ้าเจ็บหนัก ๆ ควรหาหมอเฉพาะทางที่มีฝีมือในทางนั้น แล้วไปรักษากับเขาดีกว่า ไม่งั้นก็เสี่ยงได้เสียเวลาไปแบบเปล่า ๆ ร่วมปีเลย
ยินดีด้วยที่รักษาหายแล้วนะครับ แต่ก็ระวังหน่อยนะครับ เราอายุเยอะแล้ว เพื่อนผมที่เล่นบาสด้วยกันก็มีที่ขาดซ้ำ ผมเองเคยแค่หมอนรองเข่าเคลื่อนทุกวันนี้เล่นบาสก็แทบไม่เล่นท่าอะไรมากแล้ว

มาอ่านย้อน อาการผม คล้ายกันเลยอ่ะ ซ้อมบอลกับเด็ก เห็นบอลลอยโด่งมาแล้วจะยกขาซ้ายขึ้นเกี่ยวบอล ปรากฎว่าเหมือนเสียหลัก บิดตัวไม่ดี บวกกับพื้นเป็นหลุม(มองไม่เห็น) ลงไปนอนยาวเลยครับ มาถึงตอนนี้ ได้แต่เดินไปมา ปวดเข่าตลอด สงสัยต้องหาเวลาไปหาหมอตรวจอย่างจริงจังแล้ว

เขียนดีมากครับพี่เบน

ผมก็เคยเจ็บจากเล่นบอลนะสมัยเรียน บอลลอยมากำลังดี ผมนี่กระโดดโอเวอร์เฮดคิกเลย รู้สึกว่าเข้าด้วยจากที่ได้ยินเสียงเพื่อนนะ แต่ผมไม่ได้แบบดีใจไง แต่รู้สึกแบบเห้ยเจ็บแขนแปล๊บ ๆ เฮ้ย!เป็นไรวะ ตอนแรกก็ไม่ได้คิดไร แต่เลิกเล่นบอลก่อน ผ่านไปซักพักรู้สึกแขนร้อนเลยครับ ปวดตุ๊บ ๆ เหมือนใจเต้นที่แขน ยกแขนไม่ขึ้นสรุปต้องกลับบ้านก่อน เอายาทาเอาผ้ามาพันไว้พอพ่อ-แม่ กลับมาบ้านรีบพาไปหาหมอเลย เพราะมันบวมมาก สรุปแขนหัก ผ่านไป 3 เดือนก็เล่นบอลต่อเฉยทั้งที่ยังใส่เฝือก แถมผ่าออกเองด้วย ช่วงปีนั้นแขนไม่หักอย่างเดียวนะ มีรถล้มฟันหักครึ่งไป 2 ซี่ ต้องใส่ครอบฟันไว้ตลอด เหมือนปีชงเลย

นี่แหละคับ ผู้กำหนดกรอบแห่งความหื่น

อ่านคร่าวๆ ว่าเคยเจ็บหนักและผ่านมาได้ (ชื่นชม ยินดี) แต่เน้นบรรทัด สุดท้ายจริง ๆ ครับ (เพราะคือสิ่งที่บอกว่าท่านไม่ได้อยู่คนเดียว บนโลกใบนี้)


บางครั้งเรื่องราวร้ายๆ ในอดีต ทำให้เราภูมิใจและแข็งแกร่งในปัจจุบัน แต่ละคนเจอต่างสถานการณ์ แต่เบื้องหลังคือ พัฒนาเราให้แกร่งโดยเฉพาะจิตใจ

ผมนึกว่าพี่แต่งงานแล้วน๊ะเนี่ย ประสพการณ์พี่น่าติดตามจริงๆ

ขอให้พี่พบเจอสิ่งดีๆครับ

มีแฟนต่างชาติก็ดีนะครับ

เราไม่รู้มีชาติหน้าไหม ชาตินี้อะไรอยา่กทำๆไปเลยครับ

อดีต อย่าไปคิดให้ทำร้าบใจเรา

เที่ยวแล้วเอารูปมาฝากบ้างนะครับ

คนเราอยู่กับที่กับอะไรเดิมๆ หรือ comfort zone ก็จะไม่กล้าเปลี่ยนแปลง

ผู้ชายอาเจน ก็น่าตาดีครับพี่ kepp connection ไว้ (หยอกๆ)

ติดตามIG พี่เบนอยู่ ก็สงสัยว่าทำไมSolo travelรัวๆ ที่แท้มีที่มาแบบนี้นี่เอง
เขียนบทความ อ่านแล้วเพลินเลยครับ ขอบคุณสำหรับแง่คิดดีๆครับ

ตอนนู้นเคยเห็นมู้ถามหาเรื่องหมอ ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว ยินดีด้วยครับ

เคยได้ยินคนพูดกรอกหูมาเยอะแยะมากมาย ประมาณว่าสุขภาพแข็งแรงดีที่สุด กำลังใจจากคนรอบข้างสำคัญมาก ... แต่ฟังๆไป 2 วันลืมก็กลับมาใช้ชีวิตประมาทเหมือนเดิม

ขอบคุณสำหรับการแชร์ประสบการณ์นะครับ พออ่านจบแล้วนึกภาพตามผมรู้สึกถึงคุณค่าของร่างกาย และสุขภาพขึ้นมากจริงๆ การที่เราเจ็บป่วยทำอะไรไม่ได้อย่างที่ตั้งใจคงทรมานน่าดู

สงสารน้องพยาบาลนะครับ อดดูหำเลย 555