สมควรมี เอาเปนแต่ละภาคไปเลย

ทุกวันนี้มันก็มีความเลื่อมล้ำอยู่แล้วครับ

ยิ่งน่าเกลียดด้วย เพราะมันเลื่อมล้ำที่อยู่ในบริเวณเดียวกัน โรงเรียนเดียวกัน

แถวบ้านผม เด็ก ep เรียนห้องแอร์ กิจกรรมต่าง ๆ จัดพิเศษกว่าเด็กห้องปกติ

คิดดูเด็กเล็ก ๆ เรียนโรงเรียนเดียวกัน คนหนึ่งนั่งเรียนเย็นสบาย อีกคนเหงื่อไหลไคลย้อย

เด็กจะรู้สึกยังไง

ถ้าจะมีก็ให้มีต่างหากไปเลย ทั้งประเทศไม่กี่ที่พอ

ให้รู้ ๆ กันไปเลยว่าเด็กโรงเรียนนั่นระดับหัวกะทิ

ปัญหาติวเตอร์แก้ยากครับ แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย

พ่อ-แม่ยังไงก็อยากหาสิ่งดีสุดให้ลูกตัวเองอยู่แล้ว

ญี่ปุ่น-เกาหลีนี่หนักกว่าเราอีก ใครไม่ติวก็แทบไม่มีโอกาสได้เข้ารร.หรือมหาลัยดีๆ

รวย = เก่ง

เน้นเก่งอย่างเดียว ช่วยแก้ไขปัญหาไรไม่ได้ครับ

ต้องเน้น คุณธรรมไว้ก่อน เป็นดีที่สุดครับ

ถึงจะไม่เก่ง แต่มีคุณธรรม สังคมก็อยู่ได้อย่าง สงบสุขนะความคิดผม

ปัจจุบันนี้ มันก็มีโรงเรียนคัดเฉพาะเด็กเก่ง เข้าเรียน อยู่นะ...

แต่ผมไม่เห็นด้วยกับการแยกเด็กนะ
ฟังอาจจะดูแปลก แต่เชื่อผม มันมีการวิจัยมาแล้ว

ข้อดีของการแยกเด็กคือ เด็กเก่ง เด็กเรียน จะอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดี เพราะรอบๆมีแต่คนเก่งๆ ครูตั้งใจสอน

แต่... ปัญหาคือ แล้วไอ้เด็กเรียนแย่ ไม่ตั้งใจเรียนมันจะไปอยู่ไหน? คำตอบคือ ไปกองรวมกัน พากันโดดเรียน พากันทำเรื่องไม่เหมาะสม เกเร อบายมุข ครูก็เอือม ไม่ตั้งใจสอน เพราะสอนมันไปก็เหนื่อย แถมไม่ได้อะไร สร้างชื่อเสียงก็ไม่ได้ คิดว่าเป็นภาระ

แล้วไอ้เด็กเก่งๆที่มามัดรวมกันล่ะ มันเก่งเจอเก่ง ที่1เจอที่1 ไม่เคยแพ้มาเจอกัน การแข่งขันมหศาล กดดันเครียด ครูๆฝากความหวังทั้งหมด แต่การแข่งขันมันต้องมีที่1ถึงที่สุดท้ายอยู่แล้ว แล้วลองนึกภาพเด็กที่เคยได้ที่1มาตลอด มันได้ที่โหล่ของห้องสิครับ ทั้งๆที่คะแนนมันอาจจะมากกว่าทั้งรร.ที่เหลือด้วยซ้ำ ก็เป็นบาดแผลจิตใจไปอีก

การเอาเด็กมาคละกัน แล้วจัดระบบที่เหมาะสม ช่วยกันเรียน ทำงานเป็นทีม เน้นคะแนน +การเข้าสังคม การคิดต่อยอด เน้นความถนัดและความสนใจของแต่ละคนเป็นหลัก จึงจะเป็นคำตอบครับ

เอาตามโลกความเป็นจริง มันก็ปกติของทุกประเทศอะนะ
ดูมหาลัย Harvard MIT Yale กลุ่มนี้คนก็คัดหัวกระทิอยู่แล้ว
ต้นทุนชีวิตคนเราไม่เท่าทัน เราเลือกเกิดไม่ได้ก็ยอมรับกันไป
แต่อย่าเอาเป็นข้ออ้างให้เราสามารถอ่อนแอไปได้ตลอดครับ

ผมไม่ได้มีอคติกับเด็กเกเร ตอนเรียนผมก็ถือว่าแนวหน้า มีเพื่อนทุกห้องเหมือนกัน ตอนเรียนรด.ผมก็ได้เป็นหัวหน้าพวกเด็กห้องท้ายๆ ซึ่งพวกนั้นก็เชื่อฟังคำสั่งผมนะ ด้วยเพราะผมทำตัวสนิทคุยเล่นปกติ ผมอยู่ได้ครับกับเด็กพวกนี้

แต่ที่ผมจะสื่อคือเมื่ออยู่ในห้องเรียน เด็กเหล่านี้จะส่งเสียงรบกวน ก่อกวน มันเป็นการละเมิดสิทธิของเด็กคนอื่น (ผมเคยไปสอนเด็กมัธยมช่วงหนึ่ง) ซึ่งผมมองว่าการกระทำแบบนี้มันไม่ถูกต้อง เราต้องแยกคนเหล่านี้ออกมา ที่ท่านพูดถูกครับ เด็กเหล่านี้อาจจะเก่งแบบอื่น แล้วทำไมต้องมาบังคับเขาเรียนในสิ่งที่เขาไม่ชอบละ จะลากจะดึงยังไงเด็กเหล่านี้ก็ไปไม่ไหวหรอก ที่จริงเด็กเหล่านี้ควรไปเรียนสิ่งที่เขาชอบ แต่พ่อ-แม่อยากให้เรียนสายม.ปลายไง อยากให้ลูกเข้ามหาวิทยาลัย ซึ่งมันผิดตั้งแต่ต้น

พูดถึงติวเตอร์ ผมมองว่าเป็นอีกหนึ่งที่มาของการเรียนไม่ทันในห้องเรียน เช่น คณิต 101 มีทั้งหมด 10 บท เอาที่โรงเรียนเดียวกัน ครูคนเดียวกัน แต่สอนหลายห้อง บางห้องมีเด็กไม่เก่งไปได้ช้า บางห้องไปได้เร็ว แล้วเด็กที่สอนไม่ทันจะทำยังไง ก็ต้องไปติวเตอร์หรือเปล่า

ที่ผมพูดมาผมก็ไม่เห็นด้วยกับระบบการศึกษาไทย ผมจะให้ลูกเรียนโฮมสคูล ออกแบบการเรียนเอง เอาสิ่งที่เขาชอบ อยากเรียน อยากทำ หรือจะส่งไปเรียนนอกเลยถ้ามีตัง

มัธยม ก็เป็นการศึกษาพื้นฐานของเด็กทั่วไปนี่ครับ จะกรองหรือไม่กรอง จะแยกหรือไม่แยก ยังไงก็ไม่มีผล แต่การเข้ามหาลัยต่างหากที่มีผล การสอบแข่งขันกว่าจะได้เข้าหรือเข้าไปแล้วต้องเรียนเพื่อให้ได้อยู่รอด นี่แหละคือการกรอง มันเป็นระบบในตัวของมัน

ถ้าไม่คัดกรอง คนก็จบปริญญากันหมด ถามว่าดีไหมก็ดี แต่คนจบปริญญาจะมาทำงานภารโรงมีไหม คนจบปริญญาจะมาทำงานโรงงานตัดเย็บมีไหม อาจจะมี แต่มันน้อยถ้าไม่นับพวกอินดี้กับชีีวิตจริงๆ

สังคมวรรณะมันมีอยู่จริง และรอบๆตัวท่านๆก็มีอยู่ คนที่อยู่สูงของห่วงโซ่คือผู้อยู่รอดจากการคัดกรองนั้นนั่นแหละ

ถ้าอยากจะปรับเปลี่ยน ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการทำงานดีกว่า ว่าอาชีพนี้ๆไม่ต้อยต่ำ ถ้าทำงานหาเงินได้อาชีพไหนก็ดีหมด ไม่ใช่แต่นับหน้าถือตาว่าคนจบสูงๆเรียนดีๆมีอาชีพดีๆต้องดีกว่าพวกที่ไม่จบหรือจบต่ำๆ ผมว่าแนวคิดนี้ไม่ดีเลย

ถ้าอย่างงั้นอเมริกาจะสร้างมหาวิทยาลัยอย่าง MIT Yale Harvard ไปทำไมครับ

การแข่งขันมันเรื่องปกติของโลกมนุษย์อยู่แล้ว

ไอ้พวกเด็กเรียนแย่ Mindset แย่ เอาไปอยู่ไหนเหรอ

ผมก็บอกไปแล้วว่ากระทรวงต้อง Focus เด็กทุกกลุ่ม

เพียงแค่ใครที่มันเจ๋งจริง เอาไปส่งเสริมให้มันเจ๋งจริงๆ ใครที่มีแนวโน้มจะออกนอกทาง กระทรวงก็ต้องดูแล ไม่ได้บอกให้ทิ้ง

การที่เด็กห่วยไปรวมกัน แล้วคุณบอกว่ามันจะ Induce ให้เสียไปด้วยกัน

ผมมองมุมกลับว่า ถ้าเอาเด็กเก่งไปรวมกับเด็กห่วย สุดท้ายเด็กเก่งกลายเป็นเด็กห่วยไปด้วย มันน่าเสียดายยิ่งกว่าอีก

ไอ้ที่มีปัญหาอ่ะ ผมว่าการแนะแนว กับการประเมินเด็กมากกว่าว่าเค้าเหมาะสมกับจุดใหน

เด็กเก่ง ไม่ต้องพูดถึงหรอก เค้าได้รับการแนะแนวในสายวิชาการมากพออยู่แล้ว

แต่เด็กที่อ่อน โรงเรียนประเทศไทยก็ดันทุรังดันพวกเค้าไปสายวิชาการให้ได้ ทั้งๆที่เค้าอาจจะสามารถเป็นแรงงานที่ดี สามารถเป็นช่างที่เก่ง ได้

แต่พวกเราไม่มีการแนะแนวทางให้พวกเค้า ดันพวกเค้าเข้าสายวิชาการ ต่อไปเรื่อยๆ พอเค้าไม่ไหว ก็ดันไปบอกว่าพวกเค้านี่แหละปัญหา

ผมว่าประเทศเราอ่ะ ดูแลเด็กที่อ่อนได้ห่วยแตกมากกว่า

เห็นด้วยครับ

ผู้ปกครองก็มีส่วน ไม่ได้รู้เลยว่าลูกชอบอะไร ไปไหวไหม จะดันทุรังให้เด็กไปสายวิชาการให้ได้ สุดท้ายตีกันบ้านแตก เด็กก็ยิ่งแย่ลงเพราะทำให้พ่อ-แม่ผิดหวัง แต่กลายเป็นว่าพ่อ-แม่ไปหวังในสิ่งที่เขาทำไม่ได้อยู่แล้ว แบบนี้ใครผิด ลูก หรือ พ่อ-แม่

เห็นด้วยเลย คนเก่งๆ เราต้องหนับหนุน ต่อไปถ้าคนเก่งๆคิดนวัตกรรมใหม่ๆที่เป็นของชาติ มันก็ดีต่อชาติเราไง พัฒนาประเทศ เผื่อมีคนแบบมาร์ค แบบสตีฟจ้อบเกิดขึ้นในประเทศเราละรุ่งเลย

เอาแค่สร้างแบรนด์แบบแกร้บหรือทราเวลโลก้าได้ก็ดีต่อประเทศแล้ว

อยากให้มีของสายอาชีพด้วย เด็กอาชีวะฝีมือเก่งๆเยอะมาก ถ้ามีอุปกรณ์มีทุนสนับสนุนพอเราจะได้ผลงานด้านวิศวกรรมหรือวิศวกรเก่งๆเพิ่มมาอีกเยอะ

คุณมโน หรือ มีอ้างอิงครับ
ถ้ามโนเอง อาจจะลองดู ผลการศึกษาที่เค้าทำมาบ้างนะครับ
อันนี้ ref ผม
Akerlof, G.A., 1980. A theory of social custom, of which unemployment may be one consequence. The quarterly journal of economics, pp.749-775.
Murphy, R. and Weinhardt, F., 2013. Top of the class: The importance of rank position. Centre for the Economics of Education Discussion Paper, 1241.
Sacerdote, B., 2001. Peer Effects with Random Assignment: Results for Dartmouth Roommates. The Quarterly journal of economics, 116(2), pp.681-704.
ผลวิจัยแนะนำคละกันครับ

ถ้ามีอ้างอิง ของานวิจัยหน่อยครับ
เพราะเรื่องพวกนี้ถ้าเถียงกันแบบไม่มีevidence based มันคุยกันไม่จบครับ