ผมเป็นเหมือนท่านเลย ผมเอาตังไปซื้ออาหารให้หมสแมวจรจัดยังรู้สึกดีกว่าเลย

ผมก็ไม่เข้าวัดหลายปี จนกระทั่งมาเข้าความหมายของคำว่า ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ ผมมองว่ามันดีกว่าคนที่สักแต่ทำบุญอย่างเดียว แต่ไม่ช่วยสังคมอะไรเลย อย่างตูน เขาก็วิ่งเพืรอช่วยเหลือโรงพยาบาล อันนี้น่าจะได้บุญมากกว่า ทำให้เพื่อนมนุษย์ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานกับโรค แถมยังทำให้เพื่อนมนุษย์พ้นทุกข์อีกต่างหาก

ทำบุญกับพระในบ้าน

เพราะพระทำเสื่อมเยอะ

เห้ย มีคนเหมือนผมด้วย ยินดีปฏิบัติตามแค่เบญจศีล&ธรรม แค่นั้นอะ อย่างอื่นที่คนของศาสนาสมัยนี้บอกให้ทำผมไม่เอาเลย (ตักบาตร ไหว้พระ เวียนเทียน ถวายสังฆทาน)
และผมก็ไม่เชื่อเรื่องการสวดมนต์ด้วย ว่ามันจะช่วยอะไรได้
แต่ถึงไม่เชื่อผมกลับทำเป็นประจำเลยนะ อย่างที่คุณพูด ทำแล้วมันสบายใจ

ผมไม่ได้นับถือศาสนาพุทธนะ แต่เท่าที่อ่านมาคือคุณต้องแยกประเด็นอะ

ช่วยเหลือเด็ก คนยากจนก็ประเด็นหนึ่ง ช่วยวัด พระสงฆ์ก็อีกประเด็น การช่วยคนยากไร้ก็ได้บุญจากการได้ช่วยคนยากไร้ ช่วยพระก็ได้บุญจากการช่วยพระ

เหมือนกินผักได้วิตามิน ร่างกายได้ประโยชน์ กินเนื้อ ร่างกายก็ได้ประโยชน์แต่ได้จากโปรตีน คุณจะไปกินผักแล้วถามคำถามว่าไม่เห็นจะได้โปรตีนเลยได้ยังไง

ส่วนไอ้การช่วยเด็กแล้วรู้สึกได้ประโยชน์มากกว่ามันเป็นความคิดของคุณ แต่ไอ้การบริจาคให้วัด แล้วไม่รู้สึกว่าทำประโยชน์เนี่ย ผมว่าต้องกลับไปอ่านพระไตรปิฏกแล้วแหละ

นี่ก็เป็นปัญหาของศาสนา คนมักจะบอกให้ทำสิ่งนู้นสิ่งนี้ โดยไม่บอกว่าทำไปเพื่ออะไร ทั้งที่ในคำสอนของศาสนาก็บอกไว้แล้ว

ไห้ข้าวพระ ไห้ข้าวหมาดีกว่าสำหรับผม

ผมเน้นทำทานมากกว่าเช่นกัน

แต่กับพระกับวัดก็ทำบ้าง

แต่ไม่ได้รู้สึกว่าทำเพราะศาสนานะ แต่ทำเพราะสบายใจ

นั่นเป็นเพราะ ติดกับดักของศาสนา จึงเรียนรู้อยู่แค่เปลือก ไม่ถึงแก่น

ที่ท่านสบายใจกับทำทาน มากกว่าเพราะมันเห็นผลตอบรับในทันที .. กรณีแบบท่านนี้ ทำทานได้ผล ได้กุศลมากกว่าการทำบุญ

“ทาน” แปลว่า การให้
“บุญ” แปลว่า เครื่องชำระจิตใจให้สะอาดบริสุทธิ์

การใส่ซองถวายพระ การตักบาตร ถวายสังฆทาน หรือทำพิธีกรรมรวมไปถึงการถวายโดยตรงต่อภิกษุ ล้วนเป็นการทำทาน เพียงแต่ดูเป็นสายตรง เลยเหมารวมไปว่า การทำบุญ

จึงเป็นข้อสรุปตามด้านบน ที่ว่าทำทานได้กุศลมากกว่าทำบุญ เพราะเป็นการทำทานด้วยความบริสุทธิ์ใจ

ผมนับถือพุทธแต่ไม่ชอบทำบุญกับวัดชอบซื้อปลาในตลาดไปปล่อยตามหนองคลองมากกว่า คือจะทำบุญกับวัดมันทำไม่สนิทใจอะคือเห็นพระนี่ของใช้เทคโนโลยีเต็มกุฏิศรัทธราไม่ลงจริงๆ หวังว่าชาตินี้จะเจอพระสายปฏิบัติที่เคร่งและน่าเลื่อมใสจริงๆผมคงได้กราบพระแบบสนิทใจสะที

ผมมีความสุขกับการบริจาคเงินให้โรงพยาบาลมากกว่าวัดนะ คือผมเฉยๆ กับวัดมานานแล้ว แต่ทางบ้านยังเข้าวัดกันเป็นปกติ แต่บ้านผมไม่ชอบบังคับกันเลยเฉยๆ

ปล.แม่ของลูกผมนี้สายทำบุญเลย แต่ก่อนทะเลาะกันเรื่องนี้นะแต่ตอนนี้เฉยๆ แล้ว 5555

ผมไม่ใช่พุธนะแต่การที่คนพุธไม่บำรุงศาสนสถานไม่บำรุงตัวพระพุธศาสนา แล้วพุธศาสนาจะอยู่ได้ยังไง พระไม่ดีก็เรื่องนึง แต่การบำรุงศาสนาก็เรื่องนึงนะท่าน แล้วก็การทำอย่างไม่ทำอย่างในศาสนา ผมว่าจะยิ่งทำให้ศาสนาเสื่อมลงเรื่อยๆได้ทางนึงเลยนะ เพราะตัวคนนับถือเองยังไม่สนใจเลยแล้วคนอื่นจะสนหรอ
แล้วถ้าทำแบบนั้นจะนับถือศาสนาทำไม

ผมนี่กลายเป็นคนไม่มีศาสนาล่ะ อาจจะเพราะเห็นพระสงฆ์ผู้ปฏิบัติและเผยเเพร่พระพุทธศาสนาเปลี่ยนไป ไม่เคร่งกับศีลและหลักคำสอน ถ้าไม่ใช่วัดป่าผมไม่เข้าละครับ

ผมก็มาทางนี้เหมือนกัน พร้อมกับคำอธิบายที่ผูู้ใหญ่ฟังแล้วถอย
ปฐมธรรมเทศนา ที่ให้แก่อัญญาโกณฑัญญะ คือบทธรรมจักร ท่านอัญญก็บรรลุธรรมได้ แค่บทธรรมจักรรู้จักกันหรือเปล่าคืออะไรแปลว่าอะไร ความหมายบทนี้ดีมาก ที่เหลือที่ทำกันเยอะแยะไม่เห็นได้บัญญัติไว้ พอถึงตรงนี้คนส่วนใหญ่ก็จะจ๋อยเพราะท่องธรรมจักรไม่ได้ 555
เห็นที่สัดดังๆจุดธูปกันเดินผ่านถึงกะแสบตา....สมัยพุทธกาลมันมีโรงงานธูปด้วยหรอ....

เคยมีเจ้าคณะอำเภอ นิมนต์มาทำบุญที่บ้าน แกอธิบายไว้ดีมากอยากเอามาเล่าต่อ ทาน ศีล ภาวนา ซึ่งภาวนานั้นคือกุศลสูงสุด แต่คนเราชอบเข้าในผิดว่าภาวนาคือนั่งท่องบทสวดมนต์ ซึ่งแกอทิบายว่า จริงๆปล้วภาวนาหมายถึงการประพฤติ การรักษาไว้ในสิ่งดี แกบอกว่าที่สวดๆกันตามงานพิธีเนี่ย คือคำสอนทั้งนั้น ภาวนาตามความหมายก็คือการทำตามคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้านั่นแหล่ะ

ทำบุญมันก็คือบุญครับ
ไม่มีหรอกบุญอะไร ไม่มีมานั่งแยกประเภทหรอกครับ

ไม่เหมือนเข้าวัดแล้วมีกล่องให้หยอดเหรียญ

สร้างโบสถ์ กล่องนึง
มุงหลังคาโบสถ์กล่องนึง
โรงทานอีกกล่องนึง
กล่องสุดท้าย ชำระหนี้สงฆ์อีกกล่องนึง

ไอ้ 3 กล่องแรกยังเข้าใจได้
แต่ไอ้กล่องนุดท้ายยนี่ยังไง
กูไปเป็นหนี้มึงตอนไหน

สรุปสั้น ๆ นะครับ
บาปคือทุกข์ สุขคือบุญ
ภาวะนรก สวรรค์ของมนุษย์โลกขี้เหม็นมันมีอยู่แค่นี้แหล่ะ

ที่เหลือก็มโนเพ้อเจ้อกันไปทั้งนั้น

กฏข้อห้ามของศาสนาในยุคอดีต มันก็เหมือนกฏเกณฑ์สังคมในกลุ่มคนนั้น ๆ
นรก สวรรค์ บาปบุญ มันก็แค่สิ่งหลอกล่อให้คนไม่ละเมิดแค่นั้นแหล่ะ

ของแบบนี้ คนตายไม่เคยพิสูจน์ได้
เพราะตายแล้วมันก็หมดไป

ก็ถ้าศึกษาแค่เปลือก หรือแยกไม่ออกว่าอันไหนพระพุทธเจ้าสอนไว้ หรือคำแต่งใหม่ก็แบบนี้แหละครับ