จริงๆมันเป็นเรื่องก่อนการเตรียมตัวนะ อยู่ที่ว่าเราอยากจะพูดอะไรกับน้อง มันทำให้เรารับมือสถานการณ์ได้ทันอะ สมมุติหวัดแล้วเราเจอน้องแบลงค์ใส่ ถ้าเตรียมอะไรมา เรายังชวนน้องคุยต่อได้

แต่ถ้าคุณไปแบบไม่มีอะไร เจอน้องแบลงค์ใส่มา แทบจะจบเกมทันทีเลย แต่ผมมองอีกสิ่งที่สำคัญนะ ก็คือเรื่อง Energy ถ้าเราเข้าเลนไปพร้อมกับ Positive Energy ที่แสดงให้น้องเห็นแล้วสัมผัสได้

ผมค่อนข้างจะมั่นใจว่า มันจะทำให้การจับมือของหลายๆคน เฟลยากมากๆ ถ้าเราสดใสเข้าไป น้องก็น่าจะรู้สึกว่า คนนี้น่าจะคุยด้วยง่ายกว่า การที่เราเข้าไปขรึมๆ อะไรแบบนี้นะ

อีกสิ่งที่น่ากลัวคือ ถ้าเมมเหนื่อยคุณแทบจะไม่มีช้อยส์ใดๆเลย นอกจากการทำใจไว้ล่วงหน้า บางครั้งเมมก็ฝืนไหวเพื่อเรา แต่มันจะต้องมีซักคนแหล่ะที่สัมผัสได้ถึงความเหนื่อยของเมม ที่แทบจะไม่อยากคุยกับเราแล้ว

ผมคนนึงที่เคยโดนแบบนั้นในรอบพิเศษ แต่ผมเข้าใจน้องนะ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า เจอแบบนั้นไป มันก็ต้องเสียความรู้สึกไปพอสมควร จนทำให้น้องคนนี้เสียตำแหน่งคามิของผมไปเหมือนกัน

จนครั้งหลังๆผมไปจับมือกับคนนี้ ผมถามทุกครั้งว่าเหนื่อยมั้ย น้องตอบตลอดว่าเหนื่อย ผมก็บอกน้องตลอดนะว่า ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว พักนะ จับมือเฉยๆพอเนอะ ประมาณนี้ตลอด

ส่วนเรื่องของเน่ผมว่าน้องก็สกิลยังห่าง แต่สิ่งแบบนี้ฝึกฝนได้นะ ดูการพัฒนาของเมมเบอร์คนอื่นอย่าง จีจี้ แบ๊ม มินมิน สามรายนี้ใส่ใจแฟนคลับมากๆ Energy ล้นตลอด แนทก็เป็นอีกคน

แน่นอนครับ แฟนคลับเข้าไปก็ต้องการความสุข ต้องการรอยยิ้มกลับมาเหมือนกัน เอาใจช่วยน้องนะ แต่ติเน่นิดนึง ผมอาจจะไม่ได้เข้าไปจับมือ แต่ระหว่างต่อแถวผมเห็นน้องอยู่

แต่มันเป็นความรู้สึกส่วนตัวผมนะ การใส่แว่นดำจับมือ เข้าใจน้องนะว่า อาจจะแฟชั่น แต่สำหรับผมมองว่า ถ้าน้องถอดแว่นแล้วจ้องตาแฟนคลับ แล้วมองกันอย่างจริงใจน่าจะดีกว่า ใส่แว่นดำนะ