[RE: คิดว่ายุคนี้ทำไมคนเป็น โรคซึมเศร้า กันเยอะขึ้น ?]
AKHAL-TEKE พิมพ์ว่า:
FokuchzRedDevil พิมพ์ว่า:
AKHAL-TEKE พิมพ์ว่า:
ความเห็นต่อไปนี้ผมลองคิดเอาเองจากมุมผมคนเดียวนะครับ ได้โปรดโต้แย้งถ้าท่านเห็นว่าไม่ถูกต้อง
ปัจจุบันสังคมเรามีคนที่มีอาการอย่างคนเป็นโรคซึมเศร้ากันเยอะ แต่ในความเป็นจริงไม่ต่างจากที่ผ่านมาเท่าไหร่นัก ความหมายก็คือ เรารู้ตัวเองว่าเรามีอาการอย่างคนเป็นโรคซึมเศร้ากันมากขึ้น เราจึงรักษาตัวเองอย่างคนเป็นโรคซึมเศร้า และที่หนักกว่านั้นคือเราปฏิบัติตัวอย่างคนเป็นโรคซึมเศร้า
- ในสมัยก่อนเมื่อใครสักคนมีอาการประมาณนี้ เช่น รู้สึกจิตใจหม่นหมอง, รู้สึกเป็นทุกข์จนอยากร้องไห้, รู้สึกหมดอาลัยตายอยาก, รู้สึกผิดหวังในตนเองและโทษสิ่งที่เกิดขึ้น, รู้สึกสูญเสียความเชื่อมั่นในตนเอง ฯลฯ
หากมีการแนะนำ หรือการชักชวนทำกิจกรรม หรืออะไรก็แล้วแต่จากเพื่อนฝูง พ่อแม่ คนรอบตัวก็อาจจะสามารถกำจัดสิ่งเหล่านี้ไปได้
- แต่ปัจจุบันนี้ไม่ใช่อย่างนั้น คนเราติด Social network กันมาก สิ่งที่ตามมาคือความสัมพันธ์ระหว่างคนรอบตัวน้อยลงในขณะที่เรารับข้อมูลต่าง ๆ มากขึ้น ข้อมูลที่ว่านั้นเช่น ความสำเร็จที่มากกว่าของคนอื่น ๆ ที่มากกว่า ในขณะที่เค้าตั้งต้นชีวิตมาพร้อมและทัดเทียมกับเรา สภาพสังคมรอบตัว หรืออะไรก็ตามที่ส่งผลด้านลบของจิตใจ อาการดังกล่าวข้างต้นจึงไม่ถูกแก้ไข จากการเป็นความรู้สึกลบ ๆ ชั่วคราวก็ได้พัฒนาจนเป็นความรู้สึกฝังใจถาวร เป็นความเศร้าเกิดขึ้น จนเป็นโรคซึมเศร้าตามมา สังเกตได้ว่าคนเพื่อนเยอะหรือมีสังคมที่ค่อนข้างเหนียวแน่นจะไม่เป็นโรคนี้
ผมจึงขอสรุปว่า สาเหตุของโรคซึมเศร้ามี 2 ประการ คือ
1. การติด Social Network มากเกินไปจนตัดขาดหรือลดบทบาทตัวเองจากสังคมและโลกภายนอก
2. เพราะกรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข บอกกับเราว่า คนที่มีอาการเหล่านี้ "เป็นโรคซึมเศร้า"
ถ้ามองในอีกแง่มุมหนึ่ง การใช้ social network ก็เป็นการสื่อสารกับโลกภายนอกนะครับ
สิ่งที่คนไข้ซึมเศร้าต้องการ ก็คือคนที่จะอยู่กับเขา รับฟังเขา
ในขณะที่สมัยก่อนไม่มี social network ช่องทางการติดต่อหรือระบายมันน้อยกว่านี้
แต่ในปัจจุบัน ช่องทางที่เราจะติดต่อสื่อสารมันมากขึ้น
ลองคิดดูว่าการที่เราอยู่ในห้องปิดตายที่ติดต่อใครไม่ได้
กับการที่เรามีมือถือที่ทำให้รู้สึกว่ามีคนอยู่ด้วยตลอด แบบไหนทำให้คนไข้ซึมเศร้ารู้สึกดีกว่ากัน
การที่เรามี social network อาจจะทำให้ปัญหาการเกิดซึมเศร้าลดลงหรือเปล่า?
ขอบคุณครับคุณ FokuchzRedDevil
ผมมองว่าความสัมพันธ์ผ่าน Social network มันเป็นความสัมพันธ์ที่ส่งผ่านความรู้สึกได้ไม่เต็มที่ Social network เองก็มีข้อดีในกรณีทั่ว ๆ ไป แต่อาจดีไม่พอเมื่อเราต้องการมากกว่านั้น เช่นเวลามีปัญหาชีวิต
- สมมติว่าคนหนึ่งต้องการกำลังใจ มันคงจะดีกว่าถ้าเพื่อนเเค้าตบไหล่แล้วพูดว่าสู้ ๆ นะเพื่อนแล้วแถมด้วยรอยยิ้ม แทนที่จะได้ข้อความพร้อมสติ๊กเกอร์
Social network เองนั้นมีข้อดีนานับประการ แต่การเยียวยาจิตใจผมคิดว่าคนเราต้องการอะไรที่มากกว่านั้น
ขอบคุณที่แลกเปลี่ยนกันครับ ผมเห็นด้วยนะครับกับสิ่งที่คุณพูดเรื่องของการให้กำลังใจผ่านตัวตนจริง ๆ
ผมขอเพิ่มเติมอีกนิดนึงคือเรื่องของการฆ่าตัวตายในกรณีฉุกเฉินอะครับ บางทีเราเข้าไปหาตรง ๆ แบบนั้นไม่ได้ ยกตัวอย่างจากประสบการณ์ตรงเลยนะครับ
มีน้องผมนี่แหละที่เป็นซึมเศร้า ชอบมีความคิดอยากตายแล้วทักมาบ่อย ๆ
คือการพิมพ์ line บางทีมันไม่ต้องตั้งใจอะครับก็ส่งได้ อาจจะดูงง ๆ เช่น น้องผมอยากตาย เลยส่งข้อความมาว่า พี่ หนูรู้สึกอยากหายไปอีกแล้วหวะ
ผมจึงเริ่มโทรไปคุยเลย
แต่ถ้าคุณจะโทรศัพท์ คุณต้องตั้งใจที่จะกดโทรไปหาคน ๆ นึง ซึ่งบางที คนป่วยเขาอาจจะไม่อยากทำอะไรแบบนั้น มันงง ๆ หน่อยไหมครับ
เวลาคนไข้ฉุกเฉินอยากฆ่าตัวตายมาหาหมอ หมอจะตัดสินใจจะปล่อยผู้ป่วยกลับหรือไม่กลับ คำถามสำคัญที่เขาจะถามคือ มีใครอยู่ด้วยไหม คืออันนี้มันสำคัญมาก
อย่างที่ผมบอกแหละครับ ในสภาวะฉุกเฉิน บางทีการที่มี social network อาจจะทำให้คนป่วยรู้สึกเหมือนมีสังคมจำลองขึ้นมาอยู่ข้าง ๆ เค้าจริง ๆ มันคงช่วยไม่มากก็น้อยได้หละครับ
แต่อย่างไรก็ตามผมก็ยังเห็นด้วยกับที่คุณว่าครับ
: 0 ใบ
: 0 ใบ
My Locker
