เหนื่อยใจครับ มีพี่ผู้หญิงคนนึง ที่หัวหน้าผมจะดันขึ้นเป็นผู้จัดการแทนเค้าคอยป่วน ทำนู่นนี่นั่นเละเทะไปหมด อยู่มาจะ20ปีแล้ว มีแต่ทฤษฎี พอมีปัญหา โยนให้ผม ให้รุ่นน้อง คนอื่นรับผิดชอบ สั่งงานลูกน้องผมให้ทำอย่างอื่นข้ามผมไปเลย ไม่บอกก็มี แล้วก็มาบอก พี่ไม่ได้สั่งนะพี่แค่ไปพูดให้เค้าคิดเอง แล้วเรื่องบางเรื่องปากบอกพี่ไม่ยุ่ง แต่ไปไล่ถามคนนั้นคนนี้ เอายังไง หัวหน้าเอ็งว่าไงมั่ง สั่งงานเองมั่งให้คนนั้นทำ คนนี้ทำ แต่ไม่เคยถามผมเองสักคำ แต่มาเสือกทุกเรื่อง แต่ปากจะบอกพี่ไม่ได้ยุ่ง พี่ไม่เกี่ยว แล้วโยนมาให้เรารับคนเดียว เราก็รับไป ทั้งลูกน้องโวยวาย ทั้งหัวหน้าว่า แต่หัวหน้าผมเค้าก็ไม่เคยจะจัดการว่าจะให้พี่คนนี้เค้าทำอะไร เพราะเค้ามาหัดทำในตำแหน่งนี้มาครึ่งปีละ แต่ยิ่งทำยิ่งแย่

บ่นยาวหน่อย เรียบเรียงไม่ค่อยดีครับ ตอนนี้หงุดหงิดมาก อยากระบาย เล่าให้ใครฟังก็บอกให้ไปคุยกับหัวหน้า แต่เคยคุยมาครั้งนึงแล้ว ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมเลยไม่พูดเรื่องนี้อีก

สู้ๆคับ

หางานให้พร้อมแล้วเตรียมออก ถ้าหัวหน้าคุณจะดันผู้หญิงวุฒิภาวะต่ำมากคนนี้เป็นหัวหน้าบอกเลยรอวันตายครับ ประเภทดีกูเอาเสียกูโยนนี่ทำทีมชิบหายมานักต่อนักแล้ว การที่เค้าจะดันผู้หญิงคนนี้เป็นหัวหน้าบ่งบอกว่าหัวหน้าคุณถ้าไม่ตาถั่วก็เด็กเส้นครับ

ชีวิตมันสั้นและการทำงานมันก็เหนื่อยพอแล้วอย่ามาเปลืองสุขภาพจิตกับมนุษย์ป้าแบบนี้เลยครับ ใครทนได้ให้ทนไปทนจนบริษัทเจ๊งน่ะแหละครับ

อดทนนนครับ ผมพึ่งจะเรียนจบ ยังไม่มีงานทำเลย งานตอนนี้หายากก

คุณยืนคุย เขานอนคุย

เอาอะไรกับเหตุผล

คนแบบหัวหน้าคุณเยอะนะในสมัยนี้ กรรมก็ตกกับลูกน้อง

ไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง เขามีนอกมีในกัน เพียงแค่คุณไม่รู้เท่านั้น

ไม่ใช่ญาติ ก็ต้องถูกใจกันทางใดก็ทางหนึ่ง

ปัญหาแบบนี้ไม่มีทางที่คนระดับหัวหน้าคนจะไม่รู้

ลูกน้องคนไหนนิสัยยังไง เขารับรู้หมด เพียงแต่เขาไม่เข้าไปยุ่ง

ส่วนมากหัวหน้าคนจะคอยมาแก้ปัญหาหรือเจรจาเฉพาะตอนที่ลูกน้องทำงานพัง

อย่างผมจะเรียกมาคุย ใครทะเลาะอะไรกันผมไม่สน แต่ถ้าทำงานลูกค้าพังหรือทีมเสียหาย ผมไล่ออก


กรณีคุณการแก้ปัญหามันมี ผมแนะนำให้นะลองดู

อย่างมีงานลงในทีมคุณ คุณกับลูกน้องต้องทำ

ให้คุณทำเอกสารเซ็นต์คำสั่งในการทำงาน และให้ลูกน้องคุณเซ็นต์ ว่าคุณได้สั่งงานนี้แล้ว

ในขณะเดียวกันเวลาคุณรับงานจากหัวหน้าหรือลูกน้องก็ให้ อีกฝั่งเซ็นต์

ถ้าทำลักษณะนี้ คนที่คุณมีปัญหาด้วยจะมาสั่งงานข้ามหัวไม่ได้ เพราะถ้าสั่งจะไม่มีลายเซ็นต์คุณ


คุณต้องบอกลูกน้องคุณด้วย ถ้าพี่สั่ง ก็มาเอาลายเซ็นต์พี่ จะได้ไม่มีปัญหาอีกในภายหน้า


(ตรงนี้ผมอธิบายไม่เก่งนะ แต่ลองอ่านดีๆและคิดดีๆจะพอเข้าใจสิ่งที่ผมแนะนำได้)


ถ้าเป็นผมผมไม่ลาออก บอกเลย

หางานรอเลยครับ พอได้แล้วก็ไปซะ
อย่าออกทั้งๆที่ยังไม่มีงานรองรับนะครับ ทนไปก่อน
ได้งานค่อยออก

เบิ้ล sorry

สู้ต่อไปครับ หางานให้ได้แล้ว แจ้งออกล่วงหน้า
เดินออกไป แบบหล่อๆครับ

หัวหน้าเค้าไม่ได้จะดันมนุษย์ป้านี้แล้วครับ เค้าหาคนนอกมาเป็น ผจก แต่ระหว่างนี้ก็ให้เค้าทำต่อไป เพราะถ้าป้าไม่ทำ ก็ไม่มีใครทำ เพราะหัวหน้าผมเค้าเลื่อนเป็น ผู้จัดการโรงงาน งานแกยุ่งมากๆ แต่ที่จริงผมว่าจะออกสิ้นปี เอาโบนัส แล้วสิงหานี่ทำงานครบ2ปีพอดี แต่ถ้าแบบนี้คงจะอยูาไม่ถึง เพราะบ่ายนี้ผมเลือดขึ้นหน้าจะเดินไปขอใบลาออกละ แต่พี่ๆเขาดึงไว้อยู่

อดทนและสู้ๆ

สู้ๆนะครับ ผมพึ่งได้งาน ไม่รู้จะดีหรือจะร้าย อยากลองเก็บประสบการณ์ไปก่อน

แต่ที่ต้องเจอแน่ๆคือ ความล้าแน่นอน

สู้ๆคับ เข้าใจครับ คนที่เราร่วมงานด้วยถ้าวุฒิภาวะต่ำบรรลัยหมด ไม่ว่าคนๆนั้นจะอยู่ต่ำกว่าหรือเหนือเรา

แต่เมื่อต้องไปเกี่ยวข้องนอกจากงานจะเฮงซวยคอยให้ปวดกบาลเเล้ว ยังต้องปวดซ้ำสองด้วยการกระทำไม่ว่าจะด้วยภาษากายหรือคำพูดที่มันพ่นออกมาด้วย

ผมโชคดีที่มีหัวหน้าดี แต่ผมก็โชคร้ายที่พี่เขาดีเกินไป จนเลี้ยงคนจัญไรไว้อยู่ในทีม

เข้าใจความรู้สึกนะเพราะสมัยผมทำงานก็เป็นคนขี้หงุดหงิดเหมือนกัน แต่สิ่งสำคัญที่ผมเรียนรู้เมื่ออายุมากขึ้นคือการใช้อารมณ์ในการทำงานหรือตัดสินใจในเรื่องงานมีผลเสียมากกว่าผลดีเรียกว่า 9 ใน 10 ครั้งเลย ผมแนะนำให้ระหว่างนี้ก็หางานนอกไปและก็อยู่เพื่อรับทรัพย์จากบริษัทครับ เรียกว่าเก็บทุกเม็ดก่อนออก

ถ้าเค้าดันไม่มนุษย์ป้าคนนี้เป็นผู้จัดการแล้วแต่ถ้าป้าเค้ายังคงอยู่ในระดับคุมงานยังไงก็มีปัญหาครับเป็นแค่เรื่องของเวลาว่าปัญหาจะระเบิดเมื่อไหร่

แนะนำ - ทำสิ่งที่อยากทำให้อารมณ์ดีหน่อยครับ ถ้าหิวก็ไปหาอะไรดี ๆ กินหรืออะไรที่อยากกินแล้วไม่ได้กินมานาน อยากทำอะไรก็ทำ พอหัวเย็นแล้วค่อย ๆ คิดถึงแผนว่าจะไปยังไงต่อครับจะช่วยได้มาก ย้ำอีกทีว่าการตัดสินใจเรื่องสำคัญในชีวิตด้วยอารมณ์ "อันตรายมาก" ครับ

เคยเจอเหมือนกัน และคนแบบนี้มักจะได้อยู่ยาวด้วย เคยเล่นผมอยู่ทีนึง เจ็บแสบมาก โคตรไร้เหตุผลเลยยังจำได้ดีอยู่เลย

อยู่ที่เราแล้วล่ะ ว่าจะวางแผนยังไงต่อ นี่ชีวิตเรา

ปัญหาท่านก็น่าเห็นใจนะครับ แต่ทำไมไม่ลองหาจุดดีของปัญหานี้ดูล่ะครับ

เป็นผมนะ ถ้าตั้งใจจะออกตอนสิ้นปีอยู่แล้ว ผมจะทำต่อ แล้วจะลองคิดดูว่า อนาคตหากผมได้เป็นผู้บริหารเอง แล้วเจอลูกน้องแบบนี้ เหตุการณ์แบบนี้ (หรือเจอหัวหน้าแบบนี้) ผมจะแก้ปัญหายังไง แล้วทดลองกับที่ทำงานตอนนี้แหละ ว่าวิธีที่เราคิดมันโอเคมั้ย แก้ปัญหาได้หรือเปล่า ถ้าแก้ไม่ได้ ท่านก็ไม่จำเป็นต้องเดือดร้อน เพราะเดี๋ยวสิ้นปีก็ออกอยู่ดี อย่างน้อยท่านได้ลองผิดลองถูก โดยไม่ต้องไปเสี่ยงลองเองตอนที่ท่านเป็นผู้บริหารนะครับ