ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่กินข้าวเป็นอาหารหลักเหมือนไทย หากแต่ชาวนาญี่ปุ่นกลับมีชีวิตที่ดีกว่าชาวนาไทยอย่างชัดเจน ส่วนหนึ่งเป็นเพราะข้าวญี่ปุ่นสามารถต่อยอดเพิ่มมูลค่าเป็นผลิตภัณฑ์ต่างๆได้มากมาย

..:: ชาวญี่ปุ่นนับถือว่าในทุกเมล็ดข้าวมีเทพเจ้าเหมือนกับ “แม่โพสพ” ของคนไทย ชาวญี่ปุ่นจึงให้ความสำคัญกับข้าวอย่างมาก ในวันที่ข้าวไทยราคาตกต่ำ ญี่ปุ่นก็มีปัญหาเรื่องข้าวเช่นเดียวกัน

..:: ชาวญี่ปุ่นรุ่นใหม่ไม่นิยมกินข้าวเหมือนในอดีต ปริมาณการบริโภคข้าวลดลงอย่างต่อเนื่อง ในปี 2015 ชาวญี่ปุ่นกินข้าวเฉลี่ยคนละ 55 กก.ต่อปี ลดลงมากกว่าคึ่งหนี่งเมื่อเทียบกับสถิติในปี 1962 ที่ชาวญี่ปุ่นกินข้าวเฉลี่ยคนละ 118 กก.ต่อปี


เหล้าหวานจากข้าวกล้องแดง

..:: กระทรวงเกษตรฯญี่ปุ่นจึงส่งเสริมการพัฒนาผลิตภัณฑ์จากข้าวจนประสบความสำเร็จ พิสูจน์ได้จากจำนวนพื้นที่เพาะปลูกข้าวที่เพิ่มมากกว่า 5เท่าตัวในช่วงปี 2008 ถึง2015

..:: ที่ญี่ปุ่น ข้าวชั้นดีจะถูกเปลี่ยนเป็นเหล้าชั้นเยี่ยม ที่ไม่ได้แค่ดื่มอร่อยแต่ยังเป็นของศักดิ์สิทธิ์ใช้บูชาเทพเจ้า หากแต่นอกจากสุราแล้ว ข้าวญี่ปุ่นยังถูกพัฒนาต่อยอดเป็นผลิตภัณฑ์อื่นๆมากมาย



..:: เฉพาะในปี 2015 มีเครื่องดื่มใหม่ที่ผลิตจากข้าวออกวางตลาด ทั้งน้ำนมข้าว, โคล่าจากข้าว, เครื่องดื่มน้ำข้าวรสกาแฟ รวมทั้งเบียร์ที่บ่มจากข้าว เครื่องดื่มเหล่านี้ดีต่อสุขภาพและบริโภคได้ทุกเพศทุกวัย ไม่มีข้อจำกัดเรื่องการจำหน่ายเหมือนเหล้า

..:: เด็กหญิงวัย 6ขวบที่ชิม “Shari-Cola”ที่ทำจากข้าว บอกว่า รสเหมือนน้ำแอปเปิลและเข้ากันได้ดีกับซูชิ

..:: Shari-Cola เป็นน้ำอัดลมที่ดีกว่าน้ำอัดลมทั่วไปที่มีแต่น้ำตาล เพราะมีกรดอะมิโนที่ช่วยให้ผู้ดื่มหายเหนื่อยได้ Shari-Cola ยังได้รับการสนับสนุนจากเครือข่ายร้ายซูชิสายพานแห่งหนึ่ง นำเครื่องดื่มและน้ำส้มสายชูจากข้าวมาจำหน่ายให้ลูกค้าตั้งแต่เดือนกรกฎาคม


เครื่องดื่มข้าวญี่ปุ่นรสชาติต่างๆ

รสชาติใหม่เพื่อสุขภาพ ผลิตแทบไม่ทัน

..:: บริษัทผู้ผลิตเครื่องดื่มของญี่ปุ่นเปิดเผยว่า เครื่องดื่มจากข้าวได้รับความนินยมอย่างมากจนผลิตไม่ทัน ทำให้สินค้าขาดตลาดไปช่วงหนึ่งทางบริษัทคาดว่า ผู้บริโภคหันมาใส่ใจสุขภาพมากขึ้น จึงนิยมเครื่องดื่มจากข้าวที่มีสารอาหารและรสหวานอ่อนละมุน

..:: “คิกโคมัน” ผู้ผลิตซีอิ๊วและเครื่องเทศรายใหญ่ของญี่ปุ่น วางจำหน่าย “น้ำนมข้าวกล้อง” ในเดือนพฤษภาคม โดยใช้เทคนิคสกัดความหวานแบบเดียวกับการผลิตเหล้ามิริน โดยไม่ต้องเติมน้ำตาล เครื่องดื่มนี้ได้รับความนิยมในหมู่ผู้สูงอายุชาวญี่ปุ่น


น้ำอัดลมจากข้าว

..:: Farm8 บริษัทเครื่องดื่มอีกราย ประสบความสำเร็จในการพัฒนาเทคนิคคั่วข้าวให้มีรสชาติคล้ายกาแฟ จนผลิตเป็น “น้ำนมข้าวรสกาแฟ” ที่ไม่ได้มีกาแฟเป็นส่วนผสมแต่อย่างใด เครื่องดื่มนี้ไม่มีคาเฟอินจึงเหมาะกับผู้ที่ชื่นชอบกลิ่นหอมของกาแฟแต่แพ้คาเฟอิน

..:: Farm8 ยังร่วมกับชาวนาเมืองนากาโอกะ พัฒนาข้าวสายพันธุ์ Coshi-Brown ขึ้นเพื่อใช้ผลิตเป็นเครื่องดื่มโดยเฉพาะ ข้าวสายพันธุ์พิเศษนี้มีราคาถึงกก.ละ 16,200 เยน หรือกว่า 5,500 บาท
..:: นอกจากนี้ ข้าวญี่ปุ่นยังถูกนำมาหมักบ่มเป็นเบียร์ข้าว ที่มีความหอมแตกต่างจากเบียร์ทั่วไป และมีราคาขายสูงกว่าเบียร์ปกติกว่า 2เท่าตัว

..:: ไม่เพียงแต่เครื่องดื่มจากข้าว แต่ญี่ปุ่นยังแปรรูปข้าวเป็นอาหารเส้นมากมาย ทั้งบะหมี่,พาสต้า, ขนมปัง หรือแม้แต่แป้งทอดเทมปุระจากข้าว


น้ำนมข้าว

..:: ญี่ปุ่นและไทยต่างเผชิญกับปัญหาเรื่องข้าว ชาวญี่ปุ่นและชาวไทยก็ให้ความเคารพข้าวไม่แตกต่างกัน บริษัทเครื่องดื่มและสุราของทั้งสองชาติก็ร่ำรวยไม่แพ้กัน แต่คนไทยกลับมีทางเลือกแค่น้ำเชื่อมรสชาเขียวแจกโชคใต้ฝา และเหล้าที่ทำจากกากน้ำตาล.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------








ขอบคุณข้อมูลดีๆจาก Manager Online



ติดตามข้อมูลข่าวสารที่น่าสนใจ (ย้อนหลัง) ได้ที่ Germanicas

ผลิตภัณฑ์ทางเกษตรของญี่ปุ่นนี่แพงทุกอย่างครับ ไม่ใช่แค่ข้าว

ผลไม้นี่ขายลูกนึงป็นพันๆ ลูกเป็นหมื่นยังมีเลย

ผมก็ไม่รู้ว่าเค้าทำยังไงแพง แต่เดาว่ามันปลูกไม่ได้ง่ายๆเหมือนไทย ของมีน้อยเลยแพง

ถ้าเป็นแบบนี้เราก็น่าทำบ้าง อะไรที่มันปลูกขึ้นยากๆก็น่าเอามาปลูก เพราะถ้าเราทำได้เราก็สบาย

น่าจะเพราะพื้นที่ทำการเกษตรของญี่ปุ่นมีน้อย ผลผลิตก็เลยไม่เยอะ ราคาก็เลยสูง

เอกชนเค้าร่วมมือกันช่วยเหลือคนญี่ปุ่นด้วยกันเอง โดยมีปลายทางคือความสำเร็จร่วมกัน

ส่วนเอกชนเรา เค้าก็ร่วมมือกันครับ แต่ร่วมมือกันกดชาวนาให้จมดินแทน

ชาวนาเราก็ทำได้ แต่ติดกฎหมาย ควบคุม ไหนจะเรื่องใบอนุญาตอีก
อีกอย่างนึงคือต้องใช้เงินลงทุนระดับนึงเลยนะ

เกษตรกรไทยรู้จักแต่การปลูกอย่างเดียวไม่รู้จักการพัฒนาต่อยอด เวลาราคาสินค้าเกษตรตกต่ำใช้วิธีประท้วงเรียกร้องให้หน่วยงานรัฐแก้ไขแทนที่จะรวมกลุ่มเพื่อหาวิธีทำให้เกษตรผลของตัวเองขายได้ราคาดีกว่าเดิม

อย่างที่นายกเคยบอกว่าเกษตรกรไทยถูกสอนมาให้ทำอะไรด้านเดียว พอมีปัญหาอะไรแล้วไม่สามารถคิดแก้ไขปัญหาได้เอง อะไรขายดีก็เฮโลไปปลูก พอผลผลิตล้นตลาด สินค้าราคาตกก็ให้รัฐบาลช่วยทั้งๆที่ตัวเองไม่เคยคิดจะแก้ไขปัญหาด้วยตัวเองกันก่อน

พูดง่าย กับประเทศที่มีวินัยอยากพัฒนา

แต่กับบางประเทศนี่ ....

ทุเรียนบ้านเราไง

คุณภาพ..... ตอนนี้ของเรามีแต่น้อยลงเน่นแต่ปริมาณ

เอาตรงๆ ซื้อกะชาวนาตอนนี่ผมยังกลัวของด้อยคุณภาพเลย ปีนึงปลูกกี่รอบ

ของมีคุณภาพบ้านเรา ส่งออกหมดครับ ใครจะมาทนโดนกดราคากับพ่อค้าคนกลางบ้านเราได้

เกรดเอ ก็มีบริษัทรับเอาไปส่งไง

ถ้าของดีจริงไม่โดนกดราคามากหรอก แต่ก็นะนโยบายรัฐอุ้มมากี่สมัยแล้ว ไม่ว่าใครก็อุ้มหมด

เขาก็เน้นปลุกเอาเงิน

ผมคิดว่าราคาตกหนักคราวนี้น่าจะช่วยให้ชาวนาได้เห็นภาพ และเรียนรู้ได้จริงๆสักที

ว่าถึงเวลาที่ต้องเปลี่ยนแปลงได้แล้ว เหมือนพ่อผมเมื่อสัก 6-7 ปีก่อนก็มีสวนลิ้นจี่ ราคาตกจาก

ปกติที่เคยได้ เกรดเอ โลละ 100 เรื่อยมา จนโลละ 5-6 บาท เพราะคนแห่ปลูกตามๆกัน

สุดท้ายก็ทนทำต่อได้แค่ 4-5 ปีช่วงราคาตกหนักตลอด เมื่อเริ่มเหนื่อยและเห็นว่าไม่คุ้มที่จะ

ทำ ก็ได้ขายสวนทิ้งไปค้าขายแทน ถามว่าชีวิตดีขึ้นมั้ยก็ไม่ดีขึ้นกว่าเดิมครับ แต่น่าจะเหนื่อย

น้อยกว่าเดิม ป.ล. พ่อผมไม่มีการศึกษาเป็นคนรุ่นเก่าอย่างแท้จริง ท่านรู้แค่ว่าปลูกแล้วขาย

ส่วนจะแปรรูปอะไรพวกนั้นอย่าพูดถึงเลย แล้วผมก็เชื่อว่าโมเดลนี้ไม่หนีไปจากชาวนา

ส่วนมากที่ยังลำบากทำแล้วโดนกดราคาขาดทุนก็ยังทำ เพราะเป็นคนรุ่นเก่าๆที่ไม่ได้เรียน

หนังสือมา ทำให้ขาดทักษะการคิดวิเคราะห์และการจัดการไป อีกไม่นานเกินรอครับ เมื่อหมด

ชาวนาเจอเนอเรชั่นนี้ไป ประเทศไทยจะพบกับความเปลี่ยนแปลงทางสังคมขนาดใหญ่แน่

นอน เหมือนกับผมที่ไม่ได้ทำสวนเหมือนพ่อแล้ว เพราะมองไม่ออกว่าการทำสวนที่โดน

พ่อค้าคนกลางกดราคานี่มันจะช่วยทำให้ลืมตาอ้าปากได้ยังไง

ตามนี้ครับ ตอนนี้ชาวนาไทยยังหวังพึ่งแต่ภาครัฐให้อุ้ม แต่ภาครัฐมีคำแนะนำอะไรมาไม่ค่อยจะทำตาม เอาแต่วิถีเดิมๆไม่ค่อยอยากเปลี่ยนแปลง

ไม่ต้องไปเทียบที่ไหนไกลไปมองดูนาข้าวที่เวียดนามได้ ตอนนี้ไปถึงขั้นไหนแล้วแล้วไม่ได้สักแต่ปลูกข้าวตลาดทั่วไป ข้าวไรซ์เบอรี่ ข้าวอื่นๆที่ราคาแพงๆชาวนาเขาก็เข้ากลุ่มกันปลูก แถมเวียดนามยังไปกว้านซื้อข้าวจากกำพูชามาสีเพื่อส่งออกด้วยนะครับ ตอนนี้เวียดนามยังสู้ไทยไม่ได้เรื่องคุณภาพข้าวกับกระบวนการสีที่ โรงสีไทยยังทำได้ดีกว่ามาก แต่ตอนนี้ญี่ปุ่นเข้าไปพยายามตั้งไลน์ให้อยู่ ถ้าสำเร็จเมื่อไหร่ชาวนาไทยถ้ายังทำแบบเดิมๆคงต้องร้องหนักกว่าเดิมครับ

เอาจริงๆพวก ชาวนา ชาวสวน ชาวไร่ ในไทยมีปัญหาแบบนี้เพราะไม่มีภาครัฐมาควบคุมและให้คำแนะนำนะครับ ใครใคร่ทำอะไรทำ เหมือนสวนยางพารา พอเห็นภาคใต้ปลูกแล้วรวย ก็แห่กันปลูกตาม นี่ยังไม่รวมที่ประเทศอื่นแห่กันปลูกนะครับ พอdemandไม่เท่าsupply ราคาตกพวกที่มีไร่ยางก็กระทบกันเป็นทอดๆ เอาจริงๆเหมือนรัฐบาลนี้มีออกข่าวเรื่องการสำรวจดินว่าที่แถวไหนเหมาะกับการเพาะปลูกอะไรด้วย และจะเอาไปแนะนำชาวบ้าน ผมว่าถ้าทำได้จริงคงดีเลย.....แต่ชาวบ้านจะยอมทำตามรึเปล่า เหมือนปีนี้ถ้าจำไม่ผิดรัฐบาลเตือนชาวนาเรื่องการปลูกข้าว นาปีนาปรัง การงดปลูกข้าวในบางพื้นที่แล้วให้ไปทำอย่างอื่นแทนและจะมีการหางานมารองรับ พอออกข่าวปุ๊ปโดนแซะยับ

แนวทางมี วิธีการก็พอรู้อยู่ แต่คนดีไม่มีอำนาจ ผู้มีอิทธิพลผูกขาดการขาย และราคา

ดูปริมาณที่ปลูกด้วย ญี่ปุ่นปลูกเองพอบริโภคในประเทศรึเปล่า 2-3 ปีหลังยังนำเข้าข้าวจากไทยอยู่เลยถ้าผมจำไม่ผิด ส่วนไทยข้าวมันล้น ถ้าไม่เลิกปลูกยังไงก็แก้ไม่ได้หรอก ก็ของมันล้นจะให้ราคามันขึ้นได้ไง

การศึกษาสำคัญครับ...

ปล.นี่เป็นตัวอย่างการเพิ่มมูลค่าที่ดีมากๆครับ น่าเอาไปให้บางคนอ่าน

ต้องแปรรูปในชุมชน นะ คนไทยไม่ค่อยชอบขายของเอง เอาไปให้คนอื่นขาย ก็จะโดนกดราคาอีก