เสี้ยววินาทีความคิดของบอม
บอมเด็กหนุ่มมหาลัยดังย่านกรุงเทพ วันนี้บอมก็มาเรียนตามปกติแต่วันนี้ที่แปลกไปคือจิตใจบอมร้อนรนเป็นพิเศษเพราะเมื่อคืนบอมเสียบอลที่โต๊ะพนันแห่งหนึ่งไป 2 หมื่นบาท ถ้าไม่มีให้ภาพในวันนี้เขาจะต้องโดนกระทืบแน่
ระหว่างคิดว่าจะทำยังไงดีอยู่นั่น เจเพื่อนที่เรียนห้องเดียวกันก็มาหา
"เห้ย ไงไอ้เหี้ยบอม ทำไมวันนี้หน้ามึงดูไม่ค่อยดีว่ะ ปวดขี้เหรอ"
"ป่าวว่ะ พอดีมีปัญหานิดหน่อย"
"เป็นเหี้ยไรว่ะ ไหนบอกกูมาดิ"
บอมอึกอักอยุ่นิดหน่อย แต่ก็ยอมเล่าให้ฟัง เพราะก็สนิทกับเจอยู่พอสมควร
"โหย เย็นนี้ถ้ามึงไม่มีให้ มึงก็น่วมดีว่ะ"
"เออดีว่ะ นี่กูก็ไม่รุ้ทำไงแล้วเนี่ย เฮ้ออ เครียดว่ะ"
"อือ งั้นเอางี้ไหม มึงอยากได้เงินป่ะล้ะ"
"เออ อยากดิ มึงมีให้กูยืมเหรอว่ะเจ"
"เห้ย ไม่ได้ให้ฟรีๆนะโว้ย แต่มึงต้องทำไรให้กูก่อน"
"ทำไรว่ะ ได้เงินตั้ง 2 หมื่น"
"ส่งยา"
"ห๊ะ ส่งยา"
"ไอ้สัด มึงเบาๆซิว่ะ เด๋วแม่งคนอื่นได้ยินหมด มึงโอเคป่ะล่ะ ถ้ามึงโอ ไปกับกูบ่ายนี้เลย พองานเสร็จ มึงเอาไปเลยสองหมื่น เอาว่าไงจะเอาไม่เอา"
บอมนิ่งคิดอยู่ว่าจะยังไงดี ทำก็กลัว แต่ถ้าไม่ทำเย็นนี้โดนแน่ บอมสับสันไปหมด
คิด คิด คิด คิดอยู่อย่างนั้น
"เอาว่าไงตกลงมึงจะไปกับกูป่ะว่ะ"
"เอาว่ะ ทำก็ทำ"
"เออดี งั้นเจอกันตอนบ่าย"
บ่ายโมง บอมกับเจ ก็ขับรถไปส่งของตามที่นัดกันไว้กับลูกค้า
ซักพักก็ที่หมาย ที่ที่นัดกันคือซอยร้างแห่งหนึ่งใกล้กับมหาลัยนั่นแหละ
ก็เจอลูกค้าวัยรุ่นสองคนยืนรออยู่ พอเห็น เจก็ลงจากมอไซค์ แล้วให้บอมอยู่บนรถ คอยขับกลับ
ระหว่างกำลังส่งของอยู่นั่น ตำรวจก็โผล่มาเต็มเลย ใช่แล้ว บอมและเจโดนล่อซื้อนั่นเอง
เจไม่ยอมพอเห็นตำรวจมาก็ชักปืนยิงตำรวจทันที ตำรวจเห็นดังนั้นก็ยิงตอบโต้
เสียงปืนดังไป 4-5 นัด เจก็แน่นิ่งพร้อมกองเลือดอยุ่ตรงนั้น ตายคาที
ส่วนบอมไม่รู้ทำยังไงดี จะขับรถหนี ก็คงหนีไม่พ้นเพราะมีรถตำรวจมาปิดทางไว้แล้ว จึงได้แต่มอบตัวอยู่อย่างนั้น บอมร้องไห้ทันที เพราะคิดผิดแล้วที่มานี้ แล้วพ่อแม่ของเราก็ต้องเสียใจมากๆแน่ เพราะเห็นลูกค้ายาอย่างนี้ พ่อครับ แม่ครับ ผมขอโทษ T^T
...............................
"ไอ้สัด มึงเบาๆซิว่ะ เด๋วแม่งคนอื่นได้ยินหมด มึงโอเคป่ะล่ะ ถ้ามึงโอ ไปกับกูบ่ายนี้เลย พองานเสร็จ มึงเอาไปเลยสองหมื่น เอาว่าไงจะเอาไม่เอา"
บอมนิ่งคิดอยู่ว่าจะยังไงดี ทำก็กลัว แต่ถ้าไม่ทำเย็นนี้โดนแน่ บอมสับสันไปหมด
คิด คิด คิด คิดอยู่อย่างนั้น
"เอาว่าไงตกลงมึงจะไปกับกูป่ะว่ะ"
"ไม่ดีกว่าว่ะ กูไม่อยากทำให้พ่อแม่กูเสียใจว่ะ"
"ถุ้ย ส่งของแค่นี้ ทำปอด เออ งั้นมึงก็เตรียมตัวรับเคราะห์ไปล่ะกัน กูไปล่ะ"
"เออ มึงก็ดูและตัวเองดีดีล่ะเจ"
บอมนั่งอยุ่ที่เดิม นิ่งคิดกับสิ่งที่ตัดสินใจลงไป
นี่ถ้าเราไปแล้วมันเป็นอย่างที่เราคิดจริงๆ เราจะรุ้สึกผิดมากกว่านี้แน่ๆ
เมื่อคิดได้ดังนั้น บอมจึงโทรไปขอความช่วยเหลือจากครอบครัวและสัญญาจะไม่ทำอีก
โดยได้คำว่ากล่าวจากที่บ้านไปบ้าง แต่ก็ได้เงินมาใช้หนี้ทางโต๊ะไปได้....
..........
รุ่งเช้า บอมนั่งกินกาแฟอยู่เตรียมไปเรียนหนังสือ ก็หยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่านดู
ก็แทบช็อกเมื่อมีข่าวตำรวจวิสามัญนักศึกษาหนุ่มค้ายาย่านชานเมืองไปเมื่อบ่ายวานนี้
และที่น่าตกใจมากกว่านั้นคนๆนั้นคือ เจ
....................
จบแล้วครับ เรื่องนี้ผมเขียนขึ้นเอง ติชมได้เต็มที่ครับ
ตรงไหนผิดพลาดไปขอภัยด้วยฮะ นักหัดเขียนครับ
: 0 ใบ
: 0 ใบ
My Locker
