http://www.soccersuck.com/boards/topic/974845

จากมู้นี้ ทำให้ผมคิดอยากจะลองเล่าเรื่องราวของแมวที่เคยเลี้ยง บางคนอาจจะมองเป็นเรื่องธรรมดา แต่ผมคิดว่าแมวตัวแรกที่บ้านของผมเลี้ยงเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่สุดที่ผมจะไม่มีวันลืม (รวมทั้งแม่ของผมด้วย)

ย้อนกลับไปประมาณ ป.4 บ้านผมเป็นตึกแถวติดถนนใหญ่ทำงานรับจ้างซ่อมหม้อน้ำรถยนต์ วันหนึ่ง ผมเดินลงมาชั้นล่างหาข้าวกินตามปกติ พ่อผมทำงานอยู่กับลูกจ้างบริเวณด้านหน้าร้าน แม่ผมก้อนั่งอยู่บริเวณนั้น ระหว่างที่นั่งกินข้าว ผมก้อได้ยินเสียงเมี้ยว ผมก้อหาไปดูหาต้นตอเสียง คิดว่ามีแมวหลงเข้ามาจากหลังบ้าน แล้วก้อเดินไปเจอกล่องขนาดใหญ่ปานกลางกล่องหนึ่งมองเข้าไปในกล่อง เห็นวิฬาร์ตัวเล็กสีขาว ลายน้ำตาล พร้อมกับจานใส่นมใบเล็กๆ นอนเล่นอยู่ในกล่อง วินาทีที่เห็นครั้งแรก ทำให้รู้สึกรักมันขึ้นมาทันที (ตัวผู้น่ะ)

ผมเดินไปถามแม่ว่า แมวใคร แม่ผมตอบมาว่า มันเดินมาหน้าบ้านเมื่อเช้า แล้วก้อเดินเข้ามาร้องเมี้ยวๆ แม่ก้อเลยเอานมให้มันกิน พอกินเสร็จมันก้อหลับอยู่ในบ้าน แม่เลยอุ้มไปนอนในกล่อง กลัวคนงานเดินผ่านไปมาเหยียบเอา หลังจากนั้นผมก้อนั่งเล่นอยู่กับมัน จนพี่สาวผมสองคนเดินมาเจอผมเล่นกับแมวอยู่ ก้อถามเหมือนที่ผมถามแม่ แล้วพวกเราก้อตั้งชื่อเจ้าแมวเหมียวตัวนี้ว่า "เจ้าเหมียว"

"เจ้าเหมียว" ถือว่าเป็นแมวที่ฉลาดมาก มันปีนหลังคาหลังบ้าน เพื่อไปเคาะหน้าต่างมุ้งลวดชั้นลอยด้านบน (ระหว่างชั้นหนึ่งกับชั้นลอยบ้านผมมีประตูปิดไว้อยู่ และตรงระเบียงรั้วชั้นลอย นำไม้กระดานขนาดใหญ่มาปิดและติดกระจกแบบเลื่อนได้ไว้) แล้วก้อเข้าไปนั่งเล่นตามประสาเหมียวๆ ขนาดกลางคืนที่บ้านผมให้มันนอนชั้นหนึ่ง มันก้อออกไปปีนหลังคาหลังบ้านขึ้นมาเหมือนเดิม ไปเคาะหน้าต่างมุ้งลวดแล้วเข้าไปนอนกับแม่ผมที่ชั้นลอย (แม่จะมีอาการเจ็บขาบ่อยๆเวลาเดินนานๆ หรือเดินขึ้นบันได เลยนอนคนเดียวที่ชั้นลอย)

"เจ้าเหมียว" ยังสามารถปลดทุกข์ทั้งหนักทั้งเบาที่โถส้วมได้ (แบบลำยอง เอ้ย นั่งยองๆ)เพราะมันเคยตามคนในครอบครัวผมเข้าห้องน้ำ แล้วไปมองดูพฤติกรรม (ทะลึ่งมาก 555)

"เจ้าเหมียว" ยังสามารถเลียนแบบพฤติกรรมของหมาได้ นั้นคือ คาบหนังสือพิมพ์ส่งให้เจ้าของ (เรื่องนี้ ผมพูดให้ใครฟังก้อไม่มีใครเชื่อ) ปกติแล้วแมวน่าจามีนิสัยชอบข่วน ฉีก กัด กระดาษจนกระจุยเละเทะมากกว่า จะคาบมาแบบนี้ได้

แต่ใช่ว่ามันจะไม่เคยทำเรื่องปวดหัวในบ้าน เก้าอี้นั่งสำนักงานแบบที่เป็นเบาะ เจ้าเหมียวชอบกระโดดขึ้นไป แล้วข่วนจนเป็นรอยขาดวิ่น โดนด่าไม่รู้กี่ครั้ง ก้อยังแอบมาทำอยู่เป็นประจำ จนโดนตีร้องไห้ไปหลายครั้ง (น่าสงสาร ตอนเห็นมันน้ำตาซึม) อีกทั้งหม้อน้ำของร้านก้อโดนมันเอาเป็นฝนเล็บจนหม้อน้ำเสียไปหลายตัวเหมือนกัน (หาเรื่องโดนด่าอีกแล้ว 555)

"เจ้าเหมียว" ยังสามารถตบหน้าหมาด่าง ที่ชื่อ "ไอ้ดำ" (ตัวผู้) ของร้านซ่อมรถยนต์ใกล้ๆกับ้านของผมได้ โดยไม่กลัว "ไอ้ดำ" จะชอบมานั่งเล่นหน้าบ้านผมเหมือนัน และแม่ผมก้อเอาอาหาร หรือเศษกระดูกให้มันกินบ่อยๆ มันเลยมาประจำ ซึ่งมันก้อดุใช่เล่น คอยกัดหมาไร้เจ้าของตัวอื่นที่เข้ามาในบริเวณแถวนี้สภาพยับเยินไปหลายตัว แต่พอเจอ "เจ้าเหมียว" มันกลับอยู่อย่างนิ่งๆเงียบๆ "เจ้าเหมียวก้อเช่นกัน แต่มีครั้งหนึ่ง ตอนมันนอนอยู่ใกล้ๆกัน "ไอ้ดำ" ทำท่าดมๆเจ้าเหมียว อยู่ๆ "เจ้าเหมียว" ก้อตบหน้ามันไปทีหนึ่ง จนมันร้องเอ๋ง แล้วก้อเดินหงอยออกไปเฉย แต่แม่ผมบอกว่า "ไอ้ดำ" มันคงไม่กล้ากัด "เจ้าเหมียว" เพราะเด๋วแม่จะไม่ได้เอาอาหารมาให้กินอีก แต่ทั้งสองตัวก้อเป็นเพื่อนที่ดีกันมาโดยตลอด

แต่ยิ่งนานวันเข้า "เจ้าเหมียว" จากแมวน้อยแสนอ่อนโยน ก้อเริ่มกลายเป็นหนุ่มใหญ่เต็มตัว ต้องบอกว่าปัจจุบันนี้ ผมยังไม่เคยเจอแมวที่ตัวใหญ่ขนาดนี้มาก่อน ถ้าไม่นับพวกพันธุ์ขนฟูๆพองๆ นิสัยของมันก้อมีก้าวร้าวบ้าง เช่น วันหนึ่งแม่กับพี่ผมพามันไปฉีดยาคลีนิคแถวบ้าน ขาไป แม่ผมอุ้มไปหาหมอฉีดยาปกติ ขากลับพี่สาวผมเป็นคนอุ้มกลับ พอเดินเข้ามาในบ้าน จู่ๆ "เจ้าเหมียว" ก้อข่วนแขนพี่สาวเป็นรอยยาวแล้วก้อกระโดดหนีออกมา นอนเล่นในบ้านสบายใจเฉย ซึ่งผมก้อคิดว่ามันคงรำคาญที่อุ้มมันนานๆหรือปล่าว แต่มันไม่เคยมีพฤติกรรมแบบนี้มาก่อน

หลังจากนั้น "เจ้าเหมียว" ก้อจะเริ่มมีบุคลิกเป็น "แมวขี้รำคาญ" เพราะเวลาไปเล่นไปกอดมันบ่อยๆนานๆ ก้อจะเริ่มข่วนหรือแง่งใส่ ทำให้พักหลังจะไม่มีใครเล่นกับมัน แต่บางครั้งมันก้อมาคลอเคีลย ซอกไซร้ขาเล่นเหมือนเดิม

"เจ้าเหมียว" เป็นแมวนักผจญภัย ตั้งแต่ยังเล็กๆ มันก้อออกเดินเที่ยวชมบรรยากาศรอบบ้านตลอด ปีนจากหลังคาหลังบ้านเดินไปแวะเวียนบ้านนั้นบ้านนี้อยู่เรื่อย หวิดโดนหมาบ้านอื่น รวมทั้งหมาเร่ร่อนที่ผ่านมาฟัดใส่เอาอยู่หลายครั้ง ครั้งหนึ่งเคยไปอาศัยอยู่อพาร์ทเม๊นต์ที่อยู่แถวหลังบ้านของผมหายไปเกือบสัปดาห์ พอกลับมาเข้าบ้านกลับมีกระดิ่งห้อยคอเฉย (ตอนนั้นไม่ได้ซื้อที่ห้อยคอให้ เพราะคิดว่าคนละแวกนั้นรู้ว่าเป็นแมวบ้านเรา" จนมารู้ว่ามันไปนอนกินอยู่ที่นั้น จนลูกสาวเจ้าของอพาร์ทเม๊นต์เอามันมาเป็นสัตว์เี้ลี้ยงของตัวเอง แม่ผมต้องไปบอกว่า เป็นแมวบ้านของเราเอง จนเค้ายอมคือกลับมา แต่บางครั้งมันก้อมีไปแวะเวียนที่อพาร์ทเม๊นต์นั้นเหมือนเช่นเคย (แต่เราซื้อกระดิ่งของเราใส่ไว้ตั้งแต่นั้น 555)

"เจ้าเหมียว" ยังคงออกผจญภัยเร่ร่อนไปเรื่อย บางครั้งก้อหายไป วันสองวัน บางครั้งก้อหายไปเกือบเดือน จนคิดว่าตายไปแล้ว แต่มันก้อกลับมาที่บ้าน ซึ่งบางครั้งสภาพที่กลับมาก้อมอมแมมรวมทั้งมีรอยแผล รอยข่วน รอยกัดเต็มไปหมด ไม่รู้ว่าไปฟัดกับหมาแมวที่ไหนมา ตาข้างหนึ่ง (จำไม่ได้ข้างไหน) ถูกข่วนยาวจนเหมือนกับตาข้างนั้นมันจะบอดด้วยซ้ำ แต่ตัวมันก้อยังดูแข็งแรงดีเหมือนเดิม แล้วพอมันพักฟื้นที่บ้านจนพอใจ ก้อออกหายไปอีกเช่นเคย


จนกระทั่งวันหนึ่ง มันก้อสร้างความประหลาดใจที่สุด ที่เคยเจอมา (เล่าไปก้อไม่ค่อยมีคนเชื่อเช่นกัน) "เจ้าเหมียว" เดินกลับเข้ามาทางหน้าบ้าน พร้อมกับ แมวสาวสวย ลายพราง น้ำตาล ดำ เทา มาด้วยพร้อมกับพุงย้อยๆ ท้อง!!! ท้องครับพี่น้อง!!! พาแมวท้องเดินกลับเข้ามาในบ้าน



บ้านผมต้องต้อนรับสมาชิกใหม่แบบไม่ทันตั้งตัว แล้วเราก้อตั้งชื่อเจ้าแมวสาวตั้งครรภ์ตัวนี้ว่า "เจ้าอ้อ" หรือ "อ้อ" เพราะเสียงร้องของมัน จะประมาณเสียง "ออ" "อ่อ"


รู้สึกว่าจะพิมพ์ยาวไปหน่อย เด๋วค่อยมาพิมพ์ต่อตอนเที่ยงหล่ะกัน ไม่งั้นคงไม่ได้ทำงานเช้านี้แน่ ไม่คิดว่าจาพิมพ์ออกมาได้เยอะขนาดนี้

ขออภัยด้วยน่ะครับ ที่พิมพ์เกิน 7 บรรทัด

ยาวเกินไป
ใครอ่านจบสรุปสั้นให้หน่อนนะ

ผมอ่านจนจบ ชอบมากเพราะผมก็ชอบแมว รีบๆมาต่อนะท่าน

ผมมีเปอเซียตัวนึง เกรียนแตกมากๆเวลาเล่นเกมหรือทำงานชอบป่วน ชอบกัด ชอบเกาะหัว บางทีแม่งปีนมาตรงคีย์บอด ไม่ได้เล่นกันพอดี แต่พอจะตีมันเพราะตีไม่ลง ชอบทำหน้าก้มลงแล้วเอาเท้าเกาหัว เวลาจะตีมัน สุดท้ายก็ปล่อยมันป่วนต่อไปไม่ได้เล่นครับ 5555

ยาวจัด รออ่านตอนเที่ยงคับ

แมวผม อยากอวดมั้ง 55

อาทิตย์ที่ผ่านมา พาเค้าไปเที่ยวสุพรรณ ดีใจได้นั่งชะเง้อมองถนนตลอด จนถึงสุพรรณ ฮ๋าาาา

ขอมั่งๆ

"ไอ้ไมโล" เป็นแมวที่แม่มันมาคลอดทิ้งไว้ใต้ตู้กับข้าว พี่น้องมันมีอยู่ 4-5 ตัว แต่มันถูกทิ้งไว้ตัวเดียว ผมเลยตกลงใจเลี้ยงมันไว้ตั้งแต่เกิด . . .

แมวแรกเกิดเลี้ยงยากมากครับ มันขี้เยี่ยวเองยังไม่เป็น แรกๆ ไม่รู้ครับ มันร้องตลอดเวลาเลยพาไปหาหมอ

หมอได้แนะนำว่าปกติลูกแมวแม่มันจะเลียเพื่อให้เยี่ยว โดยต้องเอาสำลีชุบน้ำป้ายๆ ตรงก้นกับจิ๊มิมัน (ลืมบอกไปมันป็นตัวเมียครับ ) แค่นั้นแหละ เยี่ยวพรั่งพรูเลย

แล้วเวลาดึกๆ มันก็ไม่ยอมหลับยอมนอน ผมเอามันไปนอนด้วยต้องเอาตระกร้าคลอบมันไว้ ซึ่งทำให้ทุกวันนี้มันเห็นตระกร้าไม่ได้เลย ต้องลงไปนอนตลอด กับลิ้นชักเสื้อผ้าที่เป็นพลาสติก 4 ชั้น เปิดไม่ได้เลยมันจะวิ่งลงไปนอนทันที

ได้ป้อนนมป้อนน้ำมันด้วยกระบอกฉีดยา (ไม่รู้เรียกว่าไร ฮา) เช้าก็เอาไปให้แม่เลี้ยงแทนที่ร้านขายของ ปัจจุบัน (น่าจะ 4-5 ปีละ) ตัวใหญ่มากครับ (แม่พาไปตอน) เอาไปอยู่บ้านยายละ

ผมไปบ้านยายทีนึง มันจำได้ยันเสียงมอไซผครับม มันจะรีบวิ่งมาหาที่หน้าบ้านเลย

เช้าๆ ไอ้ไมโลมันจะมานอนทับบนหน้าอกเป็นสิ่งนึงที่มันชอบมาก และถ้ามันหิวมันจะกันเท้าเพื่อให้รู้ว่า "กูหิวว้อยยย" ฮาาาา เวลามันอยากจะเข้าห้องไหน มันจะนั่งจ้องประตูนิ่งเลย จนดว่าจะมีคนเปิดประตูให้มัน แต่ถ้าเป็นบานเลื่อนนะ ไอ้ไมโลเปิดเองได้สบาย

ตอนน้ำท่วมสงสารมันมากที่ต้องพามันอพยบไปบ้านเพื่อน หนักก็หนัก มันร้องตลอดทางเพราะไม่ชอบเดินทาง

ไอ้ไมโลเคยหายไปครั้งนึงที่บ้านยาย 14 วันไปเจอมันอยู่ในลิ้นชักผ้า คือมันแอบเข้าไปตอนเปิดลิ้นชักแล้วไม่มีใครรู้ครับ แต่ไม่ตาย!! วันที่เจอ ยายได้ยินเสียงแมวร้องเลยลองเปิดดู สภาพมันผอมมากๆ ต้องจับไปโรงบาลให้ยา+วิตามินมันครับ

ทุกวันนี้มันกลายเป็นไอ้อ้วนที่ไม่ชอบให้ใครมาวุ้นวายมันมาก แต่ถ้าผมไปเล่นกับมันมันจะดูร่าเริงมากครับ ^^

กดผิดๆ ครับ

หายไปนาน กลับมาพาสาวเข้าบ้านซะงั้น