คุยเรื่องการเมือง

คุณเป็นแดงจะจับมือกับใคร เป้าหมายคือ ไม่จำเป็นต้องเป็นนายก แต่ต้องอยู่รอดให้ครบเทอม และได้เก้าอี้รัฐมนตรีมาสร้างคะแนนนิยมสำหรับเลือกตั้งครั้งหน้า

ส้ม เน้นนโยบายปรับโครงสร้าง ทลายอำนาจเก่า
ได้ 140 เสียง

แดง เน้นนโยบายประชานิยม ปรานีประนอมอำนาจเก่า
ได้ 100 เสียง (90+10)

น้ำเงิน เน้นสะสมฐานเสียงจากผู้มีอิทธิพลในพื้นที่ บริหารแบบรัฐราชการ เป็นมิตรกับอำนาจเก่า
ได้ 120 เสียง

แป้ง เน้นสะสมฐานเสียงจากผู้มีอิทธิพลในพื้นที่
ได้ 50 เสียง

ฟ้า บริหารแบบรัฐราชการ ต่อต้านประชานิยม นักการเมืองภาพลักษณ์ดี
ได้ 40 เสียง

อื่น ๆ 50 เสียง เปลี่ยนไปตลอดเวลา
 

ผมคือพรรคแดง

สูตรที่เลือก

แดง (100) + น้ำเงิน (120) + แป้ง (50) + ฟ้า (40) = 310 เสียง

เหตุผล

อยู่รอดครบเทอม (ไม่ชนอำนาจเก่า) เสถียรในสภา + คุมพื้นที่ ฟ้าช่วยภาพลักษณ์รัฐบาล

การต่อรอง
แดงเอาเก้าอี้ คลัง / คมนาคม / สาธารณสุข / พม. → ทำประชานิยมสร้างคะแนน
ปล่อย มหาดไทย / กลาโหม ให้พรรคร่วม → แลกความอยู่รอด
ไม่แย่งนายก

กลยุทธ์ระยะยาว
ให้ส้มเป็นฝ่ายค้านชนระบบ แดงเล่นบทสายกลาง ทำงานได้จริง
อยู่ครบเทอม = คะแนนเลือกตั้งครั้งหน้า

สรุป:
แดงจับน้ำเงินเป็นแกน เสริมแป้ง ใช้ฟ้าล้างภาพ ปล่อยส้มชนแทน  

ในฐานะที่เป็น "สีแดง" โจทย์นี้มีความท้าทายมากครับ เพราะเราไม่ใช่พรรคอันดับ 1 แต่มีแต้มต่อในเรื่องความเก๋าเกมและการประสานประโยชน์ เป้าหมายคือ "อยู่ครบเทอม + ผลงานประชานิยม + เตรียมตัวเลือกตั้งหน้า"

หากมองตามความเป็นจริงทางการเมือง การจับมือกับ "ส้ม" แม้จะมีเสียงรวมกันได้เยอะ แต่ความเสี่ยงที่จะ "อยู่ไม่ครบเทอม" สูงมาก เพราะนโยบายทลายอำนาจเก่าของส้มจะดึงดูด "แรงกระแทก" จากทุกทิศทาง ซึ่งอาจทำให้รัฐบาลโดนสอยหรือยุบพรรคก่อนจะสร้างผลงานได้

ดังนั้น สูตรที่ตอบโจทย์ที่สุดคือ สูตร "แดง-น้ำเงิน-แป้ง-ฟ้า" (อนุรักษนิยมสายปฏิบัติ) ดังนี้ครับ:

1. สูตรการจัดตั้งรัฐบาล (สูตร 310 เสียง)
แดง (100) + น้ำเงิน (120) + แป้ง (50) + ฟ้า (40) = 310 เสียง

ทำไมต้องสูตรนี้?: นี่คือรัฐบาลที่ "อำนาจเก่า" ยอมรับได้ 100% ทำให้โอกาสโดนรัฐประหารหรือองค์กรอิสระเล่นงานต่ำมาก (อยู่รอดครบเทอม) และตัด "ส้ม" ไปเป็นฝ่ายค้านเพื่อลดความขัดแย้งเชิงโครงสร้างในครม.

2. การแบ่งเค้กและตำแหน่งรัฐมนตรี (เพื่อคะแนนนิยม)
ในฐานะ "สีแดง" เราต้องแลกการไม่เป็นนายกฯ (ยกให้น้ำเงิน) กับการคุม "กระทรวงเกรด A สายปากท้อง":

กระทรวงการคลัง / พาณิชย์: เพื่อผลักดันนโยบายประชานิยม (เงินดิจิทัล, พยุงราคาสินค้าเกษตร) นี่คือ "หัวใจ" ในการสร้างคะแนนนิยมให้คนรากหญ้า

กระทรวงคมนาคม: เพื่อสร้าง Mega Project ที่จับต้องได้ เป็นอนุสาวรีย์ผลงานในการเลือกตั้งครั้งหน้า

กระทรวงสาธารณสุข: ต่อยอดนโยบายเดิมที่เป็นจุดแข็งของสีแดง (เช่น 30 บาทรักษาทุกที่)

3. กลยุทธ์การอยู่รอดและสร้างแต้มต่อ
ปล่อย "น้ำเงิน" รับหน้าเสื่อเรื่องความมั่นคง: ให้น้ำเงินและฟ้าจัดการเรื่องความขัดแย้งกับส้มและมวลชน ส่วนแดงเน้น "แจกและแก้จน" เพื่อชิงพื้นที่ข่าวบวก

ใช้ "แป้ง" เป็นตัวเชื่อม: ใช้บารมีท้องถิ่นของแป้งช่วยคุมเสียง ส.ส. ในสภาไม่ให้แตกแถว

ปรานีประนอมแต่ไม่กลืนกลาย: รักษาภาพลักษณ์ที่เป็นมิตรกับอำนาจเก่าเพื่อให้บริหารราบรื่น แต่ยังคง Identity ของความทันสมัยและกินได้ไว้

4. ความเสี่ยงที่ต้องระวัง
การเสียภาพลักษณ์: แฟนคลับบางส่วนอาจไม่พอใจที่ทิ้งส้ม ดังนั้นต้องย้ำว่า "เราต้องเป็นรัฐบาลเพื่อปากท้องประชาชน ดีกว่าเป็นฝ่ายค้านที่ทำอะไรไม่ได้"

น้ำเงินโตเกินไป: ต้องคอยคานอำนาจโดยการดึง "ฟ้า" หรือ "แป้ง" มาเป็นพันธมิตรในบางประเด็น

สรุป: การจับมือกับ น้ำเงิน+แป้ง+ฟ้า คือทางเลือกที่ "Safe" ที่สุดในการอยู่ครบเทอม และมีโอกาสได้คุมกระทรวงเศรษฐกิจเพื่อสะสมทุนและคะแนนนิยมไว้สู้กับ "ส้ม" ในการเลือกตั้งครั้งหน้าอย่างสมศักดิ์ศรี