ตัวเจ็บมันเยอะจนผิดวิสัยอะ เจ็บแบบพร้อมๆกัน เจ็บยันสำรอง
ล่าสุดมอสเกร่า เบนไวท์ ปกติสำรองไม่ค่อยได้ลง ลงมาเจ็บอีก
นี่ผมเห็นล่าสุดแม็ก ดาวแมน เจ็บเว้ย แม่งเจ็บยันชุดเยาวชน
แล้วแต่ละคนที่ลงตอนนี้ ผมว่าไม่ได้อยู่ในสภาพ 100% อะ
เอาตรงผมว่าโปรแกรมหนักก็ส่วนนึงนะ แต่ทีมหัวๆก็เจอตารางแน่นๆงี้หมด
แล้วก็ไม่อยากโทษทีมแพทย์เพราะหน้าที่เค้าคือรักษา ไม่ใช่ต้นตอ
ผมว่าการซ้อมนี่ละ อาจจะหนักเกินไปหรือป่าว บางคนที่เจ็บนี่
คือเจ็บตอนซ้อมด้วยซ้ำนะ ยังไม่ได้ลงสนามเลย บางคนอยู่ทีมเก่าแทบไม่เจ็บ
มานี่เจ็บเอาเจ็บเอา ผมว่าควรแก้ไรแบบนี้ด่วนๆนะ หลักๆไม่ได้แชมป์
เพราะเวลาตัวหลักๆเจบ แล้วมันเป๋ทุกที

ดาวแมน โดนเสียบจนเจ็บ
มอสเกร่า ขึ้นโหม่งแล้วลงผิดจังหวะ
เบน ไวท์ เจ็บจากตอนสปรินท์ เกี่ยวไรกับการซ้อม

วีธีซ้อม วิธีเล่น ทุกอย่างมันก็มีผลหมดแหละ

อันนี้จริง

ถ้าไม่นับเรื่องโดนปะทะ การเจ็บเองมันเกิดจากการสะสมมานั่นแหล่ะครับ ทั้งแข่ง ทั้งซ้อม ซ้อมมาหนัก ร่างกายล้า พอลงสนามจริง มันเลยเจ็บไว มันก็เป็นไปได้แหล่ะ

ถ้าโปรแกรมซ้อมมันไม่สร้างภาระให้ร่างกาย ตอนแข่งอาจจะไม่มีปัญหา ต่อให้ลงท่าเดียวกันอะไรงี้

ถ้าเจ็บเยอะเพราะซ้อมจริง กรูก็สงสัยว่ามันซ้อมกันหนักแค่ไหน เพราะในสนามไม่เคยเห็นความดุดันของทีมเลย กว่าจะลำเลียงฟุตบอลขึ้นมา กว่าจะเข้าทำ แทบจะเดินเล่นกันอยู่แล้ว ไม่มีจังหวะควบสวนกลับไวๆ ไม่มีจังหวะโต้กลับที่ต่อกันสองสามครั้งถึงได้จบ ไม่มีนะ ให้โล่งแค่ไหน แม่งก็ต้องรอเซ็นเตอร์ขึ้นมากลางสนาม ถึงจะเริ่มเซ็ทบอลเพื่อบุกใส่ ช้าจะตายห่า แต่เล่นแล้วเจ็บกันไม่พัก งงจัด

เกี่ยวกับวิธีการเล่นด้วยน่ะ โดยเฉพาะการสปรินท์ ถ้าทำบ่อยต่อเนื่องกล้ามเนื้อยิ่งรับภาระหนัก และถึงจุดหนึ่งมันก็จะทนไม่ไหว

ผมคิดว่ามันน่าจะมีผลหมดนะ การซ้อมหนักเกิน
ไม่เจ็บตอนซ้อมมันก็มาเจ็บตอนใช้ร่างกายแบบเต็มที่เวลาแข่ง
อย่างเคสที่เราเจ็บตอนซ้อมก็ล่าสุดคือ ซาลิบา นี่ละ

ปืนเพลสซิ่งเยอะ แล้วบุกลอยโดนสวนก็ต้องสปริ้นกลับมาตั้งรับเยอะ
ซึ่งถ้านำไว นำเยอะ ก็ไม่ต้องเพลสเยอะ ลงมาตั้งรับได้
แต่หลังๆกว่าจะยิงกัน แถมโดนนำโดนตีเสมอ ก็วิ่งกันยาวๆ

เห็นต้าบอกซ้อมไม่เยอะไม่หนัก

ส่วนตัวผมอยากให้ทีมงานวิเคราะห์จิงจัง

การวอร์ม ยืดเหยียด มีปัญหารึป่าว

การวอร์ม ยืดเหยียดที่ดี ลดความเสี่ยงบาดเจ็บไดั

เรื่องแบบนี้ตอบยากเพราะมีหลายปัจจัย เราเห็นในสนาม แต่ที่ไม่ใช่ในสนามเราไม่ห็นว่าแต่ละคนจัดการตัวเองยังไง
นักวิ่งมาราธอน ยังซ้อมหนัก 2-3ครั้งต่อสัปดาห์ ที่เหลือเบา
แต่ฟอร์มท่าวิ่งต้องคุม ต้องมีสมาธิกับท่าทางการวิ่ง ใช้กล้ามเนื้อเดิมซ้ำๆ แล้วพักผ่อนที่เยอะมากๆ เพราะฉะนั้นอยากเป็นระดับโลกคือต้อง Machine จัดๆ
ส่วนนักบอล กล้ามเนื้อใช้หลายส่วน ส่วนที่ออกแรงและต้องรับการปะทะทั้งจากผู้เล่น และการปะทะล้มลงกับพื้นสนาม แล้วคาดเดาอาการบาดเจ็บไม่ได้เลย เพราะทุกส่วนสามารถกระแทกได้หมด แต่พอถึงบ้านก็ไม่รู้แต่ละคนดูแลตัวมั้ยหรือดูแลอย่างไร
สิ่งที่ควบคุมได้ คือการออกกำลังกายสม่ำเสมอ ทั้งเวท คาดิโอ อาหารการกินและการพักผ่อนหรือ Recovery
สิ่งที่ควบคุมไม่ได้ ก็คือในสนามแข่งขัน
ซึ่งการแข่งขันไม่ได้มีเวลามากพอสำหรับการพักผ่อน ค่าจ้างผู้เล่นก็แพงมหาศาล Manager ก็อยากส่งลง หรือหลายๆครั้งนักเตะอยากเล่นเองไม่ได้ประเมินตัวเอง เสี่ยงต่อการบาดเจ็บทั้งนั้นถ้าพักฟื้นไม่ดี
ส่วนหลังจาก Rest หรื Recovery เสร็จ ไม่รู้ว่าทางสโมสรมีวิธีการจัดการกับแต่ละคนเหมือนกันมั้ย ต้องเริ่ม Workout แบบไหนก่อนที่จะมีแข่ง หรือให้นักเตะเตรียมตัวเองตามความรู้และประสบการณ์ที่มี
การแข่งในสนามเราก็จะเห็นนักเตะที่ใส่สุดแรง(ทั้งร่างกายและสมอง)และเบาแรง เอฟเฟคนั้นเราคนดูเห็นกันอยู่แล้ว ยกเว้นนักเตะที่ขี้เกียจเอง

ซึ่งถ้าคิดแบบนี้นักเตะที่สามารถเล่นได้ทุกแมทช์หรือมากกว่าคนอื่นๆโคตรน่าเคารพจริงๆ
และผมเสิร์ช Ai นักเตะที่ลงเล่นขนาดนั้นในปัจจุบันคือพี่หนวด Bruno แห่งแมนยู
ถ้าก่อนหน้านี้ก็ทั้งเมสซี่และโรนัลโด้

ซ้อมมีผลอยุ่แล้ว

แต่ประเด็นคือ ไม่ว่ายุคไหนตั้งแต่เวงเกอ มันก้เจ็บมาตลอด

ทุกปีเลยมั้งแทบไม่มีปีไหนเลยปะไม่มีตัวเจ็บยาวบ้าไปแล้ว

ถ้าเป็นยุคเวนเกอร์ ผู้เล่นส่วนใหญ่เจ็บเพราะวิธีเล่น ลีกกรรมการพ่อก็ชอบโชว์การต่อบอลแบบเหนือชั้นตลอด ฝ่ายตรงข้ามก็จัดให้ไปสิ แต่ละดอกเน้น ๆ เนื้อ ๆ กรรมการบอกเล่นต่อไป นี่บอลอังกฤษ 55

ถ้าเป็นยุคพี่ต้า คิดว่าหลายปัจจัยประกอบกัน ซ้อมเบา ซ้อมน้อย ไม่น่าใช่สำหรับทีมชุดนี้ ลูกเซตพีซนี่น่าจะถูกสั่งซ้อมพิเศษด้วยซ้ำ โปรแกรมแข่งเยอะก็ส่วนนึง ลักษณะการเล่น แผนการเล่น ผู้เล่น(เกือบทุกตำแหน่ง)ต้องวิ่งต่อเกมส์เยอะมาก ดูจากสภาพเดแคลน ไรซ์ กับ ซูบิเมนดี้ ช่วงนี้ก็ได้ ที่สำคัญและชัดเจนมากคือ อาร์เตต้า เป็นสไตล์ชอบใช้ตัวที่ไว้ใจซ้ำ ๆ ไม่ rotation ดูจาก การที่ ไรซ์, ซูบิเมนดี้, ซาลิบา, กาเบรียล, ซาก้า, ราย่า แทบไม่เคยหลุดจากตัวจริง ต้องได้ลงทุกเกมส์ ไม่รู้คิดอะไรอยู่ คือนอกจากผู้เล่นกรอบแล้ว ฝั่งตรงข้ามแทบไม่ต้องเดาว่า เราจะจัดตัวยังไง บางตัวก็ฟอร์มเลวร้าย ดำดิ่งต่อเนื่องหลายต่อหลายเกมส์ (ซาก้า) ก็เข็นลงตลอด ด้วยวิธีบริหารเวลาผู้เล่นแบบนี้ ถ้าไม่เจ็บเลย ถือว่าแปลกมากกว่า