ยังไงก็ผิดครับ แต่สภาพตอนนั้นคงไม่มีใครสนแล้ว ถ้าไม่เอาจะตายยกครัวเอาจริงๆ ขึ้นอยู่กับว่าเจ้าของเค้าจะเอาเรื่องรึเปล่า

**ไอ้พวกเอาเหล้าไปนี่โคตรเฮียเลย

เรามาว่ากันเรื่องความเป็นจริงกับภาพแล้วปรับเข้าข้อกฎหมายดีกว่าครับ
ประเด็นแรก จากสถานการณ์การช่วยเหลือไม่ทั่วถึง ชัดเจนมากว่ามีคนอดข้าว และมีคนที่กำลังหิวโหยเรื่องนี้ปฏิเสธไม่ได้ครับ
ประเด็นสอง จากภาพเราเห็นคนสองแบบ 1.คนที่เจตนาเอาเหล้า เอาเบียร์ ซึ่งไม่ใช่สิ่งของประทังชีวิต 2.คนที่เจตนาหยิบพวกขนมปัง ขนมใส่ถุงไปเยอะๆ (ซึ่งอาจจะเอาเพื่อตนเอง หรือไปแบ่งจ่ายคนในครอบครัว)
ประเด็นที่สาม ในหัวของพวกเค้าอาจจะคิดว่าดีกว่าขาด ดังนั้นโยนศีลธรรมทิ้งเอาตัวรอด

ปรับข้อกฎหมาย เรื่องนี้ผิดอยู่แล้ว เป็นความผิดฐานลักทรัพย์ตามมาตรา 334 วางหลักไว้ว่า "ผู้ใดเอาทรัพย์ของผู้อื่น หรือที่ผู้อื่นเป็นเจ้าของรวมอยู่ด้วยไปโดยทุจริต ผู้นั้นกระทำความผิดฐานลักทรัพย์.." และผิดตามหลักเจตนาตามปอ.มาตรา 59
แต่ตามสถานการณ์เป็นช่วงวิกฤตที่ไม่ปกติ เกิดพายุน้ำท่วม รัฐราชการล้มเหลวในการเอาอาหารมาแจกผู้คนหลายหมื่นคนหิวโหยและกำลังลำบาก ดังนั้นมันมีข้อยกเว้นทางกฎหมายอาญา
ปอ.มาตรา 67 ผู้ใดกระทําความผิดด้วยความจําเป็น
(1) เพราะอยู่ในที่บังคับ หรือภายใต้อํานาจซึ่งไม่สามารถหลีกเลี่ยงหรือขัดขืนได้ หรือ
(2) เพราะเพื่อให้ตนเองหรือผู้อื่นพ้นจากภยันตรายที่ใกล้จะถึงและไม่สามารถหลีกเลี่ยงให้พ้นโดยวิธีอื่นใดได้ เมื่อภยันตรายนั้นตนมิได้ก่อให้เกิดขึ้นเพราะความผิดของตนถ้าการกระทํานั้นไม่เป็นการเกินสมควรแก่เหตุแล้ว ผู้นั้นไม่ต้องรับโทษ
เรื่องนี้อาจจะเข้าตามวงเล็บสอง เพราะถ้าตนเองหรือผู้อื่นไม่ได้อาหาร อาจจะอดตาย เป็นภัยอันตรายที่หลักเลี่ยงไม่ได้จริงๆ ถ้ามันไม่เกินสมควรแก่เหตุ ประเภทขโมยเงิน หรือของอื่น เอาไปเพียงแต่ของกิน ศาลอาจจะพิจารณาให้ผู้นั้นไม่ต้องรับโทษก็ได้ ทั้งนี้ทั้งนั้นขึ้นอยู่กับความเมตตาของคนในกระบวนการยุติธรรมครับ

ผิดก็ว่าไปตามผิด อย่ามาอ้างว่าไม่มีอะไรกิน จะหิวตาย แล้วจะได้รับการยกเว้น เพราะคุณไปลักขโมยของคนอื่น

ใช่ มันอาจจะเป็นเหตุการณ์ฉุกเฉิน ในเมื่อคุณตัดสินใจที่จะทำแบบนี้เพื่อรักษาชีวิตของคุณก็แล้วแต่ แต่มันก็ผิด
คุณก็ต้องรับผลที่ตามมา ไปรับโทษตามกฏหมายหลังจากนี้ จะชดใช้ โดนปรับ จะชี้แจงอะไรก็ว่าไปตามนั้น

มันมีทางเลือก ที่แสดงความบริสุทธิ์ใจ หรือ แสดงความจำเป็น ในการทำแบบนี้ในสถานการณ์ฉุกเฉิน เช่น
คุณหยิบอะไรไป จำนวนเท่าไหร่ บันทึก ถ่ายรูปไว้ หลังจากสถานการณ์มันโอเคแล้ว คุณก็แสดงเจตจำนงในสิ่งที่คุณทำไว้

มันอาจจะดูทำได้ยาก มากมายหลายขั้นตอน มันยุ่งยาก ในสถานการณ์แบบนี้ ไม่มีใครมานึกทำอะไรแบบนี้หรอก
จะอดตาย เอาชีวิตรอดก็ลำบากแล้ว แต่เชื่อเถอะถ้าทำได้ สังคมจะพัฒนาและน่าอยู่ขึ้นเยอะ

มันคือหลักพื้นฐานที่การอยู่ร่วมกันแบบสังคมควรจะเป็น มีความรับผิดชอบต่อตนเอง และไม่ไปเบียดเบียนสร้างความเดือดร้อนผู้อื่น

ถ้าผมเป็นเจ้าสัว ผมสั่งดำเนินคดีแน่ เอาให้เป็นตัวอย่าง

ถ้าคนมันจะอดตาย มันจะเอาแค่ของกินเพื่อประทังชีวิตครับ ไม่ใช่เอาของกินแบบที่ไม่ได้มีประโยชน์เพื่อประทังชีวิต แบบที่เห็นๆในคลิป ผมนับเป็นปล้น ลักทรัพย์ หมดอะ

ผิดดิ ขอให้เจ้าของร้านแจ้งความทุกร้าน โดยเฉพาะพวกเอาเหล้าเอาบุหรี่ไปขอให้โดนหนักๆ

เงินในเกะเซเว่นเก็บทันหรือป่าว ไม่ใช่โดนงัดไปหมดแล้ว

ผมชอบตรรกะ ยังไง 7-11 ก็ไม่เอากลับมาขายอยู่แล้ว ทิ้งไปก็เสียของ

ถ้าใช้ตรรกะนี้

งั้นพวกที่ขายของริมฟุตบาทก็ตรรกะนี้ไม่ผิดใช่ป้ะ

ในมุมมองผมนะ ผมจะไม่เอาตัวเองไปอยู่ในจุดวิกฤต เพราะต้องเชื่อตัวเองมากที่สุด

เข้า อนุ 2 ยากมาก เพื่อให้ตนเองหรือผู้อื่นพ้นจากภยันตราย ที่ใกล้จะถึง และ ไม่สามารถหลีกเลี่ยงให้พ้นโดยวิธีอื่นใดได้

คำว่า ใกล้จะถึง ตีความอย่างไร คือใกล้ระดับนาที วินาทีใช่หรือไม่ครับ หรือ ชั่วโมงหรือวัน หิวตายคือใกล้จะถึง ตีความตัวอักษรแบบไหน ถ้าตรงไปตรงมา เกิน 5 นาทีไม่น่าจะเรียกว่าใกล้นะ

คำว่า และ ไม่สามารถหลีกเลี่ยงให้พ้นโดยวิธีอื่นใดได้ นอกจากจุดช่วยเหลือ ไม่มีวิธีอื่นจริงๆใช่ไหมครับ หรือขวนขวายไปจุดนั้นได้จริงๆใช่ไหมครับ

คือ ต้องกินทันทีไม่งั้นตาย และ ไปที่อื่นไม่ทัน หาวิธีอื่นไม่ได้
มันเกิดขึ้นได้จริงๆใช่ไหมครับ ที่จเข้าข้อยกเว้นให้ไม่ต้องรับโทษดังกล่าว ?

ปล.ผมก็ไม่รู้นะ เอาฎีกาที่ข้อเท็จจริงเหมือนกัน หรือใกล้เคียงกันมากประกอบได้ แต่ถ้าโดยหลักแล้ว ส่วนตัวผมว่าไม่น่าเข้าข้อยกเว้น มีแต่เข้าข้อ กระทำผิดฐานลักทรัพย์ด้วยเหตุฉกรรจ์ ม.335 แต่อาจเข้าเหตุลดโทษได้ตาม ม.335 วรรคท้าย

ในกรณีหยิบของกินเพื่อให้มีชีวิตรอด อาจจะพออ้าง ปอาญา ม.๖๗

แต่ถ้าหยิบไปตุนเยอะๆ อันนี้ยังไงก็ไม่น่ารอด

ม.๖๗ วรรคท้าย ถ้าการกระทํานั้นไม่เป็นการเกินสมควรแก่เหตุแล้ว ผู้นั้นไม่ต้องรับโทษ

ผมใช้คำว่าอาจจะเข้า และลงท้ายว่าแล้วแต่ความเมตตา ใกล้จะถึงก็คือถ้าไม่ได้กิน อาจจะหิว หมดแรง ป่วย ตุย เพราะขาดอาหาร ขาดน้ำตาลหลายวัน คหสต.ผมใช้หลักความเมตตานำ ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องใช้พฤติการณ์เป็นองค์ประกอบแห่งความผิด อยากให้มีฏักาเช่นกันครับ ใครสักคนลองไปฟ้องชาวบ้านดูครับ อยากเห็น

สันดานคนไทย
แต่ผมไม่เห็นมีใครเข้าไปเอาของในร้านเลยครับ ที่ กทม
แล้วจะเป็น สันดานคนไทย ได้ไง แยกแยะโน๊ะ

น้ำลงแล้ว ไม่เดินออกไปตรงที่เค้าแจกของหน่อย

ใจเค้าใจเรา โดนน้ำท่วมมาด้วยกันแท้ๆ ยังโดนปล้นอีก

หลักความเมตตา คือหลักไหนครับ ปกติ อาญามีแต่หลักตีความตามตัวอักษร องค์ประกอบความผิด เจตนา เจตนาพิเศษ

ส่วนเงื่อนไข ยกเว้นโทษ ลดโทษ มีกำหนดไว้ชัดเจน

หากอยากจะอ้างหลักเมตตาจริงๆ ก็จะต้องมีเหตุตรงตามกฎหมายกำหนดชัดเจน ที่ให้อำนาจใช้ดุลพินิจ เช่น ...จะลงโทษน้อยกว่าที่กำหนดเพียงใดก็ได้ ตามมาตรา 69

แต่ถ้าข้อเท็จจริง ไม่ตรง และไม่เข้าเงื่อนไข จะใช้ดุลยพินิจ(จากหลักเมตตา?)นำข้อเท็จจริงให้เข้าข้อกฎหมายอื่นไม่ได้

ในกรณีนี้ ถ้าไม่กินจะอดตายทันที และไม่มีตัวเลือกอื่น ก็เข้าองค์ประกอบ แต่ที่ท่านบอกว่า อาจจะอดตาย ไม่มีทางเลือก ผมจึงบอกไปว่า มันเข้าเงื่อนไขยาก

ส่วนเงื่อนไขสมควรแก่เหตุ ดูจากรูปส่วนใหญ่แล้วน่าจะเกินสมควรทั้งนั้น เหลือคนที่ทำไปสมควรแก่เหตุ และจะตายจริงๆ ซึ่งก็น่าจะยากอย่างที่ผมบอกไป เลยแทบไม่มีความจำเป็นจะต้องยกมาตรา 67 เลย

ถึงบอกไงว่า การที่กฎหมายกำหนดไว้ว่า ใกล้จะถึง และไม่สามารถหลีกเลี่ยงให้พ้นโดยวิธีอื่นได้ ในกรณีเช่นนี้ มันทำได้ด้วยหลอ ถึงได้อ้างมา