ไม่ผู้นำที่มีนโยบายจริงจังในการจัดการก่อนเกิดเหตุ มันต้องอาศัยแผนงานความร่วมมือและงบเยอะมาก และใช้เวลาทำระยะยาวซึ่งบ้านเราเปลี่ยนผู้นำประเทศผู้ว่าจังหวัดหน่วยงานต่างๆและนโยบายเป็นว่าเล่น ทุกวันนี้มีแค่เตือนภัยกับป้องกันเท่าที่จะทำได้และช่วยเหลือหลังเกิดภัย

ขอยกตัวอย่างไม่ได้จะอวยไรนะ กทม ที่มีชัชชาติแก้ปัญญหาน้ำท่วมยังไม่ได้100%เลย ขนาดเขาจริงจังเรื่องนี้มาก แต่มันก็ดีขึ้นเยอะแผนรับมือและระบายน้ำเร็ว ถ้าวันนึงเปลี่ยนเป็นคนอื่นจะสานต่อหรือเปล่ายังไม่รู้ ในระดับประเทศก็เช่นกันถ้าไม่จริงจังและสานต่อเดียวก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม

เอาแค่รถ emergency ของรัฐยังไม่มีเลย

มีแต่รถมูลนิธิแย่งคนเจ็บกันอีกต่างหาก

ตอบสั้นๆ เอาไว้เบิกงบ

ตอบยาวๆ มันพ่วงกันหมด เจ้าหน้าที่รัฐ ระบบการตรวจสอบ ลองคิดดูว่าถ้าเราเป็นเจ้าของบริษัท จ้างพนักงงานมาบริหารฝ่ายการตลาด แล้วการตลาดมันเจ๊ง ขายไม่ได้เราอยากจะตรวจสอบหาที่มาที่ไป ไปจนถึงไล่ออกไหม
หรือให้พนักงานอยู่ต่อ นั่นแหละครับคือคำตอบ

คนไทยถ้าทำผิด ไล่ออก มีการประเมินผลการดำเนินงาน ทั้งหมดนี้ถ้าเกิดขึ้นได้ทุกอย่างมันเจริญหมดหละครับ
หรือพูดอีกแง่ มองไทยให้เป็นบริษัท

มีเหตุผลอะไรที่ เจ้าของ บริษัทไม่อยากให้บริษัทเจริญ

เช้าชามเย็นชาม