ครึ่งแรกนี่ชัดมาก….

เน้นบอลไดเรคโยนไป คือแย่งโหม่งไม่ได้แน่ๆ… เพราะเอ็มโม่เล็กกว่าเยอะ…

แต่บอล2 จากการโหม่งของ CB ลิเวอร์นี่แหละ… แมนยูจะรีบเข้าหาบอลทันที…


สังเกตว่าแมนยูไม่ build up ใดๆ… ไดเรคอย่างเดียว…

แผนเน้นผลแบบนี้ คงไม่ใช้ได้ในระยะยาว…

แต่ตอนนี้การเก็บผลการแข่งขันคือสำคัญที่สุด…

เน้นผลไว้ก่อน… แล้วจะเล่นตามไอเดียยังไงก็แล้วแต่เลย


โดยรวมแมนยูชนะได้ด้วยจิตใจ+ แทคติคจริงๆ

น้ามูบอกว่า"ไม่ครองบอล"
อุดแน่นๆ สวนคมๆ 1-2 จังหวะ ยิงเลย
แต่มันไม่มีใครเล่นแบบนั้นแบบนิยม
จนกระทั่ง ติกิตาก้า + เพรสซิ่ง สำเร็จเรื่องผลแข่งขัน
ทุกทีม เลยปรับ วางระบบมาเล่นแบบนี้หมด
เพรสซิ่งหนักหน่วงถูกใช้แพร่หลาย และครองบอล บิลด์อับ
หลังจากนั้น มีทีมเล็กๆ ที่ความสามารถเฉพาะตัวไม่เท่า
ก็ใช้วิธี โยนตัดหลังแบค ผมเห็นการเล่นแบบนี้จาก มาดริด ของอันเช่
และ อันเชใช้วิธีนี้กับ คลอปป์
มันเหมือนวิธี แก้ไข คือไม่สู้ในกลาง แต่โยนข้ามไปเซ็นเตอร์เลย
แทคติกมันหลากหลายขึ้น
เหมือนยุค ซ๊าคคี่ คุมมิลาน ที่เอาระบบเพรสซิ่งมาใช้ ก็ฮิตกันแบบยาวๆ
อันเช คือกองกลางที่สมบูรณ์แบบในระบบเพรสซิ่งของซ้าคคี่ด้วย
แบรนท์ฟอร์ด ก็เล่นแบบนี้
เหมือน วิธีแก้ครองบอลแหละมั๊ง

แมนยูถ้าเจอทีมใหญ่อาจจะได้เห็นเล่นเเบบนี้บ่อยๆแหละครับ แบ็คกับกลางคู๋ต่อสู้จะดันสูง

เจอทีมใหญ่ก็ประมานนี้แหละ แผลใหญ่คือเจอทีมเล็กที่ต้องเปิดหน้าบุกหลังลอยสูงแล้วโดนแบบที่เจอเบรนด์ฟอร์ดนั่นแหละ