กองหน้าสไตล์นี้มีหลายคนอยู่นะ ทั้งฮอยลุนด์ เซสโก้ อิซัค เกียวเฮเรส

ข้อดีของกองหน้าพวกนี้คือจังหวะยิง แต่เชื่อมเกมไม่ค่อยเก่ง ไม่ค่อยมีส่วนร่วมในเกม ได้บอลน้อย

กองหน้าพวกนี้จะเกิดได้จะต้องมีตัวแทงบอลเก่งๆ เหมือนที่คอนเต้มีเดอบรอย ยิ่งถ้าเป็นปีกสไตล์ตัดเข้าในด้วย จบเลย แทบหาบอลไม่เจอแต่ละนัด

ส่วนกองหน้าอีกประเภทคือ ทักษะสูงเบสิกดี แต่อาจจะยิงไม่คมมาก พวกนี้ ลงเล่นกับชุดไหนก็ได้บอลเยอะ ต่อให้ปีกเป็นพวกตัดในยิง ก็จะไม่เจอปัญหาเพื่อนไม่ส่ง เช่น เบนเซม่า ฟีร์มีโน่ เซิร์กซี เอกิเตเก้ ขนาดในทีมเดียวกัน อิซัคเจอปัญหาเพื่อนไม่ส่ง แต่เอกิติเก้ไม่เจอปัญหานี้ ฮอยลุนด์เจอปีกไม่ส่ง แต่เซิร์กซีไม่เจอ

จริงๆถ้าอย่างนี้อาจจะต้องดูสไตล์ทั้งทีมว่าทีมเราเหมาะกับกองหน้าสไตล์ไหน แมนยูแก้ปัญหาโดยการเอาเอมเบอโม่ คุนย่ามา ลิเวอร์พูลอยากเพิ่มอาวุธโดยการเอาเวียต เอาอิซัคเข้ามา

ส่วนตัวผมชอบกองหน้าเล่นกับบอลเยอะๆมากกว่า เพราะยิงได้บอล ยิ่งมั่นใจ สไตล์ไม่ค่อยได้บอล ยิงอย่างเดียวเล่นไปได้บอลน้อย มันไม่มั่นใจ อีกอย่างพวกสไตล์ได้บอลเยอะมันก็ไม่ได้ยิงน้อยน่าเกลียดอะไรทั้งเบนเซม่า ฟีร์มิโน่ แม้กระทั่งเอกิติเก้ หรือ ระดับพระกาฬอย่างเคน และที่ได้เพิ่มคือ มันพาให้ตัวปีกซ้ายขวาเล่นดีไปด้วย กลายเป็นผลัดกันยิงทั้ง 3 คน

แต่ถ้าหน้าแบบรอยิง ถ้าหน้าไม่ยิง มันก็ไม่มีใครยิง เกมรุกก็ไม่ค่อยไหลลื่น เพราะไม่ค่อยได้บอล

อย่างลิเวอร์พูล ซาล่าอาการหนักสุดตอนอิซัคเริ่มลงนี่แหละ ตอนเอกิติเก้ตัวจริง ยังยิงบ้างอยู่เลย

กองหน้าประเภท ST มันไม่เหมาะกับฟุตบอลร่วมสมัย ส่วนใหญ่ต้องกลายพันธุ์ไปเป็น CF เพื่ออยู่รอด