2คนนี้คือคิดถูกต้องหรอครับ

พออายุเริ่มมากแล้วสนใจการเมืองผมโคตรเครียดเลยช่วงนึง ไม่ได้เครียดนักการเมืองชั่วนะ แต่้ครียดคุณภาพประชาชนนี่แหละ ผมเห็นคนบ่นการเมืองมาหลาย10 ปี แต่ไม่ว่าเลือกพรรคไหนก็จะได้ ธรรมนัส สุชาติ สรุยะ สมศักดิ์ คือนี่คือที่สุดของ รมต บ้านเราแล้วหรอ แล้วก็ยังเลือกแบบเดิมแต่ต้องการผลลัพธ์ใหม่ คือตรรกะง่ายๆเลยนะ

ยังมีบิ้กบอสริมสระและพ้องเพื่อนอีก

ไม่รู้คิดถูกมั้ย

แต่พอเข้าใจ บริบท โลกทุนนิยม

ผมไม่ได้สนใจ พรรคการเมือง หรือแม้แต่ใครจะเป็นนายก อีกเลย

เพราะหน่วยที่ผมควบคุมได้ มีแต่ ชีวิตผม นี่แหละ
ที่จะมีทักษะ สกิล อะไรที่ พวกบริษัทจะจ้างผม และจ่ายผม
ให้ผมมีคุณภาพชีวิต ที่ดีได้

มันเป็นเรื่องเหน็ดเหนื่อยมาก สำหรับผมที่ใช้พลังงานไปกับปัจจัยภายนอกที่ผมเปลี่ยนแปลง ไม่ได้

และสำหรับผม ประเทศต้องมี แบบ คมสัน ลี หม่อมปลื้ม ck และ พวก ทีมี่ทักษะ ความสามารถ และกล้าคิด กล้าฝัน ไม่โทษปัจจัยภายนอก
เยอะๆ

นั่นแหละผมมองว่าจะเปลี่ยน ประเทศได้

ส้มส้มเริ่มส้นหวังกันแล้ว
ส่วนตัวจะกาพรรคน้ำเงินรอบหน้า ตอนนี้แอบคิดว่าโอกาสเป็นรัฐบาลรอบหน้าสูงขึ้นล่ะ

เอาแค่เรื่องนำเข้า ส่งออก รัฐบาลเราก็สามารถทำให้มันส่งผลกับชีวิตการทำงานของเราได้
เมล็ดกาแฟ คิดภาษีนำเข้าแพง เพื่อให้าแฟคนไทยมีที่ยืนบ้าง
คนก็หันไปกินโคลัมเบีย เอธิโอเปีย อะไรพวกนี้หมด

ตอนเกาหลีสร้างรถไฟความเร็วสูง รัฐบาลเกาหลีก็บอกให้ผู้รับเหมาใช้แรงงานจากเกาหลีให้มากที่สุด
มันก็เกิดการจ้างงานในประเทศ

ผมก็สิ้นหวังบ่อยนะ บางครั้งไม่อยากเสพการเมือง
กดจะไม่อ่านอะไรพวกนี้เลย
แต่ก็คอยกดไลค์ คอยซัพพอร์ทพรรคการเมืองดีๆช่วยเขาบ้าง

เข้มแข็งรอด อ่อนแอตาย ปลาใหญ่กินปลาเล็ก ผู้อ่อนแอเกิดมาเพื่อเป็นเหยื่อให้ผู้แข็งแกร่งกว่าได้อยู่รอดต่อไป
มันคือสัจธรรมของโลก ไม่มีทางที่จะเปลี่ยนแปลงได้ครับ ต่อให้ประเทศไหนก็ยึดสัจธรรมนี้หมด

หลายคนบอกว่าประเทศไทยแย่อย่างนั้นอย่างนี้ ถ้าเป็นไปได้อยากออกไปจากที่นี่ แต่พอออกไปจริง ๆ แล้วมันไม่ได้มีความสุขเหมือนอยู่เมืองไทยก็ถมเถไป
บางประเทศเจริญแค่ด้านวัตถุหรือตัวเลขต่าง ๆ แต่พอไปใช้ชีวิตจริง ๆ แม่มความสบายสู้เมืองไทยไม่ได้เลย โดนพลเมืองดั้งเดิมของเขาเหยียดหรือบุลลี่ก็เพียบ


สำหรับผม เมืองไทยไม่ได้แย่ครับ ผมมั่นใจว่าโดยรวมมันค่อนข้างดีกว่าประเทศอีก 80% ในโลกด้วยซ้ำ
แต่หลายคนร้อนรุ่มไม่มีความสุข เพราะดันไปเปรียบเทียบกับอีก 20% ที่เหลือ (ซึ่งต่อให้ได้ไปอยู่ในประเทศเหล่านั้นจริง ๆ กลับพบว่าไม่แฮปปี้เท่าในเมืองไทย ได้เห็นด้านมืดของมันตรง ๆ แล้วโฮมซิกอยากกลับบ้านก็มีนับไม่ถ้วน)

ผมเห็นพวกญี่ปุ่น เกาหลี จีน มาทำงานในเมืองไทยแล้วติดใจอยากอยู่ยาว ๆ ไม่อยากกลับประเทศตัวเองเพียบเลย

อันนี้คือคนไทยเราสู้แล้วหรอครับ(รวมผมด้วย) เราก็ต่างคนต่างทำกิจการของตัวเองกันแล้วคอยเชียร์คนที่เค้าสู้ต่างหาก ไม่รู้จะท้อไปทำไมยังไม่ได้ทำอะไรเลย

สิ่งที่ทำได้ไม่ใช่การจัดการตัวบอสอ่ะ คุณต้องจัดการคนรอบๆคุณ ทำตัวให้สำคัญ ทำงานให้เก่ง ให้เป็นที่พึ่งของคนรอบๆตัว แล้วเสียงคุณจะดัง คำพูดคุณความเห็นคุณจะมีอิทธิพลต่อพวกเค้า สะสมไปเรื่อยๆ เปลี่ยนเล็กๆทุกๆวัน มันจะเป็นเป็นแรงเสริมให้คนที่เค้าออกหน้าไปชนตัวบอสได้นะ

กลับกันถ้าพวกเรามัวไปทะเลาะกับคนที่ยังคิดไม่ได้ ผลักเค้าออกไปว่าโง่ว่าต่ำกว่า แล้วเมื่อไหร่เค้าจะมาเข้ากับพวกเรา ทำแบบนี้แนวหน้าเราก็ไม่มีกำลังไปสู้บอสสิ

ไม่ต้องใจร้อน ถ้าเทียบกับเมื่อวานมันดูเหมือนแย่ แต่เทียบกับ 10 ปีก่อนนี่สังคมเราก็มาไกลมากแล้วนะ

อย่าลืมว่าเราเคยฟังเพลงพี่เบิร์ด "เราทุกคนก็เหมือนก้อนดินแค่ก้อนหนึ่ง เปราะบาง ไร้ค่า ไร้ความหมาย อ่อนแอเหมือนโคลน..." แล้วเราฟังว่ามันเพราะจังเลยมาแล้วนะ เค้ากดหัวเราขนาดนั้นเรายังเคยหลงกันค่อนประเทศเลย

ประเทศไทยดีที่สุดแล้วครับ คนไม่ดีมันแค่ไม่กี่เปอร์เซ็นของคนทั้งหมดในประเทศ

แค่คนเหล่านั้นอยู่ในองค์การต่างๆ และมีอำนาจกำหนดทิศทางประเทศเฉยๆ

ผมค่อนข้างงงกับความคิดคุณนะ
การให้ความสนใจด้านการเมืองมันไม่น่าจะเกี่ยวอะไรกับการพัฒนาตัวเอง
เพราะผมเองวันนึงก็ตามข่าวการเมืองวันนึงช่วงก่อนนอนวันไหนไม่มีเวลาก็ค่อยตามทีหลัง
กลับกันผมว่าการติดตามข่าวการเมืองก็เป็นการเพิ่มความรู้ด้านนึงเหมือนกันในความคิดผม

จะกี่ด่านก็มาดิวะ ได้ทั้งวันวะ ทั้งวันยังไหว

คุณภาพการศึกษาแบบนี้เอาใครเป็นนายกก็ห่วยพอกัน ประเทศไทยเหมือนคนเล่นกล้าม โฟกัสการเมืองเหมือนทุ่มแต่ออกแรง แต่ด้านอื่น การนอน การกิน สารอาหาร พีกผ่อน ไม่ถึง มันจะขึ้นได้ไง ประเทศที่เจริญระบอบการปกครองผมให้ไม่ถึง10% ที่เหลืออยู่ที่กฎหมาย เอาผิดคนชั่วคนโกงกินให้ได้มากที่สุด การศึกษา สภาพแวดล้อมที่กระตุ้นให้คนพัฒนาตัวเอง แก้ตรงนี้ไม่ได้เอาโคตรรัฐธรรมนูญแก้เป็นล้านมาตรา ก็ทำห่านอะไรไม่ได้ เพราะพื้นฐานคนมันแย่

เป็นเรื่องที่ดีที่คุณพยายามจะรับผิดชอบชีวิตตัวเองให้ดีก่อน และโฟกัสกับเรื่องที่เกินความสามารถตัวเองให้น้อยลง
แต่ในเรื่องการเปลี่ยนแปลงสังคมแล้ว หากไปดูประวัติศาสตร์การเปลี่ยนแปลงทางสังคมของโลกนี้ทุกๆ ที่แล้ว ไม่ได้เกิดจากคนอย่าง คมสัน ลี หม่อมปลี้ม ck etc. อะไรพวกนี้ครับ

มีแต่คนตัวเล็กที่รวมกันมากๆ เท่านั้นครับที่เปลี่ยนแปลงอะไรได้

พวกอินฟูลทั้งหลายสนใจแต่ตัวเองครับ ไม่ได้สนใจกิจกรรมทางสังคมอะไร

รัฐธรรมนูญที่ดีนี่แหละครับ หนทางแก้ปัญหาทุกอย่างที่คุณว่ามา

การเมืองการปกครอง กฎหมาย มันเป็นเรื่องเดียวกันครับ คุณบ่นเรื่องกฏหมายแต่ไม่ให้ความสำคัญกับเรื่องการปกครอง แปลว่าคุณยังเชื่อมโยงปัญหาเข้าด้วยกันไม่ได้

ทำไมทหารทำรัฐประหารถึงต้องฉีกรัฐธรรมนูญแล้วเขียนใหม่ทุกครั้ง เพราะนั่นคือการสถาปนากฏหมายให้ตัวเองมีอำนาจปกครอง ไม่ต้องฟังใคร ไม่ต้องแคร์ว่าคุณจะคิดยังไง อยากจะพัฒนาอะไรในประเทศ

การแก้กฏหมาย แก้รัฐธรรมนูญคือการเอาอำนาจกลับมาเป็นของประชาชนอีกครั้ง

และใดๆ คือกฏหมายมีหน้าที่คุ้มครองสิทธิที่ประชาชนพึงจะได้รับ ถึงคุณไม่รู้กฏหมาย แต่จริงๆ แล้วสิ่งที่คุณต้องการ สังคมที่ประชาชนต้องการ คือรากฐานที่มาของกฏหมาย ดังนั้นหากอำนาจในการทำกฏหมายไม่ได้อยู่ในมือคุณ คุณก็จะไม่มีวันได้ในสิ่งที่คุณต้องการครับ ไม่ว่าจะเป็นการศึกษาที่ดี สิ่งแวดล้อมที่ดี เศรษฐกิจที่ดี การพัฒนาคุณภาพประชากร ฯลฯ รวมถึงปัญหาอย่างการบังคับใช้กฏหมาย จะแก้ได้คุณก็ต้องมีอำนาจในการสถาปนากฏหมายก่อนเช่นกัน

ประเทศที่พัฒนาแล้ว เจริญแล้ว ที่คุณว่าการปกครองมีผลไม่ถึง 10% จริงๆ คือประเทศพวกนี้เป็นประชาธิปไตยเกือบหมดครับ มีความมั่นคงทางการเมืองการปกครอง น้อยมากที่จะพัฒนาขึ้นมาจากการรัฐประหารโดยทหารแล้วฉีกรัฐธรรมนูญเขียนใหม่เรื่อยๆ แบบไทย

เกาหลีใต้เมื่อก่อนอยู่ระดับเดียวกับไทย แต่หลังจากประชาชนเอาทหารออกจากการเมืองได้ ถึงได้เริ่มต้นพัฒนาจนแซงไทยไปไกล หรือดูในอาเซียนก็ได้ ประเทศที่ยังแย่อยู่ก็มีแต่ประเทศที่มีปัญหาด้านการปกครอง พม่า เขมร ลาว ไทยหลังจากเอารัฐธรรมนูญ 40 ออกไป ก็หัวทิ่มจนถึงทุกวันนี้ กลายเป็นตามหลังสิงคโปร์ มาเลย์ อินโด ฟิลิปปินส์ เวียดนามในเชิงการเติบโต และจะแซงในด้านขนาดเศรษฐกิจได้ในอีกไม่นานนี้

ยุคนี้แม่งแสดงให้เห็นความเลวแบบหน้าด้านๆเลย รู้ทั้งรู้ว่าแม่งระยำขนาดไหนแต่ไม่มีใครทำอะไรได้เพราะพวกกันเองทั้งนั้น