นึกถึงตัวเองเลย
ผมซ้อมวิ่งวันเว้นวัน วิ่งตอน 11.30-12.30 กลางแดดประเทศไทยเลย ที่สวนจตุจักร ทนแดดทนร้อนได้ เพราะว่ายังไงก็ต้องอาบน้ำก่อนทำงานอยู่ดี
แต่ถ้าให้เดินไปปากซอยไปเซเว่นแค่ 800 เมตร ผมไม่เดินอ่ะ มันร้อนเหงื่อแตก แล้วก็ต้องมาใช้ชีวิตแบบเหม็นๆเหนียวตัวผมไม่เอาอะ ไม่ได้อยากอาบน้ำเปลี่ยนชุดบ่อยๆ

ผมเดินในที่ทำงานอาคารห้องแอร์แบบสบายๆ เดินวันละ 9-24 กิโล เคยพีคสุด 24 โล ต่ำสุดเฉลี่ยๆก็ 9-12โล
เดินชิวๆ ยืนทำงาน 10ชม. อึดๆถึกๆ ขนาดวิ่งตากแดดมาก่อนแล้วนะ

ตอนไปอยู่ลอนดอน ผมเดินพีคสุด 30โลนิดๆ อากาศหนาวเย็น เดินได้ตลอดไม่มีเหงื่อ
แต่ที่ไทยน่ะเหรอ เดินกลางแจ้งโลเดียวก็ไม่อยากเดินละ

วิ่งออกกำลังกาย = เตรียมร่ายกายมาอย่างดี นอนให้พอ กินให้ถึง พร้อมเหนื่อย จบแล้วไม่อยากทำอะไรต่อ ต้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เวลาที่วิ่งก็คงไม่ใช่แดดเที่ยงแดดบ่าย ต่อให้ใช่ก็ต้องเตรียมน้ำ ทากันแดด ฯลฯ

มีใครเตรียมตัวขนาดนี้มาเพื่อซื้อของ 7-11 มั้ยล่ะครับ ถ้าใช้ตรรกะเดียวกัน นักวิ่งมาราธอนไปไหนไม่เกิน 42 กม. ห้ามขับรถหรอครับ

ร้อน

ที่ต้องใช้รถเพราะต้องเผื่อขนของหรือเปล่า

ถ้าอากาศไม่ร้อน ไม่มีฝุ่น pm2.5 ผมเดินได้นะ ชิลๆ
แล้วก็มีฟุตบาทดีๆให้เดิน

ถ้าสมัยอยู่บ้านพ่อแม่ (บ้านติดถนนหลัก) ผมก็เดินตลอดนะ เซเว่น ห่างจากบ้านเกือบครึ่งโล ก็เดินตลอด 555 สบายๆ



แต่เดี๋ยวนี้มาอยู่หมู่บ้าน เดินออกถึงหน้าหมู่บ้าน เดินไปถึงเซเว่น ไปกลับน่าจะเกือบ2โล -*- แถมไม่มีต้นไม้ ฟุตบาทยังเพิ่งสร้าง ขอไม่เดินละกัน