สมัยวัยรุ่น พวกกินเหล้าแถวบ้าน กับตามหอเพื่อน ต้องมีมาม่าต้มยำกุ้งเป็นกับแกล้มทุกครั้งเลย

57 ซองต่อปี ดูไม่เกินจริงเท่าไหร่ ผมน่าจะกินเดือนละ 3-4 ครั้ง หลักๆก็กินเพราะอร่อยนี่แหละ ไม่ใช่ไม่มีตังอะไร

เดี๋ยวนี้ออกรสใหม่ๆมาเรื่อยๆด้วย ผมก็อยากลอง

ผมน่าจะเกินชอบกินไวไวดิบๆ แกล้มเหล้ามาก ตอนไม่มีกับไรจะแดก + เวลาไปแคมป์ปิ้งอีก ม่าม่าร้อนโคตรฟิน
ปีหนึ่งอาจเกิน 100

เปลืองแคลเลยไม่ค่อยกิน ไม่ได้ห่วงสุขภาพหรอก ห่วงพุง

ตอนมหาลัยทำโปรเจ็ค มาม่า+ไข่ 2 ฟอง+หมูสับแทบทุกคืน

ถ้ามีประโยชน์ จะกินทุกวันเลย

กินล่าสุดคือสมัยเรียนเลย นานมาก

ไม่กินเลย แต่แอบแปลกใจนึงว่าเกาหลีใต้ที่ 1 แบบชนะขาดซะอีก เพราะเห็นเขากินแบบ กินเล่น กินเป็นกับข้าว หรืออย่างพวกไอดอลเห็นกินทีแบบ 3-4 ซองอยู่

อันนี้หมายถึงต่อปีใช่มั้ยครับ
แต่จะส่าไปกินพวกบุพเฟ่ต์ หรือชาบู ปิ้งย่างก็รับโซเดี้ยมไปเยอะกว่ามาก

บะหมี่กึ่งอะแม่มติดภาพจากพวกขายหัวเราะอะไรพวกนั้นทำให้คนมองว่าเป็นอาหารประหยัดยากจน

ประเด็นคือเดี๋ยวนี้มันไม่ได้ถูกแล้ว ห่อนึงมาม่าใหญ่หน่อยก็เฉียด 20 บาทละ ถ้าพวกนิชชินงี้ก็บวกไปอีก
ยังไม่นับอีกว่าแม่มต้องติดใส่ไข่ใส่เครื่องนู่นนี่นั่น เผลอๆชามนึงแพงกว่าก๋วยเตี๋ยวข้างทางอีก

บ้านเราผมว่ากินกันส่วนมากคือ "อยากกิน" มากกว่าจะเป็นเรื่องของสภาพทางเศรษฐกิจอะ
มันเคยมีวิจัยแล้วหนิน่าจะไม่เกิน 1-2 ปี ที่ว่าไปสำรวจคนกินบะหมี่กึ่ง เกือบๆ 60-70% เลยมั้งบอกกินเพราะอยากกิน มีไม่ถึง 20% บอกว่ากินเพราะสภาพการเงิน

ผมยอมรับอย่างนึงคือพออายุเริ่มขยับมากขึ้นๆแม่มเริ่มเบื่อข้าว อยากกินพวกเมนูเส้นๆ แต่จะให้กินมาม่าทั้งวันก็เกินไป หมอจะบีบคอเอา