สเปนก็ปัญหาเดียวกันบาซ่า เมดริด เลยเป็น หมูสนามจริงมาตลอด จนกระทั่ง 2008 ที่ นักเตะเหมือนรวมใจกันได้ เล่นเป็นทีมเดียวกัน แม้จะมีบาซ่า เป็นหลักก็เหอะ โคชก็บารมีเพียงพอ ด้วย คือลงตัว ถึงไปได้

จนกระทั่ง มู มาบอกไม่พอใจที่ คาซิยาส หรือใครสักคนเนี่ยแหละ ที่ฐาติดีกับนักเตะบาซ่า

คือมันเป็นทุกประเทศแหละ ยิ่งความเข้มข้นในลีกเท่าไหร่ ทีมชาติยิ่งรวมใจกันยาก

เซาท์เกตรวมสปิริตทีมได้ แต่ที่ขาดคือ บารมีโคช และก็ ความสำเร็จอะ ประสบการณ์ ที่ขาดไป

จริง กลางยุคนั้นเทพ ๆ ทั้งนั้น สโคลส์ เจิด แลมพ์ งี้ แต่เล่นรวมกันไม่ได้

ทำไมจะโทษไม่ได้ สโมสรนี่ตัวการหลักเลยที่ทำให้เป็นแบบนี้ อย่าโลกสวยครับ ก่อนหน้านี้ฝั่งแมนยูก็ออกมาพูดแล้ว เรื่องนี้มันชัด

แลมพาร์ด เจอร์ราร์ด สโคลส์ เก่งมากในสโมสรตัวเอง แต่มาเล่นทีมชาติกับช่วยกันไม่ได้
ผู้จัดการทีม สโคลารี่สมัยนั้น เหมือนจะแคร์สื่อกับแคร์เสียงวิจารณ์ ทำไมไม่ใส่กัปตันทีมสโมสรลงเยอะ ๆ
พอใส่แล้วก็เป็นแบบนี้ นักเตะทับกันมีแต่ตัวดัง ๆ แต่ไม่เวิร์ค

แต่เพราะแบบนั้นแหละ ผมว่าบรรยากาศบอลลีกในตอนนั้นมันโคตรมันส์สะใจเลยน่ะ ช่วงยุคเฟอร์กี้เบ้บ ช่างกลปืนโต สไปร์ซบอย หรืออาร์เซน่อลกับสเปอร์ ตอนโซลแคมเบลย้ายทีม มันดราม่าทั้งในสนามและนอกสนาม ตามที่สื่อยุคนั้นบิ๊ว
สมัยนั้นยังไม่มีโซเชียล ทุกอย่างอยู่ในมือของสื่อ และนักเตะหรือแฟนบอลก็ไม่มีช่องทางจะแสดงความรู้สึกส่วนตัวได้เต็มที่

แต่ส่วนตัวผม ชอบบรรยากาศยุคนั้นมากกว่ายุคปัจจุบัน

สำหรับผมคนที่เชียร์อังกฤษมานาน นอกจากเซาธ์เกตที่ควรได้รับเครดิตแล้ว (ถึงจะด่ามาตลอดก็เถอะ) อีกคนก็คือปู่รอยนะ

เพราะสังเกตได้เลย ตั้งแต่ยุคปู่รอยเข้ามาคุม เรื่องพวกแบ่งก๊กแบ่งเหล่าพวกนั้นหายไปเลยนะ อาจจะเพราะเป็นคนอังกฤษแล้วเห็นอะไรแบบที่พี่เจิดพูดมาแกก็เลยปรับๆให้มันดีขึ้น

สโมสรจะกำชับอะไรยังไงก็เรื่องหนึ่ง แต่แคมป์ทีมชาติก็ต้องมีวิธีรับมือกับเรื่องพวกนี้ครับ เขาถึงต้องมีการเก็บตัวก่อนแข่งทัวร์ใหญ่ๆไงครับ คือเอามาสานความสัมพันธ์กัน เจอราร์ดถึงพูดว่า "คำตอบคือวัฒนธรรมในแคมป์ เราไม่ได้เป็นมิตรหรือสานสัมพันธ์กัน เราไม่ใช่ทีม ไม่เคยมีช่วงไหนที่เราเป็นทีมที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง"

วิธีก็อย่างเช่นว่า ถ้ากินข้าวแยกกันเป็นก๊ก ก็เอามานั่งกินรวมกัน ถ้าไม่คุยกันก็หากิจกรรม ก่อนซ้อม หลังซ้อม หรือระหว่างซ้อมให้คุยกันเยอะขึ้น

ขนาดเข้าทำงานใหม่ บางบริษัทยังมีแคมป์ปรับสภาพพนักงานใหม่เลยครับ จะจบมหาลัยดังที่ไหนมา เวลาทำงานร่วมกันมันจะได้ลดอีโก้พวกนี้ในการทำงานลง

ผมถึงบอกไงว่าทีมงานสตาฟในแคมป์ตอนนั้นอาจจะไม่ได้ใส่ใจเรื่องพวกนี้ ผลมันเลยออกมาเป็นอย่างที่เจอราร์ดพูด

พูดตรง ชัดเจน

สตาร์เยอะ อารมณ์แบบกุตัวจริงลิเวอร์นะเว้ย กุตัวจริงแมนยูนะเว้ย กุแชมป์ลีค กุแชมป์UCL

อีโก้เลยขาดทีมเวิร์คอย่างพี่เจิดว่าจริงๆ

อังกฤษยุคนั้น สโมสรเป็นอริกันจริงแมนยู ลิเวอพูล เชลซี อาเซน่อล คงเหมือนสเปนยุคมูมาดริด-บาซ่า แค้มทีมชาติไม่น่าต่าง

ดีนะ เยอรมันผม บาเยินเป็นใหญ่ นักเตะทีมอื่นน้อยจัด