ถ้าจะยึดตามโปสเตอร์นี้ ก็ยังขาดบางรุ่นนะ

ยังขาด หลังหนังสือเล็ก มีหู ปี 06 / กลีบบัวรุน 1 / กลีบบัว รุ่น 1 /
เหรียญทรงไข่ รุ่น 3 กรรมการ / เม็ดแตง หนังสือเลยหู ปี 06 (ในรูปเป็นปี 08 ไม่เลยหู) อาจจะมีอีกแต่ความรู้ผมมีเท่านี้ นี่นับเฉพาะเนื้อโลหะนะ

ตามความคิดผม จะยึดตามโปสเตอร์นี้ก็ไม่ถือเป็นข้อยุตินะ เพราะโปสเตอร์นี้ ตามความเข้าใจคือสร้างทีหลังจากพระอาจารย์ทิมมรณภาพแล้ว ถึงได้มีการทำรวบรวมทำเนียบพระ แล้วถวายวัดเพื่อเป็นอนุสรณ์สถาน
อาจจะตกหล่นบางรุ่นไป รวมถึงพวกเนื้อพิเศษ special limited edition อีก แต่ถ้าจะเล่น เล่นตามโปสเตอร์นี้ ชวร์สุด

ปล. โปสเตอร์นี้ มีรุ่นเลื่อนสมณศักดิ์ ปี 08 บล็อกผ่าปากนะครับ
แต่บล๊อคไม่ผ่าปากที่เป็นประเด็นกันอยู่ตอนนี้ ไม่ได้ถูกรวมอยู่ในโปสเตอร์ชุดนี้นะครับ (เหรียญที่ 3 ซ้ายล่างสุด คิดว่าเป็นบล็อคผ่าปาก)

ไม่ผ่าปาก สวยๆเห็นขายกันหลักหมื่น ส่วนผ่าปากเนื้อทองแดง หลักแสนมานานแล้ว ก็พิจารณาความเป็นไปได้กันเอาเองนะครับ

หึหึ ...

วงการพระเครื่องบ้านเรา ...

มีอะไรแปลก ๆ ซับซ้อนซ่อนเงื่อนอยู่มาก...

จะพูดว่า " พระแท้ " "พระเก๊ "

ก็ไม่ถนัด ...

เพราะคนโดนเก๊ก็มีมุมสู้ แต่สู้โดยตัวพระเอง
หาหลักฐานทางประวัติศาสตร์มาเชื่อมโยงยาก
หรืออาจหาไม่ได้เลย....

ส่วนคนกล่าวหาก็ไล่ เขาไม่จน บางครั้ง
ความเป็นไปได้ต่าง ๆ นานา ก็ถูกยก
ขึ้นมา ป้องกันตัวได้...

ดังนั้น น่าจะเปลี่ยนมาคุยกันว่า
มาตรฐานของใคร แบบไหนจะดีกว่ามั้ย?
เหมือนมาตรฐาน มอก ANSI DIN JIS....
ใครรักชอบแบบไหนก็ไปตามมาตรฐานนั้น

อย่างเช่นสายธุรกิจ เอาพิมพ์ เอาบล็อค
เอาขอบตัด พิสูจน์นำไปเลย แล้วต้อง
ซื้อได้ ขายไว ถ้าได้แบบนี้ก็คือจบ...


ส่วนสายศรัทธา ก็ต้องมีหลักฐานทาง
ประวัติศาตร์เชื่อมโยง ตัวหนังสือ
,รูป หรือภาพเคลื่อนไหว เข้าพิธี
ของเกจิ ครูบาอาจารย์ ผู้เป็นอัตลักษณ์
ของวัตถุมงคลในรุ่นนั้น ๆ อีกทั้งตัววัตถุ
มงตลเองต้องโฉลกตามแบบที่จารจารึกไว้
เรียกได้ว่า ให้เกียรติกับประวัติศาสตร์
และมีสัมมาคารวะ ต่อความเมตตา
และมุทิตาจิต ของเกจิอาจารย์ ผู้ให้กำเนิด
วัตถุมงคล... ส่วนพุทธคุณนั้น ย่อมอยู่ที่ใจ

หรือจะเป็นอีกสาย ... แบบสายสตอรี่
มีเรื่องเล่า ประสบการณ์ เฉพาะวัตถุ
อย่างโน้น อย่างนี้ บลา ๆๆๆๆ
แต่ถ้าเซียนยอมรับ สังคมเชื่อถือ
จำหน่ายได้ จำนำดี ....
ก็ถือว่า เป็นอันยุติ.....

แล้วใครจะเลือกใช้ มาตรฐานไหน
ก็ตามเสรีภาพ ไม่มีแท้ ไม่มีเก๊
ไม่ต้องมาทะเลาะกัน (แต่เถียงกันได้
ตามหลักเหตุและผล freedom of speech )


ส่วนประเด็นที่เป็นข่าวดังอยู่ตอนนี้
ผมไม่ขอก้าวล่วงละกัน เพียงแต่
อยากให้ข้อสังเกตทางวิทยาศาสร์ไว้ว่า...

ทองคำของประเทศไทยในปี พ.ศ. 2508
ตามประกาศของกรมการค้าภายในสมัยนั้น
มีมาตรฐานอยู่ที่ 99.9% ..... ซึ่งต่างจากสมัยนี้
ที่ 96.5%.....

ถ้าจะทดสอบให้แม่นยำ ก็ใช้เทคโนโลยี
X-Ray Fluorescence (XRF)
ที่มีในเครื่องมือ อย่างเช่น
ของ Maxsell รุ่น Aurum 6 เพิ่งได้รับรางวัล
Gold Testing ในปีนี้เลย...

อันนี้คือการทดสอบอย่างสังเขป
ไม่ถึงกับฟันธงได้ ถ้าจะเอาตามคำว่า
แท้-เก๊ อย่างที่เซียน ชอบพูดกัน
แต่ก็น่าจะบอกอะไรได้เยอะพอสมควร.

ปล. เรื่องเหรียญ เนื้อทองคำเส้นผ่าปาก
แว่ว ๆ เซียนสุพรรณเขาบอกมาว่า
มีไม่น่าจะเกิน 20