สุดท้ายแล้วซื้อกันเพราะอะไร

เก็งกำไร หรือความเชื่อ ???

ถ้าเก็งกำไรก็ง่ายๆ เอาที่สภาพคล่องสูงๆ

ซื้อมา ขายต่อไม่มีคนซื้อ จบเห่

บุคลิกต่างกันลิบลับ อีกคนพอจะโดนจี้ตะโกนโวยวาย ล่กลนลานไปหมด
สุดท้ายใครกล้าซื้อขายตามาสากล จบ

พอมาได้ฟังสิ่งที่ถกกันวันนี้เเล้ว วงการนี้ก็คือบรรทัดฐานกับหลักการมีไว้หลวมๆ สุดท้ายตัดกันที่ใครกล้าจ่าย ใครเป็นเซียนอยู่ดี เพราะหาตลาดได้

ถ้าจะเอาประวัติการสร้างเป็นหลัก ก็แทบจะไม่เหลือพระเก่าๆให้เล่นละครับ
เบญจ / พระกรุ / พระยุคก่อน ปี 2500 ขึ้นไป
80% ไม่มีการจดบันทึกการสร้าง ยิ่งถ้าจะหาหลักฐานเรื่องจำนวนด้วยนี่จบเลย ที่เห็นๆอยู่คือลูกศิษย์สร้างถวายหรือจดบันทึกทีหลัง

ต้องเล่นพระใหม่ (251x) ลงมา ถึงจะเริ่มมีประวัติการสร้างชัดเจน

ยิ่งสมเด็จวัดระฆัง ไม่ต้องพูดถึง คนในพื้นที่ก็แทบจะไม่มีเหมือนกัน
ประวัติการสร้างก็มาทีหลัง ไม่รู้ตรงกับตำนานหรือเปล่า

เค้าก็ไม่ได้จ่ายกันมั่วๆนะ เงินหลักแสนหลักล้านทั้งนั้น

มันเลยมีบรรทัดฐาน ซึ่งทุกคนเค้าก็ดูที่ตัวตัดจบ

หรือมันปลอมจริงๆ มันมีคนรับซื้ออยู่ชัวร์ๆละ

ถามผมแบบคนเล่นพระย่อยนะครับ 555 เพราะพระหลักทุนไม่ถึง ผมมองว่าถ้าเป็นเนื้อทองคำถ้ามุมตัดมันได้ ส่วนมากคนมีตังเค้าเล่นกันครับ เช่นเหรียญหลวงพ่อคูน ขึ้นไป 10ล้านเลยครับ เค้าเลยน่าจะเก็บไว้แล้วปล่อยต่อกับคนที่มีกำลังครับ

ใช่ครับไม่คิดว่ามั่วหรอกครับ แต่ถ้ามันง่ายแบบดูตัวตัดอย่างเดียวก็คงไม่มีใครโดนหลอกซื้อพระเก๊ มันก็มีปัจจัยอื่นที่มาดูกันแล้วคนที่มีชื่อเสียงมากกว่าหรือกล้าจ่ายมากกว่าก็เลยจะดูมีพาวเวอร์กว่า

เชื่อใครได้แค่ไหน อันนี้ตอบไม่ได้จริงๆ
แต่ที่รู้แน่ๆคือ บอยรับซื้อ ทำให้มีมูลค่าจริงๆขึ้นมาแน่ๆ

คือถ้าพระแบบอื่น เช่นพระผง พวกนี้ อาจเป็นแบบที่ท่านว่า

แต่ถ้ากรณีพระเหรียญ มันใช้ มาตราฐานเดียวกันคือ ดูที่ตัวตัด ถามว่าทำไมถึงดูที่ตัวตัด มันคือ สิ่งที่เกิดจากธรรมชาติ ของ เหล้กหรือจะเรียกว่ามีด ที่ ใช้ตัดเหรียญ คุณใช้มีดเดิมตัดสิ่งเดิม มันก็จะเกิดแต่รอบๆ เดิมๆ ปั๋มเป็นร้อยเป็นพันเหรียญก็เหมือนเดิม และเป็นสิ่งที่ไม่สามารถทำเลียนแบบได้ เพราะเกิดจากธรรมชาติ

พระเหรียญเลยเป็นพระที่ มาตราฐานค่อนข้างตายตัวครับ ว่าดูกันแค่นี้ เป็นพระที่ดูง่ายสุดแล้ว

ถ้าดูรายการ มันจะมีรูปเทียบด้านข้าง พระองค์ที่เค้า เทียบกัน อาจจะเป็นองค์ที่ 1 หรือปั็มองลำดับที่ หมื่น ไม่ว่าองค์ที่เท่าไหร่ ก็จะขีดออกมาเหมือนกันเสมอ

ถ้าเรามีกลุ่มใหญ่ ชื่อเสียงมากพอ เราสามารถเสกอะไรให้มีมูลค่าได้เหมือนกันนะ สมมุติรวมกลุ่มกันเป็นกลุ่มใหญ่บอกเหรียญแบบนี้คือพระแท้รับซื้อ แล้วตัวเองก็มีเหรียญแบบนี้อยู่ซักสิบเหรียญ อยู่ๆก็มีมูลค่าขึ่นมาเลย อันนี้ไม่เกี่ยวกับบอยนะแค่ผมคิดขึ้นมาเฉยๆ ผมคนนอกวงการด้วยดิ

ก็โอ๊ตไงสูตรนี้แหละ ขายอย่างเดียว ไม่ซื้อเลย 55555555

เข้าใจครับแต่มาตรฐานนี้ที่คุณบอกก็คือมีมาตรฐานในระดับหนึ่งแบบที่ผมบอกอยู่ดีเพราะมีมาตรฐานแต่สุดท้ายก็ต้องใช้สายตาดูอยู่ดี การมีมาตรฐานแท้จริงต้องเหมือนผมยกตัวอย่างบิทคอยน์ ทุกคนที่เห็นที่ถือต้องรู้ว่าแท้ไม่ต้องใช้ฝีมือในการดู มันจะได้ลดความเสี่ยงในการเจอของปลอม หรือไม่ก็ต้องเก็บข้อมูลหระจดทะเบียนพระตัวที่สร้างออกโดยสมาคมอะไรก็ว่าไป

สรุปของบอยแท้ มั้ยแค่นี้แหละ ฟังแล้วแท้ก็มีหลายแบบอีก งงจัด

มันก็เหมือนทอง เหมือนบิทคอยไง มีมูลค่าเพราะคนส่วนใหญ่เชื่อขึ้นมาตรรกะเดียวกัน ซึ่งยากนะทำไมคนส่วนใหญ่ให้มูลค่า มันเลยเป็นแรากฎการณ์

พระเครื่องจำนวนหลายรุ่น เกิดขึ้นมาเป็นร้อยปี ครับ ซึ่งสมัยก่อนไม่มีการเก็บข้อมูล หรือมีกล้องถ่ายแบบปัจจุบันครับ ทำให้เป็นเรื่องยาก เมื่อก่อนร้อยปี ไม่มีทีวี คนเห็นพระขายแพงก็ปั๊มปลอมมาขาย ตั้งแต่สมัยก่อน ทำให้พระปลอม มีตกทอดมาถึงปัจจุบัน โดยที่คนซื้อคิดว่าแท้
อาชิพเซียนพระเลยมีคุณค่า มีค่าตัวครับ เพราะสามารถแยกสิ่งเหล่านี้ออกได้

ถ้ามันไม่มีพระปลอม ทุกอย่าง มีมาตราฐานเหมือนกันหมดแปีะทุกอง อาชิพนี้คงไม่เกิดขึ้นครับ

ถึงได้มีสมคมนี้เกิดขึ้น เพื่อที่จะรวบรวมข้อมูลแลกเปลี่ยนความรู้และประสบการณ์ ร่วมกัน ทำให้ทุกวันนี้ พระหลายๆรุ่น มีวิธีการดู ไปในแนวทางเดียวกัน ครับ ท่าน