เมื่อวานที่ผ่านมา ผมได้รับของกินที่ผมซื้อแล้ว เป็นขนมปังให้แม่กิน 2 ชุดด้วยกัน ชุดละ 15 ชิ้น ทั้งหมด 30 ชิ้น จุดประสงค์คือ อยากให้แม่แกมีกินตอนเช้า ช่วงที่ผมยังนอนอยู่ ปัจจุบันผมนอนดึกมาก ผมนอนตีสองตีสามแทบตลอด และตื่นสาย ช่วงที่ตอนเช้า แกจะได้มีอะไรกินเล่นๆรองท้องไปก่อน แล้วกินทีเดียวมื้อเที่ยงเลย ผมกินมื้อเที่ยงกับมื้อเช้าควบกันไปเลย



วันนี้ทั้งวัน ไม่ได้เช็คตู้เย็นเลย กินข้าวข้างนอกตลอด เพิ่งไปเช็คในตู้เย็นว่าเป็นยังไง สรุป แกกินไปแล้ว 15 ชิ้น ในวันเดียว ผมยอมรับว่าเหนื่อยและน้อยใจ จุดประสงค์คือผมต้องการให้กินให้ได้นานที่สุด ประมาณหลัก 10 วันขึ้นไป

ผมกะจะให้แม่แกแค่กินมื้อเช้าให้พออยู่ท้องเท่านั้น ประมาณ สัก 2-3 ชิ้นพอ แล้วรอผมทำกับข้าวให้กิน มื้อเที่ยงผมจะทำกับข้าวเองตลอด ให้ทั้งตัวผมและแม่กินเอง และที่น้อยใจคือ เวลาผมทำกับข้าวให้แกกิน แกมักกกินน้อย ขนาดผมทำน้อยๆให้แล้ว จะเรียกว่าไม่อร่อยไหม ก็คงงั้นมั้ง ถ้าเทียบกับร้านข้าวแถวบ้าน 10/10 ผมทำได้น่าจะสัก 6-7/10 เพราะผมก็กินด้วย อะไรที่ผมลองทำแล้ว ไม่อร่อย ผมจะเททิ้งเลย อย่างต่ำต้องพอกินได้

วันหนึ่ง ผมตื่นขึ้นมา ก็นอนเล่นสักพัก จนสงสัยว่า ทำไมนานจัง แม่ไม่เข้าห้องสักที ผมเดินออกไป เจอแกกำลังตักเครื่องปรุงต่างๆในห้องครัว ผสมกับน้ำมั่วๆ ที่ผมเห็นคือ แกกำลังตักแป้งทอดกรอบ,น้ำตาลทราย และผงชูรสใส่น้ำในแก้วเพื่อกิน ผมเห็นแล้วด่าทันที ผมโมโหมาก กินไปจะเป็นอะไรไหม ผมเลยประชดถามว่า ทำแบบนี้มานานยัง แกบอกทำเป็นร้อยครั้งแล้ว ซึ่งจริงเปล่าผมก็ไม่ทราบ

วันหนึ่ง ผมกำลังนั่งเล่นมือถือ แกเดินมาถามผมว่า อันนี้กินได้ไหม สิ่งที่แกถือคือ น้ำยาล้างห้องน้ำเป็ดม่วง ผมก็ต่อว่าทันที และเอาไปเก็บให้มิดชิดที่คิดว่าแกไม่เห็น จนผมลืมแล้วด้วยว่ามีอยู่ เพราะซื้อมาใหม่ นึกว่าหมดแล้ว รวมถึงมีดต่างๆด้วย

วันหนึ่ง ตอนกลางคืน ผมกำลังจะนอน งัวๆเงียๆ แม่ผมเดินมาถามผมว่า เดี๋ยวแม่ไปห้องน้ำนะ ผมก็บอกว่า อืมๆไปสิ ทันใดนั้น แม่ผมปล่อยฉี่ราดตรงนั้นเลย และเดินเข้าห้องน้ำ ผมหงุดหงิดมาก แต่ผมเหนื่อยมากๆแล้ว ไม่ได้ว่าอะไร ก็เลยไปเอาไม้ถูพื้น มาเช็ดฉี่แม่แก

วันหนึ่ง แม่ผมถามคำถามผมประมาณ 2-3 ชั่งโมง เริ่มถามตอนประมาณเที่ยงคืน ถามวนเวียนไปวนเวียนมา คำถามซ้ำๆซากๆ กว่าจะหมดคำถามประมาณตีสองตีสาม จนผมทนไม่ได้ไหว จนต้องออกไปตะโกนข้างนอก ระบายอารมณ์

วันหนึ่ง ผมมีแผลเป็นมั้งนะที่พุงผม อันนี้แม่ผมไม่เกี่ยว ผิดที่ผมเอง 100% ตอนนั้นรู้สึกเหนื่อยมากและหิวด้วย เลยออกไปทำบะหมี่กิน แล้วตอนกำลังเดินเข้าห้อง ผมเผลอทำน้ำซุปที่ร้อนจัดๆโดนที่พุง แสบทรมานประมาณ 2 วันเลย



วันหนึ่ง ผมไปเช็คที่ห้องน้ำตอนแกอาบน้ำ ผมสงสัยว่า ทำไมหลอดยาสีฟันหมดไวมาก เพราะเพิ่งซื้อมา 2-3 วัน หลอดใหญ่ ตอนนั้นผมจะแปรงฟันและตกใจ ยาสีฟันแทบจะไม่เหลือเลย วันรุ่งขึ้นผมเลยไปแอบดูตอนอาบน้ำ ปรากกฏว่าแกสระผมโดยการบีบหลอดยาสีฟันแทนแชมพู จนผมต่อว่าและบอกว่าให้ใช้ยาสระผม อันนี้แก้ไขได้ หลังจากนั้นก็ใช้แชมพูมาตลอด มั้งนะ เพราะไม่ได้เช็คดูทุกวันแล้ว หลอดยาสีฟันก็ปกติ

วันหนึ่ง ที่ถึงเวลานัดหาหมอ ผมบอกล่วงหน้าแค่ 1 วัน ว่าพรุ่งนี้จะไปหาหมอนะ แล้วก็เหตุการณ์เหมือนเดิมๆ ถามคำถามซ้ำๆซากๆต่อ ไปแน่นะ ไม่ไปได้ไหม ปกติก่อนเป็นแบบนี้ แม่แกไม่เคยกลัวเรื่องไปหาหมอหรือไม่อยากไปเลย พอถึงวันรุ่งขึ้นจริง แม่ก็ด่าผมรัวๆว่าทำไมไม่บอกล่วงหน้าแก ผมก็เฉยๆไป แต่ใจก็เหนื่อย ไม่อยากต่อว่าอะไรแล้ว

นี้คือมุมหนึ่งของชีวิตผมในปัจจุบันที่ผมเจอมาประมาณ 3 ใน 10 เพราะยอมรับว่าจำไม่ได้ทุกเรื่องแล้ว

เป็นกำลังใจให้นะครับ

เหมือนจะเป็นอาการอัลไซเมอร์ป่าว

ถ้าใช่และพอมีเงินแนะนำว่าจ้างคนดูแลไม่งั้นชีวิตคุณจะไม่ได้ทำอะไรเลยและบั่นทอนคนใกล้ชิดสุดๆ

สำหรับผมนี้คือโรคที่น่ากลัวที่สุดสำหรับคนดุแล เพราะคนป่วยเค้าลืมจริงๆ

https://web.backtohome.org/wristband.php

อ่านทุกบรรทัด

อาการดำเนินไปไว กันเหนียวไว้ก่อน

เป็นกำลังใจให้ครับผม

เป็นกำลังใจให้ครับท่าน ชีวิตมันก็แบบนี้แหละครับไม่รู้จะเล่นตลกกับเราวันไหน ยิ่งถ้ามันเกิดกับคนใกล้ตัวเราก็จะยิ่งเหนื่อยทวีคูณเข้าไปอีก สุดท้ายแล้วต่อให้จะเหนื่อยแค่ไหนก็ต้องดูแลกันต่อไปเพราะพ่อแม่เราก็ดูแลเรามาค่อนชีวิตเหมือนกัน

ส่วนตัวผมก็พึ่งเสียบ้านที่อยู่ไปได้ไม่นานเพราะการเงินที่บ้านมีปัญหามาตั้งแต่ตอนโควิด ซึ่งพ่อผมก็ยอมรับว่าตัดสินใจผิดที่ไม่เลือกที่จะปิดหนี้บ้านด้วยเงินที่ได้จากการ Early Retire แต่เขาก็ไม่ได้พูดให้ผมได้ยินนะแต่แอบคุยกับแม่แล้วแม่เอามาเล่าให้ผมฟัง ตอนนี้ก็เลยต้องมาทำห้องเล็กๆอยู่กันที่ร้านของตัวเองไปก่อนอย่างน้อยก็จนกว่าจะขายที่ดินของตัวเองที่ซื้อไว้เมื่อนานมาแล้วได้ก็ถึงจะสบายขึ้น

หนักครับ ใครไม่เคยเจอไม่เข้าใจ

เจอติดเตียงยังดีกว่า อัลไซน์เมอร์คือคนดูแลสุขภาพจิตไปหมด

เป็นกำลังใจให้ครับ หนักว่าที่คิดเลย ผมนึกว่าคุณแม่ยังพอช่วยตัวเองได้บ้าง อันนี้แบบต้องระวังขั้นสุดจริงๆ เผลอกินอะไรที่แปลกๆอันตรายแน่ๆ ผมถึงพอเข้าใจว่าท่านอยากให้รางวัลตัวเองบ้าง เพราะที่เราต้องเจอมันหนักจริงๆ ขอสักอย่างที่ทำให้เรามีความสุขบ้างเถอะ

ผมเองและพี่สาวก็ติดตามอาการแม่ตัวเองใกล้ชิดเหมือนกัน อย่างที่ผมเคยถามท่านไปอ่านะครับ ตอนนี้มีทั้งส่วนที่ดีขึ้นและแย่ลง อังคารหน้านัดหมอไปดูผลสแกนสมองและระบุสาเหตุของอาการทั้งหมด ก็เครียดเหมือนกัน ตอนนี้หมอให้ยาขยายหลอดเลือดมาทานดูอาการมา 2 อาทิตย์ล่ะครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับ ผมเองก็เคยต้องดูแลผู้ป่วยติดเตียง

ตอนนี้คือช่วงทดสอบจิตใจ​ละ​ ขออนุญาต​พูดตรงๆ​ ช่วงนี้น่าจะคืออาการขั้นสุดท้ายของอัลไซเมอร์​ละ​ ผมตามอ่านมาตั้งแต่ช่วงแรก​ ท่านต้องทำใจเยอะๆละ​ ยอมปล่อยกิจกรรม​ที่เราเคยทำ โฟกัสที่แม่เลย มันจะเหนื่อยมากขึ้นแน่นอน​ แต่บอกเลยเราต้องยอมเสียสละครับ​ พยามฝืนตัวเองเลย อะไรที่เราเคยทำ​ อะไรที่เป็นสิ่งเยียวยาจิตใจ​ คงต้องยอมปล่อย​ ย้ำอีกครั้งครับอย่าปล่อยให้เขาไปโดยที่เราทำไม่เต็มที่​ แล้วมาเสียใจทีหลัง

จากใจคนที่เคยดูแลคนป่วยติดเตียงมา2_3คน​ ทั้งแม่ทั้งยายทั้งพ่อ​ เป็นกำลัง​ใจให้ครับ