https://www.facebook.com/share/p/1BBT9AbmhJ/

ไอ้คนเป็นมะเร็งมันไม่ค่อยบ่นหรอก เพราะส่วนใหญ่รักษาไปไม่นานก็ตาย

แต่ไอ้พวกไข้หวัดอ่ะตัวบ่น มานอกเวลา มาตามใจฉัน ต่างประเทศเค้าไล่กลับบ้านให้หมด ไม่ได้ตรวจ แต่ในไทยไม่ได้ ปากดีลงโซเชี่ยลทันที

แถมผู้บริหารโรงพยาบาล แทนที่จะเข้าใจ เสือกมาด่าหมออีก

เจริญแหละ การเข้าถึงแบบกลวงๆแบบนี้

ก้จริง

แต่ของไทยคนข้ล้นกว่านี่น่าจะจริงแน่ๆ

แต่ไม่เคยไปอย่าง อินโด เวียด จีน อินเดีย

ประเทศพวกนี้คนไข้เยอะกว่ารพรัฐบานไทยปะ

ตอบอย่างนั้น อาจจะไม่ขนาดนั้น งานวิจัยของเราไม่ได้สนับสนุนดีเท่าประเทศชั้นนำ

เราเป็นผู้ตามและอัพเดตเสมอ แต่อย่าลืมว่าของใหม่ๆย่อมมีราคาที่สูง ต้นทุนไม่คุ้มที่จะรักษาได้ขนาดนั้น

หมอตปท. ชีวิตชิวกว่า มีเวลาทำงานวิจัย จัดสรรเวลาตัวเองได้ ของไทยยังทำงานงกๆ เอาเวลาอะไรไปทำได้ขนาดนั้น แค่อัพเดตตามเค้าก้เหนื่อย บางครั้งยังได้แค่ฝันเลยด้วยซ้ำ ยาไปถึงไหนแล้ว ได้แค่ใช้ยาเก่าๆ การรักษาเดิมๆ เพราะความคุ้มค่าหรือค่าใช้จ่ายต้องคำนึงถึงด้วย

พูดถึงโรคหายาก การที่จะ วินิจฉัยได้ ไม่ใช่ทุกที่ ต้องมีทรัพยากรและความรู้ที่เพียงพออีก

มะเร็ง30บาทนี่ครอบคลุมเยอะมากมาย ยาพุ่งเป้าหลายๆตัวก้อคลุม จะเอาอะไรอี้ก หมอมะเร็งบ้านเราตามguidline อเมริกาแบบคำต่อคำเลย คุยกะพวกบัวใต้น้ำนี่ลำบากอะ55

ล้าหลังก็ออกจากประเทศนี้ไปสิ
โทษๆ ประเทศนี้พูดอะไรไม่ค่อยได้ พูดแล้วโดนไล่ออกจากบ้าน

เวลาผมดูหนังเกาหลี ยกตัวอย่างเรื่อง Model family
ที่พระเอกมันไปขโมยเงินที่เจอมา เพื่อเอาไปรักษาลูก
ลูกป่วยหนักต้องผ่าตัดภายในเวลาจำกัด แต่ไม่มีเงินผ่าตัด ไม่มีทางเลือก
ผมยังคิดอยู่เลยว่าถ้าอยู่ไทย ไม่ต้องไปขโมยหรอก ถ้าจำเป็นต้องผ่าตัดขนาดนั้น ใช้บัตรทองได้
ยกเว้นโรคหรืออาการที่มันรอได้ ก็ต้องรอคิว

แต่สำหรับมะเร็งบางครั้ง ถ้ามีประกันสุขภาพ โอกาสรอดชีิวิตอาจจะมีสูงกว่า
เพราะใช้สิทธิบัตรทอง ถ้าไม่วิกฤตขนาดหนัก อาจจะรอคิวนาน ซึ่งระหว่างรอคิว มะเร็งมันอาจจะแพร่กระจายได้
จากระยะต้นอาจจะเป็นระยะกลางหรือระยะสุดท้ายได้
เคยมีคนตรวจเจอชิ้นเนื้อที่เสี่ยงที่ไทรอยด์ แต่ยังไม่เป็นมะเร็ง
ต้องผ่าออก เพราะอีกขั้นก็จะกลายเป็นมะเร็ง แต่ใช้สิทธิบัตรทอง เลยต้องรอคิวผ่าอีก 4 เดือน
ปรากฎว่าพอถึงเวลาผ่าจริงๆ มันไม่ได้แค่เป็นชิ้นเนื้อที่เสี่ยง แต่มันโตไปเป็นมะเร็งแล้ว
แค่ผ่าออกเลยไม่พอ ต้องกลืนแร่เพื่อรักษาด้วย

เค้าพูดถึงระบบหรือความเป็นเลิศ

ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะความเข้าถึงง่ายเกินไปหรอ รวมถึงการศึกษาของประชากรยังไม่รู้เลยว่าหวัดมาจากการติดไวรัส รักษาตามอาการ ซื้อพารากินถ้าเป็นไข้ ไม่ต้องไป รพ แต่เพราะไปแล้วมันเสียแค่ 30 บาทไง เค้าเลยไปกัน ลองเพิ่มเป็น 200 สิ คนไข้หายบาน

จากใจผู้ที่ได้ใช้ สิทธิ์ 30 บาท รักษา โรคที่ชื่อน่ากลัวอย่างมะเร็ง และเป็นคนที่มีประกันสุขภาพ OPD 35000 IPD 6.5ล้าน ค่าห้อง 5500มั้ง แต่สุดท้ายไอที่ทำๆจ่ายๆมาใช้ไม่ได้ ต้องวนมาใช้ 30 บาท
รู้สึกว่า ยุ่งยากแค่ตอนเริ่ม พวกใบส่งตัวต่างๆ ถ้าทำ cancer anywhere ได้จริงจังแบบ ไม่ต้องใช้เอกสารใดๆ บัตรทองนี่ โคตรดี แต่รัฐเจ๊งอะนะ

เลยไม่รู้ว่า ไอ advance ที่บอกยาก แล้วไปเข้าพวกป่วยทั่วไปง่ายๆมันจริงขนาดไหนเพราะส่วนตัวไม่ยาก

ส่วนไอป่วยทั่วไป เคยมีประสบการณ์ แฟนป่วยที่ ญี่ปุ่น ให้ประกันช่วยติดต่อ เลยพึ่งรู้ซึ้งถึงความสะดวกในไทย
ญี่ปุ่นนี่ ส-อ รพ.ก็ปิด มีเปิดแค่บางที่ ไม่นัด ไปไม่ได้ ไม่ได้เปิด 24 ชม. ความยุ่งยากระดับ Max ในประเทศพัฒนาแล้วระดับญี่ปุ่น ไทยคือสบายเกินเหตุไปเลยในกรณีนี้

หลายอย่างล้าหลังมาก ไม่ใช่แค่สาธารณสุข แต่เชื่อว่าคนที่พยายามพัฒนาทำดีที่สุดแล้ว

ถ้าพูดว่าล้างหลัง = ศักยภาพ ผมขอร้องหละ อย่ามาด้อยค่ากันที

ส่วนการเข้าถึงการรักษามันอีกเรื่องเลย มีตังก็เข้าถึงได้ครับ

ล้าหลัง คืออะไร ? เข้าถึงยาก ง่าย เกี่ยวอะไรกับล้าหลัง ?


Target therapy ที่ไทยก็มีนี่ แต่มีตังมั้ยหละ

เมืองนอก ไม่มีตัง ทำ Target therapy ได้ปะ ?

ของไทยถ้ายามันอยู่ใน บัญชียาหลัก 30 บาทก็เข้าถึงได้นะ

แล้วตกลง ล้าหลัง อะไรกันแน่







ล้าหลังขนาดนั้น มันไปติด top index บางตัวได้ไง