เมื่อวานไม่สบายเลยไปคลินิกใกล้บ้านเพราะเห็นว่าใช้บัตรทองได้ ไม่อยากไปรอคิวที่โรงบาล ปกติผมแพ้พาราฯ บอกตั้งแต่ทำบัตร ซักประวัติ หมอ
สุดท้ายได้ยามา 4 ตัว มียานอกบัญชี 120 บาทแทนพาราฯ จ่ายเอง ผมไม่ซีเรียสเพราะตัวเองแพ้พาราฯ เข้าใจได้

กลับบ้านมาก่อนกินยาลองหาก่อนว่ายาที่หมอให้มาคืออะไรชัดเลยยาแก้ปวดที่หมอจ่ายมีส่วนผสมพาราฯ 450mg นี่ถ้าผมไม่หาก่อนทุกครั้งว่ายาที่ไม่เคยกินคืออะไรก็คงเสร็จไปละ

ตอนแรกหมอจะจ่ายไอบูฯให้ แต่ผมบอกปกติกินนาพรอกเซนแล้วเขาก็แก้ในใบสั่งยาเป็นตัวใหม่ ตอนไปรับยายังสงสัยว่าที่นี่ไม่มีนาพรอกเซนเลยให้ตัวนี้มา

ผมก็เจอเคสแปลกๆเหมือนกัน

ไปโรงพยาบาลแถวรังสิต พอหาหมอเสร็จ

ตอนจ่ายยาบอกไปรับยาช่อง 3

สรุปต้องโบกแท็กซี่ไปอาคารมาลีนนท์อีก

มันเกิดอะไรขึ้นกับระบบสาธารณสุขของไทยไปแล้วนี่

ผมก็เจอเคสแปลกๆเหมือนกัน

ไปโรงพยาบาลแถวรังสิต พอหาหมอเสร็จ

ตอนจ่ายยาบอกไปรับยาช่อง 3

สรุปต้องโบกแท็กซี่ไปอาคารมาลีนนท์อีก

มันเกิดอะไรขึ้นกับระบบสาธารณสุขของไทยไปแล้วนี่

น่าจะเป็นยาคลายกล้ามเนื้อ Orphenadrine 35 mg + Paracetamol 450 mg
หมอคงลืมว่ายาคลามกล้ามเนื้อตัวนี้มี Para ผสมอยู่ด้วย หรือลืมว่าคุณแพ้ Para

อย่าบอกนะว่า "หา" ของคุณคือค้นข้อมูลในเน็ต
นี่ถ้าไม่รอบคอบแบบคุณ คงกินแล้วแพ้ไปละ

ไปขอเงินคืนด่วน แล้วบอกเขาด้วยว่าเขาผิดพลาด
ถ้าคนไม่หาข้อมูลกินไปแล้วขิต ทำไง?

ใช่ครับเป็นยาคลายกล้ามเนื้อ

ตอนจ่ายยา เภสัชได้ถามประวัติแพ้ยาหรือมีใบแพ้ยาไปไหม

แถวบ้านผม เคสแบบนี้เค้าชี้ที่เภสัชก่อน

ถ้าแพ้ยา/มีประวัติแพ้ เค้าจะโน๊ตส่งกลับไปที่ห้องตรวจแพทย์

ใช่ครับ หาในเน็ตเอาเนี่ยแหละครับ ติดเป็นนิสัยไปแล้วเพราะผมแพ้ยา ของลูกก่อนกินก็หาก่อนว่าคือยาอะไร

อีกจุดที่สงสัยคือไม่ถามครับ ปกติถ้ารับยาในโรงพยายาลจะถามตลอด

เคสแม่ผม ไปเจาะเลือด ตรวจตามภาษา คนสูงอายุ แต่หมอที่รักษา บอกให้ลองไปหาหมอตับ เพราะแม่ผมเป็นไวรัสตับอักเสบ บี ไปรักษา มาสมัยก่อนหมอบอกเป็นพาหะ ไม่อันตราย แต่สมัยนี้ บอกว่าเป็นคือเป็นก็ไปเจาะเลือด ตามหมอ เสนอแนะ

นัดครั้งหน้าก็เจาะเลือดพอเจาะเลือด แล้วไปพบหมอ ตับ หมอตับ บอกแม่เป็น hiv

แล้วก็เริ่มซักถามว่าพ่อเป็นไหม สาเหตุการเกิด จะรักษายังไง

ผมเลยถามหมอแน่ใจนะว่าแม่ผมเป็น

สรุปหยิบไฟล์ ของคนไข้ผิดคนมา

ผมแทบจะชกหมอเลย เหมือนกล่าวหาว่าพ่อผมเที่ยวกลางคืน ไม่ป้องกันและเอามาติดแม่ พ่อผมเสียไปได้ สิบปีแล้ว

หลังจากนั้นไม่ไป รพ นี้อีกเลย

รพ เอกชน อยู่ในตลาดหลักทรัพย์ ย่านนานา

เราอาจเคยเจอกันครับ ผมว่าเป็นทุกระบบราชการ ตอนนั้นผมไปทำ passport เค้าบอกไปชำระเงินช่อง 3 ผมก็ขับรถไปมาลีนนท์เหมือนกัน งงว่าทำไมไม่เอาไว้ที่เดียวกัน

ปล. เรื่องยาผิด ต้องกลับไปโวยครับ หมอ เภสัช ต้องระวังกว่านี้

รับยาที่คลินิกนี่ต้องระวังหน่อยครับ เพราะพูดเอาตามจริง โดยมากแล้ว คนจ่ายยาที่คลินิกอาจจะไม่ใช่เภสัชกรด้วยซ้ำ ถ้าคลินิคไม่ใหญ่มากก็อาจจะเป็นพยาบาล หรือผู้ช่วยเหลือคนไข้ครับ บางทีอาจจะไม่ได้เช็คตามขั้นตอนที่วิชาชีพเภสัชควรจะเช็คครบถ้วนเท่าไหร่ หายากมากจนแทบหาไม่ได้เลยที่คลินิกเล็ก ๆ จะใช้เภสัชกรจ่ายยาครับ ยกเว้นแต่เมียเป็นเภสัช

แต่ถ้าไปโรงพยาบาล(อย่างน้อยก็โรงพยาบาลระดับอำเภอ) ที่มีระบบครบถ้วน มักจะมีระบบป้องกันการสั่งจ่ายยาที่คนไข้แพ้ซ้ำ เช่นระบบ HosXP ที่จะห้ามแพทย์คีย์สั่งยาที่คนไข้เคยมีประวัติแพ้เลย ต่อให้แพทย์อยากคีย์ตัวนั้นยังไง ระบบคอมฯของโรงพยาบาลก็จะไม่อนุญาตครับ

ท่านเจ้าของมู้ละเอียดรอบคอบดีมากครับ แนะนำให้กลับไปคลินิกเดิม แล้วไปเปลี่ยนเป็นยาตัวอื่นแทน ไม่งั้นท่านจะขาดทุนค่ายาที่ถือไว้ในมือได้ แต่กินไม่ได้นะครับ

ผมก็เคยหาหมอผิวหนัง รพดังแถวจรัญ ไปปรึกษาเรื่องผิวมัน หน้ามีรอยแดงจากสิวนิดหน่อย หมอก็แจ้งให้ผมทำผลัดผิว แล้วก็ให้ผมเลเซอร์ Vbeam ซึ่งแกก็แจ้งว่ามันทำให้หน้าบางมาก เพราะ 2 อย่างนี้คือมี Effective กับชั้นผิวโดยตรง อย่าเพิ่งใช้อะไรแรงๆ+ทาครีมชุ่มชื้นสูงๆเอาสัก 3 วีค ละพอทำเสร็จ ถึงตอนจ่ายเงินพวกจ่าย Tretinoin 0.05 ให้ผมเฉย ผมบอกเภสัชที่จ่ายยาตรงนั้นเลยว่าหน้าผมบอบบางอยู่ เพิ่งเลเซอร์มา 2 อย่าง ทำไมจ่ายยาแรงขนาดนี้ให้เหรอครับ หน้าผมจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม เภสัชก็ทำหน้างงๆ คือเหมือนไม่ได้คุยกับหมอมาอ่ะ ผมก็บอกไม่เป็นไร เอามาก็ได้ครับ แต่คือบางทีผมอยากรู้กระบวนการการทำงานของเภสัชกับหมอเวลาจ่ายยาอ่ะ ว่าได้คุยอะไรกันบ้าง 55555

ปกติถ้าเป็นโรงพยาบาลไม่น่าหลุดมาได้ เพราะต้องผ่านเภสัชอีกชั้นนึง เพื่อเป็นการเช็คอยู่แล้ว แต่เป็นคลินิคแบบนี้ โอกาสพลาดมีสูง บางทีหมออาจจะไม่ได้ดูว่าตัวยามันประกอบด้วยอะไรบ้าง

เมื่อวานโทรไปแล้วครับ เขาให้เอายาไปเปลี่ยนหรือคืนเงินให้ครับ

ผมแนะนำทุกคนที่มีโอกาศว่าถ้าได้ยามาให้ดูก่อนเสมอครับ.
อย่างล่าสุดก็มีเรื่องเคืองๆกะหมอ.

คือผมได้งานที่สูง12ชั้นและต้องแบกเครื่องมือขึ้นไปรวมเกือบ 10 โล รวมกะตัวเองหนักเกือบ 100 และรองเท้าเหล็ก(Safety boots).
เดินขึ้นวันละ 2 รอบไอ้เรื่องเดินขึ้นไม่เท่าไหร่เพราะช่วงนั้นวิ่งบ่อยเดินรวดเดียวถึงไปหอบข้างบน แต่ 3 เดือนเริ่มเจ็บส้นเท้า.
ไปรพ.แรก(รัฐ) ได้มาแค่เค้าเตอร์เพน แจ้งว่าช้ำใน.
สัก 3 เดือน ไม่หายสักที ไป รพ.ที่สอง(เอกชน) ได้ยาแก้อักเสบ+แก้ปวดมาหลายตัว แจ้งว่าช้ำ + พังผืดรัดส้น.
ไปหาอยู่ 4-5 รอบราวๆ 4 เดือน ได้ยามาค่อนข้างเหมือนเดิม กินไปก็ดีสักแป็บ พอหยุดยาก็ไม่หาย.

ดูยาที่กิน เขาห้ามกินต่อเนื่อง แต่นี่กินเกินที่ยาบอกไป 2 เท่าได้ ท่าไม่ดีเลยเปลี่ยน รพ.

ไปที่ รพ.3(เอกชน) บอกหมอปุ๊บหมอเอาเครื่องมือคล้ายอัลตร้าซาวมาส่องเท้า สรุปรองช้ำ...
หมอบอกยาที่กินให้เลิกทันที หยุดวิ่งทันที เปลี่ยนรองเท้า พยายามไม่เดินเท้าปล่าว และไม่ต้องใช้ยาแล้วโดยเฉพาะพวกมีสเตียรอย ให้กายภาพเอา กะใช้เครื่องมือยิงคลื่นที่เท้า(เรียกบ่อถูก)
ตอนนี้ก็ดีขึ้นแระ แต่ยังไม่ 100% แต่ก็พอเดินได้สะดวก.
ดังนั้นผมว่าไป รพ.ก็ยังต้องระแวงยาที่หมอจ่ายอยุ่ดี.
เพราะหมอไม่มีเวลามาตรวจเราขนาดนั้น.

เห็นด้วยกะ จขกท.เรื่องก่อนกินยาหาข้อมูลสักหน่อยก็ดีครับ.