ยังไม่เคยเจอแบบเป็นๆ เคยแต่แบบแปลกๆ 2 ครั้ง ครั้งแรกคือไปอบรมแล้วฝันว่าโดนผีอำ ตอนเช้ามาดูนาฬิกาที่จับชีพจรว่าตื่น เป็นเวลาตีสามตรง แบบวืบเดียวแล้วหลับต่อ พอเช้ามาก็มานั่งกินข้าวกับเพื่อน ทีนี้เพื่อนสนิทที่นอนห้องติดกันมันเล่าให้ฟังว่าเมื่อคืนมันเจอเงาดำๆเข้ามาในห้องมัน แล้วเงาดำๆนั่นก็มานั่งชนหลังมันที่เตียง ซึ่งเพื่อนผมมันว่าตอนนั้นน่าจะประมาณตีสองตีสามได้ ผมก็เลยเล่าให้มันฟังเรื่องที่ฝัน ก็แปลกดีเหตุการณ์มันแทบต่อเนื่องกันเลยกับห้องที่ติดกัน ครั้งที่สองคือเมื่อกลางปีนี้เป็นวันครบรอบ 1 ปี ของการจากไปของน้าผม ซึ่งก่อนนอนผมก็มาเห็นในเฟสที่แจ้งเตือน ก็เลยนึกถึงแก แล้วก็นึกในใจว่าคิดถึงนะน้า พอเช้ามาแฟนก็บอกว่าเมื่อคืนไม่รู้ใคร เงาดำๆ เดาว่าเงาผู้ชาย มายืนข้างเตียง ก็เป็นเหตุการณ์แปลกๆดีทั้งสองครั้ง

ของผมตอนวัยรุ่นจะเจอแปลกๆเยอะมาก เคยอยู่หน้าบ้านน้าแล้วเห็นน้าเดินอยู่ในตัวบ้านเลย ผมไม่คิดอะไรก็เดินเข้าบ้านยาย (บ้านน้าอยํ่ข้างๆบ้านยาย) ก็เจอน้าอยู่บ้านยาย ผมก็งงว่ามายังไงเรวจังเลยถามน้า น้าบอกอยู่นี้ตลอด

แล้วก็เจอผีอำบ่อยมากครับเป็นบ้านเดิมอยู่ในตัวป่าของ ม.ดังภาคอีสาน ถ้าให้เล่าน่าจะสยองยุแต่ผมก็ไม่เชื่อเรื่องผีนะครับ ต่อให้เจอบ่อยแบบเกือบทุกวัน แต่พอย้ายบ้านก็ไม่เจอบ่อยหรือแททบไม่เจออีกเลย ผมเลยสงสัยจนถึงวันนี้ว่ามีอะไรยุจิงๆมั่ยบ้านเดิม (เคยได้ยินคนมาเคาะประตูบ้านแล้วเรียกด้วยตอนกำลังนอน แต่ไม่มีคนในบ้านได้ยิน)

ตอนปี 1 ขึ้นมหาลัย ก็มาเข่าบ้านกับรุ่นพี่และเพื่อนอยู่กันประมาณ 15 คนบ้าน 4 ชั้น + ดาดฟ้า ช่วงสอบก็ช่วยกันอ่านหนังสือ จำได้มีวันนึงอ่านอยู่ชั้น 4 แล้วก็หลับไปตรงหน้าห้องนอน อ่านกัน 5 คน ก็นอนกันตรงนั้นแหละ ผมตื่นมาเข้าห้องน้ำกลางดึก เดินลงไปชั้นสามแล้วขึ้นมากะนอนต่อ มีคนมานอนเพิ่มด้วยอีก 1 คน คลุมผ้าห่มแยู่ ก็คิดว่า พี่ที่นอนอยู่ชั้น 3 คงขึ้นมานอนด้วยกันอีกคน ตื่นเช้ามาก่อนไปสอบเห็นพี่เต้าแปรงฟันอยู่ตรงซิงค์หน้าห้องน้ำ เลยทักไปว่า เมื่อคืนขึ้นมานอนด้วยกันตอนไหนครับ แกก็ตอบมาว่าพี่ไม่ได้ขึ้นไปนะ ผมคิดว่าแกหยอก พอไปถามคนอื่นในบ้าน คนที่อ่านหนังสือด้วยกัน 4 คนบอกไม่นะ ไม่มีใครเห็น ถามเพื่อนที่อยู่ชั้น 3 ก็บอกว่านอนในห้องพี่เค้าก็อยู่ตลอดไม่ได้ขึ้นไป รุ่นพี่ที่นอนชั้น 2 เลยบอกว่า ชั้น 4 บางทีก็มีคนเจอ ไม่เป็นไรไม่ต้องกลัว จนทุกวันนี้ผมคิดว่านี่แหละเฉียดสุดแล้วครับ นอกนั้นค้างโรงแรมคนเดียวไม่เคยเจออะไรเลย หลับสบายตลอดครับ

ไม่เคยเจอครับ เคยเจอแต่เรื่องบังเอิญแบบแปลก ๆ
ปีนี้เอง ไปเที่ยวระยองกับแฟน โรงแรม chain ดังเลย
ช่วงค่ำ ๆ กำลังจะอาบน้ำ พอเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วมีลูกโป่งสีแดง ๆ ค่อยกลิ้งออกมา
เลยถ่ายรูปส่งไปให้เพื่อนในกลุ่มดูขำ ๆ บอกว่า "สงสัยกรูจะโดนหละ"

พอเปิดทีวีปุ๊บ แม่งดันฉายเรื่อง "IT" อยู่พอดี ชิบหาย บังเอิญจนน่ากลัว
แต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไรนะ หลับสบาย

เคยตอนไปค่ายสร้างบนดอยทางภาคเหนือ
ตอนนอนเหมือนโดนอำ ขยับตัวไม่ได้ ละก็ได้ยินเสียงบทสวดหรือไรสักอย่างที่น่าจะเป็นภาษาพื้นถิ่นรัวๆ

ผมก็เชี่ยแล้วไง ก็พุทโธๆ สวดมนต์อะไรของผมไป

ไม่เคยเลย มานั่งอ่านคนโดนผีอำ

เอาครั้งล่าสุดมายืนหันหลังอยู่ตรงประตูห้องนอน

ผมเจอตอนอยู่เชียงใหม่ ประมาณ 7-8 ปีละ ใน มช. นั่นแหละ ถนนในมหาลัยแถวๆวงเวียนหอนาฬิกา ก็ไม่ได้เป็นแบบในหนังผีนะ เป็นตัวๆแบบคนเรานี่แหละ เดินอยู่ริมถนน ไฟสว่างด้วย ช่วงตี3 ตี 4 รุ่นน้องมันพาขับจากคณะวิจิตรศิลป์ จะไปคณะไรสักอย่างนี่แหละ พอจะถึงคณะที่ว่า มันรีบวกรถกลับ ผมก็วกกลับตาม กลับทางเดิม ขาไปไม่มีคนเดิน แต่ขากลับก็มีคนเนี้ยเดินอยู่ รุ่นน้องผมมันขับนำ พอจะถึงตัวคนเนี้ย มันรีบเร่งเครื่องแซง ผมก็งง จะรีบไปไหน พอถึงตาผมขับผ่านเขา ก็เห็นลักษณะชัดๆ เป็นตัวๆแบบคนเรานี่แหละ ถือไม้เท้าแบบคนแก่ใช้กันสีเทาแบบในโรงบาลอ่ะ แต่ปลายไม้เท้าไม่ติดพื้น ใส่เสื้อยืดคอปก กางเกงขาสั้นมีกระเป๋าข้างขา รองเท้าเดินออกกำลังกาย น่าจะสูงสัก 170กว่าๆ 180+ พอผมขับผ่านก็หันไปมองหน้าเขา แต่หน้าเขาไม่มี เป็นสีเทาๆเข้มๆดำๆ ผมก็ไม่คิดอะไรนะ เพราะชีวิตไม่เคยเจอไม่เคยเห็นผีมาก่อน ก็ไม่ได้คิดเลยว่าคือผี คิดแค่แกคงมาเดินออกกำลังกายมั้ง พอรถผมมาประกบรถรุ่นน้อง ผมก็ถามมันว่า รีบไปไหนวะ มันบอก พี่บองมองกระจกมองข้างที่เขาเดินอยู่ดิ่ ผมก็มอง เอ้า หายไปไหน หันไปดูด้วยนะ มีแค่ถนนโล่งๆ หมาสักตัวยังไม่มี พอออกมาก็มาแวะกินข้าวราดแกง เลยนั่งคุยกัน มันก็เล่าเรื่องของลุงคนนึ้ให้ฟัง

ก็คงเป็นประสบการณ์เจอผีครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิต(ตอนนี้) ละมั้ง

เป็นคนไม่กลัวและลบหลู่ เวลาเหมือนจะเจอจะท้าเลย ก็เงียบกริ๊บไม่เห็ฯออกมาสักตัว

ไม่เคยเห็นแต่ได้แค่ยินเสียงครับ ตอนผมเด็กอายุน่าจะประมาณ 11-12 ผมนอนสะดุ้งตื่นตอนดึกมากในฤดูหนาวเพราะเสียงหมาหอนสักพักมีเสียงเหมือนคนเป่านกหวีดดังมากเดินมาตามถนนซึ่งหน้าต่างห้องนอนผมติดกับถนนพอดี บอกกับตัวเองลุกไปดูแต่ร่างกายมันขยับไม่ได้ชาไปทั้งตัว พอเสียงหวีดหายไปผมถึงค่อยๆขยับตัวได้ ตื่นเช้ามาเล่าให้แม่ฟังแม่บอกว่าน่าจะเป็นเสียงเปรต

ค่อยสบายใจหน่อย