พอดีพึ่งได้ดู เถื่อนTravel I พม่า-รัฐกะเหรี่ยง:สงครามที่ยาวนานที่สุดในโลก




อยากรู้ว่ามันไม่มีวันสงบใช่ไหม จากที่ดูในเถื่อน รบกันมา 70 กว่าปีแล้วอะ คือประเทศเขามันเป็นยังไงหว่า
ใครติดตามอยู่บ้างครับ

แต่ละกลุ่มไม่ได้เป็นกลุ่มเดียวกัน การเจรจามันเลยทำไม่ได้แบบ 100% รัฐพม่าก็ไม่ยอมปล่อยด้วย ผมว่าถ้าไม่มีการเปลี่ยนแปลงใหญ่ๆ เช่น ฝ่ายต่อต้านแตกหรือฝ่ายต่อต้านรวมตัวสำเร็จ ไม่ก็นานาชาติแทรกแซงจริงจัง ไม่มีทางที่มันจะจบเร็วๆ นี้แน่

มันมาถึงจุดที่ทั้งคู่ไม่มีทางจะสมานฉันท์กันได้ละ คนรุ่นใหม่ก็โดนปลูกฝังมาด้วยระบบความคิดแบบนั้นไปเลย

ที่ทำงานผมมีกะเหรี่ยงมาทำงาน เขาเคยเล่าให้ฟังว่าถ้าในประเทศเขามีคนมาทักเขาว่าเป็นคนพม่าเขาจะไม่พอใจมาก ๆ เพราะเขาจะบอกว่าเขาเป็นกะเหรี่ยงไม่ใช่พม่าแต่คนไทยเขาเข้าใจครับว่าเราไม่รุ้เรื่องพวกนี้

ถ้ารัฐบาลกลางยอมปล่อย แล้วแยกประเทศไปเลยก็จบแล้ว แต่ที่ทำไม่ได้เพราะเรื่องเศรษฐกิจเนี่ยแหละ

มันมีทรัพยากรเยอะ ไม้ หยก แร่ต่างๆ
รัฐบาลพยายามจะเก็บส่วย คนในพื้นที่ไม่อยากแบ่งผลประโยชน์ แต่ละกลุ่มก็มีต่างชาติสนับสนุน
ของไทยยังมีนายทุนสนับสนุนเลย

นอกจากพม่าเรายังมี รวัลดา, อินเดีย-ปากี, ไนจีเรีย, ซูดาน และอื่นๆอีกเยอะที่เจอเรื่องเดียวกันคือชาติมหาอำนาจเข้ามาแบ่งแยกและปกครองจนฆ่ากันเอง

เดิมๆตรงนั้นเค้าอยู่กันกลายเผ่าเช่น พม่า(Bamar),มอญ,ฉาน,คะฉิ่น,กะเหรี่ยง,ชิน,ยะไข่ และอีกเยอะ แต่ละกลุ่มมีภาษา ศาสนา ความเชื่อ การปกครองของตัวเอง ก็มีบางช่วงที่พม่าขยายอิทธพลเยอะ แต่ไม่เคยมีช่วงเวลาการหลอมรวมวัฒนธรรม(อย่างเช่นของไทยเริ่มตั้งแต่สมัยสุโขทัย)

พออังกฤษรบกับพม่า จนพม่าแพ้ ก็โดนอังกฤษปกครอง(ผ่านพม่า) แต่พอตอนอังกฤษให้เอกราช(ทรัพย์ก้อนนี้ยิ่งถือยิ่งขาดทุน)ดันเหมาให้พม่าไปหมดเลย ไม่ได้แบ่งเขตกันให้ชัดเจน เค้าก็ทะเลาะกันสิว่าเขตไหนของใคร

สรุปในความคิดผมมันคือผลพวงจากความมักง่ายของชาติมหาอำนาจอ่ะ และอีกหลายพื้นที่ก็รบกันมายาวนานไม่จบไม่สิ้น

ที่ผมสงสัยคือกลุ่มชนกะเหรี่ยงหาทรัพยากรด้านอาวุธมาสู้ยังไงได้ตั้ง 70 กว่าปี

แล้วอีกข้อคือพม่าทำมาขนาดนี้แล้วเลี้ยงไข้ไว้ทำไมทั้งๆที่ล้างบางได้ไม่น่ายากรึเปล่า

ผมไปๆมาๆอุ้มผางบ่อย เพราะรักที่นู่นมาก วันนึงผมเดินสำรวจเขา ป่า จนไปเจอค่ายทหารเล็กๆอยู่ในไร่ข้าวโพด เป็นค่ายกะเหรี่ยง ตอนนั้นอยากข้ามไปพม่าเพราะมองลงไปจากเนินภูเขามันดูสวยดี (เขตแดนธรรมชาติ)
ผมไปกับพ่อแค่2คน เจอทหารกะเหรี่ยงถือปืนออกมาตอนรับ ผมกลัวที่สุดในชีวิต ไม่เคยเจอคนแปลกหน้าถือปืนต่อหน้าเป็น10คน
คุยกันผมบอกจะไปฝั่งพม่า แล้วเขาก็วอหาอีกฝั่งว่าให้เตรียมอะไรไม่รู้2แท่ง (ผมเอาคลิปเสียงส่งให้น้องกะเหรี่ยงในหมู่บ้านแปลให้)
จนเริ่มกลัวสุดขีด เลยขอตัวกลับ
น้องกะเหรี่ยงบอกทหารตรงนั้นใจดี เขาก็คงกลัวว่าผมกับพ่อคือสายลับพม่าเหมือนกัน
ไม่กี่วันจุดตรงนั้น ค่ายทหารเล็กๆตรงไร่ข้าวโพดโดนระเบิดเละเทะเรียบร้อย
ความรู้สึกตอนรู้ข่าวคือลอยๆ ไม่ได้สงสารไม่ได้กลัว แต่การฆ่ากันมันใกล้ตัวเกิน

เงินบริจาค ที่ บริจาคไป เอาไปซื้ออาวุธด้วยมั้ย นอกจาก ของกินของใช้

แล้วอาวุธไปซื้อมาจากไหน

ไทย มองว่าเป็นแหล่งค้ายา ค้ามนุษย์ หรือเปล่า

คนนึงจะรวม คนนึงไม่ยอม ยากที่จะสงบ

ผมดู EP นี้จบ มองไปรอบๆห้อง เราแม่งดีกว่าเค้ามากเเล้ว ยังไม่พอใจในสิ่งที่มีเลย
เเล้วก็นั่งร้องไห้เฉย

ดินแดนพม่ามีหลายชนเผ่า มายาวนาน ไม่ได้หลอมรวมแบบ ไทย เขมร

น่าจะเป็นประเทศที่มีหลากหลายเชื้อชาติพันธุ์ที่สุดแล้วในอาเซียนนี้

อย่างฉานน่าจะเป็นรัฐใหญ่สุด และก็มีบางส่วนที่เอาพม่ากับไม่เอาพม่า พวกไทใหญ่งี้

ส่วนกะเหรี่ยง(karen)คือไม่เอาเลยมั้ง

ปล.ไทยเราก็มีเยอะนะกลุ่มชาติพันธุ์นี้ กะเหรี่ยง ไทใหญ่ แต่เขาสบายละ บางคนมีบัตรประชาชนแล้วมั้ง

เรื่องนี้ที่มันน่าหดหู่คืออยู่คนละฝั่งใกล้กันนิดเดียว แต่ความเป็นอยู่ต่างกันลิบ กะเหรี่ยงฝั่งไทยใช้ชีวิตปกติมีความสุข

แต่กะเหรี่ยงฝั่งนั้นต้องอยู่ในป่าแบบหลบๆซ่อนๆ

มันหาจุดคุยกันยาก เคยหลอกเค้ามาก่อนใครจะเชื่อใจอีก แล้วแต่ละที่ก็อยู่บนพื้นฐานไม่ไว้วางใจกัน ไม่มีใครอยากสูญเสียอำนาจที่ตัวเองมีหรอก

ผมเคยให้เงินพิเศษ 2 หมื่นลูกน้องกะเหรี่ยงตอนมันลาออก มันบอกจะเอาเงินนี้ไปสร้างบ้านให้แม่ผมก็ขำกันหมื่นเดียวจะไปสร้างบ้านได้ไง ผ่านไปสักเดือนมันส่งรูปมา สร้างละบ้านคือบังเกอแบบในคลิปเถื่อนเลย