ดีคนละแบบ อินเตอร์ภาษาดีกว่าแน่ๆ การกล้าแสดงออกก็ดีกว่า โอกาสต่อนอกม.ดีๆมีมากกว่า

ถ้าเด็กปานกลาง รัฐ เอกชน ผมว่าเสียเปรียบอินเตอร์
แต่แง่วิชาการ ถ้าหัวกะทิ รัฐ เอกชน แบบคะแนนเข้าพวกหมอจุฬา ศิริราช ได้เหรียญโอลิมปิกระดับโลก พวกนี้เก่งกว่าอินเตอร์

ส่วนทำงานบริษัท อินเตอร์เริ่มต้นได้เปรียบกว่าแน่ๆ แต่ผ่านไปสักสามปีห้าปีถ้าเด็ก รัฐ เอกชนทำงานเก่งจริงๆก็ไล่ทัน หรือแซงได้นะ

เท่าที่ฟังเพื่อน ที่ส่งลูกเรียนอินเตอร์
รร
อินเตอร์ เดี๋ยวนี้เยอะมากนะ

ถ้าตัว เทียร์บนๆ พิสูจน์ตัวเองมานาน (เช่น บางกอกพัฒนา, nist, isb ) ดีแน่ๆ
ถ้าเด็กตั้งใจเรียน +เข้าได้ นะ เพราะรับคนไทยน้อย(20%ของ นร.ทั้งหมด)
รับยากมาก ถึงขนาด ไม่ใช่แค่มีเงิน จะเข้าได้ บางที่เชคประวัติ ว่ามีคนในครอบครัว เป็นศิษย์เก่าไหม?
ถ้าไม่ใช่ มีบริจาค หรือ มีเส้นหรือป่าว(เส้นใหญ่สุดที่ อ่านเจอ พ่อแม่ ที่อยากเข้าแต่เข้าไม่ได้บอกๆกัน คือ ระดับ รมต. หรือ เจ้าสัว)

ทำให้คน รวยๆ ส่วนนึง เลยไป เทียร์บน ที่รับคนไทยเยอะกว่า เช่น harrow ,shrewsbury ,wellington,king
แต่ค่าเทอม ก็แพงอ่ะ ระดับ >700000/ปี



สิ่งที่ยากในการเลือก คือ รร. ระดับกลางๆ กับ ล่างๆ ที่ค่าเทอมถูกกว่านี้แหละ ว่า คุณภาพ สมกับราคาที่ต้องจ่ายไหม?
เพราะ กลางๆ นี้ก็4-500000บาท/ปีนะ


เคยฟังผู้บริหาร รร. บอก สิ่งที่แพง คือ ค่าจ้างครูนี้แหละ แล้วครูดีๆ เก่งๆ เป็นต่างชาตินี้ มันไม่ได้หากันง่ายๆอ่ะ เทียบกับ รร. อินเตอร์ที่เปิดเยอะมากตอนนี้ จะไปครูที่คุณภาพดีๆม่เติมให้ทัน คงยากอ่ะ

อ่อ อีกปัจจัย คือ ค่ากิจกรรมนอก รร. ต้องเตรียมไว้เลย นอกจากค่าเทอม 20-30% ของค่าเทอมอ่ะ
เพราะ มีค่านู่นนี้อีก เช่น เรียนพิเศษ ( เรียนอินเตอร์ ก็มีติวนะ ไม่ใช่ไม่มี เพราะ พ่อแม่เอเชียจะชอบให้ติว )
จ้างทำพอร์ต , กิจกรรมกีฬา ดนตรี บลาๆๆ, ซัมเมอร์ ตปท.

ปล.เพิ่มข้อมูลให้
อีกเรื่องคือ รร. อินเตอร์ ส่วนใหญ่ ค่าเทอมขึ้นทุกปีนะ 3-5% ต้องเผื่อเงินตรงนี้ด้วย

ค่าเทอม รร. อินเตอร์ไทยแพงจริงๆนะ เปรียบเทียบง่ายๆเลย
Harrow มีสาขา ที่ฮ่องกงด้วย
harrowไทยค่าเทอมราคาพอๆกับ ฮ่องกง อ่ะ เปิดดูในเวปไซด์ ของ ฮ่องกง กับไทยเทียบกันได้เลย
ในขณะที่รายได้เฉลี่ยประชากร ต่างกันพอควร

เพื่อนที่ลูกเรียนอินเตอร์ สังเกตว่าหลังๆ จะย้ายมา รร. อินเตอร์ ค่าเทอมกลางๆ เยอะขึ้นเพราะ ยิ่งชั้น มัธยม(high school) ยิ่งแพง กับ ย้ายไปเรียนระบบep มากขึ้น สังเกตจาก การแข่งสอบเข้าep อัตราแข่งขันเยอะขึ้น น่าจะจากภาวะเศรษฐกิจด้วย

ถ้าเน้นเรื่อง "เปรียบเทียบในมุมที่ว่าถ้าจบมาจะมาสมัครงานออฟฟิศปกตินะครับ"

ผมว่าไม่ต่างครับ รร.อินเตอร์ได้เปรียบเรื่องภาษา อาจจะมีโอกาสที่ดีกว่าในการสมัครงานบริษัทต่างชาติ แต่!!! ถ้ารร.เอกชน ดีๆเค้าก็สอนภาษาอังกฤษได้ดีนะ หรือไปเรียนเสริมเอา ผมว่าสู้ได้ ผมล่ะเป็นคนนึง อายุ 4x ละ ก็เรียนรร.ไทยธรรมดาเนี่ยแหละผมก็พูดกับเด็กจบอินเตอร์ได้ปกติ สำเนียงไม่สวยเท่าเด็กจบอินเตอร์แต่เราสื่อสารกันรู้เรื่องเหมือนกัน (สุดท้ายไปคุยกับอินเดีย กับจีน สำเนียงเค้าก็อีกแบบอยู่ดี)

หลักสูตรไปเรียนต่อเมืองนอกได้ง่ายกว่า (บางทีเทียบวุฒิไปได้เลย) คือถ้าเป้าหมายอยู่แค่หางานในไทย ผมว่าจบที่เอกชน ไม่เสียหายนะ ไม่แย่ อย่าไป FOMO จนเกินตัว

การเรียนอินเตอร์ผมว่าเป็นการเพิ่ม "โอกาส"ครับ แต่โอกาสไม่แปรเปลี่ยนเป็นความสำเร็จเสมอไป

เอาแบบชัดๆที่เจอเลยนะเด็กแถวบ้านมีเยอะ ชอบพาเด็กๆมาเตะบอลด้วยกัน
เด็กก็จะเรียนโรงเรียนต่างกันตามฐานะของบ้านนั้นๆ ซึ่งเด็กที่รวยสุดเรียนเอกชนพ่อเป็นเจ้าของสนาม
ส่วนเด็กท้ายหมู่บ้านก็โรงเรียนรัฐทั่วไป อายุไล่ๆกัน เวลาไปเตะเด็กก็เล่นกันตามประสาแค่การพูดจานี่ก็ต่างกันชัดเจน


เรียนอินเตอร์แพงไปทำไม?
ในเมื่อสุดท้าย…ก็มานั่งเรียนห้องเดียวกันอยู่ดี ?
เจอคำถามนี้เป็นประจำ....เมื่อวานก็เจอในวงกินข้าว
เพื่อนคนนึงเปิดคลิปน้องปี 1 มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งขึ้นมา
น้องแต่ละคนก็มารีวิวว่า จบที่ไหนกันมาบ้าง ????
แน่นอน มีทั้งโรงเรียนไทย โรงเรียนอินเตอร์....สุดท้ายเข้าคณะเดียวกันเลย
คำพูดนี้…ฟังดู “ฉลาด”
แต่บางครั้งก็แฝง “ความแคบ” เอาไว้โดยไม่รู้ตัว
เพราะใช่ครับปลายทางไม่ว่าจะเป็น เด็กไทย เด็กอินเตอร์ เด็กระบบอังกฤษ อเมริกัน สิงคโปร์ IB
ก็มานั่งเรียนห้องเดียวกันในมหาวิทยาลัยเดียวกันได้จริง
แต่
"นั่งห้องเดียวกัน ≠ เดินมาด้วยเส้นทางเดียวกัน"
และไม่ได้แปลว่าความสำเร็จจะเท่ากันเมื่อเดินออกจากห้องนั้นไปสู่โลกจริง
ย้ำ ๆๆๆๆๆๆๆๆ เป็นรอบที่ล้านนะ ....ผมไม่ได้บอกว่าระบบไหนดีกว่าระบบไหนนะ แต่ผมพูดในมุมมองของผม สำหรับพ่อแม่ที่ส่งลูกเรียนอินเตอร์
=====

ผมเอง…เคยไม่เคยคิดจะส่งลูกเรียนอินเตอร์ ครอบครัวก็ต่อต้านด้วยซ้ำ
เพราะผมก็เป็นพ่อคนหนึ่งที่โตมากับระบบเดิม เรียนเก่ง เข้าหมอ จบหมอ มีงานที่ดีทำ
เข้าใจคำว่า “คุ้ม” ว่าคือเรียนให้ถูกที่สุด ประหยัดที่สุด
แล้วก็คิดว่าที่เรียนโรงเรียนไทยแล้วก็ “ประสบความสำเร็จ” ได้
ก็เหมือนกับหลาย ๆ คนที่ชอบเอามาโชว์นั่นแหละ
แต่วันหนึ่ง…ผมได้เห็น “ปลายทาง” ของอีกแบบ
ผมอาจจะมีข้อได้เปรียบ ตรงที่เห็นปลายทางของเด็กมาเป็นสิบ ๆ ปี (ความเห็นส่วนตัวผมล้วน ๆ และเป็นสิ่งที่ผมสัมผัสมาจริง ๆ)
ผมได้เจอน้องหมอหลาย ๆ เรียนแพทย์อินเตอร์ปีสุดท้าย จาก มศว - University of Nottingham แล้วก็ได้คุย ได้สอน ได้อยู่เวรด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน ฟังน้อง present ฯลฯ เทียบกับน้อง ๆ ปกติในรุ่นเดียวกัน
เด็กส่วนใหญ่ไม่ใช่เด็กสายแข่ง ไม่ได้ติวมาตั้งแต่อนุบาล ไม่ได้เข้า Gifted ไม่แบ่งแยก ไม่เคยเป็นอันดับ 1 ไม่ต้องเรียนพิเศษ
และที่สำคัญคือ…เขา “มีความสุข”
ไม่ได้เบิร์นเอาต์ ไม่ได้หมดไฟ ไม่ได้ต้องเยียวยาจากชีวิตที่ถูกเร่งตั้งแต่เล็ก
และสิ่งที่สะดุดตาผมขึ้นมาคือ "Performance" ของหลายคนที่โดดเด่นชัดเจน กว่าเด็กที่เรียนมาในระบบปกติ
(ย้ำอีก ......คนที่ไม่ดีก็มีนะ ไม่ใช่ดีทั้งหมด และเด็กระบบไทยเก่งๆ ก็มีเช่นกันนะ ผมพูดโดยรวมตามที่เห็น)
ตรงนั้นแหละ…คือจุดเปลี่ยน
ผมหยุดถามว่า “ถูกที่สุดคืออะไร” แล้วเริ่มถามใหม่ว่า
"เส้นทางไหน…จะพาให้ลูกเราโตขึ้นมาโดยยังเหลือแรงไว้ใช้ในชีวิต"
ทำให้ผม "เริ่มเปลี่ยนแนวคิด" และมาศึกษาในระบบนี้
=====

แล้วการนั่งห้องเดียวกันคืออะไร?
ใช่ครับ…เด็กทุกระบบมีโอกาสมานั่งเรียนห้องเดียวกันตอนปี 1
แต่...
เด็กบางคน “คิดเป็นภาษาอังกฤษ”
บางคน “แปลในหัวทุกคำ”
เด็กบางคนกล้าพรีเซนต์ ตั้งคำถาม สร้างโปรเจกต์
อีกคน “รอคำสั่ง” เพราะกลัวผิด
เด็กบางคนเดินเข้าห้องสอบด้วยแรงขับในใจ
อีกคน…เดินเข้าไปเพราะถูกผลักมาตลอดชีวิต

เพราะจุดเริ่มต้นและระหว่างทางไม่เหมือนกัน ความเข้าใจชีวิตก็ไม่เท่ากัน
เราชอบพูดว่า
"สุดท้ายก็มานั่งเรียนห้องเดียวกัน"
แต่ไม่มีใครพูดต่อว่า…
"แล้วใครเดินออกจากห้องนั้นไปด้วยหัวใจที่แข็งแรงกว่ากัน?"
"แล้วใครที่เหลือพลังพอจะเผื่อแผ่คนอื่นได้?"
=====

5 “ต้นทุน” ที่คนไม่เคยเห็น
"เรียนอินเตอร์แพงไปทำไม…สุดท้ายก็นั่งห้องเดียวกันกับเด็กไทยอยู่ดี"
คือคำพูดที่ฟังดู “คุ้ม” แต่จริง ๆ แล้ว “ไม่เห็นต้นทุน” ที่แต่ละคนแบกมาคนละแบบ
ลองดู 5 สิ่งที่ไม่มีใครเห็น…แม้จะนั่งอยู่ห้องเดียวกัน...แต่นี่คือสิ่งที่ผมเห็นและสังเกตมาตลอด (ติดอยู่ในใจหลาย ๆ คน ใครไม่กล้าเขียน ผมจะเขียนให้)
1. ทักษะการคิด (Critical Thinking)
เด็กบางคนโตมากับระบบที่สอนให้ คิดก่อนตอบ
อีกคนโตมากับระบบที่สอนให้ ตอบให้เร็วและถูก
พอเข้าสู่ปี 1 มหาวิทยาลัย
คนหนึ่งกล้าตั้งคำถาม
อีกคนเงียบ เพราะ “กลัวผิด”
จนมาถึง ปี ุ6 ปีสุดท้ายที่ผมเห็น
“นั่งห้องเดียวกัน” แต่ คิดไม่เหมือนกัน
2. ทักษะภาษา
เด็กบางคน คิดเป็นภาษาอังกฤษในหัว
อีกคน แปลทุกคำก่อนจะตอบ
พอทำโปรเจกต์ พรีเซนต์
ต่างกันแบบไม่ต้องพูดเยอะ
“นั่งห้องเดียวกัน” แต่ ถ่ายทอดความคิดไม่เท่ากัน
3. แรงขับภายใน (Intrinsic Motivation)
บางคนโตมากับการตั้งเป้าเอง --> มีพลังเร่งจากข้างใน
อีกคนโตมากับ “การถูกบอกให้เร่ง” --> พอไม่มีคนสั่ง ก็ไม่รู้จะไปต่อยังไง
“นั่งห้องเดียวกัน” แต่ คนหนึ่งเร่งเพราะอยากไป อีกคนเร่งเพราะกลัวไม่ทัน
4. ทิศทางชีวิต
บางคนรู้ตั้งแต่ ม.ต้น ว่าชอบอะไร ไม่ชอบอะไร
เลือกวิชาตามความถนัด ฝึกมาลึก ไม่ต้องเรียนมัน 16 วิชา
อีกคนเรียนเยอะแยะไปหมด ทั้งที่ใช้และไม่ได้ใช้
สอบได้เยอะ…แต่ไม่รู้จะเอาไปใช้ทำอะไร
“นั่งห้องเดียวกัน” แต่ รู้เป้าหมายไม่เท่ากัน
5. ความเข้าใจคนอื่น
บางคนโตมากับระบบที่ให้เห็น “ความหลากหลายของมนุษย์”
ฝึก Empathy มาตั้งแต่เด็ก ช่วยเพื่อน ช่วยกันเรียน ผลักดันกันไปในแต่ละสายที่อีกคนถนัด
อีกคนเก่งแต่แข่งเข้าคอขวดเดียวกัน ไม่เคยรู้จักคำว่า “ฟัง”
“นั่งห้องเดียวกัน” แต่ บางคนเห็นแค่ตัวเอง บางคนมองเห็นทั้งห้อง
6. ข้อนี้เสริมให้… ใช้ของแบรนด์กระเป๋าใบละ 70,000 ติดหรูมีไหม ตอบ มี แต่เป็นจากเด็กบางโรงเรียน บางคนและบางครอบครัว …. ซึ่งมีทุกระบบไม่ว่าจะเป็นระบบไทยหรืออินเตอร์ไม่ต่างกันแล้วเดี๋ยวนี้
=====

สุดท้ายเลยนะ
ในฐานะของคนที่เป็นพ่อ และในฐานะที่เห็นเด็กตอนปลายทาง ไม่ใช่แค่เห็นตอนต้นทางว่า "มานั่งเรียนห้องเดียวกันตอน ปี 1"
การ “นั่งเรียนห้องเดียวกัน” ไม่ใช่บทสรุปของชีวิต
ความสำเร็จ…ไม่เคยวัดกันที่นั่งเรียนห้องเดียวกัน
ความสำเร็จ ไม่ได้วัดที่ใครนั่งข้างใคร
แต่ใคร “เดินออกจากห้องนั้นไปเป็นคนแบบไหน” ต่างหากล่ะ
ความสำเร็จไม่ใช่แค่สอบติด ไม่ใช่แค่จบจากคณะดัง
และไม่ใช่แค่ “อยู่ในห้องเดียวกับคนเก่ง”.....พ่อแม่ส่วนใหญ่ดูแค่นี้จริง ๆ
แต่ความสำเร็จ คือการโตขึ้นมาเป็นคนที่ไม่เอาความสำเร็จไปกดหัวคนอื่น
และใช้ความรู้ที่มี...คืนกลับให้สังคม
ผมไม่ได้ส่งลูกเรียนอินเตอร์ เพื่อให้เขา “เหนือกว่าใคร”
ไม่ได้มาคิดต้นทุน ขาดทุน ความคุ้มค่าด้านราคา
แต่เพื่อให้เขา “ได้มีความสุขไปตามวัย ได้ค้นหาตัวตน กล้าคิด กล้าตั้งคำถาม ได่พบความหลากหลายเชื้อชาติ วัฒนธรรม เด็กเก่ง เด็กอ่อนเรียนห้องเดียวกัน ฯลฯ ”
และเข้าใจว่า…ความรู้ที่มี ไม่ใช่เพื่อเก็บไว้ แต่เพื่อใช้ให้สังคมดีขึ้น
"ความสำเร็จที่แท้จริง…
ไม่ใช่แค่สอบติดคณะที่ดี ทำงานเก่ง พูดภาษาอังกฤษคล่อง
แต่คือ…การที่เขาเติบโตมาแล้ว “ยังเผื่อแผ่ให้คนอื่นได้"
นั่นแหละ
คือเป้าหมายที่แท้จริงของการศึกษา
ไม่ว่าลูกจะเรียนระบบไหนก็ตาม
=====
เทศกาลเปิดเทอม เห็นหลาย ๆ คนก็ชอบเขียน ชอบพูด เรื่องแนวนี้ครับ "สุดท้ายนั่งห้องเดียวกัน" เต็มไปหมดเลย ....ผมขออนุญาตเอามาแชร์ในฐานะคนเห็นปลายทางมา 15 ปีแล้วกันครับ ไม่ใช่แค่ "นั่งห้องเดียวกัน" ในวันรับน้องใหม่
======
บทความนี้เขียนขึ้นเพื่อให้ข้อมูลประกอบการตัดสินใจ ไม่ได้ชี้นำว่าระบบใดดีหรือไม่ดี เพราะเชื่อว่าทุกเด็กมีเอกลักษณ์และศักยภาพที่แตกต่างกัน
และการศึกษาไทยต้องยอมรับว่า "ถึงทางตัน" ยังไงก็ต้องมีการเปลี่ยนแปลง
เงื่อนไขแต่ละคน แต่ละบ้าน ไม่เหมือนกัน ไม่เท่ากัน....พิจารณาและจัดการกันตามความเหมาะสมนะครับ

จุดเด่นของโรงเรียนอินเตอร์ที่มีมาแต่ไหนแต่ไรคือ
1. ความกล้าคิดกล้าแสดงออก จริงๆมันคือ norm ของต่างประเทศ แต่บ้านเรามันคือจุดเด่นเพราะระบบโรงเรียนของเราไม่ค่อยสอนให้เด็กแสดงออก ทั้งจะโดนบูลี่จากเพื่อนหรือครูที่ร่วมด่าอีก

2. Critical Thinking โดยรวมสูงกว่า คิดวิเคราะห์เป็นระบบและมองภาพกว้างของคำถาม/ปัญหาดีกว่า
โรงเรียนไทยสอนให้ค้นหาคำตอบแบบเจาะจงเป็นหลัก แต่อินเตอร์สอนให้คิดรอบด้าน

3. ภาษา ชัดเจนอยู่แล้ว
ห้ามบอกว่าเด็ก 4.00 โรงเรียนไทยก็เก่งภาษาเทียบเท่ากันนะ ต่างกันโดยสิ้นเชิงเลย
มีเด็กโรงเรียนไทยกี่คนที่คุยภาษาอังกฤษได้แบบ Cat = Cat ไม่ใช่ Cat = แมว
(ส่วนโรงเรียนที่มีหลักสูตร EP 100% ผมไม่แน่ใจนะว่าเป็นยังไง)

แต่ด้านวิชาการเด็กอินเตอร์เหมือนจะไม่เน้นเท่าโรงเรียนไทยระดับท๊อปมั้ง เท่าที่เป็นภาพจำของผมมาแต่ไหนแต่ไร
ซึ่งเรื่องนี้พอเข้ามหาวิทยาลัยมันก็ไล่กวดกันทันอยู่ดี เพราะระบบเรียนของมหาวิทยาลัยเข้าทางเด็กอินเตอร์มากกว่าด้วยซ้ำ


กลับมาที่คำถาม สมัครงานออฟฟิศ ก็แบ่งอีกอะว่าบริษัทระดับไหนขนาดไหน
ถ้าเป็นบริษัทอินเตอร์ วัฒนธรรมทำงานแบบฝรั่ง เจ้านายฝรั่ง โอกาสโตของเด็กอินเตอร์เยอะกว่าแน่ๆจากข้อได้เปรียบเรื่องภาษา แล้วก็ความกล้าแสดงออก
แต่ถ้าเป็นบริษัททั่วไปอาจจะไม่ต่าง เผลอๆโดนเขม่นอีกเพราะกล้าคิดนอกกรอบหรือกล้าแย้งเจ้านายเกินไป

โรงเรียนรัฐแบบ elite ครับ


ถ้าอยู่ใน กทม ก็พวก สามเสน บดินทร์ เตรียมพัฒน์ หอวัง ราชวินิต

ถ้าอยู่ ตจว. ก็พวกโรงเรียนประจำจังหวัด



หรือ โรงเรียนสาธิตสังกัดมหาวิทยาลัยใหญ่ๆ



ค่าเทอม ถูกกว่าเอกชน ลูกคนใหญ่ คนโต ไปเรียนกันเพียบ ไม่ต้องห่วงเลย

ถ้ากลัวเรื่องภาษา เดี่ยวนี้ มันมีการเรียนเสริมด้านภาษาเพียบ ผ่านสื่อต่างๆ แค่ youtube ก็มหาศาลแล้ว ถ้าเด็กมันใฝ่เรียนนะ


โรงเรียน inter มัน Overprice ไป


ส่วนไอ้พวก critical thinking กล้าแสดงออก อะไรพวกนี้ มันก็เหมือนๆ กันแหล่ะ ไม่ได้ต่างอะไร

ส่วนใหญ่ คนคิดไปเองว่า รร นานาชาติ จะมี critical thinking กล้าแสดงออก มากกว่า รร ไทย

รร ไทย ถ้าเอาเฉพาะห้อง elite ลูกคนมีตังเรียน ไม่ค่อยต่างจาก รร นานาชาติเท่าไหร่
ลูกเพื่อนผม เรียน รร สาธิตมหาลัยไทย พูดภาษาอังกฤษเก่งกว่าเด็กมหาลัยไทยอีก ยังอยู่แค่ชั้นประถมเองนะ
กับ ลูกเพื่อนอีก 2-3 คน เรียน รร นานาชาติ ค่าเทอมเท่ารถคันหนึ่ง ก็ไม่เห็นมันจะต่างกันเท่าไหร่