สิ่งที่พรรคการเมืองควรทำ คือกลับไปยืนจากจุดเดียวกันกับที่ประชาชนยืนอยู่

ในเวลาที่ประเทศต้องอยู่ในอาณัติของรัฐธรรมนูญที่ออกแบบมาให้ประเทศขาดเสถียรภาพ สมาชิกพรรคสามารถไขว้ไปมาเพื่อต่อรองผลประโยชน์ได้ตลอดเวลา พรรคการเมืองก็ตกอยู่ในกับดักของการที่ต้องได้มาซึ่งอำนาจนั้น จนบางครั้งก็ลืมไปว่าประชาชนนั้นคิดอะไร หรืออะไรคือประโยชน์ที่แท้จริงของประชาชน

ที่ที่ผมยืน คือความเชื่อในการเมือง ที่พรรคการเมือง จะต้องมีนโยบายที่ทำเกิดความสงบสุขแก่ประชาชน ผ่านการลงมือทำมากกว่าอุดมคติ และก่อให้เกิดผลลัพธ์ที่จับต้องได้

ที่ผ่านมามีพรรคการเมืองใหญ่แค่สองพรรคเท่านั้น ที่อยู่ในมาตราฐานขั้นต่ำนี้ พรรคหนึ่งมีหลักการอยู่บนอุดมคติที่แน่วแน่รุนแรง อีกพรรคหนึ่งมีหลักการอยู่บนแผนการณ์ของการลงมือทำ โชคร้ายที่สองพรรคนี้ต้องอยู่ตรงข้ามกันมาตลอด ต่อสู้กันจนบาดหมางกัน ใช้ถ้อยคำรุนแรงด่าทอเสียดสีกัน จนเกือบจะมองหน้ากันไม่ติด เรียกได้ว่าเกลียดกันแทบไม่เผาผี ทั้งๆที่คนที่เลือกสองพรรคนี้ เป็นกลุ่มคนที่ใกล้เคียงกันมาก จนแทบจะเป็นกลุ่มเดียวกัน

เมื่อวานผมเห็นคนกลุ่มหนึ่งยืนถ่ายรูปกัน แล้วประกาศว่าตัวเองจะเป็นนายกรัฐมนตรี จะตั้งรัฐบาล ผมดูหน้าทุกคนแล้ว ยังหาความศรัทธาในการเมืองแบบที่ควรจะเป็นนั้นไม่มี เกือบทุกคนเป็นคนที่ผมไม่ชอบ เป็นอุดมคติของการเมืองเรื่องผลประโยชน์ มีกลิ่นอายของการคอรัปชั่นตลบอบอวลไปทั่วห้อง แววตาเต็มไปด้วยความหื่นกระหายเหมือนฝูงหมาป่าพร้อมที่เข้ามาขย้ำเหยื่ออันโอชะ ผมมองไม่เห็นคนส่วนใหญ่ของประเทศพร้อมจะยืนอยู่ข้างหลังแล้วตายแทนเขาเลย ผมเห็นแต่ความหวาดกลัวที่เริ่มก่อตัวเป็นเมฆหมอกที่จะปกคลุมประเทศนี้อีกครั้ง คนเหล่านี้คือคนที่อุ้มรัฐบาลเผด็จการให้ขึ้นมาปกครองประเทศได้ และนั่นคือสิ่งที่ผมจะไม่มีวันลืม

รัฐธรรมนูญฉบับนี้ ทำให้ประเทศเรามาอยู่ที่จุดนี้ และที่ผ่านมาพรรคเพื่อไทยในฐานะแกนนำก็เคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังเกินไป เกรงใจทุกคน กังวลว่าจะถูกยุบพรรค มาถึงวันนี้ก็คงตระหนักแล้วว่าความเกรงใจไม่ช่วยอะไร นายกรัฐมนตรีมีสามชื่อก็ใช้ไปแล้วสอง ไม่มีอำนาจอื่นใดมาช่วยได้ รัฐธรรมนูญให้อำนาจปกครองสูงสุดอยู่ที่ศาลรัฐธรรมนูญที่มีอำนาจสูงกว่าสถาบันใดๆ ในขณะที่เรามัวแก้ปัญหาปากท้อง ก็มีอยู่พรรคหนึ่งที่เขาจัดการอย่างเป็นระบบเพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจวุฒิสภา เพื่อตั้งศาลรัฐธรรมนูญและองค์กรอิสระ ความเกรงใจใดๆไม่มีผล เพราะการใช้อำนาจไม่ได้มีพื้นฐานมาจากเหตุผล เป็นความซื่อที่น่าปวดกระบาลแทน และเป็นบทเรียนที่ผมเชื่อว่าพรรคเพื่อไทย ต้องนำมาปรับวิธีคิด และเดินเกมใหม่ในการแก้รัฐธรรมนูญแบบรวบรัดเบ็ดเสร็จ เพื่อแก้ปัญหาของประเทศเป็นสำคัญอันดับหนึ่ง ในทุกวินาทีจากนี้ไป

อาจจะถึงเวลาที่พรรคการเมืองใหญ่ที่มาจากประชาชนทั้งสองพรรค จะต้องคิดให้ละเอียดถี่ถ้วนในการตัดสินใจในสัปดาห์หน้า ว่าจะเป็นการตัดสินใจของคนในพรรค หรือเป็นการตัดสินใจที่มีพื้นฐานมาจากประชาชน ถ้าเราเชื่อในระบอบประชาธิปไตยก็เท่ากับเราเชื่อในอำนาจของประชาชนต้องสำคัญที่สุดในการปกครองประเทศ

วันนี้คนที่เห็นประโยชน์ตนสำคัญกว่าประชาชนเขาได้ลุกไปยืนฝั่งตรงข้ามอย่างชัดเจนแล้ว ถึงเวลาที่พรรคการเมืองที่มาจากประชาชน มีหัวใจมาจากประชาชน จะสู้กับระบบที่สกปรกนี้เป็นครั้งสุดท้าย ร่วมมือกันแก้รัฐธรรมนูญให้เสร็จก่อนการเลือกตั้งครั้งหน้า

ผมไม่ได้บอกให้ใครต้องลืมอดีต ผมไม่ใช้วาทะกรรมที่เสแสร้งเหล่านั้น ผมเองเป็นคนหนึ่งที่ถูกผู้สนับสนุนพรรคก้าวไกลในอดีตโจมตีจนเสียผู้เสียคน แต่ผมก็พร้อมปล่อยวางตลอดเวลา ผมไม่ใช่นักการเมือง และเกี่ยวข้องกับการเมืองแค่ปลายเล็บนิ้วก้อย คนที่เป็นนักการเมืองยิ่งต้องปล่อยวางให้เร็วกว่าผม เพราะจุดยืนที่เรามีร่วมกันคือประชาชน คนที่เขาเลือกเรามา จะทะเลาะกันอย่างไร คนที่เขาเลือกเรามาก็ต้องมาก่อน และเราต้องเลือกทางเลือกที่เรามั่นใจได้ว่าความสงบสุขจะเกิดขึ้นกับประชาชนขอเรา

ผมเรียกร้องให้เกิด“ความร่วมมือที่คาดไม่ถึง”ของสองพรรคการเมืองที่ผมยังศรัทธาที่สุด ในฐานะประชาชนคนหนึ่ง ที่เคยเชียร์ให้สองพรรคนี้ทำงานร่วมกัน และนี่อาจจะเป็นเวลาที่สำคัญที่การตัดสินใจของทั้งสองพรรคนี้ จะสร้างการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญให้กับประเทศนี้ ในวิธีที่จะประวัติศาสตร์ต้องบันทึกไว้อีกครั้งหนึ่ง